20,716 matches
-
complexe, culminând cu un moment erotic suspendat de spaima lui Andrei în clipa revelației că în unchiul său proiecta toate formele posibile de iubire. Viața lipsită de griji la Londra așează o surdină peste deceniile tragice ale războiului și instaurării comunismului în România. Andrei are un fiu dintr-un mariaj eșuat, Billy, interogațiile acestuia acționând adesea ca declanșatoare ale fluxului memoriei. Moartea lui Rudolf din 1975 marchează începutul unui traseu al regăsirii timpului pierdut. Întors în România post-comunistă a anilor '90
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
perfidă, similară bolilor ascunse ce devorează trupul, a textului confesiv ce conține sensul unei experiențe irepetabile. "Dilemateca", anul V, nr. 50, iulie 2010 Jurnalul unei învieri ratate Romanul Umbra* al lui Ismail Kadare este una dintre cărțile ce transpun experiența comunismului în cadrele unei ficțiuni tensionate. Elaborată ca o istorisire subiectivă despre vizitele culturale ale unui cineast din Albania comunistă la Paris, cartea conține reprezentările dramatic ironice ale experiențelor trăite de intelectualul din Europa de Est în contact cu lumea occidentală. Confesiunea la
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
și al amantului. Celor trei ipostaze le corespunde însă o identitate incertă, purtătoare a unor însemne tragice: locul din care el vine e un lagăr al terorii, în care dictatura numește adevărul și realitatea în acord cu ideologia de partid. Comunismul est-european, așa cum l-au tradus cărțile exilului și închisorilor, este și aici un coșmar redundant, o derulare previzibilă spre izolarea definitivă a individului. Umbra poate fi citit și ca un roman al orașului și al semnelor lui ascunse, textul afirmând
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
adevărata viață?" Dens și hiperlucid, romanul lui Papini reinterpretează tensiunile lumii moderne în dimensiunea unui personaj emblematic - Gog, rege în Magog.. "Dilemateca", anul IV, nr. 42, noiembrie 2009 Elaborări Ochiul străin Cărțile Hertei Müller sunt rezultatul unei exorcizări a traumei. Comunismul românesc, întors pe toate fețele în diverse registre discursive și narative recente, devine, în aceste volume, un loc al expunerii subiective. Fondul biografic favorizează o revizuire radicală a suprapunerii dintre istorie și memorie, dintre întreg și detaliu, individ și societate
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
minorități numite, distant și superior, conlocuitoare, vorbind un dialect îndepărtat al limbii germane, având o familie marcată de război, lagăre și naționalizare, persecutată de Securitate, Herta Müller afirmă un destin exemplar al rătăcirii înstrăinate prin spațiul real și istoric al comunismului românesc. Accentele introspective ale acestui volum îi conferă o dimensiune poetică neobișnuit de intensă, în care narațiunii îi răspund, într-un limbaj liric și ermetic, semnificații imposibil de redat în alt mod - arțarul roșește mărul surâde/ dusu-s-au stelele
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
o dictatură brutală, iar individul, și el abrutizat, își pierduse libertatea și trăia, rupt de lume, sărăcit și înfometat, într-o țară dominată de nomenclatura comunistă și supravegheată de Securitate. Probabil cel mai misterios și odios dintre sistemele care făceau comunismul să pară etern, Securitatea era ochiul demonic al regimului, rămas până în ziua de azi o cvasi- necunoscută a istoriei românești recente. În cimitirul săracilor, cei reduși la tăcere erau îngropați aproape creștinește, dacă nu cumva vreunul dintre ei era dezgropat
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
au ales colaborarea cu Securitatea și în ce măsură o întâlnire explicativă ar funcționa catharctic atât pentru cel "trădat", cât și pentru cel ce a făcut nefericita alegere? - sau reproșuri "sfredelitoare" - hrana procurată cu mari eforturi de mama în anii negri ai comunismului, după ore nesfârșite pierdute la cozi, devenea materia primă a petrecerilor. Marele merit al acestui volum, pe lângă acela de a fi rupt pactul subînțeles al afinităților ce asigură reușita unui dialog, este conturarea portretului viu și nuanțat al unuia dintre
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
Aceste două puncte oarbe vor deveni, pe harta vieții poetului, cicatricile permanente rămase în urma coliziunii cu iraționalul și fatalitatea unui destin de neînțeles. Mircea Ivănescu propune chiar o interpretare a propriei biografii prin prisma acestui nod existențial tragic: nici catastrofa comunismului și nici seismele provocate de momentele și evenimentele particulare ale unei vieți, cu toate deziluziile și compromisurile ei, nu pot echivala, ca impact și gravitate, morțile celor doi frați. Savoarea dialogului are, în fond, o sursă la fel de neobișnuită precum întâlnirea
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
să manevreze, cu o pricepere și un rafinament de mare actor, măștile nenumărate pe care le avea la îndemână". Una dintre temele recurente în discuție este statutul politic și cultural pe care Mircea Ivănescu și l-a asumat în anii comunismului. În acest sens, poetul a avut, în autorul Apelului către lichele, un interlocutor ideal. Totul pare (și, în mod cert, și este) un joc atunci când Ivănescu declară: Fiind un tip șters și fără mari pretenții de la lume și viață, am
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
cu "dogma", aparenta lipsă de interes a organelor de represiune nu poate fi explicată decât prin faptul că poetul Mircea Ivănescu, angajat la Agerpres, locul din care se rescria strâmb istoria și se răspândea viral dezinformarea în anii radicali ai comunismului, a fost, fără să știe, ofițer sub acoperire. E uluitor modul în care, repetând această poveste ca pe o încredințare personală de nestrămutat, Mircea Ivănescu reușește să-l intrige, să-l amuze și să-l exapereze pe Gabriel Liiceanu. La fel de
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
de evitat pe parcursul mai multor sute de pagini), iar coerența internă a volumului se menține voit și transparent, efortul fiind cu atât mai necesar cu cât decupajele servesc armonizării principiilor ce guvernează o cartografie comparatistă. Alături de contribuțiile sale la explorarea comunismului românesc, de eseurile și povestirile publicate în volum sau în presa culturală, studiul de față este, fără îndoială, axul vertical în opera de tinerețe a unui scriitor remarcabil, de la care vom aștepta, inevitabil, tot mai mult. "Orizont", nr. 2 (1553
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
America după război, Pastorala americană demitizează, alături de numeroase alte constructe și proiecții ideologice, și dimensiunea tragică și inefabilă a inocenței. În interiorul ei, bunul Suedez și monstruoasa Merry își au, fiecare, propriul zeu al Singurătății. "Orizont", nr. 4 (1567), aprilie 2013 Comunismul, în roz și negru Istoriile comunismului se scriu în registru major, detaliind semnificațiile unei ideologii care, în cazul României, a avut aproape o jumătate de secol răgaz pentru a-și manifesta ororile. Demersurilor istorice, sociologice sau antropologice li s-au
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
alături de numeroase alte constructe și proiecții ideologice, și dimensiunea tragică și inefabilă a inocenței. În interiorul ei, bunul Suedez și monstruoasa Merry își au, fiecare, propriul zeu al Singurătății. "Orizont", nr. 4 (1567), aprilie 2013 Comunismul, în roz și negru Istoriile comunismului se scriu în registru major, detaliind semnificațiile unei ideologii care, în cazul României, a avut aproape o jumătate de secol răgaz pentru a-și manifesta ororile. Demersurilor istorice, sociologice sau antropologice li s-au adăugat însă, în ultima vreme, o
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
trăită, reală și subiectivă, pe care doar discursul memoriei o poate revela. Volumul Tovarășe de drum*, apărut la Editura Polirom, în colecția Egografii, reunește 17 astfel de scurte incursiuni în memorie, având ca scop nuanțarea unui discurs feminin asupra experienței comunismului. Autoarele acestor texte sunt nume sonore ale culturii române actuale, iar demersul lor încearcă descoperirea unui numitor comun, imaginat de către coordonatorii volumului, Radu Pavel Gheo și Dan Lungu, sub forma unor interogații implicite. Cum era să fii femeie într-un
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
sunt coordonatele unei existențe decente într-o lume cenușie, fără speranță, dominată de frică și neputință? În registre diverse și pe tonalități variabile, fiecare dintre participantele la acest proiect literar contribuie atât la conturarea siluetei triste a femeii române în comunism, cât și la dezmembrarea unui mit teribil - acela al femeii "multifuncționale", pion central în dezvoltarea societății socialiste multilateral dezvoltate. Problematica genului este explorată cu onestitatea unei mărturii îndelung așteptate. Aproape fiecare autoare semnalează faptul că identitatea de gen determină percepții
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
ar fi fost să fim băieți!" a Simonei Popescu, și până la constatarea amar-resemnată a Adrianei Babeți "pe bărbații de casă nu ne prea puteam bizui", o serie întreagă de afirmații conturează una dintre presupozițiile ce au animat crearea acestui volum - comunismul a fost trăit diferit de cele două genuri. Probabil la aceeași intensitate a disperării sau lehamitei, dar, cu toate acestea, altfel. Răzbate, din cele mai multe confesiuni (unele ficționalizate, precum textul Ceraselei Nistor) tensiunea unei permanente stări de asediu al feminității. "Femeia-
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
mai importante decât teroarea politică, îndoctrinarea ideologică, refuzul minimei libertăți de expresie. Acest fapt se datorează, cum s-a mai spus și cu alte ocazii, perspectivei "de aproape" a volumului, și, probabil, intenției de a expune specificul experienței feminine în comunism. Am putea spune că acele categorii general-umane nu sunt abordate în mod direct deoarece volumul mizează mai degrabă pe "specific", decât pe "general", cu riscul de a eluda dramele "majore" ale individului în totalitarism. Mai mult, putem invoca argumentul memoriei
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
ar fi să delimităm granița ultimă dintre dramele feminității și cele general- umane, ea ar fi trasată la acest nivel al corpului și-al sexualității. Câteva dintre textele acestui volum vor rămâne, în mod cert, în arhiva istoriei subiective a comunismului. Nu doar pentru că sunt pagini de artă literară, ci în primul rând pentru că vorbesc, cu o sinceritate curajoasă și tulburătoare, despre felul în care identitatea de gen poate implica o serie de experiențe ce nuanțează, până la o crudă transparență, identitatea
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
metaforele dacă nu există nostalgie, uitare, disoluție și un nou început. "Dilema", anul V, nr. 232, 28 iulie 2008 Anima neagră Romanul Animalul inimii* se distinge între cărțile Hertei Müller printr-o neobișnuită tangență între două lumi și limbaje diferite. Comunismul românesc din anii '80, ca realitate primară transpusă narativ, este fixat în cadrele fluide și variabile ale unei expresii poetice acute. Mărturisind că acest roman a fost scris în memoria unor prieteni uciși de sistemul dictatorial românesc, autoarea afirmă, în
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
Dialectica tăcere/ vorbire, presupune, în semantica acestui text, doar înțelesuri negative. Transferând temporal aceste două semnificații, e important de menționat faptul că Animalul inimii răspunde întrebării deplin legitime, încă valabilă în cultura română, Cum poate fi redată experiența subiectivă a comunismului, fără excese dramatice, onest, convingător? Autenticitatea romanului are ca principal resort consistența limbajului și a narațiunii, originalitatea viziunii fiind generată de straturile succesive și contrastante ale materiei narative și limbajului poetic. Astfel, relatarea e abruptă, fracturată, repetitivă, iar paradoxul suprapunerii
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
Iași, 2011. * Angelo Mitchievici, Decadență și decadentism în contextul modernității românești și europene (sfârșitul secolului al XIX-lea, prima jumătate a secolului XX), Editura Curtea Veche, București, 2011. * Dan Lungu, Radu Pavel Gheo (coord.) Tovarășe de drum. Experiența feminină în comunism, Editura Polirom, Iași, 2008. * Herta Müller, Animalul inimii, Editura Polirom, Iași, 2006. * Miloš Crnjanski, Lirica Itakăi, Jurnal despre Čarnojević, Stražilovo, traducere, note și postfață de Ioan Radin Peianov, Editura Brumar, Timișoara, 2008. 4 Gaby Wood, Interviu cu Dorothea Tanning, "The
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
ca stimulent și fir conducător"2. Această "experiență", observă cititorul atent al Cronicii, l-a condus la constatarea ca visul nu are nimic a face cu realitatea care se construia sub ochii săi; militantul încrezător descoperă cum, într-un an-doi, "comunismul devenise o armată, aproape o Biserică". Apelul la "emoția manifestațiilor de masă", la noi recrutări ("din răsputeri"), la "smulgerea adeziunii", la "intimidarea șovăitorilor și a potrivnicilor", la hărțuielile de stradă și destabilizarea guvernelor acestea erau căile prin care "acționau comuniștii
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
realizat de cîteva ori? Credința vizează să plămădească o realitate mai satisfăcătoare decît realitatea de zi cu zi. Ea îi opune un viitor mai luminos. Dar sub aparența unei rupturi totale de trecut, de renăscut, renaște întotdeauna un paradis pierdut comunismul primitiv, cetatea greacă, imperiul roman o vîrstă de aur în existența căreia mulțimea vrea din toate puterile să creadă. Această adevărată împuiere a capului, scrie cu cruzime Proust, ne-o facem noi înșine prin speranță, care este un avatar al
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
luptei dintre sexe și generații, mărul discordiei, posesiunea sexuală devine mijloc de încheiere a alianței între bărbați și cu femeile. Primii abandonează orice veleitate de a deveni tiran colectiv, iar ele încetează să mai fie obiecte și devin partenere. În locul comunismului primitiv al femeilor apare exogamia. Ea dă o libertate de mișcare și posibilitatea de a alege. Incestul rămîne în continuare exclus, nu însă ca urmare a reprimării exercitate de către tată, ci pe baza unei renunțări ulterioare, necesară vieții colective. Semnul
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
politici din epocă. Cunoaștem cazul lui Hitler și probabil că nu este singurul. Văzut în alb sau negru, Moise devine paradigma șefului revoluționar, a fondatorului unei națiuni, mai ales că evreii erau numeroși în mișcările revoluționare de atunci, socialismul și comunismul. Titlul unei cărți a vremii este foarte grăitor: D. Ekart, Der Bolschevismus von Moses bis Lenin. Zwiegespräche zwischen Adolf Hitler und mir (1926). Iată și cea de-a treia ipoteză, cea mai transparentă. În mod conștient sau nu, Freud elaborează
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]