2,391 matches
-
pacoste, dar uneori mă scoate din minți. —O exprimare elegantă. Ce mai e de data asta? Mai bine n-aș fi întrebat. Aș vrea să nu mă implic prea mult în disputele dintre cei doi frați. Spre lauda lui, Finn mormăie: — Lasă, nu e problema ta. Vrea să ia alt biscuit, însă ezită și întinde mâna după pungă. I-o dau, mă așez și mă uit cum caută în ea. Scoate niște turtă dulce. Pune biscuiții cu ciocolată la loc și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
ar trebui ca unii să înceapă să iasă împreună, dar se poate întâmpla. În ceea ce privește AA, regula a fost ca măcar în primul an să nu se formeze cupluri. —Nemaipomenit! După ce că suntem al dracu’ de singuri, suntem obligați să rămânem așa! mormăie Finn, descurajat. Aveți o grămadă de lucruri de rezolvat, spune Jake. De aceea am spus că mă puteți suna oricând. Ne întinde câte o foaie de hârtie. — Încercați să vă uitați pe ea cât timp mă duc să mai comand
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
suspiciune. Jake devine și mai serios ca până acum. —Trebuie să puneți în aplicare fiecare pas. Așa se explică succesul Alcoolicilor Anonimi în cazul milioanelor de oameni. Urmează și pune în aplicare fiecare pas și fă-o din ce în ce mai bine. El, mormăi eu. Ce spui?! se miră Jake. —El! Dumnezeu e un El. N-a auzit nimeni de mișcarea feministă la Alcoolicii Anonimi? — Pentru fiecare dintre noi Dumnezeu înseamnă altceva. Deci, ai putea să înlocuiești pronumele El cu Ea? Finn dă ochii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
pare să o deranjeze. Are o expresie foarte hotărâtă. Săracul Jim stă lângă ea pe canapea, cu capul ascuns și mai mult între umeri. Este incredibil de timid, n-a scos nici un cuvânt toată seara, în afară de momentul când și-a mormăit numele. Dacă îi așezăm împreună și facem o medie, obținem o valoare normală a încrederii în sine. —Finn, putem începe? Daisy mă privește bosumflată. Ar fi vrut să înceapă ea, însă eu nu am fost de acord. Are un talent
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
lucrau de ani de zile, ca să nu mai vorbesc de comediile romantice, unde cele două personaje e clar că sunt destinate unul altuia, dar nici n-au ochi să se vadă, până ce publicul începe să clocotească de frustrare și să mormăie câte-un: „Da’ sărut-o odată, prostule!“ Privesc în jos și mă simt gatasă mă topesc în ochii lui gri-verzi. Apoi mă îngrijorez că arăt ca o balenă. Daisy zice mereu că nu e bine să lași pe cineva să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
pentru manevra asta nu am decât o mână liberă - cealaltă e prinsă între corpurile noastre încleștate; nu-mi pasă, îi voi desface cămașa cu orice preț. În sfârșit, reușesc să i-o sfâșii și-mi afund fața în gâtul lui. Mormăie de plăcere și mă întoarce deasupra lui, apoi picioarele îmi rămân prinse sub măsuța de cafea și durează ceva până mă eliberez. Ne rostogolim și, cu coatele proptite lângă umerii lui, chicotesc, iar el începe să râdă, apoi ochii noștri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
soarele, muzica de discotecă, petrecerile și filmele cu tentă filozofică, în care personajele experimentează trăiri complexe, iar la sfârșit îți dai seama de schimbările psihologice care le modifică personalitatea. Eu și Patrick ne potriveam doar în ceea ce privește sexul. —Să închid muzica? mormăie Jake cu capul în pernă. — Nu, e plăcută. Se ridică cu greu pe jumătate și întinde mâna să stingă lumina. Se apleacă puțin și mă sărută pe umăr; se întoarce apoi cu spatele la mine, pregătindu-se de culcare. Trag cearșaful peste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
Daisy! îi dau eu o pălmuță peste ceafă. Scârbos! Nu-mi pocnește costumul și nici sânii nu-mi ies afară... Hei, ce costum mișto ai, Rebecca! Vijay se ițește pe partea cealaltă a piscinei, bătând din gene ca Groucho Marx, mormăind puțin din pricina chipsurilor pe care le molfăie. Mi se aprind călcâiele și știi că asta-i interzis! Sunteți niște sârboși, zic eu, dezgustată. Mă ridic, sar în piscină și îi las cu ochii în soare. După câteva lungimi, mă proptesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
mult timp în urmă. Tensiunea dintre Vanessa și Daisy atinge cote alarmante. Până și Vijay și Stewart, care nu excelează în sensibilitate, o sesizează; după câteva gesturi de nervozitate și nerăbdare și după un schimb de priviri stânjenite, încep să mormăie ceva în legătură cu niște băutură care ar trebui adusă, apoi pleacă spre bar. —Finn nu mi-a zis nimic despre tine, obraznicul! se înfierbântă Vanessa. A, contraatacă Daisy, fără să pară impresionată, i-am dat prea mult de lucru ca să mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
spre albastru-mov-negru. La naiba! zice Ben, alunecând pe un scaun și pipăindu-și capul. Jennifer se apleacă deasupra lui, scoțând sunete liniștitoare și depărtându-i mâinile ca să vadă rana. —Jim, zice Charlotte țeapănă. Cine era femeia aceea îngrozitoare? — Soția mea, mormăie Jim. Nu e un om rău... doar că se enervează uneori... Se enervează! exclamă Ben, îndreptându-și spinarea. Putea să mă omoare! Putea s-o omoare pe Jennifer! —A ieșit la ei cu tigaia în mână, îi explică Finn lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
documentar pe Canalul 4 despre astfel de căsnicii. Trebuie să chemăm poliția. Dacă n-au sunat deja vecinii, adaug eu, ridicând vocea, ca să răzbată peste fundalul cu țipete și cu bubuituri în ușa de la bucătărie. S-au obișnuit de mult, mormăie Jim. Obișnuiau să cheme poliția, dar ea le spunea întotdeauna că a fost doar o mică ceartă și-i trimitea înapoi de unde veneau. Probabil că de data asta nici n-au să mai vină. Charlottei îi lucesc ochii a război
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
ascultător, își pune iar bucata de carne congelată pe ochi. Trebuie să spun că e foarte ușor de intimidat. Maureen și-a găsit victima perfectă. Până acum, nu te-am mai văzut niciodată cu vânătăi, observă Jennifer. Întotdeauna avea grijă, mormăie Jim. Avea grijă să nu îmi facă vânătăi vizibile. Dar azi și-a ieșit din minți. I-am spus că merg la niște cursuri de calculatoare, știți, ca să am o explicație pentru absențele de miercuri seara. Astăzi s-a întâlnit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
Și Maureen trebuie să meargă la consiliere, zice Jennifer pe un ton autoritar. Trebuie să meargă multă vreme de acu’ încolo. Nici tranchilizantele pentru elefanți nu i-ar strica, mă gândesc eu. O să facă pușcărie? întreabă Jim. Sper să facă, mormăie Finn spre mine. —Păi, pe lângă ce ne-a făcut nouă, a sărit la bătaie și la polițiști, zice Daisy. Și polițiștilor nu prea le plac chestiile astea. — Cred că oricum trebuie să depunem plângere, mă gândesc, zice Ben. Poate putem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
la rost. Se uită foarte sugestiv la Davey, care stă la o oarecare distanță de noi, lângă automatul de cafea. Îmi face semn să ne întâlnim la masa de fotbal mecanic. Ce este? îl întreb curioasă. L-a sunat cineva, mormăie Finn, și de atunci levitează așa. —Ce? Fac eforturi să nu-l iau de urechi și să trag de ele până spune tot ce știe. Evident, el lungește vorba și mă ține în suspans: Păi... era de la o femeie, începe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
să te hotărăști cât de tare s-o împingi, dar dacă nu îți dai seama, mai degrabă trebuie să împingi mai tare, pentru că în felul ăsta, când va cădea, o să aterizeze în picioare, și nu pe tine. —Ți-am zis! mormăi eu. —Ți-am zis! mă maimuțărește Finn, supărat. Perfect! zice instructorul, dându-mi drumul la picioare. Excelent! Toată lumea atenție aici... Cum stau eu aplecată, văd cum se adună toți din sală în jurul nostru, ca să vadă mai de aproape obiectul invidiei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
pe seama unui defect de refracție a imaginilor prismei. Orașul era mândru de urâțenia lui. Strâmbătatea gândurilor oamenilor se imprimase acestui oraș, tremura urât, cu tentaculele în evantai al străzilor delirând spre Dunăre. Delirul Dunării se transmisese și țărmurilor, între care mormăia nemulțumită Dihania. Macheta unui arhitect neinspirat cu blocuri în care apartamentele erau cutii de pantofi cu pereții mereu în transformare. Pentru că delirul injectase oamenii cu morbul schimbării: să facem urâtul perfect! Și ca-n jocul de domino, morbul dintr-un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
după ce se urină sub Luna care tocmai se ridica dintre blocuri (dărâmând două antene parabolice și un releu de telefonie mobilă), se întoarse în subsol. Pipăi de-a lungul țevilor sticla pusă bine de cu seară. Simțind-o între degete, mormăi ceva aducător a bucurie. Își umezi buzele uscate cu câteva picături scăpate din vedere în cursul nopții. Mâinile îi tremurau și și le înfipse cu ciudă în vata de sticlă izolatoare a țevilor cu triplă folosință: pat, masă, șifonier. Se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
Un soldat trase un glonț. Glonțul trecu prin câine și ricoșă în pământ. Ăștia-s tot din viitor! gândi paznicul și-i chestionă în limba română. Ciudații se uitară la paznic, îl pipăiră ca și cum arăta altfel decât ei și dispărură mormăind spre oraș. Câinele îi conduse lătrând la o distanță respectabilă, deși glonțul nu-i rănise decât amorul propriu. Ca și la Superman, paznicul ruginit ghici cu greu identitatea personajelor. Erau soldații damnați ai lui Sven Hassel, iar mutilații, leproșii lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
împins până la scena din viitor, lângă arteziană, și a fost și șansa lor de viață până în prezent. Deocamdată. Cine știe ce va visa Regizorul? Care tinde întotdeauna spre simplitate, și nu spre fastuos. În simplitate există originalitatea, adevărul. Frumosul firesc. Urâtul spectaculos! mormăi Mioara. Se poate și aceasta, spuse cealaltă. Depinde cine privește și cine vede. Tu privești numai, Mioara! Nu vezi dincolo de aspectul static, ceea ce pare, nu și ceea ce este, apoi toate trei fetele au intrat în cofetăria particulară a lui nea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
chiar dacă pentru mine nu conta prea mult. Știam că acele denumiri însemnau ceva pentru ei. "Kelarin, Veraen, Forred'nin, Eoriyd..." pentru mine erau cuvinte goale. Atât timp cât nu mă răneau, nu mă interesa. Și-a ridicat privirile spre mine și a mormăit: "Ca un adevărat împărat!". S-a afundat înapoi în întunericul cutiei. A întins mâna după ceva și atunci mi s-a părut că am văzut o străfulgerare de lumină, preț de o clipă, în negrul umbrei lemnului. Se mișcă cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
nu vorbește. N-a prea avut noroc la papagali. — Norocul ei e pe cale să se schimbe. Barton oftă. — Nu mai vrea încă un papagal. — Pe ăsta o să-l vrea, spuse Richard. E unic în lume. Plec mâine dimineață, la șase, mormăi Barton. — O să te aștepte în avion, zise Richard. Capitolul 50 Rob Bellarmino zâmbi liniștitor. — Ignorați camerele, le zile el puștilor. Erau în biblioteca școlară a Liceului George Washington, în Silver Spring, Maryland. Trei semicercuri de scaune, în jurul unui scaun central
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
cu teamă la o soluționare cu returnarea Întregii cantități. Privi cu coada ochiului la femeia care părăsea biroul, aprecie din ochi vârsta de cincizeci de ani și-și Îndreptă toată atenția asupra misiunii sale. Directorul sosi cu privirea lui rece, mormăi o scuză protocolară și făcu un semn care În toate limbile Însemna că problema cu limba În care să se vorbească s-a rezolvat. Nu peste multe minute, În cameră Își făcu apariția directorul comercial și de protocol al firmei
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
de pânză, ca pe un balot, un prunc de câteva luni, la fel de murdar, pe femeia schiloadă, ce se târăște printre călători, vârându-le pe sub ochi o cutie de tablă În care zornăie câțiva bănuți, pe cei trei copilași care Îngenuchează mormăind o rugăciune În care cuvintele au luat-o razna, și pe adolescentul care și-a atârnat de gât un carton pe care stă scris cu litere de tipar: ,,Fievă milă de un orfan. ,, Un cor pestriț, pe multe voci care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
un ton poruncitor, a fost să mut scaunul, către punctele sud-vest ale camerei. Recunosc, Îl anunțasem că plec și i-am amintit că făceam și eu parte din Înșiruirea de subiecte pe care ar fi putut să le picteze. A mormăit ceva și a Început, ca un chirurg să-și controleze ,,instrumentarul,, de lucru. A pictat frenetic, dar și extrem de concentrat, asupra subiectului. N-a avut nici un reproș asupra poziției În care Încremenisem. Îmi era frică să și respir, Îmi amorțise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
Iar el asculta, flatat, ca de vestea unei avansări: confundase atunci perseverența Christei cu devotamentul și dragostea cu dorința lui de legitimitate În țara de adopție? * —...Plecarea asta te-a Întors pe dos, dormi agitat... Sunt convinsă că ai coșmaruri... Mormăie ceva, nu, da, poate. După ce tușește o vreme, s-a Înecat cu pastila, rămâne nemișcat, cu ochii la autostrada monotonă, tăiată În două de gărdulețul de leandrialbi și roz, care se Încolăcește și dispare În urma mașinii, ascunzându-se după culmile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]