19,653 matches
-
Propriul meu tată. Cel care nu m-a supus niciodată la vreun abuz, niciodată nu m-a obligat să mănînc cărbune, niciodată nu mi-a zis că sînt odrasla diavolului. Și totuși pe el Îl uram cel mai tare. Mă obișnuisem cu locuri de genul ăsta În munca mea. Începusem să nu-mi mai pese de ele. Dar nu aici. În locul ăsta n-aveai cum să nu-ți pese, să nu-i simți pustietatea scîrboasă și omniprezentă, cînd te apropiai de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2029_a_3354]
-
un singur punct. CÎnd ofițerul s-a Întors, mîinile mele erau În jurul gîtului Bestiei, iar capul lui spart ricoșa de perete. Gardianul m-a oprit. M-a luat din locul ăla. Bestia Încă mai putrezește acolo, În Închisoarea aia psihiatrică. Obișnuia să fie agresat de personalul Închisorii, dar sper că de Împrejurarea aia Își amintește ca de ceva special. Sau poate că nu. Orice00000000ascultă-mă Bruce, tu ești diferitpierzi totul. de el. El a făcut anumite alegeri, tu le-ai făcut pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2029_a_3354]
-
vitelor și pregătirile pentru înnoptat), oamenii se întâlneau să vorbească despre orice, cu un pahar de vin în față. Cineva, le povestea străinilor aflați în trecere pe acolo: - La hramul bisericii noastre, la Sfântul Arhanghel Mihail, în fiecare gospodărie, noi obișnuim să gătim mâncăruri multe și să pregătim băuturi, fiindcă petrecem și-n zilele următoare, cu prietenii și cunoștințele din satele vecine, care vin neinvitați, c-așa-i la noi. Anul trecut sosi în musafirie la mine, unu’ - Costică a’ lui
Regăsirea înstrăinării by Ştirbu Mihai () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91672_a_92367]
-
învățător mai bătrân, care nu mai putea preda. Îl vedea în fiecare dimineață pe terasa casei sale galbene, cu cerdac în stil brâncovenesc, îmbrăcat întotdeauna în costum național moldovenesc, așezat pe un scaun, mereu cu o carte în mână. Se obișnuise să-l salute, fără a-l cunoaște. I se păruse firesc așa, omul inspira încredere, avea o figură blândă și-l privea cu interes. Într-o zi îl văzu la școală, vorbind cu învățătorul său rus, care îl informase că
Regăsirea înstrăinării by Ştirbu Mihai () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91672_a_92367]
-
îl voia întors la Mateuți, dar n-o putuse spune, fiindcă sclipirea din ochii lui, pe când îi arăta sălile de clasă, îi anulase înainte de a-l începe, discursul pregătit încă din tren. În acea zi băiatul fu tulburat, nu era obișnuit cu tata în postura de om stânjenit, nesigur pe el. Și asta-l marcă, chiar dacă recunoștea, nu avea o mare afecțiune față dânsul, fapt explicabil fiindcă fusese prizonier la nemți o perioadă îndelungată, lipsise mult din copilăria lui. După întoarcere
Regăsirea înstrăinării by Ştirbu Mihai () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91672_a_92367]
-
de serviciu, deduse că era expeditorul telegramei de săptămâna trecută. Îi strânse mâna după ce-l măsură cu privirea, îi arătă un scaun, apoi ieși din birou, nu pentru că ar fi avut vreo treabă, ci pentru a-l lăsa să se obișnuiască cu acea încăpere, speculând influența pe care aveau s-o exercite tablourile cu fotografiile promoțiilor anterioare de absolvenți, fotografiile în care elevii lucrau la câmpul de experiențe sau în laboratoarele școlii. După vreo zece minute, timp suficient ca cineva să
Regăsirea înstrăinării by Ştirbu Mihai () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91672_a_92367]
-
asta-i dăduse fiori. L-au găsit mort în propriul pat. Șederea în casa părinților, după ce colindase locurile familiare pe când fusese copil, discuțiile prelungite cu preotul, cu învățătorul rus, cu toți cunoscuții, nu o spunea, dar nu-i priiseră. Era obișnuit din școală să facă mereu ceva, și tata - lucru de mirare, parcă se sfiia să-i mai ceară ajutorul la treburile gospodăriei. Și din cauza asta simțea că nu-i mai era locul acolo. IV. Ca oricărui tânăr, ordinul de chemare
Regăsirea înstrăinării by Ştirbu Mihai () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91672_a_92367]
-
că nu-i mai era locul acolo. IV. Ca oricărui tânăr, ordinul de chemare în armată îi veni, într-un fel, ca o ușurare. Îi intrase în sânge disciplina, obișnuința traiului în comun, chiar dacă nu-i plăcea, însă viața-l obișnuise să accepte ce i se oferea. Într-o zi de octombrie 1936 fu încorporat la un regiment din Chișinău, de unde ajunse la Școala Militară de Ofițeri de Rezervă din Bacău. Viața de militar în formare nu avu nimic palpitant, antrenamentele
Regăsirea înstrăinării by Ştirbu Mihai () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91672_a_92367]
-
amabilitate - a răspuns Lia, gândind: “Uite ce Înseamnă să ajungă pleava la putere! Te tratează ca pe o slugă. Tare mă tem ca nu cumva și mai sus să se instaleze același limbaj și comportament. Mă gândesc la Nicu. El, obișnuit cu felul de a vorbi al profesorului Zenit... Doamne! Cât de Îndatoritor și atent se comporta față de oricine! La fel vorbea cu o infirmieră, ca și cu un profesor... Situația pe care o trăim este rezultatul inversării valorilor. Comuniștii - În
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
a cărui inimă bate În același ritm cu a ta și la nevoie nu te va lăsa - a sfârșit vorba omul ascuns În spatele mustăților colilii... ― După felul cum mi-ați vorbit, cred că aveți dreptate, dar va trebui să mă obișnuiesc cu gândul. ― Te vei obișnui, dragule. La revedere. ― La revedere do... Petrică. Vă... Te rog să-mi spui de unde să te iau când vor veni ai mei la Iași? ―Păi, cum ai intrat În Sărărie, din strada Muzelor, o iei
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
același ritm cu a ta și la nevoie nu te va lăsa - a sfârșit vorba omul ascuns În spatele mustăților colilii... ― După felul cum mi-ați vorbit, cred că aveți dreptate, dar va trebui să mă obișnuiesc cu gândul. ― Te vei obișnui, dragule. La revedere. ― La revedere do... Petrică. Vă... Te rog să-mi spui de unde să te iau când vor veni ai mei la Iași? ―Păi, cum ai intrat În Sărărie, din strada Muzelor, o iei la vale și te oprești
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
lucruri noi... ― Ce ți-a reținut atenția? ― Printre altele, remarca că acel corn al taurului a trecut printre intestine fără să le perforeze. Asta s-a datorat tocmai faptului că acelui corn nu i-a fost retezat vârful - cum se obișnuiește. Astfel, vârful fiind rotunjit, a lunecat printre intestine ca pe gheață - dacă pot spune așa. ― Mă bucur că ai prins această remarcă a mea din timpul intervenției. Și acum, cred că e cazul să plecăm acasă, pentru a fi buni
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
În seamă cine este În fața mea”... - l a străfulgerat gândul. Văzând ezitarea profesorului, securistul a insistat: ― Ce ai vrut să spui prin acel „Și”? ― Nu cred că vă interesează un asemenea amănunt... ― Amănuntele fac Întregul - a plusat securistul. ― Cum se obișnuiește În tradiția românească, nașul de cununie Îți botează și primul copil. Așa că au botezat-o pe fiica mea... ― Cu ce se ocupă fiica? ― E medic chirurg. ― A fost și ea la Întrunirile din serile trecute? Și ce scop au avut
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
măriți. Și cum ai să te arăți tu În fața bărbatului tău? Încotoșmănată În șapte cojoace? Sau?... Dă-mi mâna și vino lângă mine. O să-ți treacă rușinea. „Arăpoaica”, cu ochii Întredeschiși, a ridicat capul Încet, ca și cum era nevoie să se obișnuiască cu o lumină puternică... Părea a fi În transă. Încet-Încet, a lăsat un braț să cadă În palma Întinsă a infirmierei. Pe nesimțite, aceasta s-a apropiat și a cuprins-o În brațe... Ardea ca un cărbune!... „Unde sunteți, nătăfleților
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
și a ținut prea mult: am fost, spune reportera, "un personaj veșnic torpilat de dosar și de temperament; în perpetuu război, necruțîndu-se nici pe sine, nici pe alții"), am tot încercat să nu mă uit pe monitor. Nu m-am obișnuit cu imaginea mea "57": arcul sprîncenelor mai lăsat, cearcănele viorii, cutele din colțul gurii, pe care degeaba le tot apăs, cu o lingură bine răcită leac de la bunica Leonora nu trec, oricît le-aș apăsa. Femeia asta de 57 de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
veac de singurătate. Mi se pare important să-i urmăresc pe oamenii dragi, apropiați, cum citesc. Tata mîngîia pagina după ce deschidea cartea. Citea cum interpreta la pian: elegant, aristocrat, inteligent, brodînd fin notele; ce diferență față de patetismul lui Iordan! Iordan obișnuia, cînd se oprea din lectură, să rămînă cu cartea pe piept. O ținea deschisă sub bărbia despicată, de Beethoven. Așadar, mă conectasem la linia de înaltă tensiune a tiparului. Mă hrăneam cu cărți. Ciufulită, în pantalonii pan cu genunchii ieșiți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
subțirel Daisy, mîhnită. Nici pe mine nu m-a vrut în preajma lui reală. Proiectul matrimonial l-a ținut secret. Care o fi diferența între un secret și-o minciună? Pe-a patra (Ce s-ar fi amuzat tata! "Ai grijă, obișnuia să-i spună, nu te însura pînă nu mă întorc din turneu") n-am văzut-o decît o singură dată, intrînd cu Iordan în magazinul Eva. Am spionat-o din cabina de probă vecină. Avea burtica ușor bombată, semănînd cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
corectură e o îndatorire elementară; după cum ține de abilitatea profesională să te informezi cît mai cît despre ce-ți cade "sub îngrijire". Da, s-a făcut că rîde Magda U., după revo ne-am dat în Gutenberg. Trebuia să mă obișnuiesc și cu lipsa de onorabilitate a unor redactori. Doamna Bee a părăsit editura, lăsînd baltă tot. Și-a înjghebat, cu binecuvîntare papală, alta. La un salon de carte, a fost premiată "pentru profesionalism". Sărmana făptură! Mă-ntreb dacă știe în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
Iordan. Pe el l-am născut. M-am trezit într-un lan de porumb, cu un cucui pe frunte. După ce i-am povestit accidentul (și visul: "Poți să-mi zici mamă, Iordan. Am visat că te-am născut din nou"), obișnuia să-mi spună, la despărțire: Vezi, ai grijă să nu mori. Am apucat nouăzeciul; el nu. Tata nu, nicicum, dar Iordan l-ar fi putut apuca. În '90 ar fi avut optzeci și unu de anu. Aniversările și le comenta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
vestuță de piele maro, dinspre hippy. Nu practicam noi tactica unui pic de nebunie (și de flori), de la hippies cetire? Fantastic în toată scena era jobenul. Jobenul impecabil satinat, de pe capul lui Lucian. Ce-i fantasticul decît un accident în obișnuit? "Hei!", vrea să mă chițăie vocea de-a doua, dar o ignor. Erai terrribil, monșer Lucian, parol, cu jobenul maiestuos, de mileniu trecut. Îți ședea mănușă. Jobenul părea luat din schițele tale, de-o imaginație fără frontiere. Ieșite (schițele) o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
Crezului: Cred într-unui Dumnezeu...". Evanghelia i-o fi dat impuls să-l propună, ca prim ministru, pe mitropolit? Oricum, faptul că tocmai Mistrie s-a găsit să facă rechizitoriul comunismului e unul dintre paradoxurile post '89. Pe vremea ailaltă, obișnuia să repete (l-am auzit și eu spunînd asta) cu modestie jucată și trăgînd dintr-o țigară "Carpați fără": "Ieu nu sînt decît marxist". "Marxist pi o sutî șî șin'zăși di santimi", îi viza fostul decan Scarlat Carp statura
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
a traficului, o autostradă, pînă la traversarea definitivă. Cîinii își cunosc viața dinainte s-o viețuiască. A rămas cu gura-n o, pîn' la destinație. N-a lătrat nici la firma Vînd hotdogi. În patru-cinci zile, am început să mă obișnuiesc cu traiul din casa cu columbar. Cu timpul ei, într-o curgere de miere. Fără telefon și fără televizor. Oh, sentimentul de pierzanie cînd mi se defectează televizorul și sentimentul de inutilitate, cînd mă las vînată de telecomandă! Se-ntîmplă în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
Gîndește și tu ca Domnul Osache. Că nu te forțează nimeni la nimic și gata, colivia nu mai are gratii. Ce spuneam? Da, că-n casa lui Rusalin timpul pare a se roti invers decît acele de ceasornic. M-am obișnuit cu focul cordial, din lemne de măr, cu salteaua umplută cu iarbă, cu sunetul potcoavelor lui Franz Marc. A început să-mi placă mersul cu șareta, în loc de automobil. La urma urmei, prima mașină adusă în București de industriașul Jean Arsan
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
o platoșă. 39. David a încins sabia lui Saul peste hainele lui, și a vrut să meargă, căci nu încercase încă să meargă cu ele. Apoi a zis lui Saul: "Nu pot să merg cu armătura aceasta, căci nu sunt obișnuit cu ea." Și s-a dezbrăcat de ea. 40. Și-a luat toiagul în mînă, și-a ales din pîrîu cinci pietre netede, și le-a pus în traista lui de păstor și în buzunarul hainei. Apoi, cu praștia în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85041_a_85828]
-
Dar... dar poate obiectele mai rămân. Măcar munții or să rămână. Poate caut o hartă a țării noastre și planul casei, ca să vadă Iașul și unde am stat eu, când era mic. Măcar munții să reziste, dar... Dar te-ai obișnui acolo, pe o planetă străină, nu ți-ar fi dor de Pământ? Ăăă... ăă... Te-ai obișnui, dar poate, înainte să pleci, faci o fotografie din aer a tuturor părților Pământului, înainte să pleci - din rachetă, pe un geam; apoi
Poveştile mele de pe vremea când nu ştiam să scriu by Drago ş -Sebastian Meri ş ca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91582_a_92386]