3,626 matches
-
Em. Petrescu a fost de răsunet și s-a derulat în paginile revistei clujene Steaua pe parcursul unei jumătăți de an. A.B.Ce prietenii literare ați legat în viața dvs.? În privința prieteniilor literare, pot spune că am fost un om norocos încă din liceu. La Bârlad, prin clasa a IX-a, l-am cunoscut pe Alexandru Tacu, pe atunci un foarte tânăr muncitor, care scria versuri și frecventa cenaclul condus de eminenții profesori Harry Zuppermann și Constantin Parfene. El mi-a
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1456_a_2754]
-
Sighet, a fost amabil să scrie o prefață. Acum, revocând povestea apariției, îmi dau seama că la realizarea volumului a avut contribuție mai mare sau mai mică un grup de poeți de la Pancevo până la Chișinău. Cred că sunt un om norocos cu atâția prieteni, nu? A.B.Ce ne povestiți despre "Metamorfozele lui Casanova"? Un titlu interesant, incitant... Cartea nu întâmplător a primit acest titlu, un titlu bun atrage cititorul. Casanova există în fiecare din noi, cum scrie Ion Deaconescu în
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1456_a_2754]
-
aprige, mai scânteietoare, unghiurile de vedere sunt ceva mai variate, mai deosebite decât la comunicările sau întâlnirile plicticoase și comune. A.B.În amintirile dumneavoastră, despre relația specială Preda Nichita Ivănescu, ce regretați foarte mult astăzi? Vă simțiți un om norocos? Multe lucruri le regret. Ce regret foarte tare, cum zicea celebra cântăreața Edith Piaf, regret totul. A.B.De ce? Pentru ca astăzi aș ști să mă port mai înțelept, mai bun, mai diplomat, să nu mai privesc totul atât de simplu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1456_a_2754]
-
actul suprem ca orice maestru, și... mi-a tipărit o carte de poeme de 500 de pagini în anul de grație 1979, "La Baaad", prima ediție. Și, ca să vă răspund complet la întrebare, da, pot să mă consider un mare norocos, pentru că sunt unii care trec prin literatura română și nu știu ce este aceea o mare prietenie literară și gustul acestei relații. E mare păcat! A.B.-Dar cu Nichita cum a fost? Cu Nichita, cu tristețe spun, am eșuat, am ratat
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1456_a_2754]
-
într-un cabinet, și dacă chiar nu o să mai vrea nimeni să-și îndrepte dinții, în cel mai negru caz posibil, tot vei găsi post de dentist. Dacă ăsta e scenariul nostru cel mai negru, nu putem fi decât foarte norocoase. Dacă nu aș avea copil, aș pleca mâine. De câte ori poți vedea lumea, cât de ușor poți face asta cu copiii și, ce este de fapt carieranu asta am făcut până acum? Dacă nici acum nu putem face fix ce vrem
Chemarea Călătorii în lumea șamanilor amazonieni by Ingrid Daniela Cozma () [Corola-publishinghouse/Memoirs/821_a_1747]
-
o văd pe Eliza cu lacrimile șiroaie pe obraji și pe Alfonso cu mama lui privind împietriți spre pământ. Simt nevoia să îndulcesc pe cât posibil măcar finalul: Eliza, tu ești șaman, ești o persoană foarte puternică, copiii tăi sunt extrem de norocoși să te aibă pe tine de mamă, imaginează-ți dacă era altă femeie mai puțin puternică... După câteva ore bune de discutat, ne îmbrățișăm, Eliza cu mama ei pleacă la casa lor iar eu mă îndrept către casă cu Alfonso
Chemarea Călătorii în lumea șamanilor amazonieni by Ingrid Daniela Cozma () [Corola-publishinghouse/Memoirs/821_a_1747]
-
din senin. Am avut privilegiul extraordinar de a-i găsi pe cei din jur și apoi de a ne regăsi cu toții în această colibă, într-o ceremonie cu Jorge care a fost ca un fel de inițiere. Mă simt extrem de norocoasă și simt un val de recunoștință pentru că am avut această șansă și pentru oricine sau orice va fi contribuit la a-mi direcționa pașii până la momentul prezent. Dimineața bem câte un ceai adunați în cerc în jurul focului pâlpâitor. Suntem cu toții
Chemarea Călătorii în lumea șamanilor amazonieni by Ingrid Daniela Cozma () [Corola-publishinghouse/Memoirs/821_a_1747]
-
această dată pornește cu noi către casa Clarei. Am un sentiment de părere de rău că universul perfect al grupului nostru anterior a dispărut. Ceilalți simt și ei același lucru dar Scott îmi șoptește liniștitor că am fost oricum extrem de norocoși să avem experiența pe care am avut-o și poate vom învăța mai mult din noua formație. Ajungem suficient de devreme în casa prea mică pentru atâția oameni și încercăm să ne organizăm în spațiu. Chris are zborul de întoarcere
Chemarea Călătorii în lumea șamanilor amazonieni by Ingrid Daniela Cozma () [Corola-publishinghouse/Memoirs/821_a_1747]
-
pot vindeca nicicând, cu niciun medicament sau tratament balnear, nici măcar cu ierburile pădurilor, cu vrăjile ghicitoarelor sau cu rugăciunile preoților în biserici. Cred, așa cum spunea un înțelept, că totul depinde de destinul omului scris atunci când se naște, de steaua lui norocoasă. Îmi amintesc de povestirile unui fost coleg de cătănie, oltean de baștină de prin părțile Dăbulenilor-Doljului. Stanca Ilie, căci așa se numea, ne-a povestit cum a ajuns el ofițer în armata română, fără să bănuiască nici el, nici cei
Fapte şi evenimente ce nu trebuie uitate by Ioan Duduc () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1270_a_1902]
-
gazdă și uite așa mergea treaba planificat, după ceas. Spuneau că mai erau situații când poposeau toți patru în patul comun, dacă era vreme prea urâtă afară. Dar au mai prins și ocazii frumoase ca de exemplu printr-o coincidență norocoasă, pentru noi, spunea Mariana. Tatăl lor a plecat la Brașov unde a stat vreo săptămână, iar mama la București, câteva zile cu o delegație sindicală, iar fetele au rămas libere cu lumea lor de dor și dragoste. Cine a zis
Fapte şi evenimente ce nu trebuie uitate by Ioan Duduc () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1270_a_1902]
-
Vizitarea lehuzei în perioada lehuziei și după poartă numele de „mersă în rodin”, practică întâlnită în tot arealul românesc, purtând și acest nume, luat din limba slavonă. Dacă totul decurgea normal, dacă copilul s-a născut sub zodia unei stele norocoase care-l va însoți până la sfârșitul vieții, începeau preparativelor pentru botezul copilului. În cazul în care copilul era sănătos, se dezvolta normal, botezul avea loc la a treia lună de la naștere, dar dacă dădea semne de slăbiciune și de boală
Pe Valea Dunăvăţului : Lunca, sat al bejenarilor bucovineni by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Administrative/91889_a_93195]
-
bătrâni, schilozi și bicisnici, dă cu coasa și prin cei tineri, în putere, prin toți oamenii, indiferent de condiția socială. în sat, numai ce auzeai că bat clopotele, altfel decât la sărbătoare, semn că cineva din comunitate , părăsit de steaua norocoasă sub care s-a născut, „a închinat steagul”, și-a încheiat socotelile cu lumea aceasta. Și în moarte, ca și în viață, atitudinea oamenilor este diferită față de cel mort: „Săracul, a suferit destul, bine că l-a strânsă Dumnezeu, s-
Pe Valea Dunăvăţului : Lunca, sat al bejenarilor bucovineni by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Administrative/91889_a_93195]
-
dacă pierdeai un joc, din fazele competiției. În 1960, „Cupa” era organizată în patru faze eliminatorii, la toate participau toate echipele înscrise din raion. Cei care răspundeau cu sportul la Bacău, nu aveau încredere în echipa noastră, considerau o întâmplare norocoasă ajungerea „Voinței” Filipeni în finală, și au completat diploma de participare cu locul I pentru „Lumina” Măgura, echip care avea jucători din Bacău. În afară de satisfacția de a fi câștigat „Cupa Agriculturii” ediția 1960, am fost răsplătiți cu un rând de
Pe Valea Dunăvăţului : Lunca, sat al bejenarilor bucovineni by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Administrative/91889_a_93195]
-
când citesc această inscripție seacă, dar în altă limbă, în vitrina unei case memoriale pe care mi-am dorit mult să o vizitez. Prima dată s-a întâmplat la Lisabona, în fața Muzeului Fernando Pessoa. În alte orașe am fost mai norocos. Grăbit, mi-am notat acum numai adresele, fără să mă uit și la „programele” acestor așezăminte trecute în pliantele pe care le-am primit de la organizatori. Renunț să mai merg la Muzeul lui Dostoievski, din stradela Kuznechnîi. Mi-e frică
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
de vin și folosirea unor paie lungi de un metru pentru băutul licorii. Etnia shui (majoritatea în provincia Guizhou): copiii shui merg de la o casă la alta să primească bomboane, iar cel care capătă cele mai multe dulciuri este considerat cel mai norocos în Noul An. Etnia bai (majoritatea în provincia Yunnan din sud-vestul Chinei): la prima masă din Noul An se bea apă dulce, obicei ce simbolizează o viață dulce în anul cel nou. Etnia coreeană (majoritatea în provincia Jilin din nord-estul
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
curmale roșii, nucșoră, portocale, rodii, crini, prăjituri speciale de nuntă, nuci de cocos, băuturi, panglici roșii, cutii pentru bani și multe altele. Alegerea datei oficierii căsătoriei: Vor fi consultate un astrolog sau o carte de astrologie, pentru alegerea unei date norocoase pentru ceremonia de nuntă. Nunta: În ziua aleasă, mirele pleacă împreună cu câțiva însoțitori și muzicieni la familia miresei, alaiul fiind astfel însoțit pe tot drumul de muzică veselă. La sfârșitul dinastiei Qing, ultima dinastie feudală a Chinei, Cele Șase Ceremoniale
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
perioadă în care funcționau multe cuptoare atât de stat, cât și particulare. Porțelanul verde pal are decorațiuni cu o tematică bogată, ce reflectă viața socială, obiceiurile, reprezentări ale personajelor din povestiri, chiar și peisaje, animale, versuri din poezii și semne norocoase. Porțelan chinezesc (Foto: Yang Ying) Ceainicul de porțelan verde pal este unul dintre obiectele tradiționale specifice Chinei antice. Datorită combinației între motivele tradiționale și forma oarecum occidentală, ceainicul de porțelan verde pal a devenit unul dintre obiectele preferate de colecționari
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
cal rămas în două picioare, cu coama în vânt, ce fotografie reușită, asta da... Ce faci? Te bucuri și tu de această neașteptată interacțiune cu trecutul? Nu-i așa că te-ai emoționat? Din câte îmi dau seama, numai noi suntem norocoșii... Oricum, este mult mai bine așa, până acum ajungeam singur pe te-miri-unde și am trecut prin întâmplări destul de supărătoare. Lipsa de comunicare îmi dădea dureri infernale de cap, de fiecare dată. Lăsă aparatul de fotografiat să atârne, spânzurat de gât
Frig by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1176_a_1898]
-
Brunetti clătină din cap În semn de aprobare tacită. Ce-ar putea face una ca asta? Întrebă el, Înclinând din cap spre rană. — Un cuțit. Cu lamă lată. Iar cel care-a făcut-o este fie foarte priceput, fie foarte norocos. — De ce spui asta? Întrebă Brunetti. — Nu vreau să scormonesc prea mult locul, nu până ce nu-l voi deschide și nu voi vedea clar despre ce-i vorba, zise Rizzardi. Dar dacă unghiul e bun, și așa pare din ce văd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
văd eu de aici, atunci criminalul a avut cale liberă drept spre inimă. Nu-i stătea În cale nici o coastă. Nimic. Cea mai ușoară apăsare, cea mai slabă presiune și omul e mort. Rizzardi repetă: — Fie foarte priceput, fie foarte norocos. Brunetti nu putea vedea decât lățimea rănii; habar nu avea de calea pe care ar fi urmat-o Înăuntrul corpului. — Nu-i posibil să fi fost altceva? Adică, În afară de-un cuțit? — Nu pot fi sigur până când nu văd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
ea venind Încoace. Ați vrea să mergeți acolo acum? Nu, nu Încă. Aș vrea să mănânc ceva mai Întâi. — N-ați mai fost pe aici, domnule? — Nu, n-am fost. Tu ești aici de mult? — De șase ani. Dar sunt norocos că am fost trimis aici. Familia e din Schio, explică el, numind un oraș aflat la distanță de aproximativ o jumătate de oră. — E foarte ciudat, nu-i așa? Întrebă Brunetti, gesticulând cu o mână spre clădirile din jurul lor. Șoferul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
cu mașina taman până acolo sus alături de el Într-o sâmbătă și să caut locul, să văd dacă nu-mi aduc aminte unde parcaserăm mașina. Și v-ați dus cu el? — Nici poveste. Am trei copii, soție și, dacă sunt norocos, o zi liberă pe săptămână. N-aveam de gând să-mi petrec una dintre ele hoinărind prin munți, căutând un loc unde ținusem cândva un picnic. În plus, atunci era perioada când Danny era la spital și nu aveam de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
spuneam cât de fericiți suntem eu și Paola că amândoi copiii noștri sunt așa sănătoși. Contele Îi aruncă o privire peste capul soției sale, dar ea zâmbi În sus spre amândoi, spunând: — Da, mulțumesc Domnului pentru asta. Suntem atât de norocoși că locuim Într-o țară sănătoasă cum e Italia. — Întocmai, se arătă de acord contele. — Ce să-i aduc din Capri? Întrebă contesa. — Doar Întoarcerea voastră În siguranță, zise Brunetti galant. Știți cum e acolo În Sud. Ea Îi zâmbi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
dat drumul direct pe masă. Înălțimea era mult mai mare, dar n-am avut nicio problemă. Armura mea protectoare funcționa ireproșabil. Chiar mi-a plăcut zborul. O dată ajuns pe masă, m-am îndreptat iute-iute spre cutie. Ia să vedem, eram norocos sau nu? Eram, domnule! Simțeam mirosul pâinii de la distanță. Bineînțeles că nici cutia nu era bine închisă și am intrat ca pe sub oblonul culisant al unui hangar. M-am înfruptat la greu, trăind o adevărată euforie a mâncatului. Băgasem în
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
pă o bancă, deși asta era ultima opțiune." " Da, mă, da' rămâi cu obrazu' nepătat și nu te știe nimenea." "La asta mă gândeam și io. Iar cân' o fi, cân' o apărea ceva la orizont, mai trag o gheară norocoasă, plătesc cu banu' jos în bancă și-o dau dracului. Nu să există să nu apară în perioada asta, dă Sărbători, dă vacanță, dă alea, alea, să nu să ivească ceva. Nu, nu!", zise tot mai încrezător domnul director. Ea
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]