20,821 matches
-
caz? Am băut un pic din cafea, ca să prelungesc o pauză dramatică: — Conducerea hotelului ține foarte mult să evite un scandal, i-am zis. Nu a trecut mult timp de când la Adlon a avut loc o serie nefericită de furturi, comise de cunoscutul hoț de bijuterii Faulhaber. — Da, mi-aduc aminte că am citit despre asta. — E de la sine Înțeles că acest colier este asigurat, dar În ce privește reputația hotelului Adlon, așa ceva nu e posibil, sunt convins că Înțelegeți. — Păi, domnule, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
care le luase. Scoase un nor de fum de mărimea unei gogoașe. — Gunther, vreau să-ți fiu client. Vreau ca tu să mi-l găsești pe Gerhard Von Greis, de preferat Înainte să-l găsească Sipo. Nu că ar fi comis cine știe ce crimă, Înțelegi, ci doar pentru că este deținătorul unor informații personale pe care nu vreau să le văd Încăpând pe mâna lui Himmler. — Ce fel de informații personale, Herr Prim-Ministru? — Mă tem că, din păcate, nu pot să-ți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
Împărțindu-mi serile tăcute, singuratice, cu o sticlă prietenoasă, am Încercat adesea să-mi imaginez ce s-o fi Întâmplat cu ea: accident de mașină, vreo formă de amnezie, poate; o cădere emoțională sau mentală; o crimă pe care o comisese și care impunea imediata și permanenta ei dispariție. Dar ajungeam Întotdeauna Înapoi la răpire și omor și la ideea că, indiferent ce i se Întâmplase, avea legătură cu cazul la care lucrasem eu. Chiar și după ce trecuseră două luni, când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
ești liberal decât din oboseală, democrat, din rațiune”, se explica Cioran, la maturitate, posterității. Paul Georgescu nu mai era nici el tânăr, la capătul experienței sale, mai curând dezamăgitoare, de combatant. Nu revendica, firește, perfecțiunea Dogmei, recunoștea conflictele, abjecțiile, nedreptățile comise În numele ei. Era perfect informat la ora aceea și chiar mult Înainte, nu doar asupra „erorilor” Partidului, ci și despre Gulag, lagăre, execuții (la fel cum „partea adversă” cunoștea Holocaustul). În plus, avea zilnic În față realitatea cotidianului socialist, marasmul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
Când blasfemia nu-și mai poate găsi sau inventa obiectul, carnavalul Însuși Își pierde legitimitatea. Nu m-a mirat să aflu că bătrâna Confraternitate Emeronitti, Înființată cu peste 400 de ani În urmă, pentru a Înălța rugi Întru iertarea păcatelor comise În cursul Carnavalului, avea, În anii din urmă, serioase probleme de a recruta noi membri, deși secta se limita, prin statut, la doar 14 componenți. Cândva, admiterea dificilă, după doi ani de stagiu, nu era posibilă decât prin moartea unuia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
propria direcție. Cititorul informat nu va avea dificultăți, sunt convins, să recunoască celebrele Protocoale În CONSPIRAȚIA și va identifica lesne figurile ascunse sub denumirea de «conspiratori», ca și secta satanică.” Crima care, cum spune Danilo Ki½, „nu avea să fie comisă decât vreo 40 de ani mai târziu” (adică Holocaustul) fusese prefigurată Într-un ziar petersburghez din august 1906, text căruia un traducător anonim Îi dăduse titlul Conspirația - Rădăcinile desintegrării societății europene. Ziarul pretindea că extraordinarul document despre conspirația contra creștinătății
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
vitrinelor cu fotografii ale camerelor de gazare. Îl vizitează, cere explicații. „Mi-a dat să văd un text din secolul trecut, scris de un episcop sas!, din care reieșea o sinistră tradiție rasistă, o uriașă Îngâmfare șovină. Ca și atrocitățile comise de strămoșii noștri din sec. XV, În sate românești. E adevărat, băiete, ce ai văzut În vitrina aia! Dacă un episcop poate scrie asemenea lucruri, ce poți aștepta de la un soldat prostit? Din ucigași ne tragem... Ce Îți rămâne este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
care reproduceau funcții ale corpului uman pentru a le analiza și vindeca. Scriitorul se dovedise extrem de interesat de laborator, ca și de morga și sala de autopsie a excelentului spital. Urmaseră alte două-trei Întâlniri, discuții despre cărți și pictură. Medicul comisese unele confesii sentimentale. „Scriitorii sunt indivizi rapace”, continua scrisoarea. „Este periculos să le faci mărturisiri.” În 1986, când apăruse romanul Marginea orizontului, medicul este stupefiat. „În personajul Spino nu mi-a fost greu să mă recunosc pe mine Însumi, transformat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
îl ataca pe conducătorul Echipei de Lucru, un bărbat pe nume Yelin. L-a făcut pe Yelin promotor al capitalismului. În consecință, a fost exmatriculat din școală și pus sub arest la domiciliu timp de optsprezece zile. Dar tânărul nu comisese nici o crimă! se indignează Mao zgomotos, ca în fața unei mulțimi. Da, Kuai Da-fu nu și-a recunoscut nici o vină, spune Doamna Mao mai departe. În loc de asta, a declanșat o demonstrație de o singură persoană, intrând în greva foamei. Ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
fire, acolo unde fuseseră cuvinte. Fața îndoită anapoda și împăturită în propriii lui ochi. Vârât într-un pat metalic, în ce infern trebuie să fie. Cea mai mică mișcare, o durere mai rea ca moartea. Poate că moartea s-a comis deja. S-a comis definitiv, într-un punct al vieții lui și de sus. Cine ar vrea să mai trăiască după o asemenea cădere? O sală cu mașinării, spațiul la care nu poate ajunge. Ceva țâșnește din el. Oamenii intră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
cuvinte. Fața îndoită anapoda și împăturită în propriii lui ochi. Vârât într-un pat metalic, în ce infern trebuie să fie. Cea mai mică mișcare, o durere mai rea ca moartea. Poate că moartea s-a comis deja. S-a comis definitiv, într-un punct al vieții lui și de sus. Cine ar vrea să mai trăiască după o asemenea cădere? O sală cu mașinării, spațiul la care nu poate ajunge. Ceva țâșnește din el. Oamenii intră și lunecă departe, prea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
când îl descoperi. Ieșind în larg pe Neck, lăsându-se purtat de flux, simțea cum vântul răsucește barca după bunul său plac. Își făcuse de râs soția și fiica în public. Devenise ținta batjocurii facile. Nu greșise cu nimic, nu comisese nici o înșelăciune conștientă și nici o greșeală gravă. Putea încă să se apere cu treizeci de ani de cercetare onorabilă, un cotlon mărunt al celui mai de seamă proiect al speciei. Doar că încercarea lui de a populariza această știință luase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
dar mai bine decât înainte. Până la ora 9 plecaseră toți invitații. Lisa și Maria erau puțin bete. Băusem mai mult decât ele, dar eram iremediabil trează. —Deci? Lisa aștepta un verdict pentru seara abia încheiată. Își făcuse treaba, nu se comisese nici o vărsare de sânge și fusese acolo să se asigure că nu-mi voi smulge hainele de pe mine într-o criză hormonală strigând „cineva să-mi facă un copil acum!“. Iau cina cu el miercurea viitoare. Ea și Maria avură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
vrut să spun. Ba sigur că asta am vrut să spun. Ei bine, felicitări, spuse Mark într-un final. Ne-ai distrus. Cine ar fi crezut? Eu am fost cea care a înșelat, care a înșelat cu adevărat, care a comis adulter sau cum s-o numi în ziua de azi, pe când Mark îi rezistase lui Tally chiar și atunci când fuseseră singuri sub cerul însorit al Franței. Pentru că, tehnic vorbind, încă eram căsătoriți chiar dacă eram despărțiți. Și pot eu să spun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
permite așa ceva, și imaginează-ți cum ar fi la poliție. —La poliție? a repetat Harriet, ca și cum nu mai auzise cuvântul ăla până atunci. Bineînțeles că la poliție, femeie proastă. M-am oprit în dreptul ei și am privit-o amenințător. —Ai comis furt și nu doar o dată - pentru care ai putea pleda drept impuls de moment. Ci de trei ori. Dacă ar ajunge la tribunal, ai fi închisă. Nu e doar un joc care a dat greș. Dacă agenția de asigurări nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
la Shelley și la Judith, iar ele se vor duce direct la poliție. Nu eram așa de sigură de asta pe cât părusem. Shelley și Judith probabil că ar mușamaliza totul; mă îndoiesc că agenția de asigurări le-ar plăti furtul comis de unul dintre angajați. Dar nu aveam de gând să-i spun lui Harriet asta. Am văzut-o cum i-a înghețat sângele în vine când a auzit de poliție. Eram satisfăcută. — Deci ne-am înțeles? am întrebat-o. Harriet
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
mai ajungeam să o îndeplinesc și pe a doua. încercam să îmbin trei întâmplări: moartea lui Lee, moartea lui Walter și mașina care era să mă calce. Erau foarte greu de potrivit. Puteam foarte bine să presupun că au fost comise toate de aceeași persoană. Toate urmăreau cam același tipar - o crimă sau o tentativă de crimă, care urma să pară un simplu accident - și toate puse la cale de o minte limpede, cu un grad ridicat de succes. Noaptea trecută
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
noi nu știm ce să facem. Cum poruncește domnia ta? — Turculeț este aci? Când Ștefan citi nedumerirea pe chipul italianului, se corectă rapid. Este în grajd? — Da, așteaptă porunca domniei tale. Cu două vorbe, Ștefan îl expedie pe secretar și pe comis. Breazul, numit așa pentru pata albă din frunte, fusese primit în dar de la vodă, când câștigase o întrecere de călărie. De atunci, unde era Ștefan era și Breazul. Turculeț, un fel de veterinar specialist în creșterea cailor, fusese maestrul de
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
Măria ta, îi întrerupse Ștefan șirul gândurilor, aș vrea când descaleci să mă lași pe mine să-ți țin scările. Ajunseseră. Ștefan a sărit primul de pe cal cu o agilitate demnă de un campion al echitației și, dând pe marele comis la o parte, se repezi să țină frâul și scara calului măriei sale. În clipa în care vodă fu aproape, Ștefan îi șopti; — Taică, Selin să nu poată să se vadă în taină nici cu nașul Dinu, nici cu moș Mihai
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
doar n-o să mă fac zaraf de bani turcești. Eu mă fac domn, ca măria sa taica! Numai că eu nu mă mai fac domn..., mă fac mare comis. I-am spus și lui Dinuț: nepoate, când oi fi eu mare comis, pe tine te fac mai-marele grajdurilor mele de la Doicești și ți dăruiesc și o mânză roaibă cu stea în frunte. Ștefan abia își stăpânea râsul. Era prima oară când zâmbea de la moartea nevestei sale Bălașa. Numără repede în cap: dacă
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
în cap: dacă eu am douăzeci și șapte de ani, Mateiaș nu a împlinit încă zece și dada Stanca are treizeci și șase, iar Dinuț, coconul fratelui Constantin, să fie cu vreo șapte luni mai mare decât Măriuța mea. — Ei, comise Matei, începu Ștefan joaca, dar pe nepoata domniei tale, Măriuța Brâncoveanca ot Mogoșoaia, ce o s-o faci? — Ce s-o fac? Dacă-i dai domnia ta zestrea ce i se cuvine, o mărit cu feciorul lui Neculai Vodă Mavrocordat. — Uui! chiui
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
slabi, cîntînd și povestind ce greu e să fii director la Revistă. De o vreme Își exhibă și hobby-ul gastronomic. Pe micul ecran, ori În reviste. La mai mare, Sandule! Numai că-ntr-o publicație cam de scandal, comicosul comite o afirmație scandaloasă :” În blocul celebru de pe strada Piața Amzei nr. 1, unde s-a născut și a copilărit vedeta tv Mihai Mitoșeru, funcționează un restaurant chinezesc” (VIP, 30 mai 2006). Un lucru nu e clar : blocul e celebru fiindcă
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
mai fi fost și Erofeev!... Dintr-o cronică, aflăm că Radu Beligan cumulează, În cadrul spectacolului Egoistul (după Anouilh), funcțiile de „ actor, regizor, scenarist și traducător”. Dacă e scenarist, n-are cum să mai fie și traducător. Numai că juna cronicăreasă comite o confuzie : Între adaptare și scenariu. „Scenariul” fiind al lui Jean Anouilh, Beligan nu putea semna decît adaptarea lui. Altfel, ar putea fi acuzat de plagiat, nu?!... Dar fiindcă tot am pomenit de spectacolul Naționalului bucureștean : se mai petrece un
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
Culmea! Visul lui Noica a fost să scrie...teatru! Dar cîți ne dramaturgi n-au visat asta - Creangă, spre exemplu! Sau Nichita Stănescu. Eminescu, a Încercat ( ne-a și lăsat texte cunoscute, care aproape că-s piese!). Alții au și „comis” : Slavici, Goga, Sadoveanu, Dan Botta, Iorga, Eliade, Felix Aderca, V.Voiculescu, V. Papilian, Arghezi, M.R. Paraschivescu, D.Stelaru, Maria Ba nuș, Beniuc, Petru Vintilă, Breban, Mircea Zaciu, G. Ma gheru, Gib Mihăescu, G.Călinescu, Marin Preda, C. Chiriță , Radu Boureanu
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
-n teatru să se Îmbo gățească ...material, nicidecum spiritual ( și un exemplu notoriu este itinerantul C.D., slugă a politrucilor și vămuitor al lăutarilor de la Doina Argeșului) ; a suferit cînd un mare scriitor precum I.D.Sârbu, din lipsă de bani pesemne, comisese o comedioară jenantă - Ion Focșa a Îndrăznit săi scrie și să-l mustre, afectuos & respectuos . În fine, vreau să-l felicit pe autorul/actor și pentru faptul că n-a lăsat să se stingă (lucrul se vede bine În carte
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]