4,784 matches
-
deget învelit în copită. Incisivii sunt îndreptați oblic înainte. Deoarece se tocesc, pe suprafața incisivilor apar urme în relief, după care se apreciază vârsta animalului. Caninii sunt mici. Între canini și premolari se află bara cornoasă. Măselele sunt late, cu creste de smalț. Este folosit pentru călărie, tracțiunea unor diverse tipuri de atelaje, dresaj și pentru carnea lui, care poate fi consumată. Conform ultimelor cercetări, se pare că domesticirea cailor s-a petrecut în urmă cu circa 6.000 ani, într-
Cal () [Corola-website/Science/299202_a_300531]
-
Vulpes vulpes crucigera"), veveriță roșcată ("Sciurus vulgaris"), chițcan de munte ("Sorex alpinus"), liliacul cu urechi late ("Barbastella barbastellus"), liliacul cu urechi de șoarece ("Myotis blythii"), liliac urechiat ("Plecotus auritus"); Păsări cu specii de: cocoș de munte ("Tetrao urogallus"), pietrarul cu creastă albă ("Oenanthe leucopyga"), gaia roșie ("Milvus milvus"), acvila țipătoare mică ("Aquila pomarina"), presură de munte ("Emberiza cia"), fluturașul de stâncă ("Tichodroma muraria"), pupăză ("Upupa epops"); În vecinătatea rezervației naturale se află numeroase obiective de interes istoric, cultural și turistic; astfel
Muntele Stogu () [Corola-website/Science/326260_a_327589]
-
și lansatorul de frânghie, să se potrivească cu cadrul. Pentru că lumea să se simtă reală, echipa a îmbunătățit misiunile secundare. Pentru a le conecta cu restul cadrului, ei le-au proiectat într-o strânsă legătură cu povestea jocului. Pentru a creste credibilitatea lumii jocului, studioul a trimis o echipă în Nepal pentru a observa și înregistra cultură locală, si pentru că aceasta să vină cu noile observații înapoi la studio. Conform dezvoltatorului, călătoria a schimbat designul jocului; dacă la început se punea
Far Cry 4 () [Corola-website/Science/333527_a_334856]
-
Kyrat-ului odată cu jucătorul. Dezvoltatorii au sperat și că Ajay Ghale să fie un personaj accesibil jucătorilor. Per total, echipa a considerat povestea din "Far Cry 3" „grozavă”, cu toate că ei au crezut că a fost separată de lumea jocului. Pentru a creste dorința jucătorilor de a juca și pentru a face povestea să fie mai conectată cu lumea, echipa a introdus o poveste care le cere jucătorilor să facă anumite alegeri, care vor altera deznodământul jocului. Echipa a sperat că, prin adăugarea
Far Cry 4 () [Corola-website/Science/333527_a_334856]
-
era modelul Villanova. Un astfel de coif a fost descoperit la Tarquinia. Coifuri Villanova au fost descoperite și în alte necropole din centrul și nordul Italiei și datează din secolele IX-VII î.H. Un tip de coif asemănător (însă fără creastă metalică) era „clopotul”. Armura conținea uneori platoșă de zale. La un moment dat, romanii au adoptat falanga de la hopliți, introdusă în Italia probabil de coloniștii greci. Primul autor care a folosit termenul de „falangă”(„φαλαγξ”) este Homer. Denumirea hopliți era
Armata romană () [Corola-website/Science/318162_a_319491]
-
ocoli Capul au dat greș timp de două zile, "Endeavour" fiind în mod repetat împinsă înapoi de vânt, ploaie și curenți. Cook a notat că apele din largul Capului erau atât de mari încât scufundau prova vasului la coborârea de pe creasta valurilor. În cele din urmă, la 16 ianuarie vântul a încetat și vasul a reușit să treacă de cap și să ancoreze într-un golf la Oceanul Pacific. Echipajul a fost trimis să adune hrană și apă, în timp ce Banks și echipa
HMS Endeavour () [Corola-website/Science/321533_a_322862]
-
către munții din jur. Stabiae a devenit celebru și pentru calitatea apei sale de izvor, despre care se credea că are proprietăți medicinale. Poziția ideală și calitățile acestei zone au făcut ca romanii bogați să-și construiască vile luxoase pe creasta cu vedere spre golf. Aceste vile, descrise mai jos, reprezintă unele dintre cele mai complete rămășițe arhitecturale și artistice ale unor vile romane. În 2004, o colaborare italo-americană între Superintendența de Arheologie din Pompei, regunea Campania și Universitatea Maryland a
Stabiae () [Corola-website/Science/323533_a_324862]
-
explozibil ți bombe de fragmentare de la altitudine mică. Pozițiile germane de la est de Caen au fost bombardate de 400 de piese de altirelie, multe sate fiind reduse la stadiul de mine, dar altirelia germană se află mai la sud, pe Creasta Bourguébus și se află în afara razei de acțiune a altireliei britanice. De asemenea forțele germane de apărare din Cagny și Émiéville au scăpat nevătămate în urma bombardamentelor. Acest fapt a contribuit la pierderea a 4800 de soldați facând parte din Armata
Operațiunea Cobra () [Corola-website/Science/322093_a_323422]
-
el însuși o subdiviziune a Klintului Baltic). O insulă cu margini abrupte a acestui escarpament, Toompea se află la circa 1,5 km nord-vest de platoul de calcar al Estoniei de Nord. Toompea este legată de acest platou printr-o creastă de calcar puțin înclinată. La est, nord și vest, Toompea este mărginită pe 1.5 km de o prăpastie de 25 m înălțime. Panta sudică a dealului este mai lină. Stratul superior al colinei constă din calcar ordovician (cu o
Toompea () [Corola-website/Science/335795_a_337124]
-
a stârnit. Prin ce-ai trecut în lung răstimp, ce chinuri reci, Ce-albite stânci pot să întreb și ce poteci? Cu lemnul din pădurea ta dulce cămin Cine sunt primii ce-au durat, cine-i străin? E lacrimă pe creasta ta fumul cețos Ce vara-iarna este trist și burnițos? Uite-ai albit de-a binelea, ai cărunțit. Câte mâhniri ai suferit, câte-ai pățit? Ce nori umbresc inima ta într-un suspin, Ce mâini au șters norocul din al tău
Şewkiy Bektóre () [Corola-website/Science/333196_a_334525]
-
destin? Cine tăind codrul fălos te-a dezfrunzit? Cine gonind lupii hoinari i-a încolțit? Îți arde sufletul cumva? Că-ți iese fum... Nu ai o dragă-n cerul larg nici pân-acum? Născută-n zori s-a aciuat pe creasta ta La loc umbros se odihnea, se răsfăța... Vom dovedi tristețea rea, ia un răgaz, Strânge la piept poporul meu plin de necaz! În 1920 publică în Ak-Mesğit (Simferopol) prima colecție de poezie, "Ergenekon". Pentru publicarea cărții folosește o presă
Şewkiy Bektóre () [Corola-website/Science/333196_a_334525]
-
Topleț în sud-vest și până la Oslea spre nord-est. În general, acești munți se caracterizează printr-o diversitate petrografica, fapt evidențiat și de relief, remarcându-se prezenta șisturilor cristaline cărora le corespunde Culmea Cernei cu înălțimi în jur de 1100 m. Creasta Ciucevelor și Geanturilor fiind formate din calcare, râurile de aici dând naștere la chei adânci și sălbatice - Cheile Corcoaiei. Astfel, de la valea arasca ( afluent al Cernei pe stânga ) spre sud-est apar calcare, marmocalcare, gresii și conglomerate care au dat naștere
Comuna Topleț, Caraș-Severin () [Corola-website/Science/301099_a_302428]
-
brațe care formează Râul Jiu. Jiul de Vest izvorăște din Retezatul Mic în pasul Cerna-Jiu, care separă bazinul Râul Jiu de cel al Cernei. Cursul superior al râului este cunoscut și sub denumirea de Răul Câmpușelu. Râul curge paralel cu creasta de sud a Munților Retezat și creasta principala de nord a Munților Vâlcan, până la confluenta cu Jiul de Est. Spre aval Jiul de Vest urmărește liniile tectonice longitudinale care încadrează fundul depresiunea Petroșani că o continuare concordanță cu Valea Cernei
Râul Jiul de Vest () [Corola-website/Science/306931_a_308260]
-
Vest izvorăște din Retezatul Mic în pasul Cerna-Jiu, care separă bazinul Râul Jiu de cel al Cernei. Cursul superior al râului este cunoscut și sub denumirea de Răul Câmpușelu. Râul curge paralel cu creasta de sud a Munților Retezat și creasta principala de nord a Munților Vâlcan, până la confluenta cu Jiul de Est. Spre aval Jiul de Vest urmărește liniile tectonice longitudinale care încadrează fundul depresiunea Petroșani că o continuare concordanță cu Valea Cernei, având o suprafata a bazinului de 534
Râul Jiul de Vest () [Corola-website/Science/306931_a_308260]
-
este cel mai înalt vârf din Carpații occidentali. Se află în sud-estul județului Bihor la granița cu județul Alba. Altitudinea este de 1849 m. Vârful are aspect de movilă ascuțită, care se ridică din creasta principală, având un releu de telecomunicații la 10 metri sub el. În partea nord estică a vârfului se poate vedea un circ glaciar și o vale glaciară, datând din ultimele ere glaciare. Vârful prezintă vegetație alpină grohotișuri. La vest de
Vârful Cucurbăta Mare () [Corola-website/Science/326559_a_327888]
-
merg până la humerus și separă mușchii regiunii anterioare de cei ai regiunii posterioare a brațului și servesc ca locuri de inserție a unor mușchii ai brațului și antebrațului. Septul intermuscular lateral al brațului ("Septum intermusculare brachii laterale") se inserează pe creasta tuberculului mare (= buza laterală a șanțului intertubercular) ("Crista tuberculi majoris"), pe marginea laterală a humerusului ("Margo lateralis humeri") sub tuberozitatea deltoidiană ("Tuberositas deltoidea humeri") și pe epicondilul lateral al humerusului ("Epicondylus lateralis humeri") și separă capul lateral și medial al
Fascia brahială () [Corola-website/Science/332129_a_333458]
-
Musculus brachioradialis") și mușchiul lung extensor radial al carpului ("Musculus extensor carpi radialis longus"). Septul intermuscular medial al brațului ("Septum intermusculare brachii mediale") mai bine pronunțat și mai gros este situată pe suprafața internă a umărului și se inserează pe creasta tuberculului mic (= buza medială a șanțului intertubercular) ("Crista tuberculi minoris"), pe marginea medială a humerusului ("Margo medialis humeri") sub inserția mușchiului coracobrahial ("Musculus coracobrachialis") și pe epicondilul medial al humerusului ("Epicondylus medialis humeri") și separă capul medial al mușchiului triceps
Fascia brahială () [Corola-website/Science/332129_a_333458]
-
de legătură între Muntenia și Ardeal. Folosit de unii domni în pelerinajele lor, dar și pentru a se pune la adăpost de amenințări, atunci când vremurile le erau potrivnice, de păstorii transhumanți sau de comercianții preponderent pastorali, acest itinerar de creastă a fost întotdeauna umblat, ca o dovadă certă a unității vetrei etnice de dincoace și de dincolo de Carpați. Fiind aproape și chiar conducând către granițe cu Austro-Ungaria, nu se exclude ca, pe Plaiul Domnesc, să fi existat și unele elemente
Brebu, Dâmbovița () [Corola-website/Science/301156_a_302485]
-
Gh Lupoiu, un foarte bun meseriaș din Runcu. Lucrările de zidărie au fost executate de o echipă condusă de un anume Căsăndroiu din Tata. Biserică a fost ridicată pe terenul donat de Ana Nic. Anghelescu situat la marginea drumului de creastă cunoscut sub numele de Plaiul Domnesc. În rândul ctitorilor locașului mai sunt incluși: Nicolae Rujan, învățător din Brebu, Moise N. Ene, Ion Ghiță Manea, Ion Cristoiu, Spiridon Arzoiu zis Zărnescu și Grigore Grigorescu. Sfântul locaș a fost construit sub formă
Brebu, Dâmbovița () [Corola-website/Science/301156_a_302485]
-
înguste și în cheile de la partea inferioară a masivului, în subetajul pădurilor de fag și a pădurilor în amestec, la altitudini cuprinse între 700 și 1.000 m); Păduri acidofile de molid (pe vesanți cu înclinație mare, pe culmi și creste, la altitudini cuprinse între 800 și 1.400 m); Păduri aluviale de arin negru și frasin ("Alno-Padion, Alnion incanae, Salicion albae"), habitate aflate la altitudini cuprinse între 700 și 1.400 m, în luncile montane înguste și pe versanții cu
Piatra Mare (sit SCI) () [Corola-website/Science/330123_a_331452]
-
ciuperci cu specii de: hrib ("Boletus edulis"), hrib pucios ("Boletus aereus"), ciupercă de câmp ("Agaricus arvensis"), oiță ("Russula virescens"), roșcovă de brad ("Lactarius deliciosus"), bureți-usturoi ("Lactarius piperatus") - cunoscuți și sub denumirile populare de "iuțari, lăptiucă iute, bureți lăptoși, bureți iuți", creasta cocoșului ("Ramaria botrytis"), gălbiori ("Cantharellus cibarius"), ghebe ("Armillaria mellea"), crăițe ("Amanita caesarea"), păstrav de fag ("Pleurotus ostreatus"), zbârciog țuguiat ("Morchella conica"), zbârciog galben ("Morchella esculenta") și piciorul-căprioarei ("Macrolepiota procera"). Fauna este una diversificată și bine reprezentată de o mare varietate
Piatra Mare (sit SCI) () [Corola-website/Science/330123_a_331452]
-
prima dată în 2007, dar a fost reclasificată ca o a doua specie de "" în 2009. Cele două specii de "Seorsumuscardinus" sunt recunoscute după dinții izolați, care arată că erau hârciogi cu dinți lați. Dinții sunt toți caracterizați de lungi creste transversale cuplate cu altele mai scurte. Una dintre aceste creste, anterotropidă, distinge cele două specii, ea fiind prezentă în molarii inferiori ai "S. alpinus", dar nu în cei ai "S. bolligeri". O altă creastă, centrolopha, ajunge la marginea externă a
Seorsumuscardinus () [Corola-website/Science/337216_a_338545]
-
a doua specie de "" în 2009. Cele două specii de "Seorsumuscardinus" sunt recunoscute după dinții izolați, care arată că erau hârciogi cu dinți lați. Dinții sunt toți caracterizați de lungi creste transversale cuplate cu altele mai scurte. Una dintre aceste creste, anterotropidă, distinge cele două specii, ea fiind prezentă în molarii inferiori ai "S. alpinus", dar nu în cei ai "S. bolligeri". O altă creastă, centrolopha, ajunge la marginea externă a primului molar superior la "S. bolligeri", dar nu și la
Seorsumuscardinus () [Corola-website/Science/337216_a_338545]
-
Dinții sunt toți caracterizați de lungi creste transversale cuplate cu altele mai scurte. Una dintre aceste creste, anterotropidă, distinge cele două specii, ea fiind prezentă în molarii inferiori ai "S. alpinus", dar nu în cei ai "S. bolligeri". O altă creastă, centrolopha, ajunge la marginea externă a primului molar superior la "S. bolligeri", dar nu și la "S. alpinus". "Seorsumuscardinus" poate fi asociat lui "Muscardinus", genul actualului pârș de alun, care apare aproximativ în același timp, și cu mai vechiul "Glirudinus
Seorsumuscardinus () [Corola-website/Science/337216_a_338545]
-
și trei molari în maxilarul superior și în fălci (mandibula). Dinții sunt mijlocii pentru un hârciog și au o suprafață plată ocluzivă. "S. bolligeri" este puțin mai mare decât "S. alpinus". Cea de-al patrulea premolar superior (P4) are patru creste transversale principale; descrierea "S. bolligeri" menționează o creastă suplimentară, plasat central mici crest. De Bruijn interpretat patru principal vreme ca anteroloph, protoloph, metaloph, și posteroloph din față spre spate și a scris că aceste crestele nu sunt conectat pe părțile
Seorsumuscardinus () [Corola-website/Science/337216_a_338545]