1,858 matches
-
3.2. Relevanța selecției auxiliarului ca diagnostic inacuzativ a fost pusă la îndoială. Grimshaw (1987: 254) consideră că selecția auxiliarului este fenomen neexplicat. Kayne (1993)14 susține că selecția auxiliarului este un epifenomen al unei operații sintactice care încorporează o prepoziție abstractă și nu are legătură cu Ipoteza Inacuzativă. Folosind exemple dialectale, Kayne (2000: 116) demonstrează că selecția auxiliarului în italiană este sensibilă la persoana subiectului. Ideea lui Kayne este susținută de Manzini și Savoia (2007: 198), care arată că, în
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
direct obișnuit. Schoorlemmer (2004: 209) menționează că testul a fost introdus de Babby (1980)39 și este limitat la verbele inacuzative care exprimă existența. Babby (2001)40 a atras atenția că inergativele nu sunt excluse din aceste construcții dacă o prepoziție locativă precedă verbul. În folosul demonstrației că reflexivele nu sunt inacuzative, Reinhart și Siloni (2004: 175) arată că reflexivele rusești nu trec acest test. 9. DE CE NU FUNCȚIONEAZĂ (DECÂT PARȚIAL) ACESTE DIAGNOSTICE PENTRU LIMBA ROMÂNĂ? Lipsa unor teste sintactice relevante
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
cât p-aci/cât pe ce "puțin lipsea să"; (38) Apele nu era de băut (Mineiul) − (în legătură cu de, urmat de participiu trecut) "a putea, a trebui"; (39) Nu-i cine să mă scoale (Dosoftei) − (în legătură cu cine, urmat de infinitivul fără prepoziție sau cu nimeni, urmat de să) "a (nu) avea, a (nu) se găsi". 2.4.2. Analiza sintactico-semantică a verbului a fi din limba română Prezentarea contextelor și a valorilor verbului a fi din limba română arată că, într-adevăr
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
este o entitate complexă, derivată sintactic. O explicație frecventă pentru natura complexă a lui a avea este încorporarea unui element. Urmându-l pe Benveniste, Freeze (1992)16 arată că verbul have 'a avea' trebuie analizat ca be 'a fi' + o prepoziție locativă abstractă încorporată. Kayne (1993) susține că elementul încorporat este un determinant, prin urmare o structură posesivă conținându-l pe a avea ar proveni dintr-o structură posesivă nominală; această analiză ar funcționa și pentru ipostaza de auxiliar a lui
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
un NP, în cazul utilizării posesive, sau un VP, în cazul utilizării ca auxiliar. Catalogarea verbului a avea drept inacuzativ nu ar fi incompatibilă cu prezența obiectului direct în Cazul acuzativ, pentru că acest Caz ar fi, de fapt, atribuit de prepoziția abstractă încorporată în a avea. Hoekstra (1994)18 argumentează în favoarea ideii că niciuna dintre ipostazele verbului 'a avea' (de auxiliar și de verb plin) nu este derivată de la a fi. Atât a fi, cât și a avea sunt verbe care
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
Autorul (Rouveret 1998: 47-48) încearcă să reconcilieze, prin teoria Principiilor și a Parametrilor, cele două interpretări legate de încorporare: apariția lui a avea în structura de suprafață presupune o dublă încorporare, în proiecția AgrO, a verbului a fi și a prepoziției abstracte. Această încorporare permite atât activarea trăsăturii de caz [+ Acuzativ], cât și deplasarea argumentului Temă în poziția Spec,AgrOP. Prin urmare, a avea nu poate apărea în structurile în care categoria AgrOP nu este activată, adică (a) în construcțiile pasive
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
care are întotdeauna un argument subiect −, de a avea2 − auxiliar, care nu cere un argument extern. Belvin și Den Dikken (1997)19 au analizat verbul corespunzător lui a avea ca fiind un centru funcțional F în care se încorporează o prepoziție locativă și un nod Acord. Prezența prepoziției are drept consecință lexicalizarea copulei a fi ca a avea. Moro (1997, apud Niculescu 2008: 258) a artătat că a avea nu conține o prepoziție locativă, ci are următoarea formă: V-AcordO-T-AcordS. A avea
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
a avea2 − auxiliar, care nu cere un argument extern. Belvin și Den Dikken (1997)19 au analizat verbul corespunzător lui a avea ca fiind un centru funcțional F în care se încorporează o prepoziție locativă și un nod Acord. Prezența prepoziției are drept consecință lexicalizarea copulei a fi ca a avea. Moro (1997, apud Niculescu 2008: 258) a artătat că a avea nu conține o prepoziție locativă, ci are următoarea formă: V-AcordO-T-AcordS. A avea încorporează un număr mai mare de elemente
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
centru funcțional F în care se încorporează o prepoziție locativă și un nod Acord. Prezența prepoziției are drept consecință lexicalizarea copulei a fi ca a avea. Moro (1997, apud Niculescu 2008: 258) a artătat că a avea nu conține o prepoziție locativă, ci are următoarea formă: V-AcordO-T-AcordS. A avea încorporează un număr mai mare de elemente funcționale decât a fi. La Niculescu (2008: 267−269) apare o subsecțiune intitulată " A avea − verb inacuzativ". Preluându-se ideea lui Benveniste, în studii de
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
sau dragoste pentru cineva"; (22) El o avea dragă ca ochii din cap (Sbiera) − a avea pe cineva drag "a-l iubi"; (23) Cu care se avea ca niște frați (Ispirescu). d. Al doilea complement se poate indica și prin prepoziția de: (24) Acela va avea fata de nevastă (Reteganul); (25) Își alese... un ogar să-l aibă de tovarăș (Ispirescu); (26) S-o aibi de zestre când te-oi mărita (Sbiera); (27) Eu nu am [bani] nici de cheltuială (Drăghici
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
pentru S. Pentru un verb tranzitiv, prefixul ergativ precedă imediat verbul, iar prefixul absolutiv precedă prefixul ergativ. SAMOANĂ Limbă din familia austroneziană, ramura oceanică de est, grupul polinezian. Vorbită în Samoa, Noua Zeelandă, SUA. 370 000 de vorbitori. Limbă VSO, cu prepoziții. Partiție morfologică: nominalul primește cazul ergativ numai dacă verbul e la aspectul perfectiv. Într-o propoziție tranzitivă, A este marcat cu prepoziția ergativă, iar P este în absolutiv (marca zero). Dacă este folosit un verb de stare în locul unui verb
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
ramura oceanică de est, grupul polinezian. Vorbită în Samoa, Noua Zeelandă, SUA. 370 000 de vorbitori. Limbă VSO, cu prepoziții. Partiție morfologică: nominalul primește cazul ergativ numai dacă verbul e la aspectul perfectiv. Într-o propoziție tranzitivă, A este marcat cu prepoziția ergativă, iar P este în absolutiv (marca zero). Dacă este folosit un verb de stare în locul unui verb de tip proces, construcția este intranzitivă: A este în absolutiv, iar P este marcat cu o prepoziție oblică. SANUMA (SANEMA, SANIMA) Limbă
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
tranzitivă, A este marcat cu prepoziția ergativă, iar P este în absolutiv (marca zero). Dacă este folosit un verb de stare în locul unui verb de tip proces, construcția este intranzitivă: A este în absolutiv, iar P este marcat cu o prepoziție oblică. SANUMA (SANEMA, SANIMA) Limbă din familia yanomami, vorbită în nordul Braziliei și în sudul Venezuelei. 5 000 de vorbitori. Flexiune ergativă pentru nume și pluralul pronumelor. Ordinea constituenților SA, AOV nu e foarte rigidă. Dacă există un constituent periferic
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
plasați după liganzi. Numele cationului combinației complexe este precizat după numele anionului. Exemple: [Ag(NH3)2]Cl - clorură de diamminoargint; Na[Ag(CN)2] - dicianoargintat de sodiu. Pentru denumirea anionilor complecși se folosește sufixul -at; după numele anionului complex urmează prepoziția de și numele cationului. Pentru denumirea cationilor complecși sau a entităților de coordinare neutre nu se folosește nici o terminație distinctă. Înaintea numelui cationului complex se trece numele anionului și prepoziția de. Exemple: Na3[AlF6] - hexafluoroaluminat de sodiu; [Ni(CO)4
Chimie coordinativă. Lucrări practice by Cristina Stoian () [Corola-publishinghouse/Science/637_a_1122]
-
complecși se folosește sufixul -at; după numele anionului complex urmează prepoziția de și numele cationului. Pentru denumirea cationilor complecși sau a entităților de coordinare neutre nu se folosește nici o terminație distinctă. Înaintea numelui cationului complex se trece numele anionului și prepoziția de. Exemple: Na3[AlF6] - hexafluoroaluminat de sodiu; [Ni(CO)4] - tetracarbonilnichel (0); [Zn(NH3)6](OH)2 - hidroxid de hexaamminozinc. Liganzii sunt citați în ordinea alfabetică a acestora, indiferent de numărul acestora în sfera de coordinare. Toți liganzii neutri se
Chimie coordinativă. Lucrări practice by Cristina Stoian () [Corola-publishinghouse/Science/637_a_1122]
-
accentului în limba română Morfosintaxa * Părțile de vorbire flexibile. Clasificarea/felul (verb, substantiv, articol, pronume, numeral, adjectiv). Locuțiunile. Categorii morfologice (diateză, conjugare, mod, timp, persoană, gen, număr, caz, grad de comparație). Funcții sintactice * Părțile de vorbire neflexibile. Clasificarea/felul (adverb, prepoziție, conjuncție, interjecție). Locuțiunile. Funcții sintactice (adverb, interjecție) Noțiuni de sintaxă * Cuvintele și construcțiile incidente. Punctuația lor * Relațiile sintactice în frază (coordonare și subordonare). Mijloacele de realizare a relațiilor sintactice în propoziție și în frază: joncțiunea, juxtapunerea, topica * Fraza. Propoziția principală
EUR-Lex () [Corola-website/Law/204000_a_205329]
-
titlul reținut de Fadlou Shehadi, autorul unei bune ediții critice apărute în colecția „Recherches” la Dar el-Machreq, Beirut, 1971. Adesea această lucrare e citată, inclusiv de Ghazali, cu titlul puțin modificat: al-Maqsad al-’aqœ"..., iar în unele manuscrise e omisa prepoziția f. În acest din urmă caz, titlul vrea să spună că „scopul cel mai înalt” sau „cel mai îndepărtat” constă în însăși explicarea (šar≤) sensurilor numelor divine. Dacă se include prepoziția, titlul poate intenționa să spună că prin explicarea numelor
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
al-Maqsad al-’aqœ"..., iar în unele manuscrise e omisa prepoziția f. În acest din urmă caz, titlul vrea să spună că „scopul cel mai înalt” sau „cel mai îndepărtat” constă în însăși explicarea (šar≤) sensurilor numelor divine. Dacă se include prepoziția, titlul poate intenționa să spună că prin explicarea numelor divine se caută un scop mai îndepărtat, „scopul ultim” care este, conform învățăturii sufite, dobândirea însușirilor lui Dumnezeu semnificate prin respectivele nume, acel taƒalluq bi-’aƒl"q Allah. Aceasta este, de
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
All"h; în schimb, originea și semnificația cuvântului il"h, așa cum au fost ele analizate de lexicografii arabi, aduc elemente importante pentru stabilirea ariei semantice a acestuia. Unii îl consideră pe il"h că derivând de la ’aliha/ya’lahu cu prepoziția ’îl", care înseamnă „a căuta scăpare la”: All"h este cel la care oamenii caută scăpare în nenorocire. Același verb are ca prim sens „a fi uluit”: măreția lui All"h este uluitoare pentru oricine. ’aliha mai are și sensul
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
se folosește formă ’ambara, mai degrabă decât mabara; or, un calificativ de forma lui mabb"r nu poate fi derivat decât de la mabara. Acestei obiecții i s-a răspuns fie arătând că în unele regiuni ale Arabiei mabara însoțit de prepoziția ‘al" are sensul lui ambara, fie derivând mabb"r de la mabara luat în primul său sens de „a repara, a reface” (mai ales un membru fracturat), All"h fiind astfel „Cel care restabilește”, îi scăpa pe oameni din necaz. O
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
unul de ≤akm și într-unul e singur, la finalul surei 110. Vine de la t"ba, verb al carui prim sens este „a se întoarce”. Gramaticii au remarcat că, atunci când se referă la om, t"ba este urmat de prepoziția ’îl", iar atunci când se referă la All"h, de ‘al". „Întoarcerea” lui All"h către om e limpede că înseamnă iertare, cu atat mai mult cu cât, în patru locuri din Coran (3, 128; 9, 106; 33, 24 și 73
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
BVA); theòs aiÀvios (LXX); „Deus aeternus” (Vg); „Dieu d’éternité” (BJ); „the Everlasting God” (RSV). Acest nume este alcătuit din numele generic ’Pl în anexiune cu substantivul ‘Ăl"m care, în funcție de contexte, semnifică „durată îndelungată, vremuri străvechi, viitor nedefinit” (cu prepoziția le = „pentru totdeauna”)194. Apare o singură dată, în Gen 21,33, unde se spune despre Abraham că „a sădit o dumbrava la Beer-Șeba și a invocat numele Domnului Dumnezeului celui veșnic (YHWH ’Pl-‘Ăl"m)” (Gen 21,33). În privința
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
radicalul ’DR, printre care și adjectivul ’addr, conțin ideea de grandoare, de măreție. În Ps 76,5, ’addir este în paralelism și deci în cvasi-sinonimie cu n"’Är, „luminos, strălucitor”. În Isaia 33,21, apare substantivizat, fiind precedat de prepoziția ’im. Traducerea cu „puternic” este determinată de context; puterea este un aspect al măreției inefabile a divinității care se manifestă într-un eveniment cosmogonic sau istoric. Semnificații de bază: măreț, strălucitor. 3.1.7. Puternic 3.1.7.1. ‘Izzóz
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
dar topica engleză are servituți foarte mari, la care română nu trebuie obligată. De asemenea, „aproape”, având valoare și de adjectiv, nu numai de adverb, este mai potrivit pentru a reda conținutul lui Q"rÄ>, care este un adjectiv, decat prepoziția „lângă”. Semnificații de bază: plin de grija iubitoare și oferind ajutor celui aflat în necaz. 3.1.15. Iertător, îngăduitor 3.1.15.1. Sall"h/ SolQah/ ’Eloah sel hÄt: „blând”/ „Cela ce bine iartă”/ „lăsând păcatele” (SC); „blând”/ „curățeaște
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
copula: Ri’šÄn wa ’AƒarÄn (3.1.4.2.); - două verbe la perfect legate prin conjuncție: r"m we niss"’ (3.1.6.3.); - două participii legate prin conjuncție (3.1.8.4.): mQmiÖ ó-meƒayyeh; - participiu substantivizat (articulat) + substantiv cu prepoziție (complement de loc): hayyoše> bašš"m"yim (3.1.6.4.); - frază: ’Ehyeh ’ašer ’ehyeh (3.1.3.1.). 3.3.2. Numele divine din Septuaginta și din Noul Testament Când spunem „numele divine din Septuaginta”, avem în vedere nu numai
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]