3,080 matches
-
condiție: să-și facă ordine pe masa de lucru. Condiție dificil de satisfăcut. E în impas. Noaptea, visează că un fluviu de hârtii și de cărți o duce într-o direcție necunoscută, de unde nimeni nu se întoarce. Ziua, obosită să răscolească în vechea hârțogărie, continuă să facă ceva nou, cu ordinatorul pe genunchi. Sleit, locotenentul coborî pe plajă la sfârșitul după-amiezei și se întinse pe nisipul călduț, dinaintea mării calme, înroșită de apus. Privind suprafața apei, avu impresia că șiroia de
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
Solomon, mort în al doilea tren al morții. În ziua de 29 iunie dimineața la ora 7, au intrat la noi doi sergenți de poliție și un plutonier cu revolvere întinse spre noi să ridicăm mâinile și-au început a răscoli toată casa, tot ce era mai de preț mi-au luat, și nu era destul, ne-au izbit din casă să trecem în convoiu pe bărbatul meu, cu copiii. Și când m-a izbit și pe mine eu m-am
Al doilea război mondial : Holocaust, rasism, intoleranţă şi problema comunităţilor evreieşti din România şi Italia : ghid pentru predarea istoriei holocaustului în liceu, cu ajutorul platformei on line by Serinela PINTILIE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101009_a_102301]
-
puținelor bijuterii aflate în casă chiar de către un fost vecin, legionar, de meserie cizmar. De asemenea, la un denunț făcut de un necunoscut s-a făcut o descindere la fiul meu Leib Moscovici, în anul 1942, unde, după ce s-a răscolit, s-a găsit corespondența din America de la rudele noastre, corespondența care a fost declarată subversivă și dânsul închis pe timp de 1 an la închisoare, iar tot ce era de preț, ca aur, bijuterii și bani, s-a confiscat în favoarea
Al doilea război mondial : Holocaust, rasism, intoleranţă şi problema comunităţilor evreieşti din România şi Italia : ghid pentru predarea istoriei holocaustului în liceu, cu ajutorul platformei on line by Serinela PINTILIE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101009_a_102301]
-
a lui Nikita Mihalkov, un imperialist cu reflexe antisemite tot mai deranjante. O observație în treacăt. Pe străzile orașului, numeroase mașini ale poliției în alertă. Cred că am văzut vreo cinci într-o oră. Dacă la New York, în Manhattan, ești răscolit clipă de clipă de sirenele mașinilor de Salvare, la Sankt-Petersburg te siderează urletul continuu al echipajelor de poliție. Poate că exagerez... Se pare însă că, în „orașul-erou”, criminalitatea nu e doar o vorbă de speriat străinii, ci o realitate tristă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
ca amintire a dezastrului. La începutul secolului 20, în fața Reichstagului se înălța memorialul lui Bismarck, flancat de două fântâni arteziene. În fața lor se desfășurau fastuoase ceremonii de stat. Evident, n-a rămas nimic din vechile aranjamente, doar un imens maidan răscolit de buldozere. După război, locuitorii orașului au transformat piața din fața Reichstagului într-un câmp cultivat, acoperindu-l cu straturi de zarzavaturi, pe care le pliveau cu spatele la imensa clădire delabrată. Acum, edificiul, renăscut din propria cenușă, a devenit sediul Parlamentului Germaniei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
zdrobit și se va întoarce la 15 august pentru înmormântare. Va sădi acolo un tei care stă și azi drept căpătâi mormântului ei. Chiar a doua zi, pe 16 august, scrie, pe spațiul liber al unei petiții începute și neterminate, răscolit de amintirea iubitei, declanșată, evident, de moartea mamei: O, dulce înger blând,/ Cu ochi uimiți de mari,/ La ce mai reapari/ Să-ngreui al meu gând?/ Părea că te-am uitat,/ Că n-oi mai auzi/ Că-mi amintești v-o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
o altă parte a caracterului său care-i întregește portretul: Eu singur... cumpăram cu toptanul, biblioteci risipite al oamenilor bătrâni a căror clironomi apoi mi le vindea pe un preț de nimica, ca hârtie numai. Și-n asemenea cărți el răscolea c-un fel de patimă și-mi cumpăra cele mai obscure și mai fără de-nțeles269. Foarte adesea, portretul lui Eminescu apare ca fiind unul al bărbatului care luptă pentru cucerirea sa. Dacă femeia este cea care vrea să-l cucerească
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
de muncă și pasiune. Erau și ei de acord că lucrurile de valoare, a căror perenitate nu poate fi contestată, nu pot fi realizate de oameni superficiali. Ei știu din proprie experiență ce Înseamnă să mergi pe urmele trecutului, să răscolești, aproape să te bați, pentru a readuce la lumină adevărate comori a căror strălucire timpul nu o poate șterge chiar dacă unii - din nepăsare - trec cu indiferență peste ele. Am avut de curând acest sentiment, reușind să organizez un medalion „Ionel
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1279]
-
și țărănime, cu lucrările sale, la Muzeu. Mi se pare că d-na Spiridon, fosta mea elevă, e la Flt. Cercetați-o! Din păcate fotografii din epoca studențească nu mai posed. Nu țineam deloc atunci la mutra mea. Să mai răscolesc și dacă găsesc trimit cu plăcere. D-lui Prof. V. Popa i-am trimis un destul de larg Curriculum vitae În care e vorba și de activitatea mea ca student. Da, iubite d-le Dimitriu, tot la ce n-am cerut
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1279]
-
Bft.” data=”14 iulie 1972”> Iubite domnule Dimitriu, Întrucât d. prof. Popa Îmi cere - În ceea ce-l privește - din Monografia plănuită, să-i scriu Într-un mod, ca să Întrebuințez un termen acum la modă, exhaustiv despre activitatea mea la Flt., răscolind prin cele hârțoage vechi și uitate, am mai scos la iveală unele, pe care, poate, ai putea mata să le folosești, În partea ce-ți revine (Activitatea germanistă), de aceea le trimit aici anexate. Îmi pare rău că În presa
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1279]
-
Citea, Întradevăr, nespus de atractiv din Creangă și Sadoveanu. Gh. Holban ce face? Unde este? N-am mai auzit nimic despre dânsul și n-am știut, că are o fiică atât de distinsă, ca d-na Calistru . Multe ați mai răscolit, dragă domnule Dimitriu! Nu știam că folcloristul Ion Teodorescu din Broșteni mai trăiește. Trebuie să fie tare bătrân (mai ca mine!). E bine să-l cultivăm pe d. Băcescu, poate ne ajută la „Mărturii”, să colaboreze și să se publice
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1279]
-
sunt necesare, ar putea să vă dea contimporani de-ai mei - colegul Cardaș , Dl. Ghelemé etc. Casa memorială a oamenilor de seamă din Fălticeni, pe care am avut cinstea s-o vizitez În frumosul octombrie din acest an, mi-a răscolit profund sufletul, la glasul amintirilor... Începând cu cei cari mi-au pus Întâi pana-n mână - În clasele primare... Arhipescu 1900/1; Gh. Tutoveanu poetul, clasa II, 1901/2 - Radu - apoi Mihail Sadoveanu 1902/3 - clasa III, Serafim Ionescu 903
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1279]
-
ne-au denunțat, dar n-au avut mare merit, căci nu aveam naivitatea de a-i ține în curent cu secretele noastre. [S-au împărțit în două echipe, una sub conducerea doctorului Cantacuzino, una, cu ofițerul, sub a mea. Pe când răscoleau în sertarele din camera de culcare și în dulapul meu cu rufe, mă prefăceam că citesc jurnalul, trântită într-un fotoliu și neui tându-mă la ei.]( Ediția a II-a, 1996, p. 170.) În camera de baie au pășit cu
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
a primit-o cineva, pe la amiază, după ce a așteptat ore în șir în fața unei porți de fier, lîngă soldatul de pază. Apoi, mama a tăcut, îndesîndu-și mai bine spatele în soba caldă, iar tata, așezat pe scaun în fața sobei, a răscolit jarul. Eu stăteam undeva pe pat și ascultam cu gura căscată. Să nu care cumva să spui la cineva ce vorbim noi în casă, mi-a spus mama, că ne leagă pe toți și ne duce... "Ne leagă pe toți
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
sînt în stare să pun pe talerul balanței, balanță la care, pe celălalt taler, Livia pune atît de mult. Intru în sala compresoarelor, apoi ies pe ușa din celălalt capăt, străbat un culoar și mă opresc în fața ușii biroului meu, răscolind din mers buzunarele, căutînd cheile. Cheile nu-s. Rămîn un timp în fața ușii și mă gîndesc. Aseară am răscolit buzunarele în căutarea unei hîrtii, am scos cheile și le-am pus pe o măsuță, în holul apartamentului Liviei. Acolo le-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
Intru în sala compresoarelor, apoi ies pe ușa din celălalt capăt, străbat un culoar și mă opresc în fața ușii biroului meu, răscolind din mers buzunarele, căutînd cheile. Cheile nu-s. Rămîn un timp în fața ușii și mă gîndesc. Aseară am răscolit buzunarele în căutarea unei hîrtii, am scos cheile și le-am pus pe o măsuță, în holul apartamentului Liviei. Acolo le-am uitat. Acum vreau să intru în birou, așa că merg în atelierul mecanic și-l caut pe Ghiță. Îl
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
descui lăcățelul pus la ușa dulapului. În dulap, deasupra tuturor dosarelor, stă agenda de lucru, pe care o iau și o bag în buzunarul din dos al scurtei îmblănite, în locul mănușilor. Pun termo-plonjonul în cana cu apă, torn zahăr și răscolesc dosarele de pe raftul de jos în căutarea unui plic de ceai chinezesc; știu că aveam vreo cîteva, aduse acum vreun an. Am găsit unul, îl spăl de praf la chiuvetă și-l pun în cana cu apa în clocot. Mergînd
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
ton jos, obosit. Da-da, ți-i trimit. Ba am să vin și eu cu ei, să conduc lucrarea, răspunde Ion calm, înfruntîndu-mi privirea. Și nu uita! Ți-am împrumutat 50 de lei... Ies din clădire și traversez aleea centrală, răscolit de discuția purtată cu Nelu Arbore, căruia, de cînd mă știu, i-am zis Ion, pentru că nici el, pînă să intre la școală, n-a știut că în acte e înregistrat Nelu un moft de-al lui bunică-su, care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
lucrările de control ale elevilor. Ori cu vreo elevă, rîde doamna Petrache. Cu ce-ți putem fi de folos? O cafea? Nu, mulțumesc! Vreau coeficienții de compresie ai gazelor din studiul ce l-ați făcut. Îi vrei acum? Trebuie să răscolesc toate sertarele... Vin mîine. Cineva bate la ușă, apoi intră. Sărut mîinile, bună ziua! zice. Mă întorc și-l privesc: e Vlad. Are o salopetă făcută de comandă, în care pare și mai înalt și mai bine legat. Își scoate casca
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
făcut cafele și-am vrut să torn lichior de cireșe în pahare. "Nu turna, mi-a spus, noi nu bem." Credeam că a greșit persoana de-a zis "noi", dar am trecut cu vederea și eu am băut. Mi-a răscolit cărțile, a admirat unele dintre ele și s-a mirat sincer găsind cîteva care discutau din punct de vedere științific problema religiei. M-a întrebat dacă am studiat Biblia. Eu i-am răspuns că n-am avut ocazia. A deschis
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
înciudată, s-a găsit să reclame că ouăle sînt stricate..." La care eu, zîmbindu-i cu candoare, i-am replicat: "Dobitocul ăla am fost eu". Acum, "musafira" servește la raionul de pîine. Îmi face mare plăcere să cumpăr pîine de la ea: răscolește tot raftul pînă alege pîinea cea mai arsă și mi-o dă. Eu, politicos, îi mulțumesc și-i las cinci bani drept bacșiș. Alteori, îi las și pîinea pe tejghea. Graur are o explozie de rîs care răsună pe toată
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
îi voi telefona doamnei blonde în vreo dimineață, de-aici, de la combinat. Așa, un telefon de curtoazie, s-o întreb dacă nu mai are nevoie de filamente. Afară, pe aleea ce duce spre secție, gîndul unei delegații la București mă răscolește ca o dorință, că-mi vine să mă întorc, să urc la etajul zece. Departe, pe alee, zăresc un cap brumat, ca un buchet de flori mici, albe: e Tamara, intră în clădirea Serviciului energetic. Am tresărit, micșorîndu-mi pasul. De ce
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
întîmplat să șteargă cu palma parbrizul tocmai cînd treceam eu pe lîngă mașina domnului Florea. E bine că atunci, demult, n-am mai continuat să fiu ridicol făcîndu-i curte. Don Șef îi spune economistei despre ce e vorba, iar economista răscolește cîteva dosare, se convinge că instalația de filamente funcționează la capacitatea proiectată, apoi scoate formularele de contract colectiv și începe să le completeze. Eu m-am așezat într-un fotoliu, la invitația economistei, privind aiurea într-un colț, în timp ce Don
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
ușile, prostia tot s-a auzit... Ești grăbit? Oarecum. Atunci, stai aici. Mă duc eu la șefă, că dacă te duci tu, trebuie să faci anticameră vreo jumătate de oră, sau măcar să stai vreo douăzeci de minute în picioare pînă răscolește ea un dulap, căutînd un dosar, să ai timp să cugeți cît de mare este ea și cît de mic ești tu... Mă pregătesc pentru o așteptare lungă, așezîndu-mă mai bine în scaun, dar peste cîteva minute Liliana se reîntoarce
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
oferi un foc. Mi-am uitat bricheta acasă. Ați fost pe acasă între timp? o întreb. Cum adică?! Mai înainte, cînd am fost aici cu domnul Ștefănescu, aveați bricheta. Da?! rîde ea. S-o caut... Trage un sertar, apoi altul, răscolind cîteva hîrtii sub care nu găsește nimic. "Vrei teatru, frumoasă doamnă, îi zic în gînd. Teatru să fie!" Mă ridic din fotoliu, cu casca sub brațul stîng, mă apropii de biroul ei, trag sertarul din care am văzut că și-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]