2,135 matches
-
pe care zăcea Jake. Puștiul butona telecomanda posomorât, schimbând canalele cu viteză, de parcă creierul lui de adolescent nu era capabil să se concentreze pe un singur program mai mult de câteva secunde. Haide, Jake! Ești gata? Băiatul nu s-a clintit. Cred c-a murit, dar mă tem să-l întreb, a adăugat Fiona ridicând din sprâncene către David. —Jake! l-a muștruluit bărbatul. Fiona e gata. Haide! De ce trebuie întotdeauna să-ți cerem să faci ceva de trei-patru ori înainte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
dar pe măsura altcuiva, s-a gândit Julia. A, uite! a exclamat ea descoperind pe cineva la câțiva metri distanță. Prietena mea, Jade, de la facultate. Și ea e tot învățătoare. Hai să vă fac cunoștință! —Facultate? Deborah nu s-a clintit. —Ce-ai căutat tu la facultate? Femeia nici măcar n-a încercat să-și mascheze surprinderea legată de faptul că Julia trecuse prin școală mai departe de liceu. Am o diplomă în marketing și PR, i-a replicat Julia țâfnoasă, supărată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
cea care să ia decizia de a-i explica lui Nick că nu se simțea apreciată. Ea și nimeni altcineva. Nick s-a uitat, din nou, la Susan, implorând-o în gând să se trezească. Dar femeia nu s-a clintit. Bărbatul și-a șters lacrimile de sub ochi cu un deget. — Pe Caitlin am iubit-o profund, a murmurat el. Atunci când a murit, m-am gândit sincer că niciodată n-o să mai fiu în stare să mă simt fericit. Numai că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
s-a trezit că are iar noroc de niște super partide de sex oral. Poate că fratele ei intenționase ca remarca aia să fie sarcastică, dar răspunsul respectiv se încastrase în mintea impresionabilă a Juliei și nici că se mai clintise de-acolo. Fetița de atunci își spusese că iată, așa se țin bărbații - fiind mereu nesătulă în viața sexuală și transformând bărbatul în singurul tău punct de interes. Și-acum soțul ei îi propunea să încerce să facă un copil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
ingredientele pe care abia le cumpărase? Nedumerită, Fiona a lăsat pungile pe masă și s-a îndreptat către sufragerie. David stătea într-unul dintre fotoliile din fața șemineului, cu spatele la ea. Când Fiona a intrat în cameră, bărbatul nici nu s-a clintit din loc. —Salut, a zis Fiona nonșalantă uitându-se prin încăpere. Unde e Jessica? David și-a mișcat puțin capul, dar nu s-a întors de tot. —E plecată cu Jake să dea de mâncare la rațe. —Aha! Fiona și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
doar să stau puțin singur, ca să mă gândesc în liniște, a continuat bărbatul, după care a întors capul și i-a aruncat Fionei o privire ucigătoare. Apoi a revenit la Jake. Hai să mergem! Numai că băiatul nu s-a clintit din loc. — Nu e vina ei. Eu am rugat-o să nu-ți spună. De fapt, am implorat-o. — Asta mi-a spus și ea, a răspuns David înțepat. Dar nu asta e problema. Atunci care e problema? Fiona abia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
folosea în orice situație, a sărit în picioare fără nici o ezitare. —Hai, puiuț! Hai să mergem! Băiatul a săltat-o pe Jessica pe-un șold și-a ieșit din bucătărie. —Bună. David a zâmbit spăsit, dar Fiona nu s-a clintit de lângă ușă. —Bună. Femeia nu i-a răspuns la zâmbet, nevrând să pară prea dispusă la reconciliere înainte să afle exact care urma să fie direcția conversației. Am fost un mare idiot, a spus David pe un ton prietenos. Fiona
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
să-mi cer scuze... Madame Iocasta îl întrerupse: — Lui Virgil? Nemaipomenit de drăguț din partea ta! îi oferi un zâmbet uluitor, apoi îl lovi cu toată puterea peste față. — Nu te-ai prea grăbit, spuse ea, iar zâmbetul nu i se clinti de pe față când îl lovi cu mâna cealaltă peste celălalt obraz. — Gata, zise ea. Acum e mai bine. Ușa se deschise brusc în spatele lor și în încăpere intră cel mai frumos bărbat pe care Vultur-în-Zbor îl văzuse vreodată. Gilles Priape
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
a provocat-o n-a fost câtuși de puțin atenuată de felul cum sosise. Vultur-în-Zbor s-a întors din plimbare și a găsit câțiva oameni adunați în fața casei Gribb. Norbert Page era acolo, ca și intendentul Moonshy. Irina Cerkasova stătea neclintită la ușa din față, ca și când ar fi fost mumificată în momentul când voise să intre. S-a tras la o parte mecanic, ca să-i facă loc să intre. Nimeni nu voia să-i răspundă la întrebări. Contele Aleksandr Cerkasov stătea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
fermă. — Scuză-mă, dar aș vrea să mă întorc la doamna Gribb, ca să-i spun că o să fim alungați din oraș prin înfometare. — Sigur, i-a zis Peckenpaw. Nici c-aș visa să-ți stau în cale. Nu s-a clintit. Vultur-în-Zbor a încercat să-l ocolească și să ajungă la măgarul care îl aștepta, dar Peckenpaw a întins o mână lungă și mare, și l-a înșfăcat pe Vultur-în-Zbor de gât. N-avea nici un sens să se lupte, așa că Vultur-în-Zbor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
ușa cu un suport pentru uscat rufe. Înlocuiesc catastrofa cu barba-caprei și brânză Gruyère cu o quiche cu spanac marca Marks & Spencer. Acum să fac sosul pentru salată. Sticla ușchită de ulei de măsline are un capac de ceară de neclintit. Încerc să scot capacul cu tirbușonul, dar nu mă aleg decât cu un fel de rumeguș de culoare roșie pe frunzele tinere de salată. Încerc cu dinții. Nimic. Fir-ar al dracu’. Fir-ar al dracu’. Atac capacul cu un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
Dar pe-arcade negre nalte, ce molatec se-nmormăntă În a Dunării lungi valuri ce vuiesc și se frământă, Trece-un pod, un gând de piatră repezit din arc în arc; Valurile-nfuriate ridic frunțile răstite Și isbind cu repejune arcurile neclintite Gem, picioarele le scaldă la stâncosul lor monarc. {EminescuOpIV 134} Peste pod cu mii de coifuri trece-a Romei grea mărire. Soarele orbește-n ceruri de a armelor lucire, Scuturi ard, carăle treer și vuiesc asurzitor; Iar Saturn cu fruntea
Opere 04 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295583_a_296912]
-
mulțimea, iar flacările saltă, Toți în genunchi cu groază ascultă în tăcere Iar preotul începe cu glas plin de durere: "În numele Celuia, al cărui vecinic nume " De a-l rosti nu-i vrednic un muritor pe lume, Cînd limba-i neclintită la cumpenile vremii, "Toiagul meu s-atinge încet de vârful stemei "Regești, și pentru dânsa te chem? dacă trăiești, "O Sarmis, Sarmis, Sarmis! răsai de unde ești. " Pe ochi țiind o mână făcliile-și întind, La sfântul foc din mijloc cu
Opere 04 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295583_a_296912]
-
sub propria semnătură, că ea e făptașa, lucrurile s-au mai liniștit și, în 2004, a primit cea dintâi sentință de condamnare la moarte. Atât ayatollahul Mahmoud Hashemi, șeful judiciarului de atunci, cât și alții au avut o tenacitate de neclintit când au întors probele mincinoase și au demonstrat că nu ea comisese oroarea. Cu toate acestea, Shahla stătea după gratii de mai mult de opt ani și, de obicei, finalul unei detenții atât de lungi, pentru o femeie, însemnase spânzurătoarea
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
Pentru asta aș fi în stare să abjur orice. Din păcate, e imposibil. ― Unii zic că ai o părere proastă despre martiri, că-i socotești fanatici. ― Dar și eu sunt, poate, în felul meu, un fanatic. Nimeni nu mă va clinti din credința că n-am altă viață ca să o pot disprețui pe asta, pe care mi-am apărat-o... Și de ce mă opun unii, tot timpul, pe mine martirilor? De ce nu le opun pe cei care i-au constrâns pe
Apărarea lui Galilei by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295601_a_296930]
-
proaspăt îmbată nările negustorului. Butoaiele acelea erau averea lui, sub cercurile de fier clipocea sângele său. Abia târziu, după ce mâncase cu oamenii, Stere își aduse aminte de cele întîmplate. Cântări galbenii și-i numără. Se pierduseră doi... Nu se mai clintea inima negustorului! Fiecare cu norocul lui!" își zicea. Dac-ar fi stat și-ar fi plâns de mila altora, unde ajungea? Câteodată se încrîncena carnea pe el. Prea vedea multe. Nici în groapă nu mai aveau unii loc de sărăcie
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
bău cu zidarii și, când termină să le împuie capul, se răsti la nătărăul care-l aștepta afară: - Vezi, ai grijă să nu ia careva pietrele sau nisipul, că-i avutul primăriei, și dacă află domn' primar că s-a clintit ceva, ți-ai pierdut pîinea! ' Ăsta ce să zică? A dat din cap că a priceput, dar cum să stai să păzești avutul primăriei? Ziua mai trecea câteodată cu mâinile la spate, se uita: pietrele, cam tot atâtea, dar nisipul
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
se umpluse de lume. Nu mai aveai loc. Să se fi sculat morții, s-ar fi rătăcit prin mahala. Se tăiaseră străzi noi, se mai deschiseseră câteva prăvălii, unii 362 nu mai erau, numai el și cu Aglaia nu se clintiseră de la rampă, acolo-și așteptau moartea... Noaptea de primăvară, rece și înaltă, își aprinsei toate stelele Aglaia tot mai bodogănea: - Grigore, trece spărgătorul de lemne, tu nu-l auzi? Bărbatul ascultă puțin și spuse dând din umeri: - Ti se pare
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
În arenă intră acum cuvintele meșteșugit rostite sau scrise, din vârful buzelor sau al peniței (dacă ne gândim la spectaculoasele epistole ale lui Brummell, Byron, Barbey, Balzac, Montesquiou, Proust și câți alții, adresate marilor doamne ale vieții mondene, stăpâne de neclintit, conducând cu fermitate conversația, un atelaj, cohorte de servitori sau poate numai fraza, În pagină). Dar toate legăturile acestea sunt scutite de primejdii, Întrucât se dovedesc strict niște relații de prietenie, nu iubiri pasionale. Pentru că, o spune cel mai bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
Un asemenea rezultat e ciudat și ține de firea lucrurilor. În zadar au Încercat societățile să reziste, aristocrațiile să se Închidă la tot ceea ce nu era opinie acceptată: capriciul irumpe Într-o bună zi și spulberă ierarhiile ce păreau de neclintit, dar care erau, În fond, minate de plictis. Tocmai de aceea, În cazul unui popor rigid, cu un utilitarism grosier, pe de-o parte Frivolitatea 2, iar pe de alta Imaginația (care-și cerea dreptul În fața unei legi morale prea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
prin urmare cuvintele lui Brummell. Nu i-ar justifica renumele; și totuși, au fost demne de el. Doar că Împrejurările În care au țâșnit, care le-au Încărcat de electricitate, ca să zicem așa, acele Întâmplări nu mai există. Să nu clintim, să nu numărăm firele acestea de nisip ce au fost cândva scântei și pe care timpul le-a spulberat Înainte de a le fi stins. Datorită felurimii Înzestrărilor, există glorii care nu sunt altceva decât zgomot Într-o tăcere și trebuie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
profitabilă, omagiul Închinat geniului? Deschisă progresului, anunțându-l, moda se află În fruntea a tot și a toate: revoluțiile muzicale, ale literelor, desenului și arhitecturii sunt opera ei. Și cum un tratat de viață elegantă reprezintă reunirea tuturor principiilor de neclintit care trebuie să orienteze manifestarea gândirii noastre În viața exterioară, el este Într-o anumită măsură o metafizică a lucrurilor. CAPITOLUL IIItc "CAPITOLUL III" Planul acestui tratat — Tocmai m-am Întors de la Pierrefonds, unde am fost să-mi văd unchiul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
o formă supremă de politețe. Pentru el, prietenia nu este decât o temă de o mare bogăție, pe care o cunoaște și o folosește de minune, adaptându-i modulațiile În funcție de tonalitățile fiecărei persoane. Viața lui poartă Însemnul unei personalități de neclintit, de la care obține iertarea prin felul său de a se purta: artist cu artiștii, bătrân cu vârstnicii, copil cu copiii, el va seduce fără să placă, deoarece ne minte În propriul lui interes și ne distrează În mod programat. Ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
puțin, Înainte de a dispărea, și această splendoare constituie justificarea sa. Ea este un punct fix, singurul ce poate fi opus chipului de-acum Împietrit al Dumnezeului mâniei. Revoltatul, nemișcat, susține, fără a clipi măcar, privirea lui Dumnezeu. „Nimic nu va clinti, spune Milton, acest spirit imperturbabil, acest Înalt dispreț născut din conștiința ofensată”. Totul aleargă și grăbește spre neant, Însă cel umilit se Încăpățânează și Își păstrează, cel puțin, mândria. Un reprezentant al barocului romantic, descoperit de Raymond Queneau, consideră că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
tristețe: — Atunci când nu asculți de voia Celui-de-Sus, e mai bine s-o faci pe ascuns, căci a te împăuna cu păcatul tău înseamnă a păcătui de două ori. Îi repeta necontenit tatălui meu acest lucru, fără a izbuti să-l clintească. Singurii ochi care se uită după mine pe străzile Granadei sunt aceia ai oamenilor care n-au plecat. Ce învinuiri ar cuteza ei să-mi aducă? De altfel, ne asigura el, dorința lui cea mai scumpă era să se îndepărteze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]