18,826 matches
-
cădea într-un puț pe fundul căruia nu e apă, ci scorpioni. Mă voi obișnui până la urmă și poate că voi recăpăta gustul libertății. Ieșind din Castel Nouvo, Tommaso ridică ochii la cer și rămase încremenit privind azurul și puținii nori ce-l pătau. Nu-l lăsară de capul lui; din ordinul autorităților a fost însoțit de patru jandarmi până la mânăstirea San Domenico. Acolo, primirea a fost formală, de la Stareț la Bibliotecar a fost tratat ca un oaspete de onoare, deși
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
considerat un sfânt, un eretic, un idealist, un nebun, un viclean. De fapt cine sunt? Am suferit ca un sfânt, am visat ca un idealist, am delirat de durere și singurătate ca un nebun, am sfârșit folosind șiretenia. Cine sunt?" Norii pe care Tommaso îi întrezărea prin ușa dată de peretele localului își schimbaseră treptat culoare, devenind negricioși; se prevestea ploaie, așa că se cuvenea să lase locul acela călduț și să se-ndrepte spre Paris. Verifică dacă în desagă nu se
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
într-un dipol. În cazul moleculelor polare, polarizarea se manifestă prin creșterea momentului dipolar propriu; acest tip de polarizare se numește polarizare de deplasare (Pd) și este dat de relația: d el atP PP = + (39) Pel = polarizarea obținută prin deplasarea norilor electronici; Pat = polarizarea datorată deplasării resturilor atomice (10 - 15% Pel). Totodată, la moleculele polare se produce și orientarea dipolilor moleculari, fenomen numit polarizare de orientare (Por). În general, pentru un mol de substanță polară, polarizarea molară (Pm) poate fi scrisă
Chimie fizică : principii şi experimente by Maria Vasilescu, Adrian Florin Şpac, Daniela Zavastin, Simona Gherman () [Corola-publishinghouse/Science/729_a_1303]
-
de curent de 110 V, intensitatea curentului obținută (prin reglarea cu un reostat) fiind de 4 - 6 A. Se apropie electrozii până la atingere, apoi se îndepărtează din nou creându-se între ei un arc electric. În jurul arcului electric se formează nori bruni sau verzi-cenușii de metal pulverizat. 2. Metoda condensării 2.a. Metoda condensării prin schimbarea solventului * Prepararea solului de colofoniu Se prepară o soluție de colofoniu 2% în alcool etilic (5 mL). Se adaugă această soluție cu picătura și sub
Chimie fizică : principii şi experimente by Maria Vasilescu, Adrian Florin Şpac, Daniela Zavastin, Simona Gherman () [Corola-publishinghouse/Science/729_a_1303]
-
g. II. Caracterizarea fizico-chimică a emulsiilor preparate 1. Determinarea tipului de emulsie * metoda diluării: se introduce o picătură de emulsie în 5 mL apă distilată și se agită ușor. În cazul în care emulsia se va dispersa sub forma unui nor fin, aceasta este de tipul U/A; dacă va rămâne aglomerată sau se va lipi parțial de pereții eprubetei, emulsia este de tipul A/U. * metoda colorării: se amestecă în cantități foarte mici (0,5 g) coloranții Sudan III și
Chimie fizică : principii şi experimente by Maria Vasilescu, Adrian Florin Şpac, Daniela Zavastin, Simona Gherman () [Corola-publishinghouse/Science/729_a_1303]
-
formă de grămăjoară cantitățile stoichiometric cântărite și amestecate. Prin încălzire într-un singur punct cu ajutorul unei așchii aprinse, amestecul se aprinde cu o răbufnire puternică datorită energiei mari degajate la combinarea elementelor. ZnS se ridică până în tavan sub forma unui nor alb. REACȚIA SE EXECUTĂ ÎN NIȘĂ!!! Prin încălzirea pe o placă metalică a amestecului omogen stoichiometric de Al și S rezultă sulfura de aluminiu de culoare albă; combinarea se produce tot cu o răbufnire. Se încălzește într-o eprubetă mai
Aplicaţii practice privind sinteza şi caracterizarea compuşilor anorganici by Prof. dr. ing.Daniel Sutiman, Conf. dr. ing. Adrian Căilean, Ş.l. dr. ing. Doina Sibiescu, Ş.l. dr. chim. Mihaela Vizitiu, Asist. dr.chim. Gabriela Apostolescu () [Corola-publishinghouse/Science/314_a_634]
-
prescripțiile lui Smith și Ricardo decât în orice perioadă anterioară. După cum a estimat MacPherson, această dezvoltare ne arată și "cât de adânc au pătruns presupunerile de tip piață în teoria liberal-democratică privind natura omului și a societății" (MacPherson 1977:21). Norul întunecat de la orizont este însă la fel de serios pe cât a fost de neașteptat. Valul recent al terorismului islamic antioccidental reprezintă un blocaj semnificativ în calea globalizării și îi pune pe liberali în fața unei serii de dileme intelectuale și răsturnări politice pentru
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
exces de orgoliu, Încearcă să-și arate superioritatea, să-și impună tendințele de dominație asupra mediului din care a provenit - În aceste situații, fața curată a naturii este Împroșcată, de exemplu, cu stropii nocivi ai unei agriculturi excesiv de chimizate, cu norii asfixianți ai unei industrii și ea foarte poluante și devastatoare prin mașinismul ei sofisticat etc. Μ La nivelul capacităților noastre de Înțelegere, linia de demarcație Între „normal” și „anormal” este foarte elastică, dacă nu chiar arbitrară, mai ales când este
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
lui, neterminându-și aproape niciodată rarele fraze pe care se milostivise să și le rupă de la gură. Oboseala nu explică totul și există un excelent motiv pentru care Dochin pare, ca să reluăm formula naratorului, „mai mult decât cu capul În nori” În legătură cu cartea lui. Asta pentru că aceasta, al cărei autor este, teoretic, i-a fost luată de Gastinel - la fel de impunător fizic pe cât e de fragil tovarășul său - care și-a scris cu de-a sila numele pe copertă, oferindu-și statutul
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
pe luciul ei/ Ulei.// Pășeam desculți și limpezi/ Îmi simțeam degetele adormite în mâna ta,/ Era atâta dragoste pe ape,/ că nu ne puteam scufunda,/ Era atâta liniște, că timpul/ Nu îndrăznea să spună vreo secundă,/ Cerul nu rostea niciun nor./ Apa nu-ngăima nicio undă,/ Doar tălpile goale,/ Călcând în lumina de lună,/ Scoteau un sunet ușor." (Din apă ieșeau trupuri albe de plopi). Reîntoarcerea în trecut cu ajutorul apei de data aceasta, care funcționează tot precum oglinda, reflectând, deci, reconstruind
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
în joc stropesc cu soare/ Coala zărilor velină", "Din apă ieșeau trupuri albe de plopi/ Cu forme somnoroase și suave,/ Adolescenți frumoși sau doar femei", "Era atâta liniște că timpul/ nu îndrăznea să spună vreo secundă,/ Cerul nu rostea niciun nor,/ Apa nu-ngăima nicio undă/ (...) Era atâta dragoste pe ape/ Că nu ne puteam scufunda" etc. Într-o strânsă interdependență cu acestea, motivul visului, dublat de cel al somnului, constituie o altă cale de pătrundere în spațiul abscons al copilăriei
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
cunoaște ipostaza veșniciei, în timp ce trecerea, ca durată, este specifică ființei umane"120: "De ce nu ne-am întoarce în livezi,/ În liniștea-ntreruptă doar de poame,/ Unde pe mii de ani-nainte vezi,/ Rostogolindu-se aceleași toamne,// Și orice spaime ar aduce norii,/ Din răscolite ceruri megieșe/ Ca-n cele mai de mult istorii/ Cireșii numără cireșe// Legile basmelor se schimbă/ zadarnic printre paradise,/ În doar de ei știuta limbă/ Caișii spun mereu caise// Și ca și cum nimic în lume/ Nu-i poate face
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
țară, în sufletul celei existente deja: "În sufletul țării/ Totdeauna e ieri./ Aceeași spaimă că n-o să plouă/ Sau c-o să plouă prea mult/.../ Războaie-ncepute de alții/ În care eroic luptăm/ Neatenți și tăcuți/.../ Grădina suspendată/ De zborul uituc al norilor/ Și de vântul distrat". (În sufletul țării). Contextul persecutor din țară ("Aceeași spaimă că n-o să plouă/ Sau c-o să plouă prea mult/.../ Războaie-ncepute de alții/ În care eroic luptăm/ Neatenți și tăcuți") reconstruiește noi realități, diferite de cele de la
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
eroic luptăm/ Neatenți și tăcuți") reconstruiește noi realități, diferite de cele de la începuturi, singurul care este la adăpost fiind interiorul, care capătă conotațiile unei "permanențe existențiale"124, edenice ("În sufletul țării/ Totdeauna e ieri./ Grădina suspendată/ De zborul uituc al norilor/ Și de vântul distrat"). Fiecare metaforă este una absconsă, trimițând către un spațiu al vidului existențial: "În tine nu mi-e dor de nimeni,/ Pământ apus în somn/ Prin verzi orbite/ Și sunt străină dacă trec hotarul/ Pletelor tale obosite
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
este una a degradării, a vidului, a urii, a scepticismului, în care numai apropierea de sacru și de divinitate pare să fie salvarea. Vii mai rămân și metaforele etnice, de natură blagiană, "mioritică și manolică 125"126: "Eu cred că norii povestesc/ În fiecare țară altfel,/ poate că sunt ținuturi unde/ Se văd pe ceruri epopee -/ La noi pe boltă trec ciopoare/ Cu câini bătrâni și miei nostalgici/ Și-alunecă-n-pășunea-albastră/ Pe urma lor trei ciobănei./ Sau se înalță-o mănăstire/ Nepământeană, ca
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
haos fără milă/ De răsuflarea unui vânt/ Și iarăși răzvrătită-n ceruri/ Până când aripi de șindrilă/ Căzând înspre înalt cu spaimă/ Suie cu lacrimi un cuvânt./ Cum am putea să nu dorim/ un cer senin și-o boltă goală,/ Când norii spun povești prin care/ Suntem salvați în veșnicii?// Veniți, furtuni deasupra noastră/ Și înflorește-ne durere/ Cât timp mai știi cu abur sacru/ Pe cerul lumilor să scrii..." (Eu cred că norii) Într-o astfel de lume, a persecuției, orice
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
un cer senin și-o boltă goală,/ Când norii spun povești prin care/ Suntem salvați în veșnicii?// Veniți, furtuni deasupra noastră/ Și înflorește-ne durere/ Cât timp mai știi cu abur sacru/ Pe cerul lumilor să scrii..." (Eu cred că norii) Într-o astfel de lume, a persecuției, orice valoare este călcată în picioare și orice certitudine este demolată (spațiul etnic mioritic "La noi pe boltă trec ciopoare/ Cu câini bătrâni și miei nostalgici/ Și-alunecă-n-pășunea-albastră/ Pe urma lor trei ciobănei.", religia
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
spaimă", cultura, reprezentată de cuvânt: "Suie cu lacrimi un cuvânt."), nu mai rămâne decât credința interioară, singura certitudine rămasă ca o flacără vie în sufletul oamenilor: Cum am putea să nu dorim/ un cer senin și-o boltă goală,/ Când norii spun povești prin care/ Suntem salvați în veșnicii?// Veniți, furtuni deasupra noastră/ Și înflorește-ne durere/ Cât timp mai știi cu abur sacru/ Pe cerul lumilor să scrii...". Credința intervine în reconstrucția interioară, autoarea refugiindu-se de exteriorul sufocant și
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
ca soluție împotriva durerii și a sufletului fiind promovată uitarea, îndepărtarea de trecut"137: "Orice urmă-i o rană,/ Nu-ntoarce capul/ Și nu zgândări cu privirea/ Amprentele inflamate/ Pe care le-ai lăsat pe obiecte/ Și plăgile, sângerând cu nori,/ Ale pașilor./ Orice urmă-i o rană/ În carnea albă a ratării,/ Nu-ți mai lăsa visul/ Să se răsucească/ Avid de suferință/ În trecut./ Treci înainte/ Îmbălsămat în uitare,/ Golit de-amintiri ca un mort/ De putrezitele lui măruntaie
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
izvorâseră toate.// Vinovate de-a fi doar atât se-oglindeau/ Înmulțindu-și în omătul complice,/ Ca și cum s-ar scuza că-s prea gingașe sau/ Ca și cum, uluite, ar cerca să explice// Veșniciei fiorul împăcat și intens/ Al făpturii lor lungi de nor auster/ Căci, scăpate istoriei și curate de sens,/ Treceau clipe mari zdrențuite pe cer". (Pe cer) sau: "Totul neterminat./ Sau numai mi se pare? Frunza aceasta n-ar fi trebuit/ Să mai continue cumva? Sau fluturelui? Să i se isprăvească
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
pierderii de sine. Cuprins totul de o Apocalipsă generală, bacoviană, iubirea însăși se pierde în acest haos al pierderii de sine, abia mai putând salva ultimele resturi: "Tu treci prin ceață/ Și eu știu că treci,/ Și e destul ca norii/ Să nu-mi pară reci/ Sicrie fără sațiu/ Umflându-se să-ncapă/ Întreaga omenire/ În pulberea de apă,/ inconsistent și acru/ Dospindu-se-n văzduh./ Tu treci prin ceață:/ Clar și-nalt, un duh/ Ordonator de sensuri,/ Scoțând din moarte
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
următoarele: "Să lăsăm să cadă cuvintele/ Numai ca fructele, numai ca frunzele,/ Numai cele în care moartea s-a copt./ Să le lăsăm să cadă/ Aproape putrede,/ Abia îmbrăcând în carnea lor/ Osul sfânt./ Sâmburul gol desfăcut,/ Ca din veștezi nori luna,/ Poate s-ar furișa spre pământ..." (Să lăsăm să cadă cuvintele) 119Emil Maranu, Arta poetică la români, București, Editura Ion Creangă, 1978, p. 272. 120Ibidem, p. 92. 121 "De prea mult aur crapă boabele de grâu./ Ici colo stropi
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
întocmai ca pe un copil) Doamne, ce bine-i să te văd rîzînd! Mina, așa te vreau! Să rîzi, să fii așa cum te știu de cînd eram mici de tot. Mina: (acum cu o seninătate din care însă, nu lipsesc norii încordării) Vera, stai jos, vreau să-ți spun ceva... Vera: Bine, dar să-mi spui ceva de care să rîdem iar... Mina: M-ai întrebat de ce-am schimbat lucrurile acelea. Vera: Da. De ce? Mina: (știind că va fi taxată
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
nu mă vede, nu mă aude, nici eu n-o văd și n-o aud. Ștefan: Vezi, aici e păcatul! Confunzi lumea cu Pandele sau alți cîțiva care te-au plesnit. Da nu-i așa, frățioare. Dacă o palmă de nor face umbră pe pămînt, nu înseamnă că soarele a dispărut de cer. Ilie: Îmi pare rău de tine, Ștefane. Îți răcești gura pomană. Ștefan: Așa-i că da? Așa-i că mai bine vorbeam cu calul? Ilie: Calul ăsta, dragă
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
sau activități concrete merită să fie considerat eroic. Oglinzile la Echenoz, televiziunea la Toussaint și musca la Oster sînt simbolurile acestui labirint de sticlă, ale dîrelor acestui cer veșnic senin pe suprafața căruia eroii minimaliști dau orice să apară un nor - unul singur care să le distragă privirea de la ea Însăși. Minimalsmul, astăzi, s-a instituționalizat. Studiul literaturii minimaliste se face În universități. Desigur, asta nu echivalează cu o statuficare. Să ne gîndim la faptul că avem de-a face de
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]