18,930 matches
-
tratatul de pace impus de Franța Austriei, la Pressburg (Bratislava), la 26 decembrie 1805180. Tratatul de la Pressburg nu conținea referiri la problema Galiției, dar ideea unui schimb a acestei provincii contra Sileziei circulă în mediile diplomatice. Atât austriecii, cât și rușii erau convinși că, în cazul în care polonezii ar fi fost înarmați de Napoleon, așa cum circulă zvonul, puteau "ébranler définitivement la Prusse et faire recherchait à la Russie la paix, tout désirée par Napoléon" (s. Ven.C.)181. Și, într-
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
produs politicii lor orientale. De aceea, a făcut un scurt istoric al prezenței statului polono-lituanian pe țărmul nord-vestic al Mării Negre, adică în "Basarabia", a cărei poziționare geografică este indicată cu foarte multă precizie, a venirii turcilor în zonă, precum și a rușilor. El insistă asupra faptului că Polonia, deși a fost nevoită să se retragă din această zonă, "leș Polonais ne se șont jamais désistes par un acte public de leurs droits sur une possession aussi précieuse" (s. Ven.C.)195. Altfel
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
asupra acestui teritoriu erau perfect valabile, astfel încât integrarea lui în viitoarele sale granițe nu numai că nu constituia o favoare, ci o reparare a unor grave încălcări a dreptu rilor sale, comise de vecinii săi nemijlociți, adică turcii, tătarii și rușii. Ca urmare, mai ales în condițiile în care nu erau cunoscute intențiile lui Napoleon în ceea ce privește "la prolongation du Royaume de Pologne de ce côté là", el concluziona că "îl est d'un intérêt majeur, pour tous leș rapports politiques et commerciaux
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
François Andréossy, ambasadorul Franței la Viena, datate Berlin, 18 noiembrie 1806, în ibidem, p. 215). 208 Ibidem. 209Ibidem, p. 218; austriecii nu au reacționat "corespunzător" nici la insinuările ambasadorului francez vizând inconvenientele ce decurgeau pentru Austria în urmă invadării de către ruși a Moldovei (cf., ibidem, p. 217). 210 Cf., ibidem, p. 19-21. 211 Cf., Dimitrie A. Sturdza și C. Colescu-Vartic, op. cît., p. 527. 212 Cf., ibidem, p. 551-552. Eșecul înregistrat de Napoleon Bonaparte în tentativa sa de a constrânge Rusia
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
Varșoviei, indiferent de formă sau formele sub care s-ar fi concretizat, i-ar fi apropiat atât de mult de frontierele apusene ale Rusiei, încât, potrivit calculelor cercurilor conducătoare ruse, le-ar fi oferit cestora "toujours une position menaçante" pentru ruși, "si on se brouiller un jour"227, temere ce explică insistența cu care Alexandru I se pronunță împotriva posibilității că Franța și Rusia să fi devenit vecine nemijlocite 228. Din această perspectivă, deci, apărea, după părerea lui P.A. Tolstoi, necesitatea
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
provocate de problema poloneză, în condițiile în care nu existau indiciile unei apropiate încheieri a păcii cu Poartă Otomană 236. Zvonurile în discuție aveau, însă, o bază reală, Kurakin să le aducă la cunoștința tuturor guvernatorilor civili, fiind convins că rușii, "apprenant leș événements aussi heureux, ne manqueront pas d'adresser avec nous leurs prières, vers ce Dieu qui bénit și gracieusement la Russie et daigne lui accorder une paix aussi favorable" (s. Ven.C.) (cf., loc. cît., fond cît.). 232
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
masă a polonezilor și să provoace și prăbușirea Rusiei 302, desigur, că mare putere a Europei. Prima lovitură i-ar fi fost aplicată, în cazul devenit probabil, al reconstituirii statului polonez, prin extinderea granițelor Ducatului Varșoviei. De aceea, potrivit lui Rumianțev, rușii erau hotărâți de a sacrifică "jusqu'au dernier homme plutôt que de suffire qu'on augment de domaine polonais: car s'est attenter à notre existence" (s. Ven.C.)303. Iată pentru ce Rumianțev era de părere că, în cazul
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
decizie care semnifică "la fin de Tilsit"309. Rusia s-a decis, totuși, să intre, parțial, în acțiune. Generalul Golițân a pătruns, la 3 iunie 1809, în Galiția, fără a desfășura, însă, operațiuni militare contra austriecilor 310. Din contră, generalii ruși și austrieci au fost în permanență legătură, iar în zona Galiției ocupată de ruși aceștia au restabilit atât autoritățile austriece, înlăturate de polonezii lui Poniatowski, cât și însemnele Monarhiei Austriece 311. A fost nevoie de un nou șoc pentru austrieci
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
intre, parțial, în acțiune. Generalul Golițân a pătruns, la 3 iunie 1809, în Galiția, fără a desfășura, însă, operațiuni militare contra austriecilor 310. Din contră, generalii ruși și austrieci au fost în permanență legătură, iar în zona Galiției ocupată de ruși aceștia au restabilit atât autoritățile austriece, înlăturate de polonezii lui Poniatowski, cât și însemnele Monarhiei Austriece 311. A fost nevoie de un nou șoc pentru austrieci care au simțit, e drept, nu imediat, efectele "bunăvoinței" rușilor. La 6 iulie 1809
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
zona Galiției ocupată de ruși aceștia au restabilit atât autoritățile austriece, înlăturate de polonezii lui Poniatowski, cât și însemnele Monarhiei Austriece 311. A fost nevoie de un nou șoc pentru austrieci care au simțit, e drept, nu imediat, efectele "bunăvoinței" rușilor. La 6 iulie 1809, armata austriacă, comandata de arhiducele Carol, a fost nevoită să cedeze în fața armatei franceze, comandata de Napoleon, la Wagram, si sa se retragă. Deși strălucită victorie a acestuia nu a fost, totuși, decisivă, dar ținând cont
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
éloigner leș Varsoviens et restaurer l'autorité de l'Autriche" (cf., ibidem, p. 434). 312 Procedând astfel, "la Russie prenait position contre la France" și în favoarea Austriei și a Prusiei (cf., ibidem, p. 436 și urm.). austrieci, dar și de ruși, cei din urmă fiind preocupați, în cel mai înalt grad, de soarta Galiției, pe care nu vroiau să o vadă în granițele Marelui Ducat al Varșoviei, ci în cele ale lor313. Napoleon a reușit, însă, să-și impună condițiile, astfel
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
acorda azil polonezilor refugiați în Moldova, ca urmare a celei de a doua împărțiri a Poloniei, deși ar fi putut exploata situația în favoarea sa, dar nu a făcut-o de teama "de s'attirer des querelles avec șes voisins", adică rușii; concluzia era cât se poate de clară și, se subînțelegea, trebuia luată în considerare de diplomația suedeză, în sensul că "tellement se connoit faible vis-à-vis șes voisins cette même Puissance, qu'on prétendoit dernièrement méditer une attaque contre la Russie
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
fi continuat reformele interne aflate, deja, în curs, în așa fel încât Imperiul Otoman să fi devenit un stat cu adevarat puternic, capabil "à repousser vigoureusement toute insulte, toute attaque ou toute prétention quelconque de la part de șes voisins", adică rușii și austriecii (s. Ven.C.)69. 64 Din punct de vedere politic, deoarece era "voisine et ennemie naturelle de l'Autriche, et rivale de l'Angleterre, et par consequent ennemie dela Russie, qui est liée avec l'Angleterre et avec
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
cît., doc. nr. 38 și 39. 125 Cf., raportul său din 25 februarie 1806, în loc. cît., doc. nr. 40. Și, totuși, încă de la începutul anului 1806 apăruseră indicii clare ale unui nou posibil conflict militar ruso-turc. În acel context, diplomații rus și britanic, acreditați la Istanbul, făceau eforturi care vizau împiedicarea normalizării raporturilor franco-otomane, normalizare care ar fi asigurat Porții Otomane sprijinul logistic, în eventualitatea declanșării uni nou război cu Rusia. Pe acel fundal, Nils Gustaf Palin a încercat să afle
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
pierderii războiului de către Suedia a constituit-o, însă, după cum bine se știe, trădarea comandantului cetății Sveaborg care avea un rol fundamental în planurile strategice ale armatei suedeze denumită, de altfel, pentru importantă sa strategică, "Gibraltarul Nordului" care a predat-o rușilor fără lupta, în luna mai 1808, deoarece a considerat continuarea războiului ca fiind nejustificată 147. Înfrângerea Suediei ar mai trebui explicată, însă, și prin faptul că Poartă Otomană s-a abținut să dea curs solicitărilor diplomatului suedez de la Istanbul de
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
Umanistica), Anno 3, No 3, 2001, Venezia, p. 22-28. ar fi fost, ca Suedia ar fi fost tentata de ideea trecerii în tabăra rusă42. Pe de altă parte, otomanii îi țineau la curent pe suedezi cu evoluția raporturilor lor cu rușii, cu scopul de a-i convinge că nu erau dispuși să cedeze presiunilor acestora, chiar dacă erau susținute, în unele cazuri, si de Austria, Prusia sau Neapole 43 și, probabil, a-i încuraja și pe suedezi să procedeze la fel. Iată
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
ale noului țar111. Afirmații ce păreau confirmate de însuți Pavel I care a făcut un gest oarecum surprinzător, trimițând un cadou "magnific" lui capudan pasă, în semn de recunoștință față de sprijinul pa care l-a acordat acesta unui vas militar rus care eșuase la intrarea în Bosfor, unde fusese împins de o puternică furtună, declanșată în Marea Neagră, așa cum susțineau autoritățile maritime rusești. Astfel că turcii așteptau de la el "binefacerile păcii". Un alt indiciu al unui început de destindere în relațiile turco-ruse
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
două Imperii. În locul marilor ambasade de până atunci, urma că reprezentanții diplomatici, acreditați, deja, în capitalele respective, să notifice schimbarea survenita și să rămână la post ca reprezentanți și ai noului monarh, motiv pentru care Kociubei a fost primul diplomat rus, beneficiar al noii înțelegeri în domeniu. În contrapartida, Poartă Otomană urma să trimită la Petersburg "un 110 Cf., raportul lui Ignatius Mouradgea d'Ohsson către rege, din 10 iunie 1797, în Europe and the Porte, Vol. I, p. 333. 111
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
de interese dintre Imperiul Otoman și Rusia, încă din ultimul sfert al secolului al XV-lea, cănd cuceritorul Constantinopolului, Mehmed al II-lea, a reclamat suzeranitatea asupra tătarilor crimeeni, al cărui han era aliat al cneazului Moscovei. Ca urmare, negustorii ruși din Kaffa și Azov au intrat în contact direct cu autoritățile turcești. Numeroasele și permanentele fricțiuni dintre cele două părți au dus, cu timpul, la primul conflict armat dintre Cnezatul Moscovei și Imperiul Otoman, în anul 1569139. Apoi, necesitatea de
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
ambasadorului Franței, François Horace Bastien Sebastiani, conte de la Porta, otomanii au reușit să-i oblige pe englezi să se retragă 193. Sultanul Selim al III-lea nu a mai reușit, însă, să-și pună în aplicare planurile de campanie împotriva rușilor, deoarece o puternică răscoală a ienicerilor, sprijiniți de ulemalele ostile reformelor sale, l-a detronat, la 29 mai 1807194. Sultanul instalat de aceștia, Mustafa al IV-lea, nu a fost decât o marionetă a lor care a anulat toate reformele
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
public qui s'est attendu à la reddition de Crimée et à d'autres avantages sur leș russes (sic !) promis par leș François" (s. Ven.C.)198. Francezii nu numai că nu i-au sprijinit să redobândească provinciile anexate de ruși, ci au afectat, ei înșiși, în continuare integritatea teritorială a Imperiului Otoman, ocupând Insulele Ioniene și Raguza 199. Mai mult chiar, se pare că, datorită unei promisiuni verbale făcută de Napoleon lui Alexandru I, potrivit căreia Franța nu s-ar fi
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
armistițiului cu Rusia 211. În perspectiva încheierii păcii, delegația otomană, în fruntea căreia se află Galib Seyyid Mehmed Said efendi, reis efendi, a plecat la Iași, la 14 decembrie 1808, unde urmau să se desfășoare lucrările Congresului de pace cu rușii. Deși în cercurile diplomatice de la Istanbul circulă părerea că Poartă ar fi putut accepta unele sacrificii teritoriale fie în Europa, fie în Asia, totuși, nu se excludea nici posibilitatea că aceasta să nu agreeze nici o discuție pe tema statutului juridic
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
the Porte, doc. nr. 98, 99, 102. 212 Cf., raportul lui Nils Gustaf Palin, din 24 decembrie 1808, în loc. cît., doc. nr. 105. După cum se știe, tratativele de pace au eșuat, operațiunile militare fiind reluate cu mai multă vigoare din partea rușilor. Iar motivația, așa cum o sesizase și Curt Bogislav Ludvig Christoffer von Stedingk, ambasadorul Suediei la Petersburg, constă în dorința Rusiei de a fi încheiat, cât mai grabnic cu putință, războiul care devenise o povară deosebit de grea pentru economia ei, agravată
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
de pace de la București asigura Rusiei o poziție dominantă la gurile Dunării, ceea ce putea prejudicia comerțul acesteia pe fluviu și pe Marea Neagră. Se vorbea, chiar, de intenția Austriei de a trimite un corp de armată în Basarabia, recent anexată de ruși, si cu scopul de a crea condițiile unei eventuale anexări a Moldovei, perspectiva ce a alarmat în așa măsură cercurile conducătoare otomane, încât au declarat că gestul ar fi echivala cu declanșarea unui război austro turc218. Totuși, Austria era și
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
exclusiv în acest domeniu, ce decurgea din statutul lor juridic în sistemul politic otoman, atrăgându-i atenția, în context, "qu'il ne se mêlait point de la nomination des Gouverneurs en France" (s. Ven.C.)224. Reticentele Porții Otomane, abandonarea proiectului rus de diversiune în Dalmatia, au determinat și diplomația suedeză să renunțe la demersurile sale de a o atrage în coaliția antifranceză care se dovedise "și difficile à former"225. Implicarea inițială a Suediei i-a determinat, totuși, pe otomani să
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]