23,409 matches
-
ar fi putut spune care era aceea, mama decedată, tatăl copleșit de tristețe, ori chiar bărbatul ei, da, putea fi bărbatul, era cel mai logic. Auzea de parcă ar fi venit de sub podele zgomotul surd al barosului spărgând argila, dar astăzi zgomotul loviturilor i se părea diferit, poate pentru că tatăl nu era însuflețit de simpla nevoie de a munci, ci de mânia neputincioasă că n-o va mai face. O să dau telefon, murmură Marta, tot gândindu-mă la asta o să mă amărăsc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
caute un urcior în magazie, îl așeză cu grijă în furgonetă, potrivindu-l ca să nu se rostogolească printre lăzile cu farfurii, apoi se urcă, se așeză și porni motorul. Găsit își înălță capul, era evident că nu ignora că un zgomot ca ăsta e urmat întotdeauna de o îndepărtare, apoi, imediat, de o dispariție, dar experiențele lui anterioare de viață trebuie să-i fi amintit că, cel puțin uneori, există o metodă de a împiedica să se întâmple asemenea calamități. Se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
vecinul următor ca să nu-i dea prilej să se răzgândească, în al doilea caz va observa atent reacțiile lui Găsit, care nu e câinele să se lase luat prin înșelăciune de revendicările mincinoase ale unui fals stăpân. Marta, care, la zgomotul motorului, apăruse, cu mâinile murdare de lut, la ușa olăriei, vru să afle dacă merge și câinele. Tatăl îi răspunse, Da, merge, și peste un minut curtea era atât de goală și Marta atât de singură de parcă pentru amândoi ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
informație anterioară că n-adormise din nou, toate astea la un loc l-au făcut să dea la o parte așternuturile și să alunece repede pe podea, la fel de proaspăt și de agil ca și în anii tinereții. Se îmbrăcă fără zgomot, ieși din cameră ducându-și ghetele în mână și, pe vârfurile picioarelor, se îndreptă spre bucătărie. Nu voia să-și trezească fiica, dar o trezi, sau era deja trează, ocupată să lipească fragmente din propriile vise sau trăgând cu urechea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
dintre cei mai cunoscuți, n-au vrut alt material pentru creațiile lor, dar e îndoielnic că această preferință reprezintă astăzi pentru noroi un punct în favoarea sau împotriva lui. Marta lăsă pregătit prânzul tatălui. Trebuie doar încălzit, spuse ieșind cu Marçal. Zgomotul slab al motorului furgonetei se diminuă și se risipi rapid, tăcerea puse stăpânire pe casă și pe olărie, timp de mai bine de un ceas, Cipriano Algor va fi singur. Liniștit după excitația nervoasă din ultimele zile, nu-i trebui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
ieșire. Nici nu făcuseră primii pași după ce se închiseseră ușile liftului că Cipriano Algor spuse, Ce senzație stranie, am impresia că podeaua vibrează sub tălpi. Se opri, își încordă auzul și adăugă, Și am impresia că aud ceva ca un zgomot de excavatoare, Chiar sunt excavatoare, spuse Marçal, grăbind pasul, se lucrează în ture de șase ore, fără oprire, au ajuns la o oarecare adâncime, O lucrare, întrebă Cipriano Algor, Da, se spune că se vor instala noi magazii frigorifice, probabil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
parcări, aici lucrările nu se termină niciodată, Centrul crește în fiecare zi chiar dacă nu bagi de seamă, dacă nu lateral, în sus, dacă nu în sus, în jos, Îmi închipui că atunci când intră totul în funcțiune, nu se mai aude zgomotul excavatoarelor, spuse Marta, Cu muzica, anunțurile de articole la megafoane, rumoarea conversațiilor, scările rulante urcând și coborând fără încetare, nu se va mai auzi nimic. Ajunseseră la ușă. Marçal spuse că va telefona de cum va avea vești, până atunci era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
rămas misterioasă, odată ce, în ciuda insistenței cu care a sunat și a bătut în ușă, nimeni nu s-a ivit dinăuntru să-l întrebe ce dorește. În schimb, a trebuit să dea explicații prompte și complete unui gardian care, atras de zgomot sau, mai probabil, condus de imaginile circuitului intern de camere video, a venit să-l întrebe cine e și ce face acolo. Cipriano Algor a explicat că locuia la etajul treizeci și patru și că, în timp ce se plimba, atenția i-a fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
oamenii, Da, spuse Marçal, e destul de trist. Cipriano Algor se ridică, se învârti puțin prin casă, îi ceru fiicei lui o carte și când intră în cameră spuse, Am fost la parter, podeaua nu mai vibrează, și nu se aude zgomotul excavatoarelor, iar Marçal răspunse, Trebuie să fi terminat lucrul. Marta îi propusese soțului ei ca, în prima lui zi liberă de când se mutaseră în Centru, să meargă să aducă din casa olăriei câteva lucruri de care, spunea ea, avea mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
lui unde intenționase să se ducă a doua zi, E straniu, de la început am avut presentimentul că se pregătește ceva, Ce vrei să spui, cum adică de la început, întrebă Marta, Podeaua pe care am simțit-o cum tremură, cum vibrează, zgomotul excavatoarelor, îți aduci aminte, când am venit să vedem apartamentul, Bine am mai duce-o dacă am avea presentimente ori de câte ori auzim un excavator, ca acel zgomot de mașină de cusut pe care ni se părea că-l auzim din peretele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
de la început, întrebă Marta, Podeaua pe care am simțit-o cum tremură, cum vibrează, zgomotul excavatoarelor, îți aduci aminte, când am venit să vedem apartamentul, Bine am mai duce-o dacă am avea presentimente ori de câte ori auzim un excavator, ca acel zgomot de mașină de cusut pe care ni se părea că-l auzim din peretele bucătăriei și despre care mama spunea că este semnalul condamnării unei croitorese, biata de ea, pentru păcatul de a fi lucrat duminica, Dar de astă dată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
nu avea obiceiul să se trezească în timpul nopții, își ciuli urechile, probabil vroia să meargă la baie, dar pașii imediat începură să răsune, prudenți, însă perceptibili, în sălița de la intrare. Poate se duce la bucătărie să bea apă, își zise. Zgomotul inconfundabil al zăvorului de la intrare o făcu să se scoale rapid. Își puse în grabă halatul și ieși. Mâna tatălui era pe clanța ușii. Unde pleci la ora asta, întrebă Marta, pe afară, spuse Cipriano Algor, Ai dreptul să te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
Marçal coborâse să-l întâmpine, îi întinse mâna ca să-l ajute, ieșind din întuneric în lumină erau îmbrățișați și nu știau de când. Secătuit de putere, Cipriano Algor se lăsă să cadă pe taburet, își înclină capul deasupra mesei și, fără zgomot, abia se observa tremurul umerilor, începu să plângă, Lasă, tată, și eu am plâns, spuse Marçal. În curând, revenindu-și întrucâtva din emoție, Cipriano Algor își privi în tăcere ginerele, ca și cum, în clipa aceea, doar așa îi putea arăta cât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
mi-ar mai lipsi, se gândi, neliniștit. Dar teama lui nu se adeveri, furgoneta își făcu datoria. E adevărat că motorul n-a reușit să pornească din prima încercare, nici din a doua, dar a treia oară demară cu un zgomot demn de alt motor. După câteva minute, Cipriano Algor era pe bulevard, drumul nu era liber înaintea lui, dar ar fi putut fi mai rău, îl purta chiar curentul traficului, în ciuda încetinelii. Aglomerația n-avea de ce să-l mire, automobilelor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
veșmintele sfâșiate și obrazul plin de sânge. În fața lui, străji Înarmate cu torțe deschid calea. În urmă-i vin agresorii, apoi alaiul de gură-cască. Omar nu-i vede, nu-i aude. Pentru el, străzile sunt pustii, pământul e lipsit de zgomote, ceru-i fără nori, iar Samarkandul rămâne acel loc de vis pe care l-a descoperit cu câteva zile mai Înainte. A sosit aici după trei săptămâni de drum și, fără să se odihnească o clipă, a hotărât să urmeze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
de douăzeci de ori, Înlocuind câte-un cuvânt, schimbând câte-o Întorsătură a frazei, Înainte de a le consemna În tainița manuscrisului său. Djahane, sosită pe neașteptate, mai devreme ca de obicei, s-a strecurat pe ușa Întredeschisă, desfăcându-și fără zgomot șalul de lână. Înaintează În vârful picioarelor, prin spatele lui. Omar rămâne absorbit, ea Îi cuprinde dintr-odată gâtul cu brațele goale, Își lipește fața de a lui, Își lasă părul parfumat să-i cadă peste ochi. Khayyam ar trebui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
Îl invită pe Omar să Înainteze. E o Încăpere Întinsă, cu pereții tapisați cu brocart, având la capăt un fel de firidă boltită, pe care o ascunde o draperie. De-abia intrase Khayyam, și ușa s-a Închis cu un zgomot surd. Încă un minut de așteptare, de nedumerire, apoi se face auzit un glas de femeie. Nu-l recunoaște, crede că aude cine știe ce dialect turcesc. Dar vocea este joasă, ritmul viu, doar câteva cuvinte țâșnesc asemenea stâncilor dintr-un torent
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
sine Însuși, cu Djahane, cu Nizam. Cu Dumnezeu, mai ales. Cine altcineva mai poate stăpâni acest univers care se descompune? Doar În zori, istovit, cu capul Încețoșat, Omar se abandonează, În cele din urmă, somnului. Câte ore a dormit? Un zgomot de pași Îl trezește, soarele, aflat deja În Înaltul cerului, se strecoară printr-o despicătură a perdelei, Îl silește să-și apere ochii. Îl zărește atunci, În cadrul ușii, pe bărbatul a cărui sosire l-a tulburat. E Înalt, cu mustăți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
Îl credeam În stare să păstreze taină. — Știe foarte bine să păstreze o taină. Dar ca s-o folosească mai bine Împotriva ta. De atunci Înainte, manuscrisul avea să-și petreacă nopțile În odaia lui Vartan. La cel mai mic zgomot, fostul ofițer e În picioare, cu sabia Învârtindu-se deasupra capului, cu urechile ciulite; cercetează fiecare Încăpere din casă, apoi iese să facă un rond prin grădină. La Întoarcere, nu reușește Întotdeauna să adoarmă la loc, și atunci aprinde o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
i-l trimitea Djamaledin; am adăugat o sumă identică; Mirza Reza păru mulțumit de asta. — Reveniți sâmbătă. Cu voia lui Dumnezeu, voi avea Manuscrisul, vi-l voi Încredința, și Îl veți Înmâna Maestrului, la Istanbul. XXX Din orașul toropit suiau zgomote trândave, colbul era cald, sclipind În soare, era o zi persană lăucedă, un prânz alcătuit din pui cu caise, vin rece de Șiraz, o lungă siestă pe balconul camerei mele de hotel, sub o umbrelă de soare decolorată, cu fața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
răchită, făgăduindu-mi, cu un gest, că avea să vină să-mi dea drumul. Mă liniști cu o grimasă și cu un cuvânt magic: andarun, „casă interioară”. Soldații n-aveau să vină să scotocească acolo unde stăteau femeile! Într-adevăr, zgomotele soldaților nu s-au apropiat decât ca să se Îndepărteze iarăși, Înainte de a dispărea. Cum vor fi știut ei pe care din străduțe aș fi putut să mă pierd? Cartierul era o Învălmășeală alcătuită din zeci de ganguri, din sute de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
Dumnezeu ce va face cu tine? Te va Înălța În paradisul victimelor, te va surghiuni În iadul călăilor? Se Întoarse ca să se așeze, vlăguit, cu fața În mâini. Am rămas tot timpul la fel de tăcut, mă străduiam chiar să-mi ascund zgomotul respirației. Djamaledin se ridică din nou. Glasul lui mi se păru mai senin, iar judecata mai limpede. — Frazele pe care le-am citit Îi aparțin, Într-adevăr, lui Mirza Reza. Până acum, aveam Încă Îndoieli. Nu mai am, cu siguranță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
oraș persan plantat Într-o grădină englezească. Pretutindeni corturi, grupate pe bresle. Acolo viața se organizase rapid, o bucătărie era instalată În spatele pavilionului străjilor, Între diferitele „cartiere” circulau cazane enorme, fiecare masă ținea trei ore. Nici un fel de dezordine, puțin zgomot, oamenii ceruseră refugiu, bast, după cum spun persanii, altfel zis, se dedicau unei rezistențe strict pasive, la adăpostul unui sanctuar. Existau mai multe sanctuare În regiunea Teheranului: mausoleul șah-Abdul-Azim, grajdurile regale și, cel mai mic dintre toate, tunul pe roți din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
Împreună cu Fazel, acasă la unul din apropiații acestuia. Nu pătrunsesem Încă În labirintul bazarului când s-au făcut auzite focuri de armă, aparent de undeva din preajmă. Cu o curiozitate dublată de inconștiență, ne-am Îndreptat spre locul de unde porniseră zgomotele. Ca să vedem Înaintând, cam la o sută de metri, o mulțime care vocifera: praf, fum, o pădure de ciomege, de puști și de torțe aprinse, strigăte pe care nu le Înțelegeam, pentru că erau În azeri, graiul turcic al oamenilor din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
mele, nimic de pe lume nu m-ar fi putut face să mă mișc. Îi sorbeau răsuflarea, parfumurile, noaptea, Îi contemplam genele, Încercam disperat să ghicesc ce vis de fericire sau de spaimă le făcea să freamăte. Când se deșteptă, primele zgomote ale orașului ajungeau deja până la noi. A trebuit să dispar În grabă, făgăduindu-mi să dedic cărții lui Khayyam următoarea noapte de dragoste. XL Odată ieșit din Palatul Pustiu, mergeam strângând din umeri - răsăritul nu e niciodată cald la Tabriz
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]