3,245 matches
-
merită luate în seamă deocamdată) care leagă fundamentalismul neo-ortodoxist, prin veșnicul dandysm de provincie bovarică și megalomană - dar mereu subminată de auto- orientalizare și stigmat - al intelighenției noastre, de ideologia paleoliberală/neoconservatoare a așa- zisei Drepte (aflată altminteri într-o perpetuă criză de politici, legitimitate și popularitate, ceea ce decredibilizează și ideile lor valoroase), nu din aceste medii va veni, dacă va veni, eventuala „primăvară ortodoxă”. Aceasta se plămădește sub ochii noștri prin experiențele descrise atât de bine, fără moft pseudo-savant și
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
lui Lucian Blaga sau a lui Radu Stanca, catalogat de alții drept un „tradiționalist emancipat” (Marin Mincu), V. este mai de grabă „un suflet romanțios și cavaleresc, elegiac și ironic în același timp, cu finețuri caligrafice” (Nicolae Manolescu). Prin întoarcerea perpetuă la vârsta de aur a copilăriei, la matcă, precum și prin analogia operată consecvent între universul cărților și cel al realității imediate (Biblioteca de rouă), V. se definește ca o structură lirică distinctă, în pofida posibilelor înrudiri cu alți confrați. SCRIERI: Panatenee
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290573_a_291902]
-
Între victimizarea evreiască și victoria israeliană, totul se plasează într-un cadru afectiv și retoric care nu lasă loc pentru un discurs mai nuanțat. Iudaismul modern îl condamnă astfel pe evreu să trăiască într-un fel de Sturm und Drang perpetuu care nu-i lasă răgaz să-și asume identitatea fără mediere (ceea ce este mai puțin cazul pentru cei religioși, cărora, fără să-i idealizăm, le putem recunoaște capacitatea de a se hrăni din conținuturi mai pozitive). Întregul iudaism, cel puțin
Suferinţa ca identitate by Esther Benbassa [Corola-publishinghouse/Science/1430_a_2672]
-
singur, speranța de care aveau nevoie evreii pentru a-și obloji rănile tragicei experiențe. Mereu într-un echilibru fragil, fluctuând în funcție de războaiele dintre israelieni și țările arabe și evoluțiile conflictului israeliano-palestinian, această speranță nu a reușit totuși să potolească definitiv perpetua neliniște în care trăiesc evreii, acel "triumfalism al suferinței" care-i închide în ei înșiși și îi îndepărtează adesea de universalismul care mult timp i-a caracterizat. În fapt, această speranță este ea însăși o neliniște, neliniștea ce-l chinuiește
Suferinţa ca identitate by Esther Benbassa [Corola-publishinghouse/Science/1430_a_2672]
-
mult n-am mai cunoscut-o. Nu vreau cafea, nu vreau apă, de fapt n-am nevoie de nimic. Afară, un izvor umple un bazin care la rîndul său sloboade o șuviță de apă în prăpastie. Se creează o muzică perpetuă, monotonă, liniștitoare. Simt cum ideile se sedimentează, cum inima capătă un ritm de ceasornic și cum mă împac cu toată lumea. Și cu cea bună și cu cea rea. O fi un miracol al sătucului Meyries, cocoțat ca un vîsc în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
Dar ea se înfurie când doi vulturi sfâșie și devorează o iepuroaică gravidă (Eschil, Agamemnon, 133 sq.) Artemis este prin excelență zeița fecioară, ceea ce putea să se înțeleagă, la început, ca liberă de jugul matrimonial. Dar grecii au văzut în perpetua ei virginitate indiferență față de dragoste. Imnul homeric către Afrodita (I, 17) recunoaște frigiditatea zeiței, în tragedia lui Euripide, Hippolyt (1301), Artemis însăși își declară deschis ura față de Afrodita. Și totuși ea prezintă numeroase elemente de zeiță-mamă. În Arcadia, în cel
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
dispută între doi termeni opuși, cu un învingător și un învins, ca și cum teatrul, music-hall-ul, balul public sau cartea nu fuseseră tehnici culturale, ca și cum tehnologia a început cu televiziunea și microsionul. Ca și cum istoria unei culturi ar fi altceva decît invenția tehnică perpetuă a formelor culturale care făceau posibilă coabitarea vechiului și noului pe parcursul dezvoltării. A trecut vremea cînd un istoric relansa definiția culturii ca fiind "ansamblul reprezentărilor colective ale unei societăți", ca și cum cultura ar fi ceva ce au oamenii în cap sau
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
și antisemitismului, interzicerea propagandei revizioniste etc. Se prea poate ca detaliile și aplicarea acestor măsuri să fie discutabile. Ele răspund totuși unei logici incoercibile: subordonarea libertăților individuale față de regulile economice și politice. O libertate totală a comunicării ar presupune o perpetuă stare de pace și belșug. Cenzura nu va fi în fapt abolită decît în ziua în care războiul și sărăcia vor dispărea din viața oamenilor. Adică niciodată. Pînă atunci, orice transmitere a unor gînduri către un public va interesa statul
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
Apoi cumpăram o sticlă de lapte, pâine, ceva. Mâncare, cărți și ziare, asta cumpăram, ca la hotel, întotdeauna mi-a plăcut să trăiesc la hotel, acum aveam o ocazie, în București trăiam pe permanent picior de plecare, ca într-un perpetuu tranzit. Eterna tobă târguiam, ceva cu preț fix, ca să nu mă tocmesc, să nu fiu obligat să negociez, să dialoghez. Îmi era interzis să vorbesc. Variantele de dialog sunt mereu aceleași. De obicei, pot citi de pe buze. Și prețurile de pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
din ce motive. Este păcat că am umplut două pagini vorbindu-ți de un nerod, motive mai adînci ar fi trebuit să lumineze epistola aceasta. Poate data viitoare. Altceva?! Sînt tot în munți, îmi rezum zilele citind mult, scriind cu perpetuă nemulțumire, ducîndu-mă la o școală unde puștii sînt frumoși și puturoși. Îmi pun la punct încă un manuscris, deja am trimis unul la "Cartea Rom. (Românească n. red.)", dar nu am prieteni pe acolo, nici n-aș suporta să fiu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1459_a_2757]
-
la Iași. Am citit mult, dar habar n-am ce știu. Poate pentru că niciodată n-am știut să-nvăț sistematic. Acum, însă, sigur și pentru că filistinul acela de director și-a dat completamente în petic, de aici o stare depresivă perpetuă. Nu știu tu cum ești, dar eu nu pot nici să adorm noaptea dacă cineva mă jignește în halul ăsta și fără nici un motiv serios. Motivul poate fi totuși neputința-le, incultura în care zac, apărîndu-și condiția de intelectuali într-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1459_a_2757]
-
am fost cu ei la Voroneț și Moldovița și Sucevița și mai ales la Putna, unde am plîns o bucată de cer și o bucată de pămînt în preajma acelui mormînt sfînt. Știi că am ceva nereligios în mine, o inapetență perpetuă pentru ritualurile de orice fel, însă drumurile acestea pe la mănăstiri sînt între cele mai frumoase drumuri ale vieții mele. Cred că am tare mult bun-simț în fața valorii, fie ea laică sau de altă nuanță. Deci, multe zile cu acei copii
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1459_a_2757]
-
niciodată!” Iolanda Balaș-Sötter “ Sacrificiile sunt mari, dar satisfacțiile sunt pe măsură!” Elisabeta Lipă “Sportul de performanță este deosebit de dur și ar trebui apreciat la adevărata lui valoare.” Dan Grecu “ Pentru mine tenisul a fost un spectacol, un spectacol de tenis perpetuu în care eu am fost și autorul, și regizorul, și sufletul, dar și actorul.” Ilie Năstase “ Aș dori ca spiritul olimpic să fie un model de conduită morală pentru viitoarele generații de tineri sportivi.” Diana Mocanu “Sportul de performanță românesc
Educaţie olimpică by Gynetta VANVU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101019_a_102311]
-
mergi la școală. Ai dreptate, Serioja. Și a plecat. Iar eu m-am dus și m-am cuibărit pe salteaua de paie la spatele fratelui meu Radu. Doamne, oare pentru cei mereu nedreptățiți, care-și duc existența cenușie într-o perpetuă și amenințătoare sărăcie contabilizată cel mult de la o zi la alta, mai sunt speranțe pe lumea asta într-un trai mai bun? Sau vom afla răspunsul într-o altă galaxie cu un mod absolut diferit de organizare socială? În ce
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
să diminueze căldura acumulată sub învelitori. În sobă, tizicul a mai pâlpâit anemic de vreo câteva ori stimulat de curenții de aer circulând prin horn, apoi a devenit cenușă. Își făcuse pe deplin datoria și acum se retrăgea spre odihnă perpetuă în cimitirul celulelor moarte. Mircea însă, consecvent cu sine însuși, neluând în seamă amenințările tot mai tranșante și transparente ale atacanților mercenari, puși în solda crivățului atotputernic, numai el pasionat până la viciu de muzica interpretată și compusă de el cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
gătit și pentru celelalte nevoi. Și cum toate în viață au un sfârșit, s-a isprăvit și cu prăpădenia asta de crivăț, care, în ticăloșia lui arhicunoscută, n-a plecat cu mâna goală ci, a luat cu sine câțiva nevoiași perpetui, sărăntoci și nenorociți care mai mult se chinuiau decât trăiau, făcând degeaba umbră pământului și pentru care moartea a fost o binefacere, neavând nici de unele, nici de altele și, după cum s-a putut constata, nemaiavând în final nici zile
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
Ion Budai-Deleanu) Ce mai! Raiul în toată splendoarea lui! Iar alături, în boschete cu iarbă grasă și suculentă, sub lumina unui soare lasciv, femei de o frumusețe răpitoare, cu nuri tulburători și magnetizanți, te îmbiau la o iubire incandescentă și perpetuă ca în visele adolescentine dominate integral de vraja copleșitoare a sexului opus. O, Doamne! Paradisul fericirii veșnice! Amin! Însă, după cum ne asigură filosoful din Cilice Simplicius, "Panta rhei..." (Materia curge...) Viața merge înainte și noi odată cu ea. E cazul să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
din repertoriu, lucrurile stăteau cum să vă spun? ceva mai delicat, mai intim, mai personal și pasional... Asta și pentru faptul că fără discuție piesa este de o profunzime insondabilă; sufletul omenesc rămânând și pentru cei mai avizați psihologi o perpetuă enigmă. "Când eram pe Ialomița Mă iubeam cu tanti Mița..." (Cântec popular) Ooo, Doamne, cum să nu te cutremuri de adâncimea și universalitatea unor atare sentimente? Sărmana!... Cât a suferit biata femeie care în ciuda eforturilor depuse, a refuzului, a voinței
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
a Societății de Psihiatrie Românești. Am avut prilejul ca în frumoasa, dar îndepărtata mea studenție clujeană, să mă aflu în vecinătatea spirituală și profesională a unor mari dascăli de excepție de la care am învățat că medicul este un student etern (perpetuu) și că experiența medicală și de viață acumulată este ca o comoară ce trebuie transmisă urmașilor spre păstrare și sporire. Tot de la ei am învățat că în știința ce o acumulăm. Toate acestea au o uluitoare capacitate distructivă a omului
Frânturi din viaţa unui medic by Popescu Georgie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1175_a_1888]
-
de toți fără nici o pierdere pentru nimeni, căci își extrage valoarea din interiorul său, nu din exterior, din lucrurile schimbătoare. În aceste condiții, ființa umană este lipsită de putere și incapabilă să formeze o societate cu adevărat loială de prietenie perpetuă și indisolubilă cu ceilalți; căci societatea căreia îi aparține va fi condiționată de împrejurări. Formalitățile exterioare pot fi respectate în toate privințele, iar semnele convenționale de afecțiune pot fi schimbate la nesfîrșit. Oricum, întotdeauna există o limită implicită în uniune
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
asupra Episcopilor. Benedict al XII-lea, care a preluat Scaunul apostolic în anul 1334, le-a făcut aproape univer-sale. Bonifaciu al IX-lea, la încheierea acestui secol al XIV-lea, a extins annatele (anualele) asupra Episcopilor și le-a făcut perpetue. 177 Această observație explică faptul care, altminteri, pare de neexplicat. Conciliul de la Basel, susținut de puterile laice, anulează competențele pontificale. Care a fost adevărata și profunda înțelegere a politicii principilor atunci cînd s-au plasat de partea Conciliului din Basel
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
de Realitate. Spectacolele sale ne restituie originea sacră a teatrului, muzicii și dansului. Spiritualitatea prezentă În creația lui Andrei Șerban este o spiritualitate vie, fără frontiere, singur liant al unei umanități dezorientate. Fundamentul său este esența Însăși a mișcării, a perpetuei transformări a realității vizibile și invizibile. Înțeleasă astfel, spiritualitatea semnifică prezența unui limbaj universal al trecerii dintr-o lume Într-alta, al armoniei diferitelor niveluri de Realitate. Spectatorul resimte instinctiv că ceea ce el crede a fi banal, haotic sau tragic
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
succesului. Pasionat fără intransigență, el este tolerant fără nici o concesie de substanță. Simplitatea sa surprinde - nici o urmă a infatuării de mare maestru și profesor nu umbrește prezența sa umană. Andrei Șerban nu Încremenește În propria sa statuie: el rămâne un perpetuu căutător al Adevărului. Cartea prezentă este un mare cadou făcut culturii române. Cetățean al planetei, Andrei Șerban detestă frazele și acțiunile patriotarde. Dar Andrei Șerban rămâne român prin geniul transgresiunii, care a permis câtorva creatori din spațiul nostru nativ să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
cu atat mai mari, cu cat perioadă lor de viat... ar fi mai lung.... Dac... obligațiunile sunt vândute c...tre investitorii str...ini, infuzia de lichiditate nou... este inevitabil... și BNR ar trebui s... intervin.... Exist... și posibilitatea unor obligațiuni perpetue, dar nu este clar c... ar fi acceptat... de cei care doresc desp...gubiri totale cât mai grabnic. Tabloul schițat mai sus trebuie contextualizat având în vedere intrarea României în UE în 2007, care va aduce în prim-planul politicii
[Corola-publishinghouse/Administrative/1898_a_3223]
-
și misterios. O primă temă, plină de frământare apare în pianissimo la viole și viori, pentru ca, pe neașteptate, orchestra să atingă o ritmică nestăvilită, căutând parcă o ieșire spre lumină. Simțim o revărsare afectivă, care atinge moravuri variate, într-o perpetuă mișcare contrapunctică, marcată pregnant de celulele ritmice, care încarcă de tensiune contextul. Partea a treia a romanului, intitulată Focurile și păstrând ca pe o constantă a expresiei tautologia (evidentă încă din primele capitole: Scânteia, Flăcări, Focul), accelerează ritmul, drama fiind
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Carmen Bocăneţ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1355]