23,409 matches
-
aici. La o masă din depărtare se află doi parteneri de la Linklaters, iar la bar îl văd pe unul dintre cei mai faimoși avocați specializați în procese de calomnie din Londra. Fondul sonor alcătuit din conversații, dopuri scoase și din zgomotele făcute de furculițele ce se ating de farfuriile imense e ca mugetul uriaș al mării, întrerupt din când în când de valuri de râsete ce fac capetele să se întoarcă. În timp ce mă uit pe meniu, simt că mă ia cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
spui că peste puțin timp o să fie mai bine. Dar asta nu se întâmplă niciodată ! spune pătimașă, cu privirea arzătoare. Samantha, ce s-a întâmplat cu viața ta ? Mă uit la ea preț de câteva clipe, în timp ce mașinile trec cu zgomot pe lângă mine. Nu prea știu ce să-i răspund. Sinceră să fiu, nu-mi amintesc cum a fost viața mea altădată. — Vreau să fiu parteneră la Carter Spink, spun într-un final. Asta vreau. Trebuie să faci sacrificii. — Și ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
cât de mult îl doresc. — O să-l obții, știu asta. Îmi dă un pupic pe mână, după care își flutură degetele a la revedere. Și să nu te-ntorci la birou ! Promite-mi ! strigă, iar vorbele i se pierd în zgomotul făcut de taxiul care demarează în trombă. — OK ! Îți promit ! strig în urma ei. Aștept până dispare, apoi fac cu mâna unui taxi. — La Carter Spink, vă rog, spun în clipa în care oprește. Aveam degetele încrucișate la spate. Evident că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
Am gura iască ; sunt total deshidratată. Am nevoie de apă. Ridic privirea, încercând să-mi dau seama unde sunt. Nu știu cum, dar am ajuns, dintre toate locurile din lume, în gara Paddington. Ca teleghidată, mă întorc spre intrare și intru. E zgomot și locul e ticsit de călători. Luminile fluorescente și aerul condiționat și toate anunțurile de la megafon mă fac să tresar. În timp ce-mi croiesc drum spre un chioșc care vinde apă plată, mobilul îmi vibrează din nou. Îl scot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
pâine prăjită. În clipa în care îmi dau seama care dintre chestiile astea o fi toasterul. — Vi le aduc într-un minut, adaug încercând să-i trimit la plimbare. Doriți să luați masa în sufragerie ? În hol se aude un zgomot ușor, ca și cum ar fi fost aruncat ceva pe jos. — A venit ziarul, spune Trish. Da, Samantha, poți să ne servești micul dejun în sufragerie. Iese iute, însă Eddie mai zăbovește. Știi ceva, m-am răzgândit. Îmi zâmbește larg. Nu mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
Sigur vrea să știe ce fac. Sigur va face tot ce poate ca să mă ajute. Deschid mobilul și sun la biroul lui, pe numărul direct. O clipă mai târziu aud pași tropăind pe parchetul din hol. Trish. Îmi pliez fără zgomot mobilul, îl bag în buzunar și iau un broccoli. — Cum merge ? mă întâmpină glasul lui Trish. Cum stai ? În clipa în care intră în bucătărie pare ușor mirată să mă găsească exact în același loc în care m-a lăsat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
liberă. ZECE Singura problemă e că acum chiar trebuie să fiu menajeră. Îmi fixez alarma pentru a doua zi dimineață devreme și ajung în bucătărie în capot înainte de ora șapte. Grădina e acoperită de ceață și nu se aude nici un zgomot, doar niște coțofene care se ciondănesc pe peluză. Mă simt de parcă aș fi unica persoană trează din lume. Cu grijă să nu fac nici cel mai mic zgomot, scot vasele din mașina de spălat și le pun la locul lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
ora șapte. Grădina e acoperită de ceață și nu se aude nici un zgomot, doar niște coțofene care se ciondănesc pe peluză. Mă simt de parcă aș fi unica persoană trează din lume. Cu grijă să nu fac nici cel mai mic zgomot, scot vasele din mașina de spălat și le pun la locul lor în bufet. Așez scaunele sub masă. Fac o ceașcă de cafea. După care mă uit în jur la blatul de granit strălucitor. Împărăția mea. Dar nu o simt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
cad ochii pe un număr vechi din Economist din raftul de ziare de lângă masă și îl ridic. Îl răsfoiesc și încep să citesc un articol interesant despre controalele monetare internaționale, savurându-mi cafeaua. Apoi, în clipa în care aud un zgomot venind de sus, îl las imediat jos. Nu e normal ca menajerele să citească articole despre controalele monetare internaționale. Ar trebui să nu-mi văd capul de treabă, făcând dulceață sau altceva de genul ăsta. Doar că există deja un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
Cred că trebuie să mă duc să răspund. Nici o problemă ! Vocea mi-o ia fără voia mea pe înalte. Nu vă faceți griji ! Eu îmi văd de treabă... În clipa în care Trish iese din cameră, trântesc fierul jos cu zgomot și-mi îngrop capul în mâini. Sunt nebună. N-o să meargă niciodată. Nu sunt făcută să fiu menajeră. Aburii fierului de călcat îmi pufăie în față și țip, speriată. Îl scot din priză și mă prăbușesc lângă perete. E abia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
O, Doamne. În viața mea n-am simțit pe piele ceva atât de fără formă, de cauciucat și de... dezgustător. Trebuie să port chestiile astea toată ziua ? — Au revoooir ! strigă Trish din hol, și ușa de la intrare se închide cu zgomot în urma ei. Așa ! spun. Păi... să-mi văd de treabă. Aștept ca Nathaniel să plece, dar el se reazămă de masă și mă privește întrebător. — Ai cea mai mică idee despre cum se face curat într-o casă? Încep să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
mea. Dar, spre uimirea mea, nu îmi stă rău deloc ! Singurul lucru care mă deranjează e șuvița decolorată. Va trebui să fac ceva în legătură cu ea. Pornesc pe hol, dar dinspre dormitoriul soților Geiger nu se aude nici cel mai mic zgomot. Trec în liniște pe lângă ușa lor, simțindu-mă brusc stânjenită. O să fie un pic ciudat să mă aflu în casa lor tot weekendul, fără să am nimic de făcut. Mai bine ies la plimbare mai încolo. Ca să nu le stau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
mimeze cuvântul care lipsește. — Domestiques ? o ajut eu stângace. Trish mă săgetează cu privirea, după care se retrage cu demnitate. — Mă găsești la mine în cameră. — E și camera mea ! spune Eddie furios, dar ușa s-a închis deja cu zgomot în urma ei. — Îhm... am pregătit cina... mă aventurez, însă Eddie pornește cu pași nervoși pe scări, fără să mă bage în seamă. Mă uit în urma lui necăjită. Dacă nu mănâncă plătica în următorul interval de timp, o să se zbârcească toată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
încuviințează. — Și nu mi-a plăcut deloc. Pe bune. Dar ce... adică de ce... — Eram în anul de dinainte de universitate, și eram chelner. Apartamentul meu se afla vizavi de un supermarket deschis nonstop. Toată noaptea era luminat cu neoane puternice. Iar zgomotul... Are o grimasă. În cele zece luni cât am stat acolo, n-am avut nici măcar o secundă de întuneric sau de liniște totală. N-am auzit niciodată o păsăre ciripind. N-am văzut nici o stea. Îmi dau capul pe spate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
eu că e ceva în neregulă. Am încercat să-ți trimit un e-mail pe website-ul tău de la Carter Spink. Însă pagina ta nu mai era. — Pe bune ? Mi se strânge ușor inima. — Și atunci m-am gândit... Amuțește și aud zgomote de agitație în fundal. Of, la naiba. A venit mașina să ne ia. Fii atentă, te mai sun curând... Stai ! spun repede. Freya, înainte să închizi, zi-mi și mie ce naiba i-ai spus lui Trish despre ambasadorul Spaniei ? Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
vârstă crezi că am, Samantha ? Își flutură capul, scuturându-și haina cu mâna, de parcă nu o interesează câtuși de puțin subiectul. Dar știu că stă cu urechile ciulite și așteaptă, ca două microfoane uriașe pregătite să preia cel mai mic zgomot. Mă furnică fața. Ce să-i zic ? O să-i zic... treizeci și cinci. Nu. Nu fi ridicolă. Nu poate să se mintă singură chiar în halul ăsta. Patruzeci ? Nu. Nu pot să zic patruzeci. E prea aproape de adevăr. — Aveți cam... treizeci și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
-l aranjez și altfel. — Ăștia sunt ochelarii tăi ? Se holbează la mine siderat. — Mă doare puțin capul. Mai bine zi tu. Care-i treaba ? adaug iute, schimbând subiectul. — Trish. Se strâmbă. Mi-a făcut capul mare că fac prea mult zgomot. Nu pot să tund iarba între orele zece și două. Nu pot să aranjez gardurile vii fără să o anunț în prealabil. Și cică mă roagă, dacă sunt amabil, să calc pe pietriș în vârful picioarelor. În vârful picioarelor, auzi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
munca ei e foarte importantă. Și munca mea e la fel de importantă ! — Vine ! se aude brusc vocea stridentă a lui Trish dinspre bucătărie, urmată la scurt timp chiar de Trish. Suntem gata cu toții ? Deschide în lături ușa de la intrare și aud zgomotul unei uși de mașină care se deschide pe alee. Inima începe să-mi bubuie în piept. Acu-i acu. Îmi mai trag câteva șuvițe rebele peste față și-mi strâng pumnii pe lângă mine. Dacă o recunosc pe tipă o să-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
ta ? Dar oare de ce sunt așa convinși că e ziua mea ? Oare le-am dat eu o dată de naștere fictivă la interviu ? Nu-mi aduc aminte să fi făcut asta... — Șampanie pentru sărbătorită ! Eddie desface o sticlă de șampanie cu zgomot, iar șampania curge spumoasă în pahar. — La mulți ani fericiți ! Eamonn se apropie de mine surâzând. Ah, dacă ți-ai vedea fața ! — E de milioane ! e de acord Trish. Așa, acum vrem un toast ! Nu pot să mai las chestia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
că nici unul dintre ei nu pare să observe acest lucru. Câteva mâini s-au întins și au luat eclere de pe tavă, fără măcar ca posesorii lor să-mi arunce vreo privire. Toată lumea e prea ocupată să râdă și să pălăvrăgească. Zgomotul e infernal. Arnold nu se vede nicăieri. Dar trebuie să fie pe undeva pe aici. La simplul gând și mi se pune un nod la stomac. Sunt disperată să mă uit după el ; să ridic capul și să-l caut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
de azi”. Întoarce ziarul și îmi arată un articolaș cu titlul MAREA SPERANȚĂ DE LA CARTER SPINK ALEGE CORVEZILE CASNICE DUPĂ MUȘAMALIZAREA UNUI SCANDAL. — Zice că ești o „Iuda pentru femeile de carieră de pretutindeni”. În spatele meu, Melissa a trântit cu zgomot tava pe bufet și a luat în mână ziarul Herald. — Ia uite, tipa asta Mindy Malone e superofticată pe tine. — Ofticată ? o îngân uimită. De ce-ar fi cineva ofticat pe mine ? — Dar în Daily Mail ești o salvatoare a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
Motto-ul nostru este: „Pentru că asta e menirea educației Ivy League.” Nu-i așa, Samantha ? — Taci, îi șoptesc. Servește și taci. În cele din urmă, invitatele sunt servite și ne retragem în bucătăria pustie. Foarte amuzant, zic, trântând tava cu zgomot. Măi, măi, ce spiritual ești ! — Haide, măi, Samantha, ce Dumnezeu. Chiar te aștepți să iau toate astea serios ? Iisuse. Își scoate șorțul și-l aruncă pe masă. Să servești niște tipe cu creier de găină. Să le lași să te ia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
Indiferent ce i-a zis Guy, și indiferent ce simțea. Cum a putut să plece pur și simplu ? Am fi putut să facem relația asta să meargă. Oare chiar nu știa asta ? N-o simțea din adâncul sufletului ? Aud un zgomot și îi văd în jurul meu pe Guy și pe un grup de ziariști. Nici măcar nu știu când au apărut. — Plecați, spun cu glasul sugrumat. Lăsați-mă în pace. — Samantha, spune Guy coborând glasul, pe un ton conciliant. Știu că ești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
stații electrice, rețele de canalizare, conducte de aer, punți suspendate, tuburi de toate grosimile, unele roșii, altele negre, coșuri scuipând în atmosferă fuioare de fum toxic, macarale cu brațe lungi, laboratoare chimice, rafinării de petrol, mirosuri fetide, amare sau dulcege, zgomote stridente de burghie, zumzăit de ferăstraie mecanice, lovituri brutale de ciocane pneumatice, din când în când câte o zonă de tăcere, nimeni nu știe ce se produce acolo. Atunci Cipriano Algor spuse, Nu te teme, ajungem la timp, Nu mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
iubea cel mai mult, în clipa asta n-ar fi putut spune care era aceea, mama decedată, tatăl copleșit de tristețe, ori chiar bărbatul ei, da, putea fi bărbatul, era cel mai logic. Auzea de parcă ar fi venit de sub podele zgomotul surd al barosului spărgând argila, dar astăzi zgomotul loviturilor i se părea diferit, poate pentru că tatăl nu era însuflețit de simpla nevoie de a munci, ci de mânia neputincioasă că n-o va mai face. O să dau telefon, murmură Marta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]