7,215 matches
-
despre o lume perfect nouă, ci doar despre noi baze ale imaginii despre lume ce urmează să se construiască după o perioadă de cenzură. Conform acestor principii începutul secolului al XVII-lea aduce cu sine și primele forme ale reconstrucției imaginarului. Acestea se realizează, după o încercare de cenzură totală, pe mai multe direcții: religioase, metodice, metafizice sau cosmologice. S-a încercat astfel obținerea unei imagini inițiale perfect pură, fără a se mai insera forme tradiționale de imaginar. Dar cum acest
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
forme ale reconstrucției imaginarului. Acestea se realizează, după o încercare de cenzură totală, pe mai multe direcții: religioase, metodice, metafizice sau cosmologice. S-a încercat astfel obținerea unei imagini inițiale perfect pură, fără a se mai insera forme tradiționale de imaginar. Dar cum acest lucru este imposibil de realizat, imaginarul modern se construiește pornind de la imagini marginale ale Evului Mediu și Renașterii, dar și prin reactivare unor tradiții ale antichității care nu fuseseră încă reconsiderate. Viziunile lui Roger Bacon, Nicolaus Cusanus
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
încercare de cenzură totală, pe mai multe direcții: religioase, metodice, metafizice sau cosmologice. S-a încercat astfel obținerea unei imagini inițiale perfect pură, fără a se mai insera forme tradiționale de imaginar. Dar cum acest lucru este imposibil de realizat, imaginarul modern se construiește pornind de la imagini marginale ale Evului Mediu și Renașterii, dar și prin reactivare unor tradiții ale antichității care nu fuseseră încă reconsiderate. Viziunile lui Roger Bacon, Nicolaus Cusanus sau Copernic, dar și viziunile lui Democrit, privind materia
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
Nicolaus Cusanus sau Copernic, dar și viziunile lui Democrit, privind materia, ale lui Aristarh sau Cicero privind cosmosul, lucrările lui Arhimede și sistemul lui Euclid, din punct de vedre metodic, constituie câteva dintre sursele ce au ajutat dezvoltarea acestui nou imaginar. Dar tradiția nu a fost preluată ad literam, ci a fost integrată într-un sistem nou, într-o imagine amplă cu caracteristici proprii. Această reconstrucție se realizează pe baza unor principii noi, enunțate în mod programatic. În primul rând trebuie
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
abstract în cea mai coerentă formă logică posibilă. Cel de-al treilea principiu a fost inerent în anumite cauze, dar el constă în dezvoltarea unei pragmatici a științei. Dincolo de cunoaștere ca generalitate trebuiau urmărite și efectele obținute prin dezvoltarea noului imaginar. Această componentă pragmatică a fost în mod explicit enunțată de către Bacon, care prin sintagma Science is power reconsideră în mod radical relația știință - rezultate ale acesteia. De fapt, întreaga operă baconiană poate fi considerată în sine o dezvoltarea a pragmaticii
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
fi urmărit doar în mod implicit, deoarece acesta urmărea doar o cunoaștere mai bună, în cazul științelor practice el este explicit. Lucrările lui Galilei urmăresc partea pragmatică a științei și la fel și cele ale lui Newton. Dincolo de aceste principii imaginarul modern s-a dezvoltat într-un mod specific. S-a realizat o trecere la o uniformizare a științei la o diversificare a acesteia. Știința modernă s-a dezvoltat în direcții diferite în funcție de viziunea asupra materiei. Clasificarea asupra științelor pe care
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
La fel se întâmplă și cu Bacon 5, căci după construcția ipotezelor este necesară și deducția pentru verificarea acestora. A existat întotdeauna o combinație deducție inducție combinație pe care o regăsim și în matematică și științele naturii. Evoluția ciclică a imaginarului a fost specifică și modernității. După o perioadă de început în care s-a construit metodologia și viziunile de bază asupra universului, urmează o reconstrucție rațională paradigmatică în care științele își dezvoltă imagini proprii asupra naturii. Aceasta este perioada rațională
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
de bază asupra universului, urmează o reconstrucție rațională paradigmatică în care științele își dezvoltă imagini proprii asupra naturii. Aceasta este perioada rațională a modernității, dar după aceasta, odată cu începutul secolului al XX-lea, se dezvoltă și o formă pulsională a imaginarului specific. Fizica relativistă cu toate consecințele sale reprezintă o formă a pulsionalității imaginarului, prin însăși dezvoltarea sa teoretică, dar și prin imaginile pe care le dezvoltă adiacent. Momentul de la începutul secolului al XXI-lea reprezintă un moment de dezvoltare maximă
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
dezvoltă imagini proprii asupra naturii. Aceasta este perioada rațională a modernității, dar după aceasta, odată cu începutul secolului al XX-lea, se dezvoltă și o formă pulsională a imaginarului specific. Fizica relativistă cu toate consecințele sale reprezintă o formă a pulsionalității imaginarului, prin însăși dezvoltarea sa teoretică, dar și prin imaginile pe care le dezvoltă adiacent. Momentul de la începutul secolului al XXI-lea reprezintă un moment de dezvoltare maximă a imaginarului, moment ce pregătește o cenzură a acestuia. 3.2. Transformarea scopului
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
Fizica relativistă cu toate consecințele sale reprezintă o formă a pulsionalității imaginarului, prin însăși dezvoltarea sa teoretică, dar și prin imaginile pe care le dezvoltă adiacent. Momentul de la începutul secolului al XXI-lea reprezintă un moment de dezvoltare maximă a imaginarului, moment ce pregătește o cenzură a acestuia. 3.2. Transformarea scopului științei în modernitate 6 3.2.1. Despre scopul științei Problema urmărită este aceea a transformărilor suferite de interiorul științei în perioada secolului al XVII-lea. Noua imagine introduce
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
discursul epistemic, ceea ce va purta numele de lege a naturii, lege a cărei cunoaștere va reprezenta scopul științei pentru întreaga perioadă modernă. 3.3. Clasificarea științelor - începutul științei moderne 46 3.3.1. Importanța definiției și clasificării științei În construcția imaginarului științific un rol foarte importat îl are modalitate în care este percepută știința ca atare. Definirea științei nu are doar un rol de prezentare a unei realități ci și un rol constructiv deoarece în funcție de modalitate în care este percepută acesta
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
care va integra noul sens. Atunci când privim știința ca rezultat al cunoașterii, obiectivând sensul acesteia, atitudinea față de integritatea în ansamblu a cunoașterii. Știința își pierde statutul de cunoaștere unică și implicit se ridică problema diversității imaginilor asupra lumii. Acum problema imaginarului științific nu mai este aceea a posibilităților de cunoaștere ci mai degrabă a percepția științei în diverse momente din istoria epistemologiei și a imaginilor proiectate de acestea. 3.3.2. Clasificarea științelor. Trecerea de la unitatea imaginii asupra lumii la diversitatea
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
unități a științei și a definirii acesteia ca și cunoaștere. El descrie modalitățile de a cunoaște, iar obiectele rezultate se integrează unei armonii în construcția imaginii despre lume. Putem considera că știința s-a dezvoltat în contextul unei unități a imaginarului corespondent reflexiei asupra naturii. Această unitate a rămas valabilă până la dezvoltarea diferențiată a științelor care este specifică modernității. Această diferențiere între științe nu era posibilă fără o desprindere a sensului termenului de la proces spre obiect și fără nuanțarea diferențelor dintre
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
este o imagine mentală, mai putem vorbi de real sau doar de imagini într-o continuă transformare și schimbare? 3.4. Reconstrucția metodică Pentru a se realiza o nouă imagine asupra lumii și implicit pentru dezvoltarea unei noi forme de imaginar este absolut necesar ca aceasta să înceapă de la reorganizarea drumului ce trebuie parcurs. Începuturile imaginarului modern sunt în reconstrucția metodică a acestuia. Fie că este vorba despre inducția dezvoltată de către Bacon, fie că este metoda deductiv matematică a lui Descartes
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
continuă transformare și schimbare? 3.4. Reconstrucția metodică Pentru a se realiza o nouă imagine asupra lumii și implicit pentru dezvoltarea unei noi forme de imaginar este absolut necesar ca aceasta să înceapă de la reorganizarea drumului ce trebuie parcurs. Începuturile imaginarului modern sunt în reconstrucția metodică a acestuia. Fie că este vorba despre inducția dezvoltată de către Bacon, fie că este metoda deductiv matematică a lui Descartes, totul se dezvoltă pe alte planuri, scoțând în evidență alte criterii și valori. Reorganizarea acesteia
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
fragmente câte era avantajos spre a le rezolva mai corespunzător."94 Cea de-a doua regulă putea fi dusă la capăt prin instrumentul logic numit inducție sau enumerare. Împărțirea problemelor grave în părți mai simple constituia sursa pentru restul construcției imaginarului. Această metodă și cu următoarea reprezintă esența metodei matematice pe care o dezvoltă Descartes. "A treia era că toate gândurile pe care le consacrăm căutării adevărului, să le fac să înainteze mereu într-o ordine sigură începând desigur de la lucrurile
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
iar teoria în aceste cazuri a fost doar adiacentă. Regulile lui Newton constituie modelul unei construcții științifice la început de modernitate. Creatorul fizicii mecanice și cel care a constituit o imaginea asupra lumii care va domina timp de trei secole imaginarul științific încearcă într-un număr de trei reguli să indice drumul ce trebuie parcurs pentru a cunoaște realitatea. Regulile dezvoltate de Newton sunt o combinație esențializată între regulile carteziene și ideile metodice ale empirismului englez. Astfel prima dintre reguli ne
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
dezvoltat dincolo de teorii științifice și metodologii și epistemologii adiacente. Astfel ar fi Einstein, Heisenberg, Bohr, etc. Secolul al XVII-lea pune bazele unei noi metodici, aplicată pe durata întregii modernități. Această constituie drumul pe care trebuie să-l urmeze construcția imaginarului în respectiva perioadă. 3.5. Dezvoltarea imaginarului utopic ca formă a predicției care se autorealizează 103 Predicția care se autorealizează, numită și "profeția autorealizatoare", este o formă de manipulare psihică a individului. Transmiterea unei informații eronate, neconformă cu realitatea la
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
epistemologii adiacente. Astfel ar fi Einstein, Heisenberg, Bohr, etc. Secolul al XVII-lea pune bazele unei noi metodici, aplicată pe durata întregii modernități. Această constituie drumul pe care trebuie să-l urmeze construcția imaginarului în respectiva perioadă. 3.5. Dezvoltarea imaginarului utopic ca formă a predicției care se autorealizează 103 Predicția care se autorealizează, numită și "profeția autorealizatoare", este o formă de manipulare psihică a individului. Transmiterea unei informații eronate, neconformă cu realitatea la un moment dat, poate să modifice comportamentul
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
aceste structuri este predicția autorealizatoare. Încercarea de a adapta condițiile sistemului psihosocial la nivelul epistemologic nu a fost forțată pentru că modalitățile de funcționare ale psihicului atunci când trebuie să înlocuiască noi imagini mentale sunt aceleași. Prin modul în care se modifică imaginarul, predicția autorealizatoare este una dintre cel mai des întâlnite forme de înlocuire ale vechii imagini cu una nouă. Prin aceasta realitatea de fapt este negată (cenzurată) de către predicție și propusă o imagine nouă care treptat ia locul stării de fapt
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
una nouă. Prin aceasta realitatea de fapt este negată (cenzurată) de către predicție și propusă o imagine nouă care treptat ia locul stării de fapt inițial. Lupta continuă dintre cenzură și noua imagine a dus la diverse forme de modificare a imaginarului. Utopiile au reprezentat o formă de modificare a imaginarului foarte importantă. Ele au fost privite întotdeauna ca fiind forme ale imaginarului social, neglijându-se un aspect destul de important al acestora: descrierea societății științifice și influențele acesteia asupra dezvoltării ulterioare a
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
cenzurată) de către predicție și propusă o imagine nouă care treptat ia locul stării de fapt inițial. Lupta continuă dintre cenzură și noua imagine a dus la diverse forme de modificare a imaginarului. Utopiile au reprezentat o formă de modificare a imaginarului foarte importantă. Ele au fost privite întotdeauna ca fiind forme ale imaginarului social, neglijându-se un aspect destul de important al acestora: descrierea societății științifice și influențele acesteia asupra dezvoltării ulterioare a științei. Într-adevăr, majoritatea utopiilor urmăresc descrierea societății în
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
stării de fapt inițial. Lupta continuă dintre cenzură și noua imagine a dus la diverse forme de modificare a imaginarului. Utopiile au reprezentat o formă de modificare a imaginarului foarte importantă. Ele au fost privite întotdeauna ca fiind forme ale imaginarului social, neglijându-se un aspect destul de important al acestora: descrierea societății științifice și influențele acesteia asupra dezvoltării ulterioare a științei. Într-adevăr, majoritatea utopiilor urmăresc descrierea societății în ansamblu; cu toate acestea există elemente în care sunt descrise modalitățile de
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
cuprinde un spațiu mult mai complex. Din mediul utopic vast am ales utopiile cunoscute (Utopia, Civitas Solis, Nova Atlantis), deoarece nu este un studiu asupra utopiei, în general, ci un exemplu concret al modului în care funcționează această formă a imaginarului. Utopiile clasice sunt un exemplu de formă a predicției care se autorealizează. Toate utopiile nu reprezintă o entitate, iar utopiile cele mai cunoscute sunt unice și nu au în comun decât ideea unui Illo tempore et spatium. Modul în care
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
formă specială. Ea nu se oprește la a fi un illo tempore, ci încearcă să se împlinească asemenea oricărui vis omenesc. Utopia se transformă din u-topos (un loc care nu există) în predicție (loc ce va exista). Spații aparținând unui imaginar social apar în toate culturile lumii prin descrierea paradisului, dar utopiile sunt specifice literaturii Europei de vest. Motivul apariției acestei literaturi este datorat faptului că literatura occidentală este o literatură pragmatică. Omul nu-și poate trăi propriul imaginar la nivelul
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]