4,074 matches
-
denumirile de tipul KV-1A pentru a face diferența între modelele seriei de tancuri KV. La începutul Operațiunii Barbarossa, Armata Roșie avea 508 tancuri din seria KV. Blindajul tancului era atât de gros, încât singurele arme eficiente erau tunul antiaerian de calibru 8,8 cm sau loviturile directe ale obuzierelor de 105 mm. Tancurile germane nu puteau să avarieze un blindat KV decât printr-o lovitură de la câțiva metri în spatele vehiculului. În practică, această poziționare era extrem de greu de obținut pe câmpul
Tancul Kliment Voroșilov () [Corola-website/Science/320468_a_321797]
-
vehicul cu destinație specială 181). Tiger I era diferit fată de tancurile germane precedente în special în ceea ce privește filozofia proiectării. Predecesorii săi (Panzer IV etc.) aveau în echilibru: mobilitatea, blindajul și puterea de foc, dar câteodată erau depășiți de oponenți în privința calibrul tunului. Tiger I a reprezentat o nouă abordare în materie de protecție (grosimea blindajului) și putere de foc. Deși greu, acest tanc nu a fost mai lent, decât oponenții săi cei mai buni. Cu toate acestea avea 50 de tone
Tiger I () [Corola-website/Science/313577_a_314906]
-
artilerie care putea fi folosită pentru a distruge noile tancuri sovietice era tunul antiaerian Flak 88 mm. Armate germană a revizuit imediat cerințele pentru tancul greu. Acesta urma să aibă o greutate de 45 de tone și un tun de calibrul 88 cm. Data limită pentru fabricarea unor prototipuri a fost 20 aprilie 1942, ziua de naștere a lui Hitler. Spre deosebire de tancul Panther însă, designul tancului nu folosea avantajele blindajului înclinat, ci compensa prin grosimea efectivă a plăcilor de blindaj. Designul
Tiger I () [Corola-website/Science/313577_a_314906]
-
construit pe șasiul tancului Tiger I. În locul turelei era instalată o suprastructură de tip cazemată, cu un blindaj foarte gros. Greutatea vehiculului a ajuns astfel la 65 de tone. Unitatea de foc consta într-un lansator de grenade antisubmarin de calibrul 38 cm, cu un proiectil exploziv devastator, și o mitralieră MG 34. Doar 18 exemplare au fost fabricate. Câteva exemplare au fost transformate în vehicule de recuperare a tancurilor avariate. În locul tunului era montat un suport pentru o macara. Aceasta
Tiger I () [Corola-website/Science/313577_a_314906]
-
și un berbec în partea frontală a șasiului. Vehiculul urma să se izbească de coloanele de susținere ale clădirilor pentru a le demola. Au exist și alte proiecte precum fabricarea a două vehicule care să transporte muniția pentru tunul de calibrul 24 cm Kanone 4 (care nu a intrat în producție însă) sau construirea unui vehicul asemănător tunurilor de asalt Sturmgeschütz folosind tunul de calibrul 8,8 cm KwK 43 al tancului greu Tiger II.. Au existat planuri pentru îmbunătățirea modelului
Tiger I () [Corola-website/Science/313577_a_314906]
-
exist și alte proiecte precum fabricarea a două vehicule care să transporte muniția pentru tunul de calibrul 24 cm Kanone 4 (care nu a intrat în producție însă) sau construirea unui vehicul asemănător tunurilor de asalt Sturmgeschütz folosind tunul de calibrul 8,8 cm KwK 43 al tancului greu Tiger II.. Au existat planuri pentru îmbunătățirea modelului de serie. În vara anului 1942 a fost propusă creșterea grosimii blindajului la 120 de milimetri. În toamna anului 1943 a fost fabricat un
Tiger I () [Corola-website/Science/313577_a_314906]
-
lansator de rachete Nebelwerfer. Vehiculul a fost poreclit "Stuka zu Fuss" (Stuka pedestră) și "Heulende Kuh" (vaca mugitoare). Arma consta în mai multe cadre (rame) de lansare atașate vehiculelor în lateral sau în partea dorsală. Muniția putea fi explozivă, de calibru 280 sau 300 de mm, sau incendiară, de calibru 320 mm. Cum era cazul cu toate lansatoarele de rachete fabricate atunci, tirul era imprecis și deci trebuiau folosite în masă, efectul fiind devastator. Cel mai adesea, lansatoarele (ramele) erau montate
Wurfrahmen 40 () [Corola-website/Science/319775_a_321104]
-
zu Fuss" (Stuka pedestră) și "Heulende Kuh" (vaca mugitoare). Arma consta în mai multe cadre (rame) de lansare atașate vehiculelor în lateral sau în partea dorsală. Muniția putea fi explozivă, de calibru 280 sau 300 de mm, sau incendiară, de calibru 320 mm. Cum era cazul cu toate lansatoarele de rachete fabricate atunci, tirul era imprecis și deci trebuiau folosite în masă, efectul fiind devastator. Cel mai adesea, lansatoarele (ramele) erau montate pe semișenilata Sd.Kfz. 251, cate trei pe fiecare
Wurfrahmen 40 () [Corola-website/Science/319775_a_321104]
-
cu alte medicamente . 6. 3 Perioada de valabilitate 2 ani . 6. 4 Precauții speciale pentru păstrare A nu se congela . 10 6. 5 Natura și conținutul ambalajului Cilindru de sticlă de tip I ( 1 ml ) cu un ac atașat de calibrul 27 x 12, 7 mm și închis cu un piston din elastomer bromobutilic sau clorobutilic . Arixtra este disponibil în cutii cu 2 , 7 , 10 și 20 seringi preumplute . Sunt două tipuri de seringi : • seringă cu piston galben și sistem automat
Ro_87 () [Corola-website/Science/290847_a_292176]
-
poate fi totuși păstrat la temperatura camerei maxim 24 ore . 24 6. 4 Precauții speciale pentru păstrare A nu se congela . 6. 5 Natura și conținutul ambalajului Cilindru de sticlă de tip I ( 1 ml ) cu un ac atașat de calibrul 27 x 12, 7 mm și închis cu un piston din elastomer bromobutilic sau clorobutilic . Arixtra este disponibil în cutii cu 2 , 7 , 10 și 20 seringi preumplute . Sunt două tipuri de seringi : • seringă cu piston albastru și sistem automat
Ro_87 () [Corola-website/Science/290847_a_292176]
-
amestecat cu alte medicamente . 6. 3 Perioada de valabilitate 3 ani 6. 4 Precauții speciale pentru păstrare A nu se congela . 6. 5 Natura și conținutul ambalajului Cilindru de sticlă de tip I ( 1 ml ) cu un ac atașat de calibrul 27 x 12, 7 mm și închis cu un piston din elastomer clorobutilic . Arixtra 5 mg/ 0, 4 ml este disponibil în cutii cu 2 , 7 , 10 și 20 seringi preumplute . Sunt două tipuri de seringi : • seringă cu piston portocaliu
Ro_87 () [Corola-website/Science/290847_a_292176]
-
amestecat cu alte medicamente . 6. 3 Perioada de valabilitate 3 ani 6. 4 Precauții speciale pentru păstrare A nu se congela . 6. 5 Natura și conținutul ambalajului Cilindru de sticlă de tip I ( 1 ml ) cu un ac atașat de calibrul 27 x 12, 7 mm și închis cu un piston din elastomer clorobutilic . Arixtra 7, 5 mg/ 0, 6 ml este disponibil în cutii cu 2 , 7 , 10 și 20 seringi preumplut . Sunt două tipuri de seringi : • seringă cu piston
Ro_87 () [Corola-website/Science/290847_a_292176]
-
amestecat cu alte medicamente . 6. 3 Perioada de valabilitate 3 ani 6. 4 Precauții speciale pentru păstrare A nu se congela . 6. 5 Natura și conținutul ambalajului Cilindru de sticlă de tip I ( 1 ml ) cu un ac atașat de calibrul 27 x 12, 7 mm și închis cu un piston din elastomer clorobutilic . Arixtra 10 mg/ 0, 8 ml este disponibil în cutii cu 2 , 7 , 10 și 20 seringi preumplute . Sunt două tipuri de seringi : • seringă cu piston de
Ro_87 () [Corola-website/Science/290847_a_292176]
-
devine prietenul și clientul artiștilor. Printre aceștia se numără și germanul Albrecht Dürer. În anul 1567, Ferdinand al II-lea aduce în castelul din Ambras, situate lîngă Innsbruck, o colecție bogată de armuri și de portrete realizate de maeștri de calibru: Cranach cel Tânăr, Bronzino și Clouet; arhiducele era un adept al umanismului, curent care l-a impresionat și pe Maximilian I. Aceste capodopere pot fi considerate o enciclopedie a suveranilor, a intelectualilor și a poeților. Identitatea castelului din Ambras este
Muzeul de Istorie a Artei din Viena () [Corola-website/Science/322576_a_323905]
-
capul podului. Creșterea razei de acțiune a artileriei și a armelor de foc portabile până la mai multe mii de metri a modificat capul de pod, transformându-l dintr-o zonă fortificată, într-o zonă controlată de focul artileriei de mare calibru. În zilele noastre, termenul „cap de pod” este folosit pentru orice tip de zonă defensivă care este extinsă în teritoriul inamic - sinonimă într-o oarecare măsură cu „avanpost”. „Cap de pod” se referă în mod particular la o zonă bine
Cap de pod () [Corola-website/Science/334178_a_335507]
-
(rusă:"Degtyaryova-Shpagina Krupnokaliberny", 'Degtiariov-Șpaghin de calibru mare') este o mitralieră grea antiaeriană sovietică care folosește cartușe de calibrul 12,7x108mm. a fost folosită și ca o mitralieră grea pentru infanterie, fiind dotată cu un afet pe două roți și un scut metalic de protecție. Mitraliera a
DȘK () [Corola-website/Science/322262_a_323591]
-
(rusă:"Degtyaryova-Shpagina Krupnokaliberny", 'Degtiariov-Șpaghin de calibru mare') este o mitralieră grea antiaeriană sovietică care folosește cartușe de calibrul 12,7x108mm. a fost folosită și ca o mitralieră grea pentru infanterie, fiind dotată cu un afet pe două roți și un scut metalic de protecție. Mitraliera a fost denumită după proiectantul său, Vasili Degtiariov, și după Georgi Șpaghin, care
DȘK () [Corola-website/Science/322262_a_323591]
-
Uzina Mecanică Cugir în varianta 12,7x108mm DȘKM și în varianta 12,7x99mm pe afet trepied. Nevoia proiectării unei mitraliere grele pentru Armata Roșie a apărut în anul 1929. Primul model de acest tip, Degtyaryov, Krupnokalibernyi (abreviat DK, Degtiariov de calibru mare), a fost construit în 1930 și fabricat în cantități mici între 1933 și 1935. Mitraliera era alimentată dintr-un încărcător de tip tambur cu 30 de gloanțe și avea o cadență de tragere mică. Georgi Șpaghin a adaptat arma
DȘK () [Corola-website/Science/322262_a_323591]
-
cadavrelor au arătat că cel puțin douăzeci de soldați uciși prezentau, pe lângă rănile provocate de armele automate, și răni fatale în regiunea capului, provocate de focuri de aproape. Alți douăzeci prezentau și răni la cap provocate de arme de mic calibru, fără a se putea determina dacă s-a tras de aproape, întrucât nu s-au găsit reziduuri de praf de pușcă. În sfârșit, circa zece alții prezentau echimoze provocate, se pare, de loviturile cu patul puștii aplicate de germani. Un
Masacrul de la Malmedy () [Corola-website/Science/324527_a_325856]
-
ocupe înălțimile Muncelul, Molidvișul și Urma Boului, asigurându-și astfel siguranța de flanc. Ofensiva germană a fost declanșată la 29 octombrie/11 noiembrie 1916 printr-o puternică pregătire de artilerie, la care au participat peste 250 de tunuri, de toate calibrele. Sub protecția artileriei, au fost introduse în lută cele patru divizii de infanterie germane, direcția principală de atac fiind șoseaua din defileul Jiului, spre deosebire de cea din prima bătălie de pe Valea Jiului, când atacul fusese centrat pe șoseaua Buliga, din Vâlcan. Frontul
A doua bătălie de pe Valea Jiului (1916) () [Corola-website/Science/335952_a_337281]
-
cu vitejie; fără îndoială că ea se arată îndrăzneață și dibace în apărarea pozițiilor ei din munte, bine organizate; desigur că ea atacă cu hotărâre în contraofensivă; dar ea se dovedește foarte simțitoare față de focul artileriei. În special față de focul calibrelor grele și nedeprinși în apărarea contra atacurilor înconjurătoare, împotriva cărora, artileria lor, pipăind nesigur, nu le poate asigură la timp apărarea." Copleșite numeric, forțele române mai încearcă o ultimă rezistență, la 1/14 noiembrie 1916, pe aliniamentul Turcinești-Curțișoara, cu scopul
A doua bătălie de pe Valea Jiului (1916) () [Corola-website/Science/335952_a_337281]
-
Pais, în Germania cu Die Zeit și Der Spiegel, în Elveția cu "Expressen" și în Marea Britanie cu The Times. Pentru pozițiile sale curajoase nu au lipsit apelurile de a nu-l lăsa singur din partea unor importanți scriitori și personaje culturale de calibrul lui Umberto Eco. Este fiul medicului Luigi Saviano și al lui Miriam Haftar, evreică de origine ligură. A făcut liceul la Caserta, la Liceul științific de stat Armando Diaz. Și-a luat diploma în Filosofie la Universitatea din Napoli Federico
Roberto Saviano () [Corola-website/Science/322195_a_323524]
-
Vasculita este o boală inflamatorie, care distruge vasele de sânge. Boala poate afecta orice vas de sânge din organism, indiferent de felul acestuia, calibru sau localizare, putând cuprinde orice organ, inclusiv sistemul nervos central și periferic. Sunt afectate atât arterele, cât și venele. Limfangita este considerată și ea un tip de vasculită. Vasculita este cauzată mai ales de migrarea leucocitelor și distrugerile pe care
Vasculită () [Corola-website/Science/337621_a_338950]
-
ceea ce a dus la rapida epuizare a apărătorilor. O contribuție la starea de epuizare a echipajelor de vânătoare a fost și insistența cu care s-a cerut utilizarea avioanelor Bf 110 și Me 410 echipate cu tunurile greoaie "Bordkanone" de calibrul mm și 50 mm. Ambele tipuri de avioane aveau să fie retrase din acțiunile de luptă diurnă datorită ratei mari a pierderilor până în primăvara anului 1944. În 1944, comandanții de bombardiere au putut să treacă la comanda unităților de vânătoare
Apărarea Reichului () [Corola-website/Science/332608_a_333937]
-
național împotriva atacurilor. În ciuda acestei abordări teoretice, numeroase componente ale unei defensive improvizate erau în funcțiune sau în curs de dezvoltare în 1939. Germanii dispuneau de un mare număr de baterii antiaeriene de bună calitate, cu o mare varietate de calibre, sprijinite de proiectoare de căutare, detectoare de sunet și aparate pentru detectare vizuală. Germanii montaseră o rețea de radare "Freyar" pe țărmurile mărilor, rețea care era sprijinită și numeroși observatori. Radarele "Würzburg" urmau să fie introduse în serviciu. Aceste radare
Apărarea Reichului () [Corola-website/Science/332608_a_333937]