3,994 matches
-
el va spune în gura mare „Tocuri Tra-Ge-Mi-O!” și va începe să râdă. Femeia poate râde pe moment, dar realizează că s-a deschis portița zeflemelei sexuale explicite - cel puțin din partea acestui bărbat - de fiecare dată când va veni cu tocuri mai înalte la serviciu. De fapt, nu prea știe cum să reacționeze la această glumă nesărată. Pe de o parte, se simte măgulită că a fost admisă în clubul bărbaților și recunoaște faptul că tachinările sunt un semn al acceptării
[Corola-publishinghouse/Science/1992_a_3317]
-
noptieră, și să te sărute și să te legene în brațele ei. Îi este dor și mă întreabă, când mergem la băi, la tăticu? Acum doarme, e liniștită, cred că mâine îți va scrie și ea. Astăzi mi-a cerut toc și hârtie, să-i scrie bunichii. Îmi pare bine că ți-ai găsit camarazi și te împaci bine cu ei. De altfel, unde ai fost tu să nu te acomodezi? Văd că nu prea ți-a fost aminte să ne
Alexandru Mănăstireanu : corespondenţă by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/629_a_1301]
-
piele de șopârlă care făceau clic-clac când călcam pe asfalt, dar nu prea mă aveam deplin la îndemână pe mine însămi. Îmi părea că, atunci când umblam prin oraș, nu mai rămăsese din mine decât vârful degetelor vârât în pantofii cu toc înalt. Vorbeam cât mai puțin cu putință. Dar mai apoi, după o jumătate de an, dintr-o dată toate au prins să se-nchege de parcă eu însămi n-ar mai fi trebuit să fac nimic, iar trotuarele, ghișeele funcționarilor, tramvaiele și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2149_a_3474]
-
În momentul de față există aici, în Germania, un afiș publicitar pe care apare un gât de femeie cu două găuri însângerate. Din cea inferioară se prelinge o picătură de sânge. E o reclamă pentru Internet. Sau un pantof cu toc cui călcând pe o mână de bărbat. Nu pot lua decât în serios asemenea imagini, care ți-aduc o ofensă inutilă și, de aceea, infamă la culme, care comit un abuz fără nici o justificare, cochetează nerușinat cu tortura și crima
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2149_a_3474]
-
decât în serios asemenea imagini, care ți-aduc o ofensă inutilă și, de aceea, infamă la culme, care comit un abuz fără nici o justificare, cochetează nerușinat cu tortura și crima. Ce-are a face frumusețea unui pantof cu faptul că tocul lui străpunge mâna cuiva? Pentru mine, asta înseamnă o degradare a produsului căruia i se face publicitate. N-aș mai putea să-mi cumpăr pantoful grațios de pe afiș din pricina poveștii ce i s-a asociat - povestea cu mâna strivită sub
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2149_a_3474]
-
mișcarea degetelor din buzunare și mi-am concentrat atenția asupra a ceea ce se întâmpla afară. Dincolo de ușile liftului era un coridor și pe coridor stătea o femeie. O tânără durdulie îmbrăcată într-un costum roz și cu pantofi roz cu toc. Costumul avea o croială superbă și era dintr-un material puțin lucios. Îi venea foarte bine. Tânăra m-a privit de parcă dorea să-mi confirme prezența ei acolo și apoi mi-a făcut un semn cu capul, ca și când ar fi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
ușor ca să văd ce se întâmplă. A sunat destul de normal, nu ca în lift. Deci nu aveam probleme cu urechile, așa că mi-am recăpătat încrederea. Auzul meu era perfect. Se pare că tânăra avea probleme cu vorbitul. Mergeam în urma ei. Tocurile înalte și ascuțite răsunau strident pe coridorul gol. Parcă ne aflam într-o carieră de piatră în toiul zilei. Purta dresuri, iar gambele i se reflectau în marmura sclipitoare. Era durdulie, am mai spus. Tânără și frumoasă, dar cam dolofană
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
gravură de Escher, cu iluzii optice sofisticate. Dar oricât mergeam, peisajul din jurul nostru rămânea neschimbat. Pardoseala din marmură, pereții de culoarea oului, numerele încăperilor așezate alandala, ușile de lemn cu mânere din oțel inoxidabil. Nu se zărea nici măcar o fereastră. Tocurile pantofilor ei țăcăneau pe pardoseală într-un ritm monoton, acompaniați de tălpile de cauciuc ale tenișilor mei. După sunetul pe care-l scoteau, păreau a fi pe ducă, fapt care mă cam îngrijora. Cum era prima oară în viața mea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
a întins. Suma era mai mare decât mă așteptasem. Am băgat cecul în portofel. — Nu-i nevoie să semnez undeva pentru primirea lui? — Nu, răspunse ea. Am ieșit din încăpere și am străbătut același coridor lung și întortocheat până la lift. Tocurile ei înalte răsunau la fel ca și la venire, dar nu mă mai deranja deloc faptul că era plinuță. Așa cum mergeam, unul lângă altul, nici măcar nu mai băgam de seamă lucrul ăsta. — Ești căsătorit? — Nu. Am fost cândva, dar nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
dulapului din perete, Întunegrii, desonorizarea... Totul era foarte ciudat. Și colac peste pupăză, cadoul de la plecare. În timp ce-mi așteptam cafeaua, m-am gândit la fata dolofană ca să nu mă plictisesc. La cerceii ei dreptunghiulari, la costumul roz, la tocurile înalte, la ceafa plinuță, la trăsăturile feței... Îmi aminteam fiecare detaliu cu o claritate uluitoare, dar nu mă simțeam capabil să le pun cap la cap. Ciudat! Poate pentru că nu mă mai culcasem de multă vreme cu o femeie grasă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
oraș stau cu capetele plecate și-și fac curaj s-o întâmpine. Nu numai ele. Absolut totul e gata să înfrunte anotimpul dur. Semnele iernii se lasă peste oraș ca o membrană invizibilă. Vuietul vântului, tremuratul frunzelor și al ierbii, tocurile care răsună pe piatra de pavaj în liniștea nopții... toate se pierd sub greutatea apăsătoare care nu prevestește nimic bun. Nici măcar apa râului pe care o ascultam cu plăcere cum se izbește de mal nu mă mai alină. E vorba
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
mai mult decât mine. La ora aceea din noapte nu era deschis nici un magazin de îmbrăcăminte. Din fericire, i-a venit totuși haina militară kaki pe care o purtasem pe vremuri. Problema cea mai mare era cu pantofii ei cu toc. Mi-a spus că avea teniși și cizme de cauciuc la birou. — Teniși roz și cizme roz, sublinie ea. — Îți place culoarea roz? — Îi place bunicului. Zice că-mi vine foarte bine. — Așa și e, îți vine foarte bine. Femeile
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
înainte de toate să am eu încredere în mine. Și nu aveam. Or, fără așa ceva nu se punea problema unei transformări vizibile. În timp ce gândeam astfel, liftul s-a oprit și s-au deschis ușile. Am ieșit după ea. Mergea repede și tocurile pantofilor ei răsunau pe coridor. Ca și prima dată. Îi priveam șoldurile ondulându-se și cerceii sclipitori. Presupunând că accept oferta, eu ce-ți pot oferi? Nu mi se pare normal ca tu să-mi pui totul pe tavă și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
a colegilor îl făcuse să se lase păgubaș, iar cântecele lui preferate aveau cuvântul „zbor“ în titluri; toate astea mă întristau. Își dădu cu spray Hugo Boss pe dosul mâinii, dar nu mirosi. Încă tot nu mă văzuse stând în tocul ușii. - Așa deci, mama nu te lasă să mergi costumat ca un star rap, ai? am zis. Se întoarse brusc, surprins. Apoi își regăsi calmul. - Nu, zise el, îmbufnat. Arăta rușinat, încătușat. Ceva în mine s-a înmuiat. Am mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
se exprime monoton și fără pic de emoție. Iar unii dintre ei își rodeau unghiile până sângerau, un pediatru fiind angajat special „în caz că“. Fiica în vârstă de șase ani a unui președinte executiv IBM purta o bustieră și pantofi cu toc. Cineva mi-a dat să țin un cobai, în timp ce îi priveam pe copii cum interacționează - o scenă de gelozie pentru o parașută, o cursă de ștafetă, concurs de șuturi cu mingea de fotbal printr-un disc strălucitor, călduțele critici părintești
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
la matematică, iar eu citeam frumos, recitam, învățam repede poezii și cu măicuța cântam, că-mi plăcea. Când am ajuns eu în clasa a III-a și frățiorul într-a doua, cărțile costau 300 și 200 lei iar caietele, cerneala, tocurile și penițele alți bani, caietele le rupeam mereu, penițele se stricau, cerneala se vărsa și aveam și alte necazuri, că toată ziua ciopleam să facem cele 100 de bețișoare cu care învățam operațiunile matematice, încât toată ziua se mătura casa
ADRIANA Cuvinte din iarna vie?ii by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83160_a_84485]
-
nu a mobilizat oamenii să participe la aceste acțiuni ci a răspuns la îndemnul altora. Așa cum aveam să aflu ulterior de la martori oculari, înainte de a fi răpus a fost foarte pașnic. În timpul acțiunilor care au avut loc, a stat între tocul unei uși de la magazia de materiale, trăindu-și ultimele clipe înainte de a fi răpus de acel glonț ce avea să-i pună capăt zilelor și tuturor planurilor sale de viitor. Mama, Andreșanu Catinca, născută Chiriac în 1901, în comuna Armășoaia
Amprentele unor timpuri by ?tefan Boboc ? Punge?teanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/84040_a_85365]
-
amintesc de prima pereche de bocanci pe care mi i-a cumpărat tata, când eram de vreo cinci ani. Bocancii stăteau în prăvălie agățați într- un cui la o grindă, legați de șireturi. Aveau „ținte” pe talpă și potcoave la tocuri. Erau mai mari decât laba piciorului meu cînd i-am probat de mi-i-a cumpărat, dar tata tot mi i-a cumpărat, motivând că „piciorul copilului mai crește” și o să-i poarte mai multe ierni cu ciorap gros de
A FOST O DATA........ by VICTOR MOISE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83162_a_84487]
-
pe jos, trecînd peste podețe șubrede, străbătînd codri deși (te aștepți să dea nas în nas cu Gollum din Stăpînul inelelor și să iasă împreună la poalele Muntelui Osîndei), urcînd o scară interminabilă (din fericire și-a adus pantofii cu toc), însoțită mereu de piuiturile, pîrțurile electronice și ding dong-urile de western spaghetti ale muzicii lui Mircea Florian. Deci, jos cu plăcerile trecătoare și cizmulițele roșii (ca ale lui Gheorghe Cozorici în ștefan cel Mare), sus cu privirea tragică și broboada
Bunul, Răul și Urîtul în cinema by Andrei Gorzo () [Corola-publishinghouse/Memoirs/818_a_1758]
-
eu sînt Erotida, ce pot face pentru tine ? Bună, Erotida, ți-aș răspunde, dar mă sfiesc de cititorii acestei reviste.) Astea fiind zise, Săraru are totuși forma lui joasă de vitalitate epică o răutate limbută, clevetitoare : personajele lui ba poartă tocuri ascunse, de două șchioape, pentru că altfel ar trebui să se ridice pe vîrfuri ca să dea mîna cu cineva fără să se umilească, ba vorbesc cu inflexiuni care trimit la o slăbiciune ascunsă și mai rușinoasă etc. Personajele din film nu
Bunul, Răul și Urîtul în cinema by Andrei Gorzo () [Corola-publishinghouse/Memoirs/818_a_1758]
-
e plină de oameni care stau pe unde apucă, grupați în bisericuțe de doi sau cel mult patru. O singură bisericuță de șase primește de la mine titlul de catedrală. Aproape toate femeile sunt machiate strident și poartă rochii strâmte și tocuri lungi, care le fac să pășească de parcă ar călca pe ouă. La bărbați nu observ nimic special, nici unul nu-i pe tocuri sau machiat. Majoritatea poartă sacou. Per total, atmosfera e de Marele Gatsby după un faliment total și definitiv
Opere cumplite-vol. 2 by Florin Piersic junior. () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1343_a_2707]
-
șase primește de la mine titlul de catedrală. Aproape toate femeile sunt machiate strident și poartă rochii strâmte și tocuri lungi, care le fac să pășească de parcă ar călca pe ouă. La bărbați nu observ nimic special, nici unul nu-i pe tocuri sau machiat. Majoritatea poartă sacou. Per total, atmosfera e de Marele Gatsby după un faliment total și definitiv. Hai să mâncați, băi. Hai, că e păcat de bunătățile alea. Mergem după Răzvan, ajungem în camera ospețelor. Pe mese sunt numai
Opere cumplite-vol. 2 by Florin Piersic junior. () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1343_a_2707]
-
pe el. Ce bulangii. A rămas pe gânduri. Îi explic că, oricum, după apocalipsă n-o să mai meargă nici un computer. Așa e. Ai dreptate. Îi sclipesc ochii. Acuma te sparg. Acuma te sparg. Atenție mare, da? Scoate din rucsac un toc mic, din piele. Din toc scoate un fel de umbrelă argintie. Mică. O deschide. E chiar o umbrelă. O umbrelă normală. Dar argintie și mică. Asta-i gândită special ca să traversezi o furtună electrică. Îl întreb ce-i aia furtună
Opere cumplite-vol. 2 by Florin Piersic junior. () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1343_a_2707]
-
rămas pe gânduri. Îi explic că, oricum, după apocalipsă n-o să mai meargă nici un computer. Așa e. Ai dreptate. Îi sclipesc ochii. Acuma te sparg. Acuma te sparg. Atenție mare, da? Scoate din rucsac un toc mic, din piele. Din toc scoate un fel de umbrelă argintie. Mică. O deschide. E chiar o umbrelă. O umbrelă normală. Dar argintie și mică. Asta-i gândită special ca să traversezi o furtună electrică. Îl întreb ce-i aia furtună electrică. Fraiere. Furtuna electrică e
Opere cumplite-vol. 2 by Florin Piersic junior. () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1343_a_2707]
-
pustie, sunt singurul client. Am terminat de mâncat. Mi am scos laptopul meu cel străvechi. Încerc să scriu ceva. Tastatura lui mi-e foarte dragă, i-am pipăit reliefurile de zeci de mii de ori. Aud pași pe scări. Multe tocuri. Bocăneala se amplifică, apoi pe lângă mine trec patru femei. Rămân cu ochii în laptop, dar le simt parfurmurile amestecate. Se așază la o masă, la câțiva metri de mine. Chelnerul le ia comanda și pleacă. Mi-am ridicat privirea și
Opere cumplite-vol. 2 by Florin Piersic junior. () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1343_a_2707]