2,340 matches
-
traiectorie, acum. Blocați direcția, mergem drept înainte. ― Verificați. Cum ne menținem pe obiectiv cu propulsia secundară? ― Merge, deocamdată, domnule. Mai mult nu pot să spun, până nu traversăm stratul de nori. Dacă om putea să-l traversăm. ― Om vedea. Se încruntă cu ochii pe un cititor de date și împunse un buton. Cifrele tremurară, defilară, apoi se opriră, având ca efect schimbarea expresiei feței, care se lumină.) Ce ziceți, credeți că o să pierdem obiectivul, întrebă. ― O să-l pierdem. Remorcherul se aruncă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
ce descopăr. ― Văd că perseverezi, Kane. Nu mai face atâta pe aventurosul. Într-o zi o să ți se-nfunde. ― Vreau să mă lămuresc. Trebuie să facem ceva, nu? N-o să stăm aici cu brațele-ncrucișate așteptând cine știe ce revelație magică. (Kane se încruntă.) Serios, ai vrea să nu mergem să vedem ce-i înăuntru? ― Nu, n-am zis asta. Dar n-are rost să ne grăbim. (I se adresă lui Ash, din îndepărtatul laborator:) Ne mai recepționezi, Ash? ― Mai slab, acum fiindcă sunteți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
dorinței, mult timp reținută, de a se întoarce în imensitatea strălucitoare și deschisă a cosmosului. ― Motoarele principale activate, raportă Ash, care-și părăsise laboratorul pentru aș relua postul pe pasarelă. ― Verificat, confirmă Lambert. ― Secundarele tot nu funcționează, domnule. Ripley se încruntă în fața lectorului de putere situat pe consola ei suspendată. ― Da, știu. Navigator, suntem în poziție? ― Calculele de punere pe orbită ― integrate, spuse Lambert ascultându-și consola. Mă ocup de coordonatele rafinăriei acum. O secundă. Gata! Ea îndesă un șir de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
vom fi pe orbita terestră. Pe moment cei doi ingineri meritau cele mai calde felicitări. Deschise intercomul. ― Bună treabă ați făcut! Propulsia merge? ― Acum că am scăpat de praf, miaună ca Jones. În difuzor se auzi un troznet. Dallas se încruntă, incapabil să definească zgomotul. Apoi își dădu seama într-o străfulgerare că Parker probabil desfăcuse o bere fără să se obosească s-o țină mai departe de microfon. ― A fost ca o plimbare câmpenească, continuă cu mândrie inginerul. Când reglăm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
Lângă sprânceană, un mic semn roșietic, ca o eczemă. Trebuie detectat în fază incipientă! Altfel, e fatal, fatal, pe cinci generații... se auzi, de sub foile cosmopolite, vocea cunoscută. Pe cinci generații, auziți. Une fatalité, auziți, une catastrophe. Titi Măndița se încruntă și își scărpină, plictisit, sprânceana. Se afla deja pe scaunul de lângă șef, sorbi din cafea. Scoase pixul de sub reverul sacoului, se pregăti să facă liste de urgențe, înainte de incepe balamucul zilnic. Da, amantissime, repetă, cu zâmbet batjocoritor, sluga Titi Măndiță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
cotul s-a retras. Cineva i l-a retras. — Ce faci, domnule? Mănânci porcăria asta? S-a întors, intimidat. Vocea severă aparținea unui domn sever. Să-l recunoști, să nu-l recunoști. — Ai vreo țintă, mergi încotro? Și de ce ești încruntat? — Păi, la teatru. Încercam, poate găsesc un bilet. — Ei, bravo! Și de ce ești încruntat? La ce teatru? — Păi, Național, ce altceva... — Piesa, ce piesă? — Nu știu. N-am bilet. Pe încercate. Cum asta, colega... Mergi la teatru, așa, ca la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
asta? S-a întors, intimidat. Vocea severă aparținea unui domn sever. Să-l recunoști, să nu-l recunoști. — Ai vreo țintă, mergi încotro? Și de ce ești încruntat? — Păi, la teatru. Încercam, poate găsesc un bilet. — Ei, bravo! Și de ce ești încruntat? La ce teatru? — Păi, Național, ce altceva... — Piesa, ce piesă? — Nu știu. N-am bilet. Pe încercate. Cum asta, colega... Mergi la teatru, așa, ca la ștrand? Fără să știi la ce piesă, ce regizor, ceva cumva, acolo. — Ei, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
asta, colega... Mergi la teatru, așa, ca la ștrand? Fără să știi la ce piesă, ce regizor, ceva cumva, acolo. — Ei, și tu, acum! Național, deci piesă națională. Ca la Comedia Franceză, unde... — Mă rog, nn-ar fi motiv să te încrunți. N-o să te rețin... mai ai timp, de altfel, putem face câțiva pași împreună. Doar ne vedem rar, la treizeci de ani... pacea de treizeci de ani... ha ha... să știi că da. Războiul nostru de treizeci de ani. O
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
rog, cărțile nu sunt perfecte, nici lectorii nu sunt. Dacă așa scrie, vom cere o erată. Nu-i strică sacrului Coran puțin umor, crede-mă. Cât despre adevăr... nu se poate lipsi de minciună. Sunt în contact, inseparabile. Prea ești încruntat, profesorașule! Ți-ar face bine concertul, crede-mă. Intră în capela lui Bach, învață seninătatea. Doctorul se grăbea, într-adevăr, urcase scările, dispăruse sub bolțile amurgului. Încruntat, auzi! Conu’ Fănică Olaru și tonicul Toni Marga proclamă seninătatea. „Fii atent... strigase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
urmând cărarea, Vei trăi ca vai de lume. Nani‐ nani , n - asculta Tot ce‐ți cântă mama ta. și va trebui, în treacăt, Să pui gurii tale lacăt, Ai să guști nefericirea, Vei trudi cât poți să‐ncapi , Îți vei încrunta privirea, Vei visa că poți să scapi. Liu - liu, oare ce‐ai să faci? Dormi ... și‐nvață‐ te să taci. Liu‐liu, inimă bolnavă, Nani, fecioraș de sclavă, Viața ni‐ i numai suspin: Nici un zâmbet de lumină, Pururi beznă, veșnic
OMAGIU MAMEI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/416_a_1082]
-
de unde ți-ai început tu drumul? Cum veneai la mine și mă puneai să fur de la tata grâu să-l vinzi la achiziții și să-ți ții curvele? Asta n-o spui?! Cât grâu ți-a mâncat veterinara? Popa se încruntă. Fata dădu să sară, să se repeadă spre cei din bucătărie. - Asta-i Marinela, șopti popa, făcându-i semn să se așeze. Îl gelozește pe Emilian de când era fată de liceu. Credea c-o să se mărite cu el. Dar nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
puteau ține nici ăia prea mult. Îl mirosiseră că Țonți nu vroia decât bani. Bani, părinte, numai și numai bani. - Așa o fi generația lor. După atâta sărăcie. Și-apoi, și banii, în ziua de azi... Țongu pufni furios. Privea încruntat spre băltoaca de lângă pompa americană. Apa parcă bolborosea. - Dar noi n-am fost săraci părinte? Știi când am dat eu opincile jos? Până când am purtat izmene de cânepă, făcute de mama? Abia la internat, într-a zecea, mi-a luat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
și șeful meu, directorul adjunct, ținând paharul în mână dreaptè, undeva la înèlțimea primului nasture încheiat de la sacou, iar mâna stângè, la fel ca șeful meu, o țin în buzunarul pantalonului, îmi îndrept spinarea, potrivindu-mi și poziția capului, îmi încrunt puțin fruntea și, din când în când, agit paharul cu vodcè, în care plutesc douè cuburi de gheațè, stau cu picioarele ușor desfècute, așa cum l-am observat pe domnul care tocmai vorbește, uneori își înclinè ușor trupul, în fațè, ca și cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
fioroasè și semeațè atârnă acum moale, inertè, între coapsele bèiatului, mai mult încurcându-l în mișcèri, aproape cè o pufni râsul vèzând-o, dar expresia gravè de pe chipul lui Matei o fècu sè se opreascè din pornirea de a râde, bèiatul încruntându-se serios, ca nenea doctorul, e convins de lipsă posibilitèților nedureroase de a-i extrage fetei din burtè bèiețelul dorit și pretinde cè nu existè o altè soluție decât operația, Auzind cuvântul operație, Diana închipuindu-și tot ce poate fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
îngust, Oare unde te gândeai? nu prea erai atentè la joc! Te gândeai la Matei care era în altè parte, poate pe covor cu Diana? Sau în drumurile lui cu tirul, ca de obicei? Ce-i, Matei?! De ce te-ai încruntat? ea își strecoarè surâzând brațul pe sub brațul meu, Povestea asta cu tenisul nu mi-a prea plècut! ea râde cètre Matei ca si cum n-ar ști, De ce? mè întreabè apoi serioasè, iar eu, îmbèțoșându-mè, o informez, Sè știi cè am fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
La nevastè-ta vir, è, è?! Nu, domnule plutonier major, aici în oraș, mè așteaptè o femeie, intelegeti?! fac eu pe naivul încercând sè stârnesc între noi doi, ca bèrbați și pècètoși ce suntem, un soi de complicitate masculinè, dar el, încruntându-se sever la mine, ca plutonier major și nu ca bèrbat, Adicè ești însurat și nevastè-ta, Virtualè! îl completez eu, Mè rog, ce-o fi, e nevastè-ta și tu umbli brambura prin țarè, pe la alte femei, în timp ce ea, acolo în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
mine. Nu-mi pot lua ochii de la antrenor. Se mișcă, vorbește, își ține umerii, pășește exact ca Patrick. Are grijă de elevii săi într-o manieră aproape părintească, zâmbește mândru când ei reușesc să execute o mișcare perfectă, însă se încruntă atunci când o dau în bară. Corect, dar autoritar în același timp. Așa era și Patrick. Într-un grup de douăzeci de prieteni, el era cel mai tăcut, dar îi domina pe toți. Făceau glume pe seama lui. Dar erau pierduți când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
de elevi! Voi, șefii claselor, trebuie să-i convingeți să lupte, să le explicați situația în care se află. A mai durat ceva vreme discursul meu. În tot acest timp, Ana se uita la mine din cealaltă parte a încăperii, încruntându-se când insistam prea mult asupra unui anumit punct și zâmbind cu ochii închiși, de parcă ar fi ascultat un concert, când mă descurcam. Le-am vorbit despre planurile Ministrului, despre aparatele ce erau construite într-un colț îndepărtat al pământului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
să am o treabă la al doilea nivel al subsolului, chiar sub laboratorul de biologie. Se pare că, în aceste vremuri tulburi, ciudatul devine obișnuit și banal. Trecu o vreme, în care se arătase deranjat de ceea ce-și amintise, încruntându-se frecvent și ștergându-și din când în când sudoarea de pe frunte. Sapa ta e curată, Sergiu, observă Vladimir. Așa e, zise el scuzabil. Mă duc să-i ajut pe amărâții ăștia că văd că nu mai au spor. Ia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
neagră așa cum făcuseră și în cealaltă cameră. Antiglonț, zise el mândru. Da, Constantin, am descoperit și noi asta, spusei zâmbind ca unui copil mic ce face o mare descoperire și apoi o prezintă părinților, care deja știau de ea. Se încruntă, căci nu reuși să mă impresioneze, și continuă: Știi depozitul din care suntem aprovizionați? întrebă el entuziasmat. I-am schimbat parolele și codurile de acces. De acum înainte, nu trebuie să ne facem probleme în ceea ce privește alimentarea. De asemenea, am implantat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
din inițiativă proprie și poate pleca tot din inițiativă proprie. Am simțit-o răsuflând a ușurare și o căldură imensă mă năpădi atunci, chiar dacă știam că nu e al meu sentimentul. Totuși, aluziile făcute nu au scăpat Ministrului, care se încruntă un pic. Asta schimbă totul, spuse Allston la fel de calm ca și mine. Ana, vino! ordonă el. Dar Ana nu venea. Dimpotrivă, se dăduse un pas înapoi, parcă pentru a-i face în ciudă tatălui ei. Locul ei era aici. Locul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
răspunse cu aceeași afecțiune. Noul venit se îndreptă spre ploaia de fulgi și zise într-un receptor: "Drumul e sigur. Totul e bine. Dați-i drumul!". Se uită în jur și întrebă autoritar: Cine e șeful aici? Câțiva, suspicioși, se încruntară. Alții, intimidați, arătară spre mine bâiguind: "El". Se aplecă și trecu pe sub cablu, îndreptându-se în fața mea. Albăstriule, adică tu, ești liderul ăstora? făcu batjocoritor. Ce dracu' ai făcut, 'mâncat prea mult argint la micu' dejun? Nu știu la ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
îi fuseseră deja cusute și îngrijite de Sarah Medico. Părul îi era murdar și fața lividă, iar pe ea avea o expresie senină de împăcare. Era inconștientă. Pieptul i se urca greu când respira și trosnea ușor când cobora. Își încrunta ușor sprâncenele uneori, atunci când în corp i se mai trezea vreo durere ce nu putea fi adormită de morfina la care era cuplată. Când o văzu, furia și tot ce era în sufletul său se topiră îndată. Ea fusese întotdeauna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
uită zdruncinat la ea. Îi simți totuși căldura vieții care tânjea în ea, dar sângele nu-i mai circula în vene. Pieptul nu i se mai ridica cu greutate, nici nu mai cobora cu durere. Sprâncenele nu i se mai încruntau a agonie. Vedea negru în fața ochilor. Tot ce vroia el pe lume, tot ce iubea și năzuia, era ea. Iar ea s-a stins sub ochii lui. Nu mai vroia să trăiască. Nu mai avea rost. Știa că ceilalți îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
Pentru tot, spuse el. — Ah, făcu Barry, înclinând din cap cu înțelepciune. Despre ce naiba vorbea individul? Testare genetică? Într-un caz de custodie? Se uită la hârtiile din fața lui și la cartea de vizită. Richard „Rick“ Diehl, doctor. Barry se încruntă, nefericit. Numai fraierii își pun porecla pe cartea de vizită. Scria că era director executiv la BioGen Research Inc., o companie din Westview Village. — De exemplu, pot paria că soția mea are o predispoziție genetică pentru o boală bipolară, spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]