19,653 matches
-
Încoace să ne numească și pe Emily și pe mine „Emily“, sugerând În acest fel, altminteri foarte corect, că noi două eram nediferențiabile și Întru totul interschimbabile. Undeva, Într-un colț al minții mele, chestia asta mă jignea, dar mă obișnuisem deja. Și apoi, eram prea obosită ca să-mi pese de ceva atât de puțin important cum era numele meu. — Da, Miranda, imediat. Dar ea Închisese deja telefonul. Adevărata Emily a intrat În birou. — A venit deja? a șoptit ea, furișându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
corect ar fi: nu cine știe ce. — Ei bine, domnule Tomlinson, nu cine știe ce. Muncesc foarte mult. Și când nu muncesc, petrec ceva timp cu prietena mea cea mai bună și cu prietenul meu. Și Încerc să mă văd și cu familia. Și obișnuiam să citesc mult, am vrut să spun, dar acum sunt prea obosită. Și sporturile de tot felul jucaseră un rol important În viața mea, dar acum nu mai aveam timp. — Și, deci, ai douăzeci și cinci de ani, nu? a zis el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
dureau picioarele din cauza pantofilor noi - dar Îmi aminteam foarte bine treptele albe și nesfârșite de la intrare și faptul că durase o veșnicie până le urcasem. Treptele erau acolo unde le știam, dar arătau altfel În lumina crepusculară a apusului. Încă obișnuită cu zilele scurte și oribile de iarnă, mi s‑a părut straniu că cerul abia acum se Întuneca, deși era deja ora șase și jumătate. În seara aceea treptele arătau cu adevărat regește. Erau mai frumoase decât Treptele Spaniole sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
o fată dintr‑un orășel de provincie care Încearcă să se Îmbrace pentru o petrecere simandicoasă din capitală - și, ironia soartei, asta și eram. Ilana, pe de altă parte, părea că nici nu se obosise să‑și schimbe hainele ei obișnuite de lucru și, după cum am aflat ulterior, Într‑adevăr nu se obosise. De ce să o fac? râsese ea. Doar oamenii ăștia nu vin aici ca să se uite la mine. Părul ei castaniu era curat și drept, dar pieptănat fără un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
cealaltă a orașului, și ceea ce văzusem atunci nu se compara nici de departe cu buticurile șic de confecții și cu aceste cafenele adorabile cu măsuțe la stradă, văzute acum de pe bancheta din spate a unei limuzine. Chiar m‑aș putea obișnui cu toate astea, am gândit eu În timp ce șoferul a cotit ca să‑mi arate de unde pot să cumpăr câteva sticle de apă, dacă aș fi dorit așa ceva. Când mașina a tras la intrarea În hotel, un domn cu Înfățișare distinsă, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
Din fericire, taximetristul n‑a pățit nimic, doar câteva contuzii, iar Benjamin are un picior complet zdrobit, dar o să se facă bine. Va trebui doar să așteptăm ca Lily să Își revină. Când vii acasă? — Poftim? Încercam Încă să mă obișnuiesc cu ideea că Lily „se vedea“ cu un tip pe care crezusem Întotdeauna că Îl urăște și că era În comă pentru că se Îmbătase cu el. — Am Întrebat când vii acasă. Eu am tăcut o clipă, așa că a continuat: — Pentru că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
nu-i așa? Hai să vă satisfac curiozitatea!), un teanc de scrisori de toate mărimile, de toate culorile, cu tot felul de timbre, din toate țările și orașele (vă mărturisesc că nu erau Înfășurate Într-o banderolă roșie, cum se obișnuiește, nici ordonate pe mărime, culori, limbi, țări, orașe etc.); el le-a apucat pe toate câte erau În acea casetă (iată, n-am mai zis „cutie“, era prea inelegant pentru o asemenea situație, oricum delicată), e drept, le-a apucat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
al tău, ești goală ca masca de clovn pe care o bați În cuie, În fiecare dimineață, pe fața ta imobilă, când te scoli speriată, fiindcă nu mai știi ce rol să reciți!“ „Insultă-mă mereu, fii tu, m-ai obișnuit așa!“ De când ne-am căsătorit, schimbăm asemenea amabilități aproape zilnic; e un sport al vieții noastre comune, o gimnastică prin care ne menținem În formă și rezistăm În rutina abjectă a insultei de la o zi la alta. Altfel, ar trebui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
cele masculine), chiar dacă unii mă bârfesc și m-arată cu degetul ca pe un individ comic. Un filosof nu poate avea decât o prezență ridicolă, comică În existența comună, fiindcă actele și gesturile lui sunt totdeauna discrepante, răsturnate, față de mentalitatea obișnuită de comportament. Principalul este să nu te simți tu ridicol, ci puternic, imbatabil, de neclintit În spațiul tău interior, pe care trebuie să-l aperi cu violență de intruși, de invidioși, de carieriști, de curve, de agresorii de profesie. (miercuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
neuitat pe care mi-a dat-o o femeie deșteaptă și abilă. De-acum Încolo, voi Încerca să elimin aerul de superioritate pe care mi-l iau În orice fel de relații și voi Încerca să plec și eu de la obișnuit În cucerirea bărbaților. Totuși, mi-e teamă că metoda asta nu mă va prinde. Voi Încerca Însă. Nu cred Însă că voi putea. Ce, metoda mea nu e bună? 4 mai 1963 (sâmbătă) M-am Întâlnit la plenara de patinaj
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
a-l Încadra În limitele strâmbe ale ritmului și rimei. E foarte greu să scrii totul În versuri, chiar cele mai grozave banalități, dar eu zic să scriem cât putem În versuri, iar mai departe În proză. Asta până ne obișnuim! Oricum, scrisoarea să cuprindă cel puțin trei strofe. Restul ne privește! O paranteză: odată, scriind la cenaclu câteva idei pentru critica unei lucrări, am vorbit numai În versuri. Dacă În momentul acela eu scriam altceva, o poezie proprie, orice idee
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
-i ascult lui dragostea, ceea ce-mi lua ceva timp, dar nu era prea mare lucru. În ziua În care m-am gândit să escaladez Fisura Albastră, am hotărât să arunc din mine povara dragostei; Încetul cu Încetul, m-am obișnuit să nu mă mai gândesc decât la pregătirea mea pentru traseu. La Început, mă țineam cu forță departe de orice gest care-ar fi putut să-mi declanșeze pasiunea, apoi Începusem să mă obișnuiesc cu distanța, chiar să o doresc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
dragostei; Încetul cu Încetul, m-am obișnuit să nu mă mai gândesc decât la pregătirea mea pentru traseu. La Început, mă țineam cu forță departe de orice gest care-ar fi putut să-mi declanșeze pasiunea, apoi Începusem să mă obișnuiesc cu distanța, chiar să o doresc uneori din exces de zel. Zilele se apropiau tot mai mult de data hotărâtă. Nopțile Însă nu voiau să treacă deloc. Aveam insomnii și coșmaruri. Mă vedeam spânzurând de un fir de păianjen deasupra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
mâine) Nu am Încă organ pentru Mozart; mi se pare prea grațios, prea efeminat, prea de salon. Poate tocmai pentru asta el place foarte mult azi, fiind deci un anticipator al gustului actual, devansându-și adică epoca. Eu m-am obișnuit cu uraganul beethovenian și urechea mea pare puțin tocită pentru rafinatețurile mozartiene. (luni) Uneori sunt foarte Încordat; când trebuie să termin ceva, să scriu un text și să-l elaborez, mă apucă o stare indefinită: deodată, corpul meu are alte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
de viață. În sfârșit, tonul se menține tot timpul grav până la tragism, limitat numai de aspectul parodic, datorat viziunii intertextuale la nivelul Întregului. Un Marin Mincu romancier era greu de anticipat cu ani În urmă. Poate că și acum cei obișnuiți cu poetul și criticul literar au fost surprinși de apariția cărții. Să fie vorba oare despre un nou Marin Mincu? Nu, desigur. Ni se relevă mai degrabă o nouă fațetă a talentului său puternic, capabil de sinteze dintre cele mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
paturi și tinerii s-ar fi învoit cum e mai bine, că doar amândoi sunt cuminți. Gavrilaș însă s-a împotrivit, spunând că așa ceva nu se cuvine și ar putea stârni vorbe urâte... Peste câteva zile, pentru că Titu nu se obișnuia cu mâncările de pe aici, s-a înțeles cu doamna Gavrilaș să-l primească și pe el la masă, plătind o sumă modestă și potrivită. Venind astfel zilnic în casă, Marioara i-a mărturisit că se simte slăbuță la limba română
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
-i reveniseră lui. Mare parte a anului o petrecea și el la țară, iar în timpul muncilor nu se mișca de acolo săptămâni întregi. Cu țăranii se purta corect, fără a se amesteca prea mult între ei. Făcea învoieli cum se obișnuiau primprejur, nici mai grele, dar nici mai ușoare. Le vânduse câteva sute de pogoane de pământ nu din nevoie, căci era dintre cei puțini proprietari care n-aveau nici un fel de datorie, ci din dorința de a-i emancipa și
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
sute de pogoane de pământ nu din nevoie, căci era dintre cei puțini proprietari care n-aveau nici un fel de datorie, ci din dorința de a-i emancipa și, în același timp, de a se emancipa și el de dânșii. Obișnuia să spuie că adevărat mulțumit va fi numai atunci când va fi scăpat de țărani și țăranii de el. Mama lui Victor mai trăia și ședea la Craiova împreună cu Elena, sora lui, măritată cu un profesor de liceu, tinerel, frumușel, inteligent
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
luat noapte bună și deci, până mâine dimineață, slobod este să facă ce-i place. Nu era târziu. În sobă ardea focul cu un duduit adormitor. Mai bine să se odihnească. A doua zi se sculă mai de dimineață de cum obișnuia la București. Firește, toată lumea era de mult sculată. Înainte de amiazi tândăli primprejurul conacului. Fiindcă Grigore Iuga avea de descurcat niște socoteli cu un slujbaș, anume Isbășescu, care ținea contabilitatea gospodăriei, în afară de diverse alte însărcinări, Titu Herdelea se simțea încurcat și
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
lăsați-mă-n pace acuma! zise învățătorul autoritar și cam mândru, mai ales când și bătrânii se grăbiră să-l povățuiască la fel. Pe drum, Dragoș găsea cîte-o vorbă bună aproape pentru fiecare om ce-l întîlnea. Titu Herdelea era obișnuit de acasă să fie prietenos cu țăranii, dar i se părea că învățătorul exagerează înadins, ca să-i arate lui cât se interesează de soarta tuturor. O femeie amărâtă îi opri, rugând pe Dragoș s-o învețe ce să mai facă
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
zbicită, pe când fetele săltau gingaș ca niște căprioare și abia de atingeau pământul. Pe băncile de lângă pereții cârciumii odihneau câțiva bătrâni, iar împrejurul lor, pe locul rămas slobod, stăteau la sfat bărbații, ca în alte duminici. În Amara, la cârciumă, obișnuiau să se strângă oamenii, în sărbători, de prin toate satele ce au ținut odinioară de domeniile Iuga. A rămas așa din bătrâni, când aci veneau toți cu toate durerile, și cei din Lespezi, și cei din Vaideei și Bîrlogu, întocmai
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
-i veșnic încruntată: ― D-apoi că tot munca noastră e! Toți întoarseră deodată ochii spre el, ca și când le-ar fi dezvăluit o mare taină sau măcar o credință intimă a tuturor. Nimeni însă nu zise nimica și chiar Trifon, care obișnuia să repete când credea că a spus o vorbă mare, acuma tăcu și lăsă capul pe piept. După un răstimp de tăcere, frământată de cântecul lăutarilor și de chiotele jucătorilor, începură să vorbească cu toții deodată, fiecare despre altceva și cu
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
pe vreun trecător. Până să deznoade el sfoara, Ioana se înapoia cu oalele pline. Copilul o interpelă, urmînd-o în ogradă: ― Ne lași să ne jucăm cu câinii matale și cu cățeaua noastră?... Ai?... Ne lași? Baba nu răspunse. Băiețelul se obișnuise la ea, fiindcă până deunăzi a ținut aci pe nepotu-său Costică, tot de vreo cinci ani, negru ca un pui de țigan și ștrengar de n-avea pereche în sat. Rămas acum singur, Nicu își găsea petrecere când cu câinii
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
își zicea în gând, încîntat. Și la masă a mâncat cu poftă, iar la urmă, venind vorba de doine ardelenești, a cântat Lunga-i drumul Clujului și a stârnit ovațiile tuturor. Până și Miron l-a felicitat, în vreme ce Nadina, care obișnuia să strâmbe din nas când auzea muzică românească, îi luă promisiunea să-i cânte la București toate doinele pe care le știe... Gogu și Eugenia plecară pe ploaie. Nadina, văzând din ușă cum răsucea firele de apă un vânt aspru
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
pe lângă șeful în funcțiune, are o droaie de pretendenți la șefie care fac opoziție clandestină și abia așteaptă vreo gafă ca s-o exploateze împotriva conducerii oficiale. ― Așa, puiule! sfârși secretarul amical. Poți să lucrezi și acasă până te vei obișnui cu meseria. Dimineața însă te rog să fii aci totdeauna, că poate am nevoie de tine! Se numea D. Roșu. Titu Herdelea se întoarse acasă, se închise în odaia lui și începu să lucreze cu pasiune. Își zicea că de
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]