2,740 matches
-
Jupiter să se atingă cumva de vreun mort ori să vadă trupe ostășești, cătușe sau lanțuri, în timp ce la ea rodia înseamnă fertilitate... — Cât de grațios îi flutură panglicile în jurul feței! îi scapă lui Paterculus. Furioasă și gesticulând violent, flaminica dă întruna din cap. Parcă mai degrabă aduc cu niște ciucuri, răspunde celălalt, sarcastic. Și el este subjugat nu atât de frumusețea, cât de vitalitatea Marciei Medullina. Femeia asta îți trezește pofta de viață, doar uitându-te la ea. Simte însă o
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
crezi că ar Înnebuni lucrând la Plan și i-ar trece prin cap nu știu ce, Lincoln sau Mombasa. Trebuie să fie ceva legat de Plan. Dar ce? Am Încercat să mă identific cu procesele mentale ale lui Belbo, care scrisese fumând Întruna, și bând, și uitându-se În toate părțile. M-am dus În bucătărie să-mi torn ultimul strop de whisky În singurul pahar curat pe care l-am găsit, m-am Întors la consolă, cu spinarea sprijinită de spătar, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
nu, acum vreau să aud sfârșitul”. „Brambureală generală. Toți sunt rozacruceeni. În ’27, Francis Bacon scrie Noua Atlantidă, iar cititorii cred că el vorbește despre țara rozacruceenilor, chiar dacă nu-i numește niciodată. Bietul Johann Valentin Andreae moare continuând să jure Întruna fie că nu a fost el, fie că, dacă a fost, a zis-o În glumă, dar de-acum nu mai e nimic de făcut. Avantajați de faptul că nu există, rozacruceenii sunt peste tot.” „Ca Dumnezeu”. „Bine că mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
efectul sonor era de un gust mai sigur decât cel vizual. La dreapta, o altă figură feminină Îmbrăcată În catifea stacojie, cu o centură albă, iar pe cap o cunună de lauri, și alături o balanță aurită. Agliè ne explica Întruna diferitele referințe, dar aș minți dacă aș spune că i-am acordat toată atenția. Mă interesa expresia multora dintre invitați, care treceau de la un simulacru la altul cu o atitudine reverențioasă și emoționată. „Nu se deosebesc de cei care se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
număr frumos. Dar eu am nouă! Iar cu a noua te fac să vii pe lume, și iată de ce nouă e mai divin decât opt! Vrei și explicația altor figuri recurente? Vrei anatomia menhirelor tale, despre care autorii tăi vorbesc Întruna? Stăm În picioare ziua și culcați noaptea - până și cocoșelul tău, nu, să nu-mi spui ce face noaptea, fapt e că lucrează stând drept și se odihnește culcat. Și deci poziția verticală e viața, și e În raport cu soarele, iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
Îngrijită, și un mic inel cu pecete pe degetul mic al mîinii stîngi. Întinse tabachera. Helen clătină din cap refuzînd. Totuși, Julia făcu un pas Înainte și, Împreună cu Ursula, Își apropie țigara de brichetă, pentru că o pală de vînt stingea Întruna flacăra. Vorbiră despre Detectivul din fotoliu și Radio Times, despre BBC și postul Ursulei acolo. Apoi, cînd termină țigara, le spuse: — Ei bine, dragele mele, trebuie s-o șterg. Mi-a făcut plăcere. Trebuie să veniți amîndouă, cîndva, la Clapham
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
și se ridicase; mersese Împiedicîndu-se printre rîndul de scaune și ieșise repede În hol și apoi În stradă. De atunci nu se oprise din mers. Ajunsese În Oxford Street, apoi o luase spre Rathbone Place și Bloomsbury - agitată și căutînd Întruna, exact așa cum ghicise domnul Leonard. Se gîndise să se Întoarcă la barca lui Mickey, ajunsese pînă la Paddington, chiar, Înainte să renunțe la această idee. Ce rost avea? Intrase Într-o cîrciumă și băuse cîteva pahare de whisky. Cumpărase băutura
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
ceaiul, Eileen. Și acoperă cutia aia cu carne conservată! Să fie protejată... O, Doamne! Ajunsese la ușa bucătăriei și văzuse haosul de dincolo. Nu-i venea să creadă. Rămase cu mîinile la inimă. O, Doamne Sfinte! Fetele, În spatele ei, țipau Întruna. Picioarele lui Kay alunecară Încă o dată cînd gardianul Încercă o manevră cu bătrîna peste moloz. La fiecare pas, răscoleau un alt nor de praf, pene și funingine. Dar În cele din urmă, ajunseră la ceea ce fusese Înainte grădina din față
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
bijuterii și a mă Întreba ce inel Îmi place, dar Își amintise că odată, pe cînd răsfoiam o revistă, Îi indicasem un inel care arăta de-a dreptul uluitor. — Nu-mi vine să cred că ți-ai amintit! repetam eu Întruna, ținîndu-mi mîna la nivelul feței și privind sclipirile diamantului În lumina felinarelor de pe stradă. Nu-mi vine să cred că ai făcut asta. — Am vrut să-ți fac o surpriză, spuse Dan, sărutîndu-mă pe urechea stîngă, și m-am gîndit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
la birou, unde am posibilitatea să resping apelurile sau să-i spun secretariei că sînt la o ședință. Cu toate astea, am făcut ce trebuia. La serviciu, toată lumea se agită din cauza mea. Femei pe care abia de le cunosc gînguresc Întruna despre inelul meu de logodnă, toți vor să audă povestea, dacă Dan a Îngenuncheat atunci cînd m-a cerut (nu) și cînd anume ne gîndim să facem nunta. La prînz, Fran și Sally insistă să-mi cumpere șampanie, deși, așa cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
și găsesc cuibărită În interiorul ei o splendidă pereche de cercei cu diamant În formă de floare, cei mai frumoși și mai delicați cercei pe care și i-ar putea imagina cineva. Încep de Îndată să tremur. — Vai, Doamne, repet eu Întruna. Linda, sînt minunați, dar nu-i pot primi. Linda pare foarte Încîntată. — Ba poți și-o s-o faci, spune ea. Au aparținut mamei mele, apoi i-am purtat și eu la nunta mea, iar acum vreau să-i iei și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
o jumătate de oră, sînt acasă, În baie, așezată pe closet, cu o pungă goală de la farmacia Boots zăcînd pe podea, și mă holbez la un test de sarcină care Îmi arată două linii albastru-Închis, foarte vizibile. — Rahat, șoptesc eu Întruna. Ce-o să spună Dan? Un zîmbet Îmi Înflorește treptat pe toată fața, În timp ce mă Încearcă sentimente de frică, fericire și neîncredere. — Însărcinată? Ești Însărcinată? Dan se oprește locului și se holbează pur și simplu la mine, iar asta nu prea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
cupoane Întregi de muselină, urmate de prosoape cu glugă și rățuște de cauciuc. Mai dă la iveală și costumașe de tot soiul, În toate nuanțele de galben, verde, purpuriu și portocaliu. — Dacă nu-ți plac, le poți schimba, repetă ea Întruna, pe măsură ce grămada de lucruri din mijlocul mesei continuă să crească. N-am vrut să iau roz sau albastru, dar de Îndată ce aflăm... — Știu, spun eu, copleșită de cantitatea enormă pe care au cumpărat-o. Căci, după hăinuțe, urmează jucăriile. N-ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
devine ținta reproșurilor făcute de celelalte două. Trish și cu mine am rezistat impulsului multă vreme, dar Lisa (și serios că țin foarte mult la ea) e năucitor de superficială. La Început, mi s-a părut amuzant. Lisa a turuit Întruna despre niște blugi Chloé super-scumpi, pînă și i-a luat, după care i s-a pus pata pe o geantă Prada. Într-un final, Andy i-a cumpărat una de la un client de undeva, din străinătate. Apoi a venit obsesia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
Încît să se dea la o parte, să Își țină capul sus și să găsească pe cineva care să o aprecieze cu adevărat. Dar, În criza ei de isterie, a zis că ar fi făcut orice să-l păstreze, repeta Întruna că-l va ierta, că vor continua ca și cînd nimic nu s-ar fi Întîmplat, că va dura pînă va trece peste lipsa ei de Încredere, dar că va reuși În cele din urmă. Credea suficient În capacitatea lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
altă partă, eu și Dan nu sîntem. Ce ironie că vacanța după care tînjeam s-a transformat atît de repede dintr-un paradis În sudul Franței Într-un iad și continuă să ne afecteze viețile În fiecare clipă. Dan repetă Întruna că nu e vina lui și, la nivel rațional, știu că e adevărat. El afirmă că e de domeniul trecutului, că singurul lucru care contează e că Tom e sănătos și că, de Îndată ce voi renunța la furie, ne putem vedea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
totul. — Știu, dau eu din umeri cu tristețe. Și eu m-am gîndit la fel. Dar, uite, cine poate să știe? Poate nu e nimic permanent, poate că doar avem nevoie de puțin răgaz. — Nu-mi vine să cred, repetă Întruna Trish, e Îngrozitor. Nu-mi vine să cred. Se reculege și mă Întreabă: Ce-ai de gînd să faci acum? — Acum? Stau În pat și trebuie să-i dau bietului Tom ceva de mîncare. Probabil moare de foame. Nu, după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
pregătit. Se forțează să gândească clar, îl scoate pe puști din camera sa și pornește cu el spre apartamentul directorului, cerându-i să repete exact ce i-a spus acesta. Cu aceleași vorbe. Exact. Aproape uită să respire. Puștiul repetă întruna: nimic, Bridgeman, nimic altceva și este mai mult sau mai puțin târât, împiedicându-se în pantofii săi negri de școală. Bridgeman, n-am făcut nimic, repetă puștiul; Bridgeman, directorul n-a spus nimic, o, mă doare, și o ține tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
alt Kit Kat, când Inglis și Gillman intră văicărindu-se. — Ce dimineață de rahat, fornăie Gillman. — Ceo mai fi și cu notificarea asta? Probabil că Niddrie-i strâns cu ușa de ștabi. Cazuăsta n-o să dispară, șii mai mare păcatu. Băiețiinjură Întruna și a apărut și bătrânu Gus. Bătrânui gata și el să facă scandal. Păi, să vă spun io ceva, zice el, io n-am de gânsă mă duc acolo fără un reprezentant al guvernului central. Adică cu tine, zâmbește el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
tremurând, Încercăm să ne târâm În Încă. l, o zi liberă când demonii ne așteaptă. Dimineața asta ia forma pipernicită și mizerabilă a lui Drummond. Plec În patrulă cu ea. De ce? Nu știu de ce. Nu pot gândi limpede. Ea turuie Întruna despre caz: victime, suspecți, locul crimei, rapoarte, medico-legal, analize, politică, iar eu vreau să urlu: CĂCAT. MĂ DOARE-N CUR DE ASTA. MAI AM PUȚIN ȘI MOR N PULA MEA! Fiincă așa ie. Nu pot să respir În mașina asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
extraordinar, se entuziasmă Sachs. Are o voință de fier. Lincoln e la fel, deși nu vorbește prea mult despre asta. Câteodată, petrece zile la rând numai cu Thom făcând exerciții. Atunci nu mai dă niciun semn; se izolează și repetă întruna astfel de exerciții. - Un fel de „Omul Dispărut”, nu-i așa? întrebă Kara. - Exact, răspunse Sachs ușor amuzată de această comparație. Apoi o tăcere îndelungată. Se întreba dacă nu cumva Kara aștepta mai mult de la relația lor. Poate povești despre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
spre Kara, care dădu din cap afirmativ. - Am auzit de ea. Dar e destul de rar pusă în scenă. Necesită mult antrenament și e destul de periculoasă. Majoritatea patronilor de săli de spectacol nu dau voie artiștilor să o facă. - O ținea întruna cu focul, care e singurul lucru pe care nu-l poți falsifica pe scenă. Cum spectatorii văd focul și speră în sinea lor ca iluzionistul să ardă. Stai. Îmi mai aduc aminte ceva. A... - Continuă, Rhyme, ești pe drumul cel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
Toate drumurile vacanței luaseră sfârșit. Începuse școala și totul reintrase în ritmul cotidian. Orașul era același: cu străzi largi și drepte pe care se revarsă tinerețea. Și cum toamnele-s mereu aceleași, nici aceasta nu putea fi altfel. Vântul desprinsese întruna frunze din castani și tei, încercând zadarnic să știrbească frumusețea bătrânului parc, poleit cu razele toamnei. Aleile, mereu mai desfrunzite, mai arămii și mai tăcute, erau străbătute în fiecare zi de Gilda, care admira revărsarea odihnitoare a frunzelor peste covorul
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
despre traiul pe noul front, lucruri mărunte, adăugând la urmă de tot, în treacăt, că "pe-aici tot ruși am găsit, numai ruși..." Bologa își zise îndată, fără grijă și fără șovăire: Nu face nimic... Voi mai aștepta..." Varga încerca întruna să-i dezlege limba și nu se putea dumeri: de ce s-a făcut așa de ursuz Bologa? Pe el tăcerea îl apăsa și-l amăra. De aceea a fost fericit când doctorii i-au dat voie să iasă din odaie
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
rănile de-abia cicatrizate! ― Desigur... negreșit! răspunse medicul cu zâmbetul scăzut. Întrucât depinde de mine, firește!... Eu însă cel mult pot să propun, decizia e în alte mâini, și, să vă spun drept, doar sunteți bărbați, toate comandamentele ne repetă întruna că se simte mare, mare nevoie de ofițeri, pretutindeni... ― Am înțeles, încheie Varga posomorât. Ne vei concedia direct pe front. Doctorul mai îngăimă câteva cuvinte și se grăbi să dispară împreună cu sora de caritate, mereu senină și surâzătoare. Pe urmă
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]