3,080 matches
-
Pe-atunci încă nu cunoșteam frumoasa poezie a Helgăi M. Novak: „Vița sălbatică încolăcită în jurul castelului de apă a pălit de tot, ofilită precum buzele soldaților“. Rugăciunea liniștitoare menită să mă cufunde de îndată în somn avea efectul contrar, îmi răscolea mintea. Așa se face că nici mai târziu, și nici până azi n-am înțeles cum poate domoli credința frica omului, cum poate reda altora echilibrul și astâmpăra gândurile din creier. Căci orice rugăciune, oricât de des bolborosită, devenea o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2149_a_3474]
-
La unul dintre prietenii mei făcuseră iarăși o percheziție în timp ce lipsea de-acasă. și din nou înscenaseră percheziția la domiciliu ca pe o spargere. Cunoșteam bine jocul care se repeta de câteva ori pe an la fiecare dintre noi. Ne răscoleau prin cărți și hârtii, smulgeau tablourile din ramă, rupeau tivul de la perdele. Nu se atingeau de bani și de bijuterii. Când terminau percheziția, luau cu ei un singur obiect mărunt, fără însemnătate: un deșteptător, un ceas de mână, un tranzistor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2149_a_3474]
-
litania îmi sunt foarte cunoscute și încă de multă vreme? De dorința de a fi stimat - De teama de a fi refuzat... Oh, dumneavoastră ați înțeles imediat! Să ne rugăm reciproc. Vă salut. C. S. Lewis». Nu e politicos să răscolim în adâncul sufletelor. Dar cei doi prieteni sfinți ne vor ierta. Amândoi se află în slava lui Dumnezeu. Nimic nu va putea să-i neliniștească. Vor zâmbi acolo sus spunându-și: «Ce ușoară ar fi unitatea și unirea dintre creștini
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
Cronicarul continuă: « Am văzut belșițe (trestii indiene) foarte înalte... am văzut mangustele luptând împotriva șerpilor... am văzut holocaustul (incinerarea cadavrelor)... am văzut...». Evident, visele care au umplut fantezia lor juvenilă nu corespundeau realității: se gândeau la locuri sălbatice, lume care răscolea prin gunoaie, colibe de nămol, după stereotipul holografiei populare și... în schimb! Nu ne-am gândit niciodată că am putea asista la un asemenea spectacol de credință și de splendoare într-o țară de misiune!», continuă cronicarul, referindu-se la
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
așa-zis atac? Cred că e destul de clar că... Jayne tăbărî asupra mea. - De ce excluzi ipoteza că poate a făcut-o unul din studenții tăi demenți de beți ce erau? - Studenții mei aveau lucruri mai bune de făcut decât să răscolească dormitorul fiicei... - Da, să se fută sub dușuri - habar n-am cine erau - și să prizeze cocaină de pe masa din bucătăria noastră. Încă mă săgeta cu privirea, cu mâinile înfipte în șold. O pauză mai lungă, în care am adunat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
nu mâncasem nimic în afara unui biscuit cu brânză, iar când am ieșit de la registratură m-am pomenit uitându-mă pierdut spre Commons - zona plată, centrală a campusului. Fusese zăpușeală toată dimineața, aerul cald și stătut, dar acum o briză ușoară răscolea stratul de frunze ruginii, dezvelind gazonul verde ascuns dedesubt. Erau prea multe întrebări (și prea bizare) pentru a le contempla rațional și sistematic. Se întâmpla într-o marți - era singurul dat. Nu mai puteam rămâne pe treptele care duceau la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
beat fiind. - Poți să...cureți o casă infestată? În sfârșit, mi-am scos ochelarii. Miller a tresărit și s-a abținut să se încrunte prea tare când mi-a văzut obrazul și mărimea vânătăii revelată în toată splendoarea. Asta a răscolit ceva în el. Se confrunta cu un alt amănunt izbitor. - Nu mă crezi nebun, nu-i așa? am întrebat rapid. - Iau o decizie în timp ce vorbim, zise el, revenindu-și. Ăsta e tot rostul acestei prime întâlniri: să încerc să văd
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
toporul: tata, mama și un copil mic în pat, iar 3 copii mai mărișori pe scânduri. Nu a scăpat decât un băiat de 13 ani care dormea jos, în prăvălia de ceainărie. Motivul crimei a fost furtul, fiindcă totul era răscolit în odaie. Nu s-a putut preciza ce anume s-a furat. Un săculeț cu 20 000 lei l-am găsit în pat, sub pernă, unde criminalul, se vede, nu a căutat. Fiorosul asasin era unul Ivanov, servitorul care dormea
Bucureştii de altădată by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1329_a_2712]
-
Dragă domnule Ștefan Boboc, aceste informații ce vi le-am dat în ideea de a surprinde monografic trecuturile târgului Pungești, locul unde am văzut lumina zilei, nu sunt meritul cercetărilor mele, ci ale prolificului publicist Ion N. Oprea, care a răscolit arhivele a 3 județe: Vaslui, Fălciu și Tutova pentru a scoate la lumină, în 5 masive volume, nume de personalități ce au viețuit pe aceste meleaguri. Dar sunt mulțumit că am putut să vă ajut cu ceva la interesanta lucrare
Amprentele unor timpuri by ?tefan Boboc ? Punge?teanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/84040_a_85365]
-
ianuarie 1987) GHEORGHE Ion „[Ă] A slăvit garoafa roșie și steagul roșu Beniuc! A cântat culorile patriei, câteșitrele, Mihai Beniuc. Și mai lăsați-o cu dogmele opțiunii zicând: ori cu Blaga, ori cu Beniuc. Mulțimi învolburate văzurăm, evenimente, clase sociale răscolite fără Beniuc - Încât nu le-ai fi priceput cum trebuie nici de-aproape, nici dinăuntru, fără Beniuc, Ci văzurăm bărbații purtând la butoniere garoafe roșii ca Beniuc; Tot roșii, steagurile ca-n poemele lui Beniuc. Am zis: de-ai lui
Antologia rușinii dupã Virgil Ierunca by ed.: Nicolae Merișanu, Dan Taloș () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1362_a_2727]
-
Arta, 11/1977) JEBELEANU Alexandru „Avui prilejul în mai multe rânduri să particip la întâlnirile tovarășului Ceaușescu cu scriitori. Îndrumările și sugestiile secretarului general al Partidului Comunist Român, adânc cumpănite, luminate de razele unei gândiri îndrăznețe și clare, m-au răscolit întotdeauna stârnindu-mi întrebări și limpeziri asupra activității mele obștești. Tezele din iulie 1971 sunt un exemplu de aplicare creatoare a marxism-leninismului la condițiile țării noastre.“ (Orizont, 1 februarie 1973) „La cârma țării drept, neistovit Privești spre viitor cutezător, Ni-
Antologia rușinii dupã Virgil Ierunca by ed.: Nicolae Merișanu, Dan Taloș () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1362_a_2727]
-
mulțumirii glas, Căci el ne-a dat aripa spre zări, cutezătoare Și el ne-învață zborul prin ani fără popas.“ („E tinerețea noastră Partidului datoare“, Scînteia tineretului, 30 aprilie 1958) „De sub cenușă de foc când sângeram în «Țara nimănui», ne răscoleam gândul rănit prin cuvintele lui. Când treceam sub Arcul de Triumf din clipe prefăcute în statui ne înălțam speranțele spre larg prin cuvintele lui. Și azi în miez de vară când soarele coboară din gutui, ne rezemăm întreaga țară de
Antologia rușinii dupã Virgil Ierunca by ed.: Nicolae Merișanu, Dan Taloș () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1362_a_2727]
-
și să vândă silitră tarapanei (monetarie) de la Constantinopol și din alte locuri cu câte 14 aspri ocaua. În aceste mine lucrau 3.000 de oameni, care nu plăteau nici o dare domnului Moldovei. Ei săpau peste tot „chiar dacă ar fi să răscolească în acest scop locul pe care e așezată o biserică”. Domnii moldoveni s-au declarat împotriva acestui privilegiu fiscal, însă nu puteau face nimic în acest sens. Când rușii au ocupat Hotinul (10 aprilie 1739-28 martie 1740) și când a
Huşii de ieri şi de azi by Vasile CALESTRU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100993_a_102285]
-
copiii săi) care însoțește volumul Zile trăite: "Cui aș putea mai bine să închin această carte care cuprinde descrierea celor mai frumoși ani ai vieții mele decât vouă, iubiților mei copii, chemați a intra pe urma mea în vălmășagul lumii? Răscolindu-le filele, veți găsi aproape în fiecare rând întreg gândul și sufletul aceluia ce v-a încălzit de la leagăn cu dragostea sa. Fie ca povețele ce veți culege din ea să vă călăuzească mereu pe calea cea dreaptă, care, dacă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1536_a_2834]
-
-s-a lumină, S-a deosebit cu-ncetul grâul spornic din neghină; Alți tineri cu focul sacru golurile au umplut Celor ce-au murit, sărmanii, celor care ne-au vândut. ..................................................................................... O dar, gândule sprințareț, zborul tăi ce nu-l oprești? Răscolind cele trecute numai cât mă amărești, Redeștepți simțiri ascunse, deschizi rana învechită, O! nu te-ncerca zadarnic să mă pui iar în ispită!... Astăzi când mă uit în juru-mi la cei opt copii ștrengari, Opt speranțe întrupate, marturi timpului fugari
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1536_a_2834]
-
un strat de fân, cânele colac lângă mine și, să dea Dumnezeu bine; am dormit duși sub bolta cerului pănă pe la vreme de toacă, de ne-au trezit clopotele de la biserica din Baia. Apoi, odihniți, ne-am pus iarăși pe răscolit miriștea. De astă dată cu cât înaintam spre sară, cu atât cânele căuta mai bine și aripatele săreau mai ușor. Am umplut torba cu vârf și îndesat, făcând un număr de prepelițe și cristei pe care nu vreu să-l
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1536_a_2834]
-
simți când te afli pentru prima oară dinaintea acestei țări a naturii! E infinitul, eternitatea care ți se dezvăluie; rămâi desființat, perdut, un fir de năsip, un nimic față de Caosul oceanic, și orice cuvinte meșteșugite aș găsi, oricât mi-aș răscoli imaginațiunea, n-aș fi în stare să exprim în adevărata ei intensitate simțirea ce-ți strânge inima, când îți aluneci ochii pentru întâiași dată pe mișcătoarea mărilor singurătate, cum zice Eminescu poetul vizionar. O! Cine n-a văzut marea acela
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1536_a_2834]
-
trist, că mă hotărâsem să părăsesc Ostanda. În ziua aceea m-am dus la cazino mult mai târziu ca să dejunez, și după ce am frunzărit ceva, căci mi se tăiase pofta mâncărei, am stat acolo de urât, neștiind ce să fac, răscolind toate ziarele, fără să le pot ceti, când deodată, pe la oarele 3, văd doi francezi care lornetau 175 marea cu multă atenție. "Ce să fie?", gândii eu, căci, cu toată ațintirea încordată a ochilor mei, nu puteam distinge nimic. Mi-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1536_a_2834]
-
se mai aude decât suspinul vântului prin spărturile meterezelor. O, Doamne! Cine a pus oare întăia piatră în temeliile cetăței pe această culme de munte așa de bine aleasă pentru apărarea țărei? Orișicât aș întreba aceste ziduri mute, orișicât aș răscoli pergamentele colbăite din arhivele țărei, întrebarea rămâne fără răspuns.Mâna fundatoare e nevăzută, ascunsă în întunerecul veacurilor. Știut însă este că cetatea a fost rădicată mult înaintea lui Ștefan cel Mare, poate chiar înaintea lui Alexandru cel Bun. Dar cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1536_a_2834]
-
în picioare; iar astăzi aceste ruine privesc de sus un popor liber și independent și văd deosebirea ce este între trecut și prezent. Și așa noi câteșipatru tovarăși stam cu inima smerită și nu puteam crede ochilor noștri; vedeam, pipăiam, răscoleam pietrele căzute în vrafuri la pământ și ne ziceam: oare nu-i un vis? Închipuirea noastră se speria când ne gândeam că aceste pietre sunt depozitarele atâtor taine ale trecutului, că atâta amar de lume s-a prăbușit sub dânsele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1536_a_2834]
-
cucerit numeroși lauri, se impune de fiecare dată în fața publicului. Prima parte a Concertului, din seara de 23 decembrie 2004, a cuprins colinde îndrăgite ale celor mai reprezentativi compozitori români ai genului. Tinerii, pe lângă evocarea tematică a colindelor care ne răscolea fiecăruia trecute amintiri, printr-o calitate vocală, un echilibru corect între voci și o perfectă dicție, au făcut evidente virtuțile de care aminteam. Toate acestea sunt datorate perseverentului dirijor și selectării valorice a interpreților. Demersul artistic, demn de toată lauda
PANORAMIC ARTISTIC (consemnări de regizor) by MIHAI ZABORILĂ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91815_a_93193]
-
chip de vampe moderne ce doresc să răzbune infernul părăsit al vieții pedestre. Când scriu poezie, pe metereze de fum, lupta care pe care rămâne tot timpul nedecisă; când împung cu floretă, pe planșă criticii, exercițiul devine subit înviorător; când răscolesc prin arhive și de afară răzbat vocile florăreselor trebuie să-mi autoflagelez temeinic simțurile pentru că să nu-mi urmez în plină stradă bicisnicul trup. Sub mii de subterfugii pe care sunt meșter în a le inventa, părăsesc totuși destul de des
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1456_a_2754]
-
e Cléa!" Brusc, Cléa dă năvală, smeadă și zglobie, dar se preface că n-o vede. Ea o apucă de braț, îi spune că trebuie să plece sau cel puțin să telefoneze. "Mai târziu, nicio grabă", zice plictisită Cléa, care răscolește într-un sertar, nu găsește ce caută și iese imediat. Rămâne din nou singură cu sforăitoarele și palavragioaicele astea. Nu știe pentru câtă vreme. Se enervează, cere să vină doctorul Sinus. Știe oare ce se întâmplă în casa lui? Urlă
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
Și ei toarnă apă în vin. În noaptea următoare, i se face rău. Parcă ar avea bolovani în stomac. Doar un ceai de mușețel i-ar face bine. Nimic altceva. Medicamentele sunt neputincioase. Domnul Casimir se ia după capriciul ei, răscolește bucătăria din podele în tavan, dar nu găsește decât un pliculeț de ceai. În cele din urmă, cei trei membri ai echipei de noapte, doi bărbați și o fată, pe care ea îi numește în gând Casimirii, se strâng la
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
înlănțuiau și se despărțeau încet, ca în vis. Anticul Pont Euxin, care, potrivit anumitor ipoteze, ar fi provocat, înălțându-și străfundurile, potopul biblic și înnoirea omenirii, dormea cu obrazul împurpurat de soarele care asfințea. Își scoase pantofii și traversă plaja, răscolind cu plăcere nisipul călduț. Pe malul apei, un câine mare, negru, culcat pe labe, pe care de departe îl luase drept o epavă eșuată pe plajă, își înălță capul și lătră de două ori, calm, în semn de avertisment: păzea
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]