2,334 matches
-
plină, dar tăcută, asemenea casei unui răposat. Hanul Însuși pare potolit această Încercare, duse sunt accesele de furie și ridicările de glas. Curtenii se arată copleșiți din această cauză. Semeția lui Îi liniștea, chiar dacă Îi cădeau victimă. Calmul său Îi neliniștește, Îl simt resemnat, Îl cred Învins, se gândesc la propria salvare. Să fugă, să trădeze deja, să mai aștepte, să se roage? De două ori pe zi, hanul iese, urmat de alaiul apropiaților. Merge să inspecteze o bucată de zid
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
fi considerat drept o distracție, un păcat ușor, aproape o cochetărie; dar ideea că el Își asumă sarcina de a-și consemna versurile, În modul cel mai serios de pe lume, Într-o carte Înconjurată de mister, iată ce uimește și neliniștește o poete să consacrată normelor elocinței. Omar pare jenat; Djahane este nedumerită: — Ai putea să-mi citești câteva versuri? Khayyam nu vrea să continue discuția. Voi putea să ți le citesc pe toate Într-o zi, când le voi considera
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
găsesc un om demn de Încredere, acesta e lipsit de ambiție și se teme de chestiunile legate de putere; iar când un om Îmi pare gata să se arunce pe prima funcție pe care i-o ofer, graba lui mă neliniștește. Pare ostenit și resemnat. — Sub ce nume se Înfățișează acest om? — Hasan, fiu al lui Ali Sabbah. Sunt obligat, totuși, să te previn, s-a născut la Kom. — Un șiit imamist? Asta nu mă deranjează. Deși sunt ostil tuturor ereziilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
acoperă chipul ca să se pregătească pentru intrarea străinului, dar servitoarea revine singură. — Preferă să rămână să se roage În odaia lui, mi-a dat mesajul acesta. Omar a citit. A pălit brusc, s-a ridicat ca un automat. Djahane se neliniștește: — Cine e bărbatul acesta? — Mă Întorc. Rupând mesajul În mii de bucățele, se Îndreaptă cu pași mari către odăița a cărei ușă o Închide În urmă. O clipă de așteptare, de neîncredere. O Îmbrățișare, urmată de un reproș: — De ce-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
Hasan Sabbah ia o hârtie și scrie: „Binevoiți să plătiți suma de trei mii de dinari de aur lui Mahdi Alauitul, ca preț al fortăreței Alamut. Dumnezeu ne e de ajuns, El este cel mai bun dintre Protectori”. Guvernatorul este neliniștit, nu crede că iscălitura unui om Înveșmântat În dimie ar putea fi onorată pentru o asemenea sumă. Dar, de cum sosește În orașul Damghan, poate să-și Încaseze aurul fără zăbavă. XVIII Când vestea ocupării Alamutului ajunge la Isfahan, naște prea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
e stăpânul veacurilor! — Dacă am răspuns astfel este pentru că am avut un vis, noaptea trecută. L-am văzut pe Profetul nostru, lăudat fie-i numele, l-am Întrebat când voi muri și am căpătat un răspuns Încurajator. Malik Șah se neliniștește: — Ce răspuns? — Profetul mi-a spus: „Ești un stâlp al Islamului, faci bine În jurul tău, existența ta e prețioasă pentru credincioși, Îți dăruiesc, deci, favoarea de a-ți alege momentul morții”. Am răspuns: „Doamne păzește, ce om ar putea alege
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
trebuie să se mute cât mai curând, să-și găsească altă reședință”. Succesorul Profetului, ai cărui strămoși trăiesc la Bagdad de trei secole și jumătate, cere o păsuire de o lună pentru a-și pune treburile la punct. Terken se neliniștește din cauza acestei mutări ușuratice, puțin demnă de un suveran de treizeci și șapte de ani, stăpânitor a jumătate din lume, dar Malik Șah al ei e așa cum este, Îl lasă, așadar, să facă nebunii și profită de ocazie ca să-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
mă făcea să reflectez, să-mi scormonesc memoria; am vorbit multă vreme, la Început În timp ce coboram de pe vapor, apoi stând În picioare, pe chei. Șirin rămăsese un moment alături de mine, la fel de mută, apoi dispăruse. N-aveam nici un motiv să mă neliniștesc, nu putea să se fi Îndepărtat prea mult, desigur că era foarte aproape, ascunsă În spatele fotografului care Îndrepta spre mine o lumină orbitoare. Luându-și rămas-bun, ziaristul mă lăudă pentru calitatea mărturiei mele și Îmi ceru adresa, ca să mă contacteze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
dispar la New York și șansa va fi pierdută pe veci. — Tarquin, spun, și expir adânc. Vreau să... îți spun ceva. De mult timp vreau să‑ți spun asta. — Da? zice, îndreptându‑și poziția în scaun. Ce... ce este? Se uită neliniștit în ochii mei și eu simt un ghem de nervii în stomac. Dar acum am început, trebuie să continuu. Trebuie să‑i spun adevărul. Îmi dau părul pe spate și respir adânc. — Puloverul ăsta, zic. Nu merge deloc cu vesta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
o lumină de speranță în pupile. Indicatorul era galben, nu roșu. ― Deocamdată, șopti Dallas, răcind brusc optimismul "științificului". Aș fi vrut să mă trezesc în fața unei frumoase lumini verzi, verde ca o câmpie, primăvara! (Ridică din umeri, nedorind să-și neliniștească prea mult subordonatul). Poate-i "autobucătarul" care ne cheamă la masă. Ar fi o binecuvântare, având în vedere hrana pe care ne face s-o înghițim. Gluma lui nu-i era a bună. Nostromo nu era uman; altfel el nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
peisajul mohorât și neliniștitor. Încă nu puteau să vadă ce anume le zbura printre ghete foarte repede, în ceața portocalie-brună. Ce locuri deprimante! se gândi Lambert. Nu tocmai înspăimântătoare, deși neputința de a vedea prea departe o descumpănea și o neliniștea. Atmosfera sufocantă care impregna această lume o făcu să se gândească la o baie la miezul nopții în niște ape infestate de rechini. Nu știi ce poate să apară brusc din străfundurile nevăzute. Părerea negativă pe care și-o formase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
acum să analizăm interiorul lui Kane. Se aprinse un ecran mare, imaginea se preciză. Pe o fotografie în raze X apăreau craniul și torsul. Datorită rezoluției fine, se vedeau arterele și venele prin care curgea sânge, pulsația plămânilor, bătăile inimii. Neliniștiți, Ash și Dallas studiară schema internă a formei palmate care acoperea fața lui Kane. ― Nu sunt biolog, zise Ash încet, dar este textura cea mai tulburătoare pe care am văzut-o vreodată într-un animal. (Arătă cu degetul rețeaua de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
care urma să o înfrunte, acum, pentru ei orice speranță de a se redresa situația, pierise. Dallas examina cu scrupulozitate un plan recent al lui Nostromo. Parker, în picioare, de pază la ușă. arunca din când în când o privire neliniștită în fundul coridorului. ― Nu știu să vă spun acum cum de-a ajuns așa, dar e nemaipomenit de mare! zise inginerul în tăcere totală. A coborât pe Brett legănându-se ca un liliac uriaș. Dallas își ridică ochii din desen. ― Sunteți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
Ghizeh a cîștigat În vrajă după ce-a fost mutilată cu tunul. Și dacă revin la Oedip, Înseamnă că, de fapt, am și ales. Deosebirea dintre cei doi sfincși depășește În realitate faptul că unul interoga călătorii, iar altul Îi neliniștește prin tăcere. Mi se pare că aflăm aici un semn specific al celor două culturi. Cea egipteană are misterul sfincșilor săi impenetrabili surîzÎnd ideii de timp, În vreme ce cultura greacă se regăsește În orgoliul lui Oedip de a fi Înfrînt sfinxul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
voce tare începutul memoriilor: — Numele meu este Lionel Frunza. M-am născut pe 13 mai 1953, în satul Pietrești, județul Gorj. Nici că se putea un început mai concis, mai convingător și, în același timp, foarte modern. Totuși, ceva îl neliniștește. Pune în apa fierbinte un pliculeț cu ceai de tei, cunoscut pentru efectul lui liniștitor. Bea ceaiul cu înghițituri mici. Deplin liniștit, știe ce-i lipsește din începutul memoriilor ca să fie perfect. Redeschide caietul, transformă punctul de după Gorj în virgulă
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
când spre ușă, când spre balcon. Dinspre ușă se aud pașii tot mai obosiți ai lui Patrick. Dinspre balcon, se aude rumoarea tot mai domolită a străzii. În plus, lămâiul pare gata să moară odată cu el. Gérard începe să fie neliniștit pentru ratingul emisiunii. E ora 19.15. Mai încordat decât Lionel nu e decât Anghel de la consulat: se vede deja mutat în Burundi. Are pe birou un mic glob pământesc pe care Burundi nici nu figurează. Sau figurează sub alt
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
așteaptă, de multe ore,apariția capului familiei. Sonia în budoarul de domnișoară cu mărețul ei Matus, uriașul șchiop. Tolea lipit deradio, ascultând Londra, Mircea Claudiu aplecat peste căpșorul glacialei Astrid, să verifice lista cumpărăturilor pentru nuntă. În sufragerie, doar Dida, neliniștită de neobișnuita întârziere a atât de punctualului soț. Alarmată, bănuind ceva rău, dar neavând încă puterea de a vorbi, de a relata întâmplarea la care asistase cu o seară înainte. Așteptând, crispată, gata să vorbească, despre ce? Despre legenda căsătoriei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
minciuna-ți ustură și moare! Reamintire Nopțile ce-mi frământă sufletul, Mă readuc ușor în sufocanta zi Și demult îmi este uitat vuietul Ce se evaporă-n disperarea de a fi. Imagini din gându-mi ce sunt trecute, Aievea, îmi neliniștesc pașii... Unele dintre ele, deși par prea scurte, Sunt suficiente încât să sperie lașii! Deși toate ce-mi sunt uneori alături, Ar vedea ce stă înfipt cu adevărat-n mine, Cine ar putea prin simple gesturi Să-i readucă sufletului
by MIHAI TODERICĂ [Corola-publishinghouse/Imaginative/1008_a_2516]
-
liber. Popa Băncilă își porni obișnuita rugăciune a începutului de drum. Se ridicase de la locul lui și, cu mâinile împreunate, cu ochii duși spre Dealul cu Cruci, murmura cuvintele rugăciunii. Insul din fața lui îl privea cu ochii holbați, foindu-se neliniștit pe canapeaua înțăncușată. Când popa dădu să-și facă și cele trei cruci de rigoare, insul dădu ochii peste cap, începu să hârâie cavernos și apoi se porni pe strănutat. Popa îl privi triumfător. Nu mai avea nici un dubiu: era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
expresie de vinovăție pe fața lui frumoasă și cu genele lungi și aurii încărcate cu perle de apă. Dar eu acum sunt înfuriată. Presupun că se referă la alte prietene pe care le-a adus aici; dacă ele s-au neliniștit, eu n-o s-o fac... — Nu-i nimic, mă formalizez eu. Cartea asta m-a prins așa de tare, că nici nu ți-am observat lipsa până acum câteva minute. —Chiar? — Da. De fapt, vreau să văd ce se întâmplă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
un deliciu. De obicei, eu urăsc praful de ton. Are un gust teribil. Până și somnul mi-a fost lung și odihnitor. L-am visat pe bătrânul din peșteră plimbându-se încolo și încoace pe istmul ce despărțea abisul. Era neliniștit. Ăsta e calmul, băiete. Acuși vine furtuna. Nu vezi norii la orizont? Nu simți moartea care îți caută sufletul? Nu vezi fiarele care îți caută sângele? A început deja. Jocul a început. Piesele se mișcă. Nu a dat impresia că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
neliniștit. Probabil din cauza incidentului cu elicopterul... nu-s sigur. Unde mergem? Am găsit o locație pe aici, pe undeva, care ne va ajuta să plănuim mai bine. Rămase confuz, așa că am continuat: Vezi tu... tocmai incidentul ăsta cu elicopterul mă neliniștește și pe mine. Îmi trebuie sfatul tău ca să facem paza mai bună și să ne organizăm mai eficient, pentru că, după cum vezi, eu n-am făcut o treabă prea bună. Într-adevăr... sunt unele goluri pe ici, pe colo... Așa că m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
se făcu lumină! Credeau că au fost orbiți, căci nu mai vedeau nimic decât alb. Totul era alb! Nici mâinile în fața ochilor nu le vedeau! Stăteau încremeniți, lipiți de trunchiurile Spinilor, temându-se pentru viața lor. Până și Vagabonzii erau neliniștiți în stratul gros de zăpadă și mârâiau ușor înfundat. Corvium se apucă instinctiv de numărat. 1... Focul rapid se opri! Nimeni nu mai trăgea. Zgomotul și zarva muriră și locul lor îl cedară liniștii nepământene. Clipele deveneau secunde. 2... Un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
oară, eu m-am însurat din prostie, e clar asta. Aveam câțiva ani de căsnicie cu Vichi (pe care tu o știi așa de bine și te mai și complexezi în fața ei), și într-o zi, mă luminez. O văd neliniștită într-o după-masă, trebuia să mergem într-o vizită, și ea că nu mai merge, merg, nu merg, nu știa ce să facă, am treabă, zice, tu ce faci dacă eu nu merg?, păi, mă duc la facultate, prin oraș
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
ei... — Nu vă cred, cum să vă lăsați dumneavoastră chiloții sub perna unei neveste, adică intri în pat și, la sfârșit, faci asta?, pui chiloții sub pernă?, și Frumoasa Neli se uită luuung la actriță... Loredana nu-i răspunde, e neliniștită de altele, nu știu ce am, dar ceva se întâmplă cu mine, transpirase și pielea pe gât i se înroșise, formase niște rotocoale curioase, aveau forme aproape geometrice, niște cercuri pe care femeia le scărpina apăsat, privirea grădinăresei o deranja, poveștile astea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]