18,324 matches
-
lingvistică (și Constituția) cerea acum, de exemplu, ca toate guvernele naționale, indiferent de culoarea politică, să includă un număr „echilibrat” de miniștri flamanzi și francofoni, iar prim-ministrul să fie bilingv (prin urmare, el este mai Întotdeauna din Flandra). Egalitatea lingvistică a devenit obligatorie și la Cour d’Arbitrage (Curtea Constituțională): În fiecare an, președinția alternând anual de o parte și de alta a barierei lingvistice. La Bruxelles, cei patru membri ai executivului din regiunea capitalei se reunesc și discută (fiecare
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
iar prim-ministrul să fie bilingv (prin urmare, el este mai Întotdeauna din Flandra). Egalitatea lingvistică a devenit obligatorie și la Cour d’Arbitrage (Curtea Constituțională): În fiecare an, președinția alternând anual de o parte și de alta a barierei lingvistice. La Bruxelles, cei patru membri ai executivului din regiunea capitalei se reunesc și discută (fiecare În limba preferată) despre problemele de interes general, Însă pentru problemele „comunitare” flamande sau francofone se Întâlnesc separat, doi câte doi. În consecință, Belgia nu
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
autorități care se dublează și se Întrepătrund. Alcătuirea unui guvern este dificilă: ea presupune aranjamente multipartite intrași interregionale, o „simetrie” Între coalițiile naționale, regionale, comunitare, provinciale și ale partidelor locale, o majoritate confortabilă În ambele grupuri de limbă și paritatea lingvistică la fiecare nivel politic și administrativ. Iar când cabinetul este În sfârșit format, el are prea puțină inițiativă: până și politica externă (teoretic, una dintre puținele responsabilități care Îi mai revine guvernului național) este În realitate o prerogativă regională, fiindcă
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
și la Bruxelles, politicienii din partidele francofone obișnuite au adoptat o linie „comunitară” mai radicală pentru a-i satisface pe alegătorii valoni revoltați de ascendentul flamanzilor În politică. Până la urmă, toate partidele clasice s-au scindat pe criterii comunitare și lingvistice: În Belgia, creștin-democrații (din 1968), liberalii (din 1972) și socialiștii (din 1978) există fiecare În dublu exemplar - un partid pentru fiecare comunitate lingvistică. Inevitabil, falia dintre cele două comunități s-a adâncit: politicienii vorbesc acum numai pentru „ai lor”2
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
de ascendentul flamanzilor În politică. Până la urmă, toate partidele clasice s-au scindat pe criterii comunitare și lingvistice: În Belgia, creștin-democrații (din 1968), liberalii (din 1972) și socialiștii (din 1978) există fiecare În dublu exemplar - un partid pentru fiecare comunitate lingvistică. Inevitabil, falia dintre cele două comunități s-a adâncit: politicienii vorbesc acum numai pentru „ai lor”2. Domolirea separatiștilor lingvistici și regionali a avut așadar un preț ridicat. În primul rând un cost economic. Nu Întâmplător, Belgia avea la sfârșitul
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
creștin-democrații (din 1968), liberalii (din 1972) și socialiștii (din 1978) există fiecare În dublu exemplar - un partid pentru fiecare comunitate lingvistică. Inevitabil, falia dintre cele două comunități s-a adâncit: politicienii vorbesc acum numai pentru „ai lor”2. Domolirea separatiștilor lingvistici și regionali a avut așadar un preț ridicat. În primul rând un cost economic. Nu Întâmplător, Belgia avea la sfârșitul secolului XX cea mai mare datorie publică (raportată la PIB) din Europa de Vest - e costisitor să dublezi fiecare serviciu, fiecare Împrumut
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
să dublezi fiecare serviciu, fiecare Împrumut, fiecare subvenție, fiecare indicator. Obiceiul Încetățenit de a folosi banii publici (inclusiv granturile regionale primite de la Uniunea Europeană) pentru a recompensa proporțional clienții din diferitele comunități confesionale se aplica acum În politica celor două comunități lingvistice: peste tot există miniștri și secretari de stat și personal ministerial, cu bugetul și prietenii lor, dar În Belgia fiecare are pe deasupra un doppelgänger lingvistic. La sfârșitul secolului, „Belgia” era o entitate eminamente formală. Intrând În țară pe șosea, călătorul
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
recompensa proporțional clienții din diferitele comunități confesionale se aplica acum În politica celor două comunități lingvistice: peste tot există miniștri și secretari de stat și personal ministerial, cu bugetul și prietenii lor, dar În Belgia fiecare are pe deasupra un doppelgänger lingvistic. La sfârșitul secolului, „Belgia” era o entitate eminamente formală. Intrând În țară pe șosea, călătorul abia sesiza indicatorul inscripționat ca o scuză cu un minuscul „België” sau „Belgique”. Dar nu putea să nu remarce afișul colorat care Îl informa În
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
și Algeria. Ca și noii basci, acești oameni aveau propriile probleme presante și prea puțin interes pentru agenda prăfuită a bătrâneilor separatiști. Sondajele de opinie din anii ’90 arată că majoritatea oamenilor, chiar și În Flandra, nu mai considerau problemele lingvistice sau regionale niște priorități. În al doilea rând, Belgia era bogată. Diferența evidentă dintre Belgia și alte zone mai puțin norocoase din Europa, unde naționaliștii au putut exploata cu succes susceptibilitățile comunitare, e că pentru majoritatea cetățenilor din Belgia modernă
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
susceptibilitățile comunitare, e că pentru majoritatea cetățenilor din Belgia modernă viața este liniștită și Îndestulată. E pace (dacă nu În țară, cel puțin cu alte țări) și aceeași prosperitate care a girat „miracolul flamand” a reușit să atenueze politica ranchiunei lingvistice. Această observație este la fel de valabilă În Catalonia și chiar În anumite părți din Scoția, unde argumentele cele mai radicale În favoarea independenței naționale s-au pleoștit treptat sub efectul unui belșug nemaivăzut și demobilizant. Al treilea motiv pentru supraviețuirea Belgiei - și
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
de mici națiuni pe care o anticipa Tomáš Masaryk Între Capul Nord și Capul Matapan din Peloponez. Dar nu a fost Întotdeauna așa. În vremuri nu foarte Îndepărtate, celelalte extremități ale continentului erau la fel de periferice - din punct de vedere economic, lingvistic, cultural. În 1901, poetul Edwin Muir, pe atunci copil, s-a mutat de la Orkneys la Glasgow: „150 de ani străbătuți În două zile”, avea să-și amintească el, iar senzația nu ar fi fost deplasată nici o jumătate de secol mai
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
ambițiile „Europei” și a dorinței naționale de a-și petrece timpul liber și a cheltui banii acolo. Secretul este că britanicii - ca și irlandezii - nu erau nevoiți să Învețe limbi străine. Ei vorbeau deja engleza. În tot restul Europei, competența lingvistică (așa cum remarcam mai devreme) devenea cu rapiditate criteriul principal de diferențiere, indicând statutul social personal și puterea culturală colectivă. În țările mici ca Danemarca sau Olanda era de mult un truism că monolingvismul (Într-o limbă pe care nu o
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
ca limbă marginală, cu o utilitate practică redusă. Toți ceilalți au Învățat - sau cel puțin li s-a predat - limba rusă. Asociată cu ocupația sovietică, rusa Își pierdea tot farmecul, chiar și În țări ca Polonia sau Cehoslovacia, unde contiguitatea lingvistică o făcea accesibilă. Deși cetățenii din statele-satelit erau obligați să studieze rusa, cei mai mulți n-au făcut nici un efort să stăpânească limba și nu o vorbeau decât dacă erau siliți 9. În câțiva ani de la căderea comunismului s-a putut constata
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
și elvețieni și câteva comunități izolate din Alpii italieni și Pirineii spanioli mai era limba maternă - mulți foloseau forme dialectale Înfierate de cerberii de la Académie Française. În termeni strict statistici, franceza era de mult - față de germană sau rusă - la periferia lingvistică europeană. Dar, de la declinul latinei, franceza fusese limba specifică elitelor cosmopolite cultivate - și, prin urmare, limba europeană par excellence. Când la Oxford s-a propus, În primii ani ai secolului XX, ca limba franceză să fie introdusă În programa de
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
Învățau engleza. În unele părți din fosta Europă habsburgică, franceza nu mai era nici măcar a doua limbă străină predată În școli; Îi luase locul germana. Francofonia (comunitatea internațională a vorbitorilor de franceză, majoritatea În fostele colonii) a rămas un actor lingvistic important pe scena mondială, dar declinul francezei la ea acasă, În Europa, era indiscutabil și, pe cât se pare, ireparabil. Chiar și la Comisia Europeană din Bruxelles, unde franceza fusese limba oficială dominantă În primii ani ai Comunității, ceea ce le dădea
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
pentru a o folosi, poziția oficială a devenit categoric defensivă: fără Îndoială fiindcă declinul limbii franceze coincidea neplăcut cu diminuarea rolului internațional al țării - fenomen care a ocolit Marea Britanie, fiindcă americanii vorbesc engleza. Prima reacție a francezilor la această tendință lingvistică defavorabilă a fost să insiste ca alții să folosească În continuare limba lor: cum spusese președintele Georges Pompidou la Începutul anilor ’70, „dacă franceza nu ar mai fi prima limbă a Europei, Europa Însăși nu ar mai fi pe de-a
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
decenii ale secolului, Franța (Franța lui Mitterrand și Chirac) suferise schimbări care o făceau de nerecunoscut. Acum se cereau comentate nu continuitățile cu gloria de altădată - sau tragediile de demult -, ci mai degrabă discontinuitățile. Trecutul - trecutul revoluționar, trecutul țăranilor, trecutul lingvistic, dar mai presus de orice trecutul recent, de la Vichy la Alger - nu oferea soluții pentru viitor. Învinsă de transformările demografice și cele două generații de mobilitate sociogeografică, istoria Franței, odinioară impecabilă, părea gata să se șteargă din memoria națională. Teama
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
lucru: riscul de a deveni provincial. Alt motiv era că spectatorii marii arte europene erau acum ei Înșiși europeni: companiile naționale din marile orașe aveau un public din ce În ce mai internațional. Noua castă de clercs transnaționali care sfida frontierele fizice și barierele lingvistice avea timpul și mijloacele necesare să călătorească oriunde, nu numai pentru a-și cumpăra haine sau În interes de serviciu, ci și pentru divertisment și informare. O expoziție, o piesă de teatru sau un spectacol de operă generau cronici În
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
pentru Alger 264-265 BBC - vezi British Broadcasting Corporation (BBC) BCE - vezi Banca Centrală Europeană (BCE) Bech, Joseph 228 Beckett, Samuel 351-352 Beckham, David 713 Belarus; declararea independenței 600; mișcarea de independență 594 Belgia; catolici 245; companiile sectorului public 337; comunități lingvistice 648-650; evrei 733-734; harta 647; mișcare separatistă 646-651; motivele supraviețuirii 650; musulmani 676; naționaliști flamanzi 648; naționalizări postbelice 337; opoziția față de extinderea Uniunii Europene 668; partide comuniste 93; Partidul Creștin Social 245; pedepsirea colaboraționiștilor 55; pillars 245; producția de cărbune
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
647; mișcare separatistă 646-651; motivele supraviețuirii 650; musulmani 676; naționaliști flamanzi 648; naționalizări postbelice 337; opoziția față de extinderea Uniunii Europene 668; partide comuniste 93; Partidul Creștin Social 245; pedepsirea colaboraționiștilor 55; pillars 245; producția de cărbune 646; prosperitate 650-651; război lingvistic 648; regiunea flamandă 646, 648; regiuni 648; scandalul Dassault-Agusta 681; separatism național 646-651; social-democrați 343-344; Société Nationale d’Investissement 509; valoni 648 Bell, Daniel 439 Belloc, Hilaire 206 Bìlohradský, Václav 453 Bender, Peter 560 Benelux, țările; partide catolice 245-246; pillars
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
investiții În Statele Unite 717; islamul 705; musulmani 22, 676; naționalizarea industriei 336; nevoia de a uita Holocaustul 736-737; nostalgia 683-699; nuclearizarea 231-232; opoziția față de comunism 577; pericolul unui război nuclear 237; planuri urbanistice 357-360; prețul intrării În Î 731-732; probleme lingvistice 691-694; productivitatea forței de muncă 720; producția agricolă postbelică 283; rata natalității În perioada postbelică 222; reacția față de imigranți 677-680; reacția la invadarea americană a Irakului 715; religia În perioada postbelică 214-216; revolta adolescenților 220-221; sentimentele după al doilea război
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
723; condiție esențială pentru a deveni membru al Uniunii Europene 723; În fostele state din blocul sovietic 627-629; sectorul public francez 507-508; sectorul public vest-european 508-509; vânzarea bunurilor naționale (Marea Britanie) 497-499 prizonieri de război 32 problema germană 119, 457 probleme lingvistice 691-694 procese de pedepsire a crimelor de război 62 - vezi procesul de la Nürnberg Procesele de la Moscova 172 procese-spectacol 392, 401; antisemite 178; Lucrețiu Pătrășcanu 177; național-comuniști ca victime 183; procesul Slánský - vezi procesul Slánský; scopul 180-181; Uniunea Sovietică 172-174 procesul
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
deuxième fonction, celle de marquer une syncope entre la métaphore plasticisante et la métaphore révélatrice. " Notre traduction.) 1388 V. Idem, p. 139 : Se ivește și o a treia funcție : cea de prag introductiv al unui mesaj, din punct de vedere lingvistic închis, ermetic, care nu poate fi continuat extensiv, ci numai intensiv, prin participare la tensiunea emoției estetice [...]. " (" Îl y a aussi une troisième fonction [du tiret] : celle de seuil introductif d'un message qui, du point de vue linguistique, est
[Corola-publishinghouse/Science/1467_a_2765]
-
oricărei alte discipline acumulative oare progresează continuu. Cât privește domeniul istoriei literaturii de imaginație, limitarea la cărțile mân" face incomprehensibilă continuitatea tradiției literare, dezvoltarea genurilor literare și chiar însăși natura procesului literar, pe lângă că ea lasă în umbră factorii sociali, lingvistici, ideologici și alți factori determinanți. Acest principiu introduce un punct de vedere excesiv de "estetic" în istorie, filozofie și alte discipline similare. Nu există, evident, nici un alt motiv decât accentul pus pe "stilul" și organizarea expozitivă pentru a considera că, dintre
[Corola-publishinghouse/Science/85056_a_85843]
-
bronzul pentru sculptură, culorile pentru pictură sau sunetele pentru muzică. Dar nu trebuie să uităm că limba nu este o materie inertă ca piatra, ci este ea însăși o creație a omului, fiind astfel purtătoarea moștenirii culturale a unui grup lingvistic. Principalele distincții care trebuie făcute sunt între limba literară (limba scriitorilor) limba vorbită și limbajul științific. Modul în care Thomas Clark Pollock tratează această problemă în The Nature of Literature *3, deși corect, nu este pe de-a-ntregul satisfăcător, în
[Corola-publishinghouse/Science/85056_a_85843]