2,482 matches
-
unui doctor înghesuit de pacienți cu figuri amenințătoare, la spital. Și, din nou, fata care servea în restaurantul murdar de lângă gară, mergând printre mese și strângând paharele cu mișcări mecanice. M-am acoperit mai bine cu pătura ca să mă încălzesc, mirat că individul cu mers de pisică lipsea din cameră și că se făcuse atât de frig; dar cum n-am reușit să scap de senzația neplăcută că dormeam pe un cearceaf rece, m-am sculat, am fiert puțin ceai pe
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
uitase Moașa că venise să mi se arunce în brațe? Sau tocmai de aceea...? Era geloasă?... O îndoială m-a săgetat prin inimă. Era geloasă pe mine sau pe Laura? Când i-am relatat incidentul, Dinu n-a părut deloc mirat. ― E chiar firesc, zise el. Afrodita e o zeiță subversivă. Tot de la Dinu am aflat un amănunt curios; că nici bătrânii nu priveau cu ochi buni apropierea mea de Laura. ― E adevărat că Laura e cam înțepată cu ei. Presupun
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
la capătul unui coridor în care nu ajunsesem niciodată până atunci, am zărit pe o ușă masivă, mâncată de carii, un carton: "Intrarea interzisă". Diavolul mi-a șoptit să nu țin seama de interdicție. Când am încercat ușa, am constatat, mirat, că nu era încuiată. A scârțâit prelung și s-a deschis. M-am pomenit într-un alt coridor, cufundat în semiobscuritate. La un cot al acestui coridor, m-am izbit de o ușă metalică pe care cineva scrisese cu var
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
nimeni. Locuia tot singur într-o cămăruță în care încăpea doar un pat. Ideea mi-a venit pe loc. "Domnule Vecu, i-am zis, n-ai vrea să scrii un epitaf pentru această piatră funerară?" Vecu m-a privit încurcat, mirat și speriat parcă de întrebare. "Bine", bolborosi el în cele din urmă și se îndepărtă cu capul vârât între umeri, încrucișîndu-se cu Aristide. Acesta, stropit de noroi și ținând o pușcă de vânătoare pe umăr. mi-a strigat de la distanță
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
că sânt uneori incurabile", râse ea arătând spre căruciorul în care stătea înțepenită. Își potrivi pe genunchi pătura galbenă și, remarcând perplexitatea mea, râse din nou. "Așa e pe lumea asta, tot ce e frumos e provizoriu. De ce mă privești mirat, domnule sculptor?" "Vă înșelați, doamnă", m-am apărat. Dar fără s-o conving. "Ba da, te miră că nu scrâșnesc din dinți sau că nu-mi pun capăt zilelor. Ei nu, domnule, prefer să rîd." Ideea ei era că pentru
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
și cu mobilul la el dispăruse demult. Plângea sughițat și abia auzit, cu ochii în palme. Nu a avut cum să vadă că diavolul de pisică, că- pătând mai multă experiență, a avut curajul să coboare singură din copacul ispitei. Mirată și ea de atitudinea stăpânei, s-a oprit în fața ei și a mieunat prelung și încurajator: „Miiiaauuu!...” IARNĂ GREA În zona franceză în care se află orașul Brive la Gaillarde, ierni- le sunt un fel de floare la ureche. Dacă
ALTE ?NT?MPL?RI LA APA CORR?ZE by VASILE FILIP () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83173_a_84498]
-
la... toate. - În funcție de sezon, adică de mărimea și de intensitatea lu- crărilor, între 15 și 20 de oameni - precizează Thierry. - La ce suprafață? - La trei hectare. - Nu sunt puțini? - Vizitând serele, vă veți convinge singuri. Intrăm în prima seră. Rămân mirat. Ceea ce văd eu aici nu seamănă deloc cu ceea ce văzusem, cu ceva ani în urma, la Dan- cu, la Codlea, la Ciurea sau prin alte locuri din țară. În primul rând, dimensiunile: lățimea și înălțimea. - Dar de ce sunt atât de înalte
ALTE ?NT?MPL?RI LA APA CORR?ZE by VASILE FILIP () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83173_a_84498]
-
sau roșu. La un moment dat, intrigat poate și de as- pectul viguros al fructelor de tot felul, l-am întrebat pe Henri: - Henri, ce fel de chimicale se folosesc în aceste sere? Omul s-a uitat lung la mine, mirat parcă, și mi-a răspuns: - Nu se folosesc nici un fel de chimicale. Dacă altcineva mi-ar fi dat acest răspuns, poate că nu l-aș fi crezut. Pe Henri, însă, nu puteam să nu-l cred. Iar el, pentru a
ALTE ?NT?MPL?RI LA APA CORR?ZE by VASILE FILIP () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83173_a_84498]
-
ciocănind la ușă până a ieșit soția răvășită și speriată când a dat cu ochii de milițieni. A răspuns scurt căț so țul ei e mort, atunci subofițerul a zis: ați auzit tovarășe comandant, nu m-a și crezut. Comandantul mirat a întrebat, cum vine asta, femeie și cum s-a întâmplat, iar ea a spus, nu știu, dar e mort de beat, intrând în casă, cei doi militieni, l-au găsit căzut în mijlocul casei, plin de noroi și cu bulbuci
Pe urmele infractorilor by Vasile Ghivirigă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91846_a_92804]
-
Ca și vederile din vară, trimisul acestor nengajo este reglementat de tradiție, fiecare familie pune la poștă și primește în jur de o sută, fără abatere. Povestea se apropie de sfârșit. Peste Japonia celor patru anotimpuri, cortina adastă o clipă, mirată ea însăși și neîndurându-se să cadă. În casele mici de lemn, mâncate de umezeală, sau în blocurile aruncate unul peste altul, haotic, japonezii își deapănă aceeași inimă, de secole, inima îndrăgostită de floarea de cireș, de frunza roșie de
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
traversat șoseaua. Și, mai departe? “Băieți, cum ajung la Valea Morii?” “Mai mergeți puțin și dați de Cotul lui Dunea. Faceți la dreapta și o luați în jos.” Cei doi puștani, să aibă cam la șaisprezece-șaptesprezece ani, îl privesc cam mirați. Nu îndrăznesc să mai spună ceva. Numai când s-a depărtat de ei, la câțiva metri, îi aude discutând: “Cine-o fi tipul? L-ai mai văzut?” “Parcă da și parcă nu. Nu știu de unde să-l iau.” “Așa și
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
vină-n fire, îi zâmbește profesional. Apoi, anunță pe următorul înscris pe listă să se pregătească. La ușă, profesorul Șerban se află față-n față cu tovarășa Niculina Udrea, care are sub braț un dosar pântecos. Îi adresează o privire mirată mai întâi, iar, în final, de-a dreptul alarmată. (,,Va să zică, umblați cu pâra la șef, tovarășe profesor”) vor să spună ochii ei. Nu v-au satisfăcut cele ce v-am spus eu! Cât despre opiniile conducerii liceului, ce să mai
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
pasageri nu pricep nici ei cum un aparat complet nou, cu piese japoneze, poate să facă asemenea figură nedorită. Deodată, toți patru simt o puternică zdruncinătură, ca aceea a unui cutremur de multe grade pe scara Richter. Privesc în jur mirați și speriați totodată. Dacia Alb 40 nou nouță a nimerit, nimeni nu știe cum, între doi pomi. E făcută zob și, oare, cum naiba?, e-ntoarsă iarăși către sat, cu toate că direcția ei de mers fusese alta. Un singur lucru i-a
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
o viață. Nici nu i-am spus o vorbă că aș ține la el sau chestii de-astea, doar îl vedeam din când în când, și el făcea planuri și-mi spunea cât și cum am să-l iubesc, negam mirată și mă contrazicea și-mi spunea că se va întâmpla exact cum zice el, îl voi iubi și ne vom căsători în câteva luni, nici măcar nu vom aștepta toamna, ar fi prea mult pentru el, și vom avea copii nemaipomeniți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
Ce-i cu dumneata, de ești așa palid?“, l-a întrebat. S-a gândit câteva clipe, apoi a răspuns: „Cred că mă despart de Ioana.“ „Ei, asta-i acum, ce-ți veni?“ Se oprise în loc și se uita la el mirată. „Nu eu, ea dorește.“ „Prostii. E nebună.“ Și după alt timp: „Hai cu mine acasă să-ți fac o cafea și să-mi povestești. Hai, domnule, nu te mănâncă nimeni. Și pe urmă ea nici nu-i acasă. Poți veni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
salonul aflat sub cel al lui Jim. Jimse coborî repede scara și traversă podul. Undeva, la acel etaj, erau tatăl lui și supraviețuitorii de pe vasul Petrel. Ferestrele salonelor care dădeau spre pasarelă fuseseră vopsite În negru, pentru camuflaj. Sub privirile mirate ale orfanilor, străbătu pasarela, Înconjurînd aripa clădirii. Ușa din spate a salonului era Închisă, dar cînd apăsă pe clanță, copiii chinezi se ascunseră În balconul lor. Un soldat japonez era pe acoperiș, strigînd În jos, În spațiul dintre aripile clădirii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
baia lui Patrick, la haina sa prăfuită și la cămașa murdară, se Întrebă dacă mama și tatăl lui l-ar mai recunoaște. Își șterse hainele cu un prosop ud. La fel ca domnul Guerevici, trecătorii chinezi se uitau la el mirați. Totuși, Jim Înțelese că erau unele avantaje În a fi sărac. Nimeni nu s-ar mai gîndi să-i taie mîinile. Cămara familiei Maxted era plină de cutii cu sticle de whiskey și gin, o peșteră a lui Aladin cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
Mereu am sorbit-o din ochi cu plăcere, M-am aplecat spre pământ, cu durere Am privit cerul rugându- i pe zei Să-i scuture în cale flori de camei. Trist - o surprind suspinând câte-odată, O privesc, nu-înțeleg, și-s mirată Nu-i vorbesc și nici ea nu-mi vorbește Nici unul din noi nu vrea, nu-îndrăznește. Poate e - un vis, sau poate o nălucire, Poate că tristul liman vrea să respire, False zâmbiri și inima-mi geme, Zâmbiri de-o secundă
Regăsirea by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91647_a_107362]
-
lung și lat, Mulți nu au icoane de închinat, Iar alții parcă-l văd pe Dumnezeu Și îl simt aproape și-s feriți de rău. Pricep când vine vremea de apus Că Dumnezeu mereu e cel mai sus Și soarele mirat rămâne parcă-n loc Și-ntreabă, din ei care-i cu noroc! MI-E DOR CODRULE DE TINE Mulți mai vin la tine-n crâng Te distrug, iar eu te plâng, Mi-e dor codrule de tine, Farmecu-ți să mă
Regăsirea by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91647_a_107362]
-
dezamăgită. Tocmai gustase din vin și constatase că cineva mersese mult prea departe cu zgârcenia. Sau cu generozitatea. Ai, ai! Botezase vinul cu apă din belșug. ― Excelență, mai am încă o noutate. Sau chiar două. Ledoulx își reveni, cu totul mirat că putuse uita complet de restul noutăților. Femeia se așezase, așa că se așeză și el. ― Ceva legat de negocierile de pace de la hanul zarafului? Vă ascult! ― Din păcate, Excelentă, nu despre asta este vorba. Hanul acela a devenit o fortăreață
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
de obârșie vieneză. Alfons Petzold, scriitorul epocal, avea înșurubat între ghebul spinării și al pieptului, un cap de dumnezeu, fără gât. Părul castaniu îi acoperea o bună parte a frunții, sub care ochii de un albastru pur cercetau întrebători și mirați. Acolo, în raiul Tirolului, trântiți în fânul proaspăt cosit, Alfons Petzold mi-a vorbit despre viața lui zbuciumată. Scăpat, după cele patru clase primare de sub tirania dascălilor, el cutreieră „Otakring-ul” vienez, acel sector de ucigătoare sărăcie în care acum câțiva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
domnu’ Robichaux. Doamna Reilly se duse la vechiul radio cu consolă și-și mai turnă un pahar cu Early Times. — N-am să-l uit în viața mea pe agentul de stradă Mancuso, spunea domnul Robichaux. — Mancuso? îl întrebă Santa mirată. Am o grămadă de rude cu numele ăsta. Unu’ chiar face parte din poliție. Și, de fapt, se află acu’ aici. — Parcă-l aud pe Ignatius strigându-mă. Mai bine plec. — Strigându-te? se miră Santa. Ce vrei să spui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
Ai cu tine pe iubitu’ tău papagal ca să-i spui noapte bună, și-i zici: „Au fost o grămadă de juni la bal, scumpule, da’ mi-am păstrat onoarea.“ Și-atunci afurisitul de papagal începe să tragă de rochie. Ești mirată, ești speriată, ești nevinovată. Da’ ești prea rafinată să-l oprești. Ai priceput? E grozav, spuse Darlene. — Asta-i dramă, o lămuri Lana. Hai acu’ să-ncercăm. Maestre, muzica. — Aău! Acu’ chiar că s’tem ’napoi pe plantațe. Jones zgârie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
-l oprești. Ai priceput? E grozav, spuse Darlene. — Asta-i dramă, o lămuri Lana. Hai acu’ să-ncercăm. Maestre, muzica. — Aău! Acu’ chiar că s’tem ’napoi pe plantațe. Jones zgârie cu acul primele șanțuri ale discului. S’t prea mirat ca să mai deschid gura-n bordelu’ ăsta calicos. Darlene, cu pași mici și afectați urcă pe scenă, prefăcându-se timidă și ținând gura strânsă ca un boboc de trandafir. Spuse: — Zău c-au fost o grăma’ de baluri la juni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
Înhămați boii scîrțîia și se zgîlțîia din Încheieturi pe sub arcadele cetății, pe sub umbra caselor, de o parte și de alta a drumului, numai că el abia dacă zărea vreo casă, căci privea pierdut doar În sus, cu ochii Încremeniți și mirați, presimțind doar prezența caselor Înalte de piatră, după cum Îi cădea umbra pe chip și pe ochii-i vlăguiți, presimțind prezența caselor joase de după care soarele nu se adăpostea, dar la fel de prezente, de nevăzute și atît de reale, mai reale decît
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1957_a_3282]