2,526 matches
-
hotarul cu Probota, pe creasta terasei medii, în prelungirea spre sud a Pădurii Probota; - Șipoțel - loc de șes, de la baza Dealului Diudiu, cu multe izvoare numite șipote, cu apă potabilă, motiv din care șesul este mlăștinos; - Spini - Între Pâraie; - Stoica - tarla în Dumbrava, situată între locuința familiei Stoica și Hârtoape; - Sub Peter - pe teritoriul Dumbravei; - Țărnuica - teren arabil din stânga D.C. Heci - Tătăruși, începând de la Ion Simina, spre vest, până la Cireș; - Topitorie - lângă Cărămidărie, unde era un bazin, în care lipovenii lespezeni
Monografia comunei Lespezi, judeţul Iaşi by Vasile Simina (coord.) Ioan CIUBOTARU Maria ROŞCA Ioan LAZĂR Elena SIMINA Aurel ROŞCA Vasile SPATARU () [Corola-publishinghouse/Administrative/91877_a_93004]
-
artere stradale și clădiri ca într-un oraș, cu parcul și vila pe care le vedeam din balconul nostru și nici o capelă în fața caselor vechi, ale cărei ferestre ogivale să fie încastrate în gresie. În sat, casele erau risipite, pe tarlale și câmpuri, doar în jurul Primăriei se strânseseră laolaltă, totuși destul de departe una de alta și, în timp ce stam la fereastra odăii mele, privind câmpia ce se întindea până la pădure, mă apucă teama că realitatea crudă și violentă ar putea găsi o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
aveau să crape mugurii în corale roz și bujorii își înclinau cu greu capul pe gardul din scânduri încrucișate care separa grădina de un drum peste câmp. În spatele acestuia creștea o lume rurală, vacile pășteau printre pomii fructiferi, se întindeau tarlale, câmpuri semănate, fumul se ridica din clădirile fermei coloniștilor - și dinspre orizont dă năvală, neagră și amenințătoare ca un potop, pădurea. În acest strat format din culori stridente, amestecate, singură strada rămăsese o linie neagră, care ducea, urcând, spre tufișul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
Tancuri - ce nu mai trebuiau să-și rotească niciodată turelele - au înăbușit o primă răscoală și nici măcar moartea lui Stalin nu a pus punct acestei fracturări între țări și atomi, după cum se sperase. Se rupeau tot mai multe hălci din tarlaua pe care o administrase și o exploatase omul alb, apăruseră fisuri și în globul pământesc. Centrul pământului se mutase dincolo de Ocean, unde ziua abia înceta când noi ne așezam la masa de prânz ca să fim posesorii lumii măcar cu un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
nu am fi fost niciodată în stare, iar tata ne făcea complice cu ochiul. Ca să tăcem și să nu punem întrebări, să nu o deranjăm și s-o lăsăm să continue, în timp ce mama arăta emoționată roabele primitive, cerșetorii, țăranii pe tarla, se extazia privind zarea și cerul care nu era doar o fâșie îngustă, ci se arcuia, în sfârșit, ca o cupolă deasupra ei. Vorbea de parcă o dogoare i-ar fi topit tot vocabularul - și tot ea a fost cea care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
grajdurilor și la transportarea bălegarului pe câmp). Unul dintre aceștia era Ică. De aceea era foarte admirat de țăranii din localitățile vecine Cuza-Vodă, Însurăței, Lișcoteanca și Viziru, care munceau ca zilieri, cot la cot cu noi, deoiștii, pe foarte Întinsele tarlale ale acelei Întreprinderi agricole de stat (I.A.S.) cu nume bolșevic. Se bucurau țăranii, când Îl auzeau pe Ică zicând „Este rușinos nu să muncești orice și oriunde, ci să trândăvești, fiind povară pentru părinți sau pentru alt Întreținător.” Năzuia
Zborul unui Înger Înapoi, la cer by Mihai Stere Derdena () [Corola-publishinghouse/Imaginative/865_a_1495]
-
plantații de grâu, floarea-soarelui, porumb, se usca sub soarele de august și sub imensele ceruri bleu-spălăcite. Cîte-un țăran cu femeia după el, minusculi, veneau pe o cărare. Alții lucrau frânți de șale, aproape atingând pământul cu frunțile, pierduți în mijlocul vreunei tarlale îndepărtate. Treceam uneori prin sate prăfoase, cu copii îmbrăcați orășenește pe la porți, cu căsuțe răsărind dintre gutui și corcoduși, cu bodega în mijloc, plină de bețivi... Magazinul sătesc, cu câteva damigene în vitrină, și bisericuța cu acoperiș de tablă stăteau
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
proiect beton și să ți-l aprobe comisia. Nu mai este ca acum 5-6 ani, cu Sapardu’, când primeai fonduri numai dacă te declarai țăran cu acte în regulă, dețineai un petec de țărnă și vroiai să te dezvolți pe tarla. Atunci aș fi făcut și io celebra afacere cu melci. Mici și simpatici, privindu-mă dragăstos cu cei patru ochi și încelindu-mă cu balele lor ca un libidou patologic. Iar eu să-i fluier din poarta fermei și toți să
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2201_a_3526]
-
des și însetat, ceilalți deținuți; aceștia trebuiau să muncească în ritm susținut, și nu aveau timp să parcurgă drumul până la punctul unde se afla rezervorul cu apă. Intelectualul despre care vorbim trecea, ducând căldarea cu apă, de-a curmezișul peste tarlale, și aducea apă la însetați, sub soarele puternic al Dobrogei. Se lasă seara, plutonierii fluieră regruparea deținuților, încolonarea lor, și urmează momentul, drastic subliniat, al „numărului“. Trei plutonieri trec pe rând pe lângă oamenii încolonați câte cinci, și numără - lucru care
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
Troacă era stăpânul locurilor și cutreiera ținutul, cred, din plăcerea de a călări. Îl cunoscusem „pe teren“ încă din prima mea ieșire la lucru, când mi s-a dat și sarcina, de începător, de a muta hainele deținuților de pe o tarla pe alta. Așa-zisele haine erau rămășițele date la reformă ale hainelor pe care le foloseau batalioanele disciplinare ale armatei. Mulți dintre noi știau să le coasă bine, cu petice suprapuse, așa încât vestele respective erau bune mijloace de apărare față de
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
diletant: el avea treizeci și opt de ani, iar ea douăzeci și trei, așa că În timp avea să Înțeleagă. Fata voia să se mărite cu el. Jack rezista. Să ajungă cumnat cu Ellis Loew ar fi Însemnat să tragă pe tarlaua individului pînă cădea mort. Știa de ce se descurcă atît de bine În rolul de erou: Karen era publicul pe care Își dorise dintotdeauna să-l impresioneze. Știa ce merge la ea și ce nu, iar iubirea ei Îi modelase comportamentul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
1998, vol. I, 94-105). Agricultura itinerantă românească se desfășura așadar pe teritoriul fiecărui sat în parte, fiind vorba de populații ce nu se deplasau încontinuu spre noi regiuni. În regiunile rusești existau și sate ce funcționau în sistemul celor trei tarlale. Haxthausen le semnalează în districtul Iaroslav (Stahl, 1998, vol. I, 129) și în apropiere de Kiev (Stahl, 1998, vol. II, 437), pe malul Nistrului. Despre acestea din urmă se menționează faptul că sunt înconjurate de garduri, având aproape întotdeauna trei
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]
-
Stahl, 1998, vol. I, 129) și în apropiere de Kiev (Stahl, 1998, vol. II, 437), pe malul Nistrului. Despre acestea din urmă se menționează faptul că sunt înconjurate de garduri, având aproape întotdeauna trei porți ce duc spre cele trei tarlale. Tarlaua necultivată (lăsată să se „odihnească”) este deschisă, pentru a permite vitelor să pască, în timp ce tarlalele cultivate sunt închise cu garduri. Descrierea făcută este una tipică pentru satele ce trăiau în sistemul cunoscut mai ales sub numele german Dreifelderwirtschaft, răspândit
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]
-
1998, vol. I, 129) și în apropiere de Kiev (Stahl, 1998, vol. II, 437), pe malul Nistrului. Despre acestea din urmă se menționează faptul că sunt înconjurate de garduri, având aproape întotdeauna trei porți ce duc spre cele trei tarlale. Tarlaua necultivată (lăsată să se „odihnească”) este deschisă, pentru a permite vitelor să pască, în timp ce tarlalele cultivate sunt închise cu garduri. Descrierea făcută este una tipică pentru satele ce trăiau în sistemul cunoscut mai ales sub numele german Dreifelderwirtschaft, răspândit în
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]
-
malul Nistrului. Despre acestea din urmă se menționează faptul că sunt înconjurate de garduri, având aproape întotdeauna trei porți ce duc spre cele trei tarlale. Tarlaua necultivată (lăsată să se „odihnească”) este deschisă, pentru a permite vitelor să pască, în timp ce tarlalele cultivate sunt închise cu garduri. Descrierea făcută este una tipică pentru satele ce trăiau în sistemul cunoscut mai ales sub numele german Dreifelderwirtschaft, răspândit în numeroase regiuni europene. La noi în țară, acest tip de sat (Stahl, 1998, vol. I
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]
-
acestui spirit de sociabilitate ce caracterizează poporul rus și al nevoii de ordine ce animă comunitatea” (Haxthausen, 1847, vol. I, 129-130). „Spiritul de sociabilitate”, invocat și cu această ocazie, oferă o explicație vagă. În satele organizate pe principiul celor trei tarlale, răspândite în trecut în întreaga Europă, lucrările agricole începeau și se terminau la anumite date hotărâte de întreaga comunitate. Toți membrii acesteia erau obligați să parcurgă în timp aceleași etape, activitatea unuia având consecințe asupra altuia. De exemplu, dacă într-
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]
-
în trecut în întreaga Europă, lucrările agricole începeau și se terminau la anumite date hotărâte de întreaga comunitate. Toți membrii acesteia erau obligați să parcurgă în timp aceleași etape, activitatea unuia având consecințe asupra altuia. De exemplu, dacă într-o tarla se dădea drumul vitelor să pască la o dată anume, cel care nu își transporta recolta la timp în gospodărie risca să o găsească mâncată de animale. Ordinea și ritmul muncii erau hotărâte de comunitate, dar ele nu erau întâmplătoare, ci
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]
-
care pot fi regăsite și la alte populații europene în secolul al XIX-lea. Dintre acestea putem menționa: tehnicile defrișării prin incendiere, formele arhaice de agricultură itinerantă acompaniate de forme de proprietate temporară, sistemul economic și social al celor trei tarlale, rolul hotărâtor al obștii sătești, rolul precumpănitor al bătrânilor, deosebirile dintre loturile cultivate, aflate în proprietate individuală (terroir), și cele devălmașe (communaux) și mai ales atât de importantul principiu al distribuirii egalitare a terenurilor. b) Printre deosebirile cele mai evidente
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]
-
asupra pământului, vezi Stahl, (1998, 166-179). Haxthausen, Études sur la situation intérieure..., vol.III, 148-149. H.H.Stahl, Contribuții..., vol.I, 94-105. Ibidem, vol.I, 129. Ibidem, vol.II, 437. O descriere amănunțită a satelor rusești funcționând în sistemul celor trei tarlale poate fi găsită în Confino, (1969). H.H.Stahl, Contribuții..., vol.I, 270-271, 278-292. Ibidem, 281-282. Haxthausen, Études sur la situation intérieure..., vol. I, 224. Ibidem, 208. H.H.Stahl, Contribuții..., vol.I, 158-165. Haxthausen, Études sur la situation intérieure..., vol.I
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]
-
de dezvoltare superioară, se formează două și apoi trei astfel de țarini în care tipurile de culturi alternau într-un ritm prestabilit cu ogorul . În acest sistem, fiecare gospodărie trebuie să aibă cel puțin două loturi, câte unul în fiecare tarla. Pe măsură ce agricultura progresează, cucerește noi suprafețe și se instalează statornic pe ele, an după an, terenul rămas pentru pășunat scade. „Nu mai este posibil, deci, ca păscutul în ogor să rămână nereglementat și se caută fie o plafonare a drepturilor
Acţiune colectivă şi bunuri comune în societatea românească by Mirela Cerkez () [Corola-publishinghouse/Administrative/793_a_1819]
-
de concurență dintre gospodării și, în special, diferențierea populației în bogați și săraci. Tragerea de garduri, care aveau un simplu sens de unelte tehnice la început, menite să împiedice ieșirea vitelor dintr-un anume țarc sau intrarea vitelor în anumite tarlale, capătă un sens juridic: gardul devine semn de proprietate.” (Stahl, 1998, vol. II, p. 171) Apariția ocinilor nu implică nici ea dispariția devălmășiei întrucât, pe lângă faptul că ocina nu era o proprietate privată propriu-zisă, exploatarea agricolă se făcea în continuare
Acţiune colectivă şi bunuri comune în societatea românească by Mirela Cerkez () [Corola-publishinghouse/Administrative/793_a_1819]
-
tot În... „Marșul cu prolog al Împlinirilor revoluționare”: „Se adună la plenară/ Pechinezii bunăoară/ Se adună la congres/ Șorecarii mai ales/ Hau hau hau și hâm hâm hâm/ Vin dulăii la ciolan/ Vin taraș că o șopârla/ Grangurii și marea tarla/ Unu-i prieten altul rudă-/ Somnoaroasă caracuda,/ Evanghelioși sadea/ Vine câinele - cățea/ Toată turma-n patru labe/ Mutre de scapeți și babe/ Unul urlă ceilalți sluj/ Cu-n picior la spate-n sus/ Și când Bâlba spune gata/ Ușurel se
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
citindu-și liniștit jurnalul. O viziune a viitorului nu prea îndepărtat. La noi, în Bărăgan, fermierul Mihail Eremia, de la gara Ciulnița, îmi povestea în 1935 cum mergând în control pe câmp s-a speriat văzând tractorul arând singur. Pe o tarla lungă, cu pământ bun, ușor, pe o zi călduroasă și cu praf, tractoristul se învoise cu ajutorul său să pună tractorul în brazdă să-l lase să meargă singur, ei așteptând câte unul, la un cap al tarlalei. Băieți ingenioși, dar
30.000km prin SUA. 1935-1936 by Prof. dr. Nicolae Corn??eanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83483_a_84808]
-
singur. Pe o tarla lungă, cu pământ bun, ușor, pe o zi călduroasă și cu praf, tractoristul se învoise cu ajutorul său să pună tractorul în brazdă să-l lase să meargă singur, ei așteptând câte unul, la un cap al tarlalei. Băieți ingenioși, dar nu-i interesa costul tractorului și reparațiile. La acea dată în Illinois și Iowa peste 50% din fermieri lucrau cu caii. În SUA boii nu sunt folosiți la muncă. Cum am spus, totul se făcea prudent. Un
30.000km prin SUA. 1935-1936 by Prof. dr. Nicolae Corn??eanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83483_a_84808]
-
în evidență bustul frumos. La rochie avea o plătcuță în dungi cu margini din catifea roșie. Acum își va întoarce spre el fața, nu mai era nici un pericol, mușchii ei reveniseră la normal. Și-l imagină pe Dimitrie în cuprinsul tarlalei, o simplă arătură, neagră acum, întinsă hăt, hăt!Dar pentru el nu era un pământ oarecare, așa cum ar fi fost pentru ea dacă s-ar fi aflat din întâmplare împreună cu el acolo. Ea spuse zâmbind, abandonase rapid subiectul despre Trofin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]