2,570 matches
-
bătrânul veteran de război, pe epoleții noștri stau și vor sta trecutul, prezentul și viitorul țării. Iar tu, copile și tânăr siretean: Privește cum trec veteranii tăcuți, bătrâni luptători, Se duc, se topesc și-odată cu anii dispar în neant anonimi călători. De la istorie n-am luat cenușa și focul care arde mereu, ci m-am preocupat mai mult de Bucovina și Moldova noastră, admirându-l în special pe marele Ștefan cel Sfânt. Ori de câte ori vizitez mănăstirea Putna și trec prin fața mormântului acestui
Frânturi din viaţa unui medic by Popescu Georgie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1175_a_1888]
-
am nici un ghid, nici un însoțitor, nici măcar o hartă, dar, în "Pagini aurii", dorm o mulțime de povești pe care le voi visa, trezindu-le la viață. Simt o poftă mistuitoare de vis, o eliberare prin închipuire, simt chemarea către gânduri călătoare. * Hai să încep de aici, de pe Strada Zorelelor. Nu că-i atât de frumos, toamna, pe Strada Zorelelor. Nu am fost niciodată pe Strada Zorelelor, dar ce importanță are realitatea... Minciuna este delicioasă, nu adevărul, iar visarea nu are seamăn
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
murit, aproape subit, în două-trei decenii; o moarte rapidă sub ochii noștri. Scrisoarea constituie o "eră"; ca niște păsări de hârtie, scrisorile călătoreau, mai repede sau mai lent, dintr-o parte în alta a lumii, un uriaș popor de păsări călătoare; până ajungeau la ținta călătoriei; pe drum se mai opreau, sau călătoreau pe vapoare, dintr-un continent în altul, dintr-un loc în altul, schimbând rutele, însoțind oamenii care le duceau spre destinație, poștașii. Cineva, care scria scrisoarea, o însoțea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
gura plină de bancuri, gata să reziste eroic doar prin cultură. Sărbătorirea unui sfert de veac de la înființarea Solidarității prinde România tot pe picior greșit și tot la șpriț. Bancurilor le-a luat locul gripa aviară, adusă nu de păsări călătoare, ci de zburătoare indigene aciuate în Parlament, ministere, curți care mai de care mai supreme și mai constituționale, parchete, partide politice - cu toate istorice. Să nu uit - rezistența doar prin cultură rezistă, în continuare, oricărei însușiri a culturii politice. Neînțelegând
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
a visării limbii originare, o căutare a unui nou orfism, de unde, frecvent, o hermetizare a limbajului". Eminescu a fost nevoit să trăiască imaginarul și "privindu-se mereu într-o oglindă orfică, are nostalgia armoniei primordiale". În analiza poemului Povestea magului călător în stele, criticul constată nostalgia trăirii logosului, tinzând a fi un "interpret al semnelor din Cartea lumii". Vorbind apoi de scriitura tragică, constată că și la Eminescu, precum la Rimbaud, "rătăcirea existențială este o rătăcire a scriiturii". În Glossă, Paul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
și a se armoniza prin iubire cu restul lumii", și ajungând la conștientizarea impasului celor două forme de timp, "poetul cheamă nepăsarea, renunțarea și intrarea în stingerea definitivă". E pus în discuție, într-un paralelism ideatic, și poemul Povestea magului călător în stele, văzând aici "eul geniului" ca o "conștiință pură supratemporală". În fine, cel de al treilea eseu Eliberarea dincolo de dincolo se structurează pe întrebarea: "Ce este libertatea metafizică absolută?" Apelul se face la filosofia brahmaniană, eseistul venind apoi la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
baza identității lor comune, aceea de acte ontologice". Nuanțele de semnificație ale acestor verbe, în diferitele contexte utilizate de Eminescu, marchează, de fapt, "registrul stilistic" specific creației acestuia. Exemplele sunt luate din La moartea lui Neamțu, Andrei Mureșanu, Povestea magului călător în stele, Icoană și privaz etc., pentru a ajunge la ideea că "scrisul ca o activitate oarecare, reprezentând un nivel inferior al creativității, se află înscris și în perspectiva unei ironii mai blânde, implicând accente autoironice ("În caietul cronologic scriam
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
PE EL TOATE BOALELE DUPE PĂMÂNT ASUPRA LOR SE NU SE MAI VINDECE NICI O DATĂ AMIN 1932 N-AM CUNOSCUT FEMEILE DIN „șANTAN“, DUPĂ CARE SE dădeau În vânt tinerii mei colegi provinciali, depravați Încă din leagăn de aceste păsări călătoare din oraș În oraș, dintro țară În alta. Costică Dissescu, cinicul epicurian, răspundea Într-un „șambru“ de la Capșa unei frumoase franțuzoaice, nimfă pro fesională În galant turneu prin Valahia noastră și care, avizată, Îi cerea pezevenghiului de boier român, cărpănos
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
Al. Cazaban, I. A. Bassarabescu, Radu Boureanu, N. Dunăreanu, C. Sandu-Aldea, Emil Isac, V. Demetrius, dar și lui Ion Ciocârlan, Ioan I. Ciorănescu, Constanței Hodoș, lui Mihail Lungianu, Vasile Militaru. Fragmentele de proză și povestirile lui Ion Agârbiceanu (Cea veșnic călătoare, Cea cu multe trupuri, Arătarea cea din aburi), Gib I. Mihăescu (Baba Măndica), Cezar Petrescu (Dintr-un carnet de vară, Prima, Buchetul lui Sami) sunt, ca și alte texte, reluări din alte periodice. D. V.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290256_a_291585]
-
zel apostolic parohia Slobozia - Bâra, apoi, pensionându-se, și-a trăit ultimii ani la Barticești - Neamț, trecând la cele veșnice la 7 aprilie 1990, și tot acolo fiind înmormântat. (cf. Gheorghe Pătrașcu, Zile de încercare și de har). Creștinul e călător pe acest pământ Noi venim de la Dumnezeu și mergem la El. Noi pe acest pământ nu suntem altceva decât călători, unde noi nu trebuie să ne socotim, decât niște simpli trecători. Chiar viața cea mai lungă e scurtă de tot
Franciscani în zeghe : autobiografii şi alte texte by Iosif Diac () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100985_a_102277]
-
Țamblac îi face semn Voichiței, mutește: "S-o întindem". O ia de mână și încetișor, pe nesimțite, pleacă. Ștefan urmărește pe cer zborul rândunelelor. Ați observat? întreabă el. S-au întors rândunelele la cuiburile lor din turnul Nebuise... Odată cu păsările călătoare, vin și turcii, spune și zâmbetul se transformă în încruntare. Turcii!... Turcii!... Mereu turcii!... oftează el și se întoarce spre Maria. Au plecat?... "Slobozenia"?... Unde să se ducă? Ea nu știe ce cere... Știai că "Frumosul Radu", la tinerețile lui
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
să-l trăiești ca să-l înțelegi. "Dorul" nu vine oare de la durere? Te înstrăinezi cu trupul, dar inima ta rămâne acasă și te cheamă. L-am trăit cu vârf și îndesat dorul aista. Copilăria, tinerețea... tot fugind, pribeag. Ca păsările călătoare, visam întoarcerea la cuibul dintâi. Pribegia-i un surghiun. Așa e, povestește Stanciu. Pribeag fiind, am aflat că seva ne-o tragem din pământul pe care l-am călcat cu piciorușele, dintâi... Înstrăinat, rupt de rădăcini, mă uscam pe ram
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
spătăriei năvălește zarva vrăbiilor gureșe ce se bucură de primele raze de soare ale primăverii. La Stambul se adună nori negri, glăsuiește Ștefan, încruntat, măsurând cu pași rari spătăria și boierii, cu capetele plecate, tac. S-au înturnat păsările noastre călătoare. Și nici Apusul nu pare mai însorit... Ioane, ochi și urechi suntem, să ascultăm povestea cu cocoșu-roșu. Țamblac, cu ochii în pământ, amărât, bolborosește: Rău îmi pare... Noi ne-am dat osteneala... Am căutat să... "Lasciate ogni speranza"... Te cred
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
stil și confort, dar și ca poziție...Unele sunt așezate pe țărmul Oceanului Pacific , altele pe câte o buză de stâncă, în zone de o neasemuită frumusețe. Japonia, un tărâm enigmatic fără limite și de o adâncă fascinație... Sunt un simplu călător, un „Marco Polo” al timpurilor noastre, ce se deplasează cu mijloace moderne de locomoție, având ca destinație Țara Soarelui Răsare. În afară de romanele citite, nu știu decât ceea ce am văzut, simțit și auzit. Ceea ce am simțit pe propria piele și în
Japonia. Mister şi fascinaţie by Floarea Cărbune () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1258_a_2102]
-
fost Hildegard, dar se căsătorește cu Elsa, pe care o cunoaște la Charlottemburg (prima coborâre în trecut). La început se prezintă o scenă banală de viață. Gavrilescu se întoarce de la lecții acasă și în tramvai intră în vorbă cu ceilalți călători; obsesia lui este căldura și colonelul Lawrence. În tramvai, Gavrilescu își aduce aminte că și-a uitat servieta cu note muzicale la M-me Voitinovici, pe Strada Preoteselor. Înainte de a păși în misteriosul locaș al țigăncilor, existente în acel loc de
Maria Ungureanu by Fantasticul în opera lui Mircea Eliade – Monografie () [Corola-publishinghouse/Science/1606_a_2947]
-
primit cu dușmănie. Suntem săraci, vai de noi, subt urgia lui Alah, ziceau ei; nu te opri la noi, n-avem cu ce-ți sta înainte. Dați-mi măcar o cofă de apă, ca să-mi astâmpăr setea, a cerșit bătrânul călător. Nu se poate; du-te în drumul tău, străine. Astfel l-au alungat pe acel bătrân și el s-a urcat mai sus pe poteca muntelui, ș-acolo i-a ieșit înainte o copilă. Un strop de apă... s-a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
când s-a revărsat. De-npânzit cin' te-a împânzit? Luna când a răsărit. Făclioară cin' ți-a pus? Soarele când a fost sus. De-ngropat cin' te-a îngropat? Brazii când s-au dărâmat. Cine ți-au fost bocitoare? Vânturile călătoare. Fluerașul un' l-ai pus? În furca bradului sus; adierea a sufla fluerașul a cânta oile s-or aduna pe mine m-or căuta, nicăieri nu m-or afla. [JURNAL 1955]* 1 Iulie, la radio, buletinul de informații "Recoltarea orezului
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
timp să-și nuanțeze ideile. Semne și ale singurătății sale, care, ca la orice individ profund neliniștit și profet În fibra sa - neliniștit nu de soarta sa, ci de cea a speciei sale! -, era dublă: cea a persoanei sale fizice, călător și veșnic vagabond, refuzat de editori, criticat aspru de foștii săi colegi universitari, dar și singur, cu adevărat singur, În cupola ideilor sale, mai bine zis a sistemului său! Deși mulți comentatori i-l refuză, acest „sistem”, În sensul În
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
sau „provincial” pare a-mi fi impregnat maniera de a scrie, de a povesti, și spun „provincial” făcând aluzie la finul dispreț cu care ne privesc pe noi, ardelenii, spiritele subțiri ale „vechiului regat”, șlefuite de Grecii culți sau de călătorii franțuji și italieni care au vizitat Bucureștii. E adevărat, noi suntem greoi, limba noastră este cumva rudimentară dacă o comparăm cu cea a „istețului” Anton Pann sau cu cea a pervertitului În magia Orientului care a fost Ion Barbu; nemaivorbind
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
mă cheamă, în Cer e Dulcele Iisus, în Cer ești tu, Iubita Mama, Și locul meu e-n Ceruri, sus. În Cer m-așteaptă sfinții îngeri, M-așteaptă ceață drepților, Iar eu, în valea cea de plângeri, Petrec străin și călător. Primejdii multe mă-mpresoară, Ispitele mă strâmtoresc, Tu ești nădejdea mea, Fecioara, Spre tine ochii mei privesc. Din zori de zi și până-n seară Trăind, mereu te voi chema, Tu ești nădejdea mea, Fecioara, Nădejdea mea, nu mă lasă! Străinul
Pelerinaj la Sfintele Locuri by Maria Moşneagu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91813_a_92382]
-
pe care o amintește e alcătuită din specii evoluate, deci cu puternică acțiune reductivă asupra mediului, prin urmare depoluantă; iar pădurea Însăși e alt depoluant. La sfârșitul vieții, Eminescu aduce o altă ipostază a apei: marea, care anihilează orice: păsări călătoare ori catarge, ori pe el Însuși. Într’adevăr, mării i se recunoaște o anumită, Însemnată, putere de autoepurare. Dar apa suferă, pe parcursul operei eminesciene, și un alt proces de evoluție. Anume, trece de la dulce la sărată. Și, Într’adevăr, unele
Pro natura by Cristinel V. Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91595_a_93258]
-
material intuitiv, indispensabil actului de predare-învățare am reușit să transmit cunoștințe importante. De exemplu, la activitatea de observare,, Barza și rândunica’’am avut posibilitatea prezentării unor elemente privind echilibrul biologic, a relațiilor dintre organismele vii precum și a fenomenului dispariției păsărilor călătoare în timpul migrației și consecințele scăderii numărului acestora. Observarea plantelor prezintă marele avantaj că poate fi mai ușor organizată prin aducerea în clasă a unui material ce poate fi urmărit cu ușurință de fiecare copil în parte. Prin planificarea temelor:,, Ghiocelul
Caleidoscop by Anişoara Nemţanu () [Corola-publishinghouse/Science/91784_a_93497]
-
în 1883, loc spre care converg autocarele cu nigerieni, ugandezi și kenyeni, cu toții africani anglofoni. Un arhitect ca Viollet- le-Duc ar fi respectat geniul locului, și atunci poate ar fi rămas ceva din acuarelele melancolice ale lui David Roberts, călătorul peisagist englez din secolul al XIX-lea care, cu tonurile lui ocru și cu violențele lui fauviste, a reușit să redea atât de bine minaretul antic și beduinul gotic. La el, ca și la Hubert Robert, ruinele se topesc atât
Candid în Ţara Sfântă by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Memoirs/905_a_2413]
-
exercitarea dominației intelectuale prin care Europa Răsăriteană era pusă în poziția de a se lăsa expusă privirii și analizei raționale a iluminiștilor apuseni. Imaginarea și cartografierea nu erau "operațiile competitive" ale "fanteziei și științei", ci erau funcții corelate: filosofii și călătorii cartografi conlucrau în desenarea hărții simbolice a diferenței dintre Apus și Răsărit. Adresarea Europei Răsăritene s-a produs datorită unei bogate corespondențe între călători, diplomați, oameni de știința etc. și cei de acasă (familie, prieteni, oficiali etc.), al cărei expeditor
by CARMEN ANDRAŞ [Corola-publishinghouse/Science/947_a_2455]
-
codru... La mijloc de codru des Toate păsările ies, Din huceag de aluniș, La voiosul luminiș, Luminiș de lângă baltă, Care-n trestia înaltă Legănându-se din unde, În adâncu-i se pătrunde Și de lună și de soare Și de păsări călătoare, Și de lună și de stele Și de zbor de rândurele Și de chipul dragei mele. DE-AS AVEA De-aș avea și eu o floare Mândră, dulce, răpitoare, Ca și florile din mai, Fiice dulce-a unui plai, Plai
Cartea mea de lectură by Mariana Bordeianu () [Corola-publishinghouse/Science/559_a_873]