5,033 matches
-
cel mai potrivit pentru urmărirea scopului final al activității umane care este binele. Scopul cetății este o viață bună, iar acesta de mai sus (binele n.n.) există în vederea aceluiași scop, iar cetatea reprezintă comunitatea clanurilor și satelor în vederea unei vieți desăvârșite și independente. Aceasta înseamnă, așa cum am spus-o, o viață bună și fericită. Trebuie așadar admis că o comunitate politică există în vederea faptelor bune și nu doar în vederea vieții în comun"42. Trebuie să spunem, pentru a nu cădea într-
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
realizat odată cu publicarea lucrării marchizului de Condorcet, Esquisse d'un tableau historique des progres, în secolul al XVIII-lea.Tratat de economie politică globală, Editura Economică, București, 2010, p. 35. 240 Hegel definește statul ca fiind: ,,(...) structura care reprezintă realizarea desăvârșită a spiritului înlăuntrul existenței...". Prelegeri de filozofie a istoriei, Editura Humanitas, București, 1997, p. 19. 241 L.V. Mises, Mentalitatea anticapitalistă, Editura Universității ,,Alexandru Ioan Cuza", Iași, 2011, p. 98. 242 Mises arată: ,,Filosofia socială individualistă din epoca iluminismului intelectual a
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
genul, autenticul omenesc din om? Rațiunea, voința, inima. Pentru desăvârșirea omului se cere putere de gândire, putere de voință, puterea inimii. Puterea gândirii este lumina cunoașterii, puterea voinței - energia caracterului, puterea inimii - iubirea. Rațiune, iubire, putere de voință, sunt lucruri desăvârșite, sunt cele mai înalte puteri, sunt esența absolută a omului ca om și scopul existenței sale. Omul există pentru a cunoaște, pentru a iubi, pentru a voi. Dar care este scopul rațiunii? Este rațiunea. Al iubirii? Iubirea. Al voinței? Libertatea
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
Arnold Toynbee, Studiu asupra istoriei, Editura Humanitas, București, 1997, vol. I, p. 95. 180 ,,Căderea în păcat, ca răspuns la ispita de a mânca din pomul cunoașterii Binelui și Răului, simbolizează acceptarea provocării de a părăsii o situație câștigată și desăvârșită ca atare și de a se încumeta în angajarea pe o cale nouă, deosebită, la capătul căreia s-ar putea ivi sau nu o nouă integrare în desăvârșire. Izgonirea din grădina raiului, într-o lume neprietenoasă, în care femeia va
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
care Dumnezeu l-a înzestrat, exclama: „trăsătură dominantă a caracterului Sfanțului Vasile pare să fie o «deplinătate armonioasă» a darurilor cu care acesta a fost înzestrat. Biserică s-a bucurat de un număr restrâns de astfel de oameni, atât de desăvârșiți și atât de cumpătați. A îmbinat la un stadiu înalt geniul din Romă cu cel din Grecia. Sfanțul este atat un om al doctrinei, a cărui gândire clară, obiectivă, îndruma o întreagă generație, cât și un om de acțiune, cu
Editura Ortodoxia. Revistă a Patriarhiei Române by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/166_a_478]
-
Scriptură nu vrea să spună că cele făcute de Dumnezeu I-au încântat ochii lui Dumnezeu, nici că Dumnezeu privește frumusețile fapturilor cum le privim noi; ci frumosul, în înțelesul dat aici de Scriptură, este ceea ce-i făcut în chip desăvârșit și servește bine scopului pentru care a fost făcut. Deci Dumnezeu, punând mai dinainte un scop precis creației Sale, a examinat cu rațiunile Sale de Creator pe cele create, parte cu parte, și le-a lăudat pentru că împlinesc scopul pentru
Editura Ortodoxia. Revistă a Patriarhiei Române by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/166_a_478]
-
XXXIV, I, Studiu introductiv, traducere, note și indici de Prof. Iorgu D. Ivan, în col. Părinți și Scriitori bisericești, vol. 18, Editura I.B.M.B.O.R., București, 1989, p. 524.} {\footnote 51 Idem, Epistole, epist. 4, în col. cît., p. 125.} desăvârșită sărăcie; însă în timpul slujbelor bisericești el se înconjura cu o ordine neobișnuită și cu un fast neobișnuit”{\cîte 52}. Celălalt mare Capadocian, Sfanțul Grigorie Teologul, făcând referire la frugalitatea meselor sale, totală neiubire de arginti și modestia vesmintelor, menționează: „nu
Editura Ortodoxia. Revistă a Patriarhiei Române by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/166_a_478]
-
prin sfaturile lor, mintea ta să fie ridicată la cer, iar slavă tumultuoasa a acestei lumi să nu te poată nărui, ci dimpotrivă, virtuțile sufletului să absoarbă mintea ta”{\cîte 72}. Sfanțul Vasile e de părere că doar acești bărbați desăvârșiți în virtute cunosc legile prieteniei și înfig în sufletul celuilalt boldul adevăratei prietenii, bazate pe iubirea în Hristos și cultivarea virtuților. De aceea, ei nu ezită să arate, pe plan duhovnicesc, cu blândețe și iubire și lipsurile prietenilor lor, spre
Editura Ortodoxia. Revistă a Patriarhiei Române by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/166_a_478]
-
problemă aparte: aceea a educației, a atitudinii creștine față de literatură și învățătură păgâna. Mitropolitul Cezareei, format atât la scoala culturii antice cât și a Bisericii creștine și înzestrat cu o excepțională capacitate intelectuală, dorea că tinerii creștini să devină oameni desăvârșiți prin virtute și prin cunoașterea adevărului. Educația trebuie sa-i formeze în așa fel încât să-și împlinească rostul vieții. De aceea, lucrul cel mai important este că tinerii să știe că viața are un scop. Literaturii clasice grecești, Sfanțul
Editura Ortodoxia. Revistă a Patriarhiei Române by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/166_a_478]
-
de o moralitate absolută, își are plusurile și minusurile sale. E chiar revelația pe care o are Fred Vasilescu în ultimele fraze ale jurnalului său: "George Demetru Ladima intră cumva și el în vreuna dintre aceste categorii de ființe, aparent desăvârșite, notate însă prin vreun minus, sau prin vreun adaos, care face viața grea, imposibilă? Vreau să spui, talentul sau intransigența morală au ceva din surplusurile ridicole și periculoase ale unui Rhynchophores, ale unui Macrophtalmes sau ale unui Sophonyophore? Să fie
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
Jertfele omenești și jertfele animale nu sunt decât evocări solemne ale asasinatului primordial."156 Religiozitatea primitivă îmblânzește actul violent mai greu de acceptat pentru omul modern. O victimă unică, victima ispășitoare, se substituie tuturor membrilor comunității. Din perspectivă teologică, jertfa desăvârșită este doar aceea a lui Iisus Hristos, arhiereul adevărat care "se aduce pe sine însuși jertfă", aceasta însemnând asumarea voluntară a morții și a celei mai mari suferințe: "Păcatul fiind o realitate morală, nu poate fi depășit decât tot de
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
neînduplecat, asemănător cu al lui Gelu Ruscanu, PS-ul articolului particularizează experiența-limită a unui proiect personal unde se conjugă și semnificațiile mitice ale patului procustian: "George Demetru Ladima intră cumva și el în vreuna dintre aceste categorii de ființe, aparent desăvârșite, notate însă prin vreun minus, sau prin vreun adaos (...)? Vreau să spui, talentul sau intransigența morală au ceva din surplusurile ridicule și periculoase (...)? Să fie într-adevăr poetul un exemplar sortit să fie fatal și <<greu cenzurat de moarte>>?"422
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
asigura însușirea, asimilarea și reținerea cunoștințelor ca și formarea unui sistem de priceperi și deprinderi necesare utilizării independente a cunoștințelor gramaticale însușite ceea ce s-ar putea constitui într-un învățământ «formativ»” (Georgeta Munteanu, 1970: 26), „Lecția se desfășoară în liniște desăvârșită, profesorul supraveghează și controlează lucrul elevilor. în felul acesta, unii termină de parcurs întreaga programă a lecției mai devreme, alții mai târziu, fiecare după puterile sale. în cadrul învățământului tradițional există un singur ritm, căruia îi cad victimă și cei buni
Bibliografie signaletică de didactică a limbii şi literaturii române : (1757-2010)/Vol. 1 : Sistematizare după criteriul apariţiilor lucrărilor : ordonare cronologică şi alfabetică by Mihaela Secrieru () [Corola-publishinghouse/Science/440_a_1359]
-
critic și a capacității de autoapreciere. La clasele V-VI și într-o oarecare măsură și la clasa a VII-a, procentajul elevilor care au impresia că au fost nedreptățiți la notare este scăzut pentru că ei mai păstrează încă încrederea desăvârșită pe care o aveau în învățător și pe care o acordă în continuare profesorului. În afară de aceasta, la vârsta preadolescenței, spiritul critic și capacitatea de autoapreciere sunt puțin dezvoltate. La clasele mari, ca urmare a experienței acumulate în viața de școlar
Lumina Educaţiei by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Science/1635_a_3037]
-
punct se blochează. Orice sistem politic nou care se bazează numai pe oamenii „noi” în construcția unei societăți absolut „noi” ajunge să fie o dictatură. Karl Popper spunea că, dintre toate ideile politice, dorința de a face oamenii fericiți și desăvârșiți este, poate, cea mai periculoasă, iar încercarea de a realiza raiul pe pământ produce iadul. L.A.: Trecutul ne-a băgat din diferite motive frica în oase, viitorul ne angoasează - nu facem decât să trecem de la o frică la alta... D.G.
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
contemplarea sarcastică a vieții, asigură poeziei sale o notă de particulară subtilitate și își găsește rezolvarea cea mai potrivită în procustiana formă a sonetului. Infirmitatea, care îi interzice reconsiderarea cuvântului scris, îl obligă pe C. la o cizelare mentală aproape desăvârșită a exprimării prozodice, pe care o poartă mult timp în sine, înainte de a o dicta, spre tipărire: „Căci poezia doarme-n suferință,/ Cum doarme diamantul în cărbune”. Ocolind confesiunile exagerate, el tinde spre „recea armonie” desprinsă din cântărirea detașată a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286315_a_287644]
-
idem) este tocmai consecința disperării că nu se poate elibera de fantasmele vanității. Altundeva precizează: „Oricât ar fi de puternică dorința noastră de anonimat, nu ne place totuși să nu se mai vorbească despre noi deloc. Visăm la o uitare desăvârșită, dar dacă aceasta s-ar petrece într-adevăr, ne-ar veni tare greu să ne-mpăcăm cu ea” (I, 185). De altfel, pornind de-aici, începe prin a-și explica singur motivele furiilor organice: „Când suntem umiliți, ce incendiu al
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
problema nu este a locului, ci a sinelui: „Urâtul copleșitor nu se afla însă în vasta întindere pe care o aveam sub ochi, ci în mine; îl adusesem de la Paris. Să te plimbi în mijlocul unei singurătăți atât de pure și desăvârșite, cu otrava Ă sau cu microbul Ă în tine!” (II, 255). Altundeva, și natura se dovedește a fi neputincioasă. Iar convingerea că la țară, muncind fizic, ar putea să se salveze, se dovedește pentru Cioran iluzorie: „Nici măcar «natura» nu poate
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
zile, toate instinctele îmi sunt atrofiate. Nu mai am nici o teamă, de nici un fel. Dacă mi s-ar fi spus că voi muri peste o oră, n-aș fi avut nici un fel de reacție. Nu cred că înțeleptul cel mai «desăvârșit» poate atinge o asemenea stare, chiar dacă ar avea la activ ani și ani de exerciții întru detașare. Era Indiferența în punctul ei cel mai de sus, sau mai de jos (cum doriți)” (II, 291). Oricum, boala diminuează instinctul vieții, permițând
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
pe cât pretind acum” (I, 149). Nimic nu se compară cu copilăria petrecută la Rășinari: „În afara anilor de la Rășinari, am trăit în anxietate, în teama de... angoasă. Cine are, cine va mai avea vreodată o copilărie ca a mea, o copilărie desăvârșită?” (I, 106). Ciudat că, departe de țară, anotimpul pe care și-l amintește cu nostalgie e iarna. Notează într-un loc: „Duminică dimineața. Un frig de crapă pietrele. Câțiva trecători cu un aer perplex și care mă privesc Ă mă
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
accederii la sens. Nu întâmplător, își spune la un moment dat: „Sunt român: trebuie să plătesc pentru asta. Ei bine, plătesc” (III, 110). Altundeva, citim: „Nu toată lumea are privilegiul unei copilării nefericite. A mea a fost mai mult decât fericită: desăvârșită. Nu găsesc un adjectiv mai bun care să exprime ce a fost sublim în ea, ce a fost triumfal până și în spaimele ei. Așa ceva trebuia plătit, nu putea rămâne nepedepsit” (III, 350). Și dacă Cioran se credea mai degrabă
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
care s au produs între timp, de faptul că nu mai gândește la fel ca în tinerețe, dar preferă să nu se lanseze într-o meditație asupra întâmplărilor trecute. Discursul ia forma unei povestiri echilibrate, caracterizată de o continuitate aproape desăvârșită. Eroul se transpune practic în trecut, singurele reveniri în planul prezentului fiind marcate doar de câteva paranteze menite să clarifice pentru ascultător contradicțiile dintre concepțiile și faptele lui Hasnaș: ,,(Îți atrag mereu atenția: nu uita că pozam într-un bărbat
Mircea Eliade : arta romanului : monografie by Anamaria Ghiban () [Corola-publishinghouse/Science/1263_a_1954]
-
dinăuntrul meu și căreia îi răspundea profunzimea nesfârșită, până dincolo de stele. Stăteam singur cu Cel care m-a făcut și cu toată frumusețea lumii, cu iubirea și durerea și chiar ispita ei. Nu-l căutam pe El, dar simțeam comuniunea desăvârșită a spiritului meu cu al Lui. Obișnuitul simt al lucrurilor din jurul meu pieri. În acel moment, nu mai rămăseseră decât o bucurie și o exaltare inefabile. Este imposibil să descrii pe deplin această experiență. Era ca efectul unei mari orchestre
Argumentul ontologic în filosofia analitică. O reevaluare din perspectiva conceptului de existenţă necesară by Vlad Vasile Andreica [Corola-publishinghouse/Science/891_a_2399]
-
pe deplin această experiență. Era ca efectul unei mari orchestre, când toate notele disparate se amestecă într-o armonie grandioasă, iar ascultătorul nu-și dă seama decât că sufletul i se înalță și că emoția aproape izbucnește din El Liniștea desăvârșită a nopții era înfiorată de o tăcere mai solemnă. Întunericul cuprindea o prezență pe care o simțeai cu atât mai mult cu cât nu o vedeai. Nu mă puteam îndoi de faptul că El era acolo, nu mai mult decât
Argumentul ontologic în filosofia analitică. O reevaluare din perspectiva conceptului de existenţă necesară by Vlad Vasile Andreica [Corola-publishinghouse/Science/891_a_2399]
-
el este bun prin sine59. În ceea ce privește raționamentul extragerii lui Dumnezeu, pornind de la gradele de perfecțiune existente în lume "e de ajuns să aruncăm o privire asupra Universului ca să constatăm că ființele care-l alcătuiesc sunt mai mult sau mai puțin desăvârșite [...]. Există deci în mod necesar o natură care să fie superioară celorlalte, fără să le fie inferioară nici uneia"60. Anselm prezintă raționamentul astfel: Dacă cercetează cineva naturile lucrurilor, fie că vrea sau nu, va simți că acestea nu conțin în
Argumentul ontologic în filosofia analitică. O reevaluare din perspectiva conceptului de existenţă necesară by Vlad Vasile Andreica [Corola-publishinghouse/Science/891_a_2399]