2,172 matches
-
fac pași în direcții greșite. — Aluatul e dospit, urmează ca noi să-l băgăm la cuptor, se hotărăște domnul Președinte să pună punctul pe i, n-a vrut și pace, a venit timpul să suporte consecințele. Sper că n-aveți remușcări, îl îmbărbătează Monte Cristo, ce am stabilit rămîne stabilit, vrea să fie sigur. Voi sînteți grupul cel mai important, oamenii din stradă, contactul cu exteriorul, recunoaște domnul Președinte. Va fi foarte riscant, dar o să încerc să vă țin pe cît
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
am aplecat după o piatră ia-l de unde nu-i. Uite că își revine, observă Gulie aplecîndu-se asupra Curistului, hai că știu că ați făcut-o intenționat, zice Roja, o să-mi cer scuze, zice brusc Tîrnăcop, simțind în piept o remușcare intensă chiar în clipa în care Curistul deschide ochii, își duce un deget la rană și întreabă, unde sînt, ce mi s-a întîmplat, cine mi-a spart dinții? Ăsta și-a pierdut memoria, îi face Roja un semn cu
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
Vezi cum e, zice domnul Președinte, nu știi niciodată ce tîmpit poate da peste noi, e mai sigur să conduci tu, îi explică, o să ți se pară o nimica toată. Trebuie să judece la rece, să lase la o parte remușcările, Baricada fusese de la început sortită eșecului, chiar dacă lui nu i-ar fi umblat deloc gura. Prea fusese totul cusut cu ață albă, începu să se gîndească mai bine la ce i se întîmplase, prea multe muște se învîrteau în jurul aceluiași
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
Președinte colegul lui Gorbaciov? N-au fost Regizorul, Picioruș și Potăiță cei mai buni prieteni la Academia de Marină din Constanța? Ce dovezi mai clare ne trebuie ca să fim siguri că toți sînt făcuți din același aluat? Așa că fără nici o remușcare poți continua să asculți pe la toate ușile în dosul cărora scîrnăviile astea își pun la cale comploturile. — Ce mai individ cu două fețe, zice domnul Președinte. A-nceput el să ne explice cum e cu traficul de influență, că depindem
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
c-o să mă întrebi despre asta. Dacă nu cumva femeile astea, care cu ani în urmă i-au căzut pe rînd la picioare, n-or mai fi avînd și acum cine știe ce slăbiciuni față de el, dacă nu cumva le-o apuca remușcarea la gîndul că datorită lor, el marele amorez de altădată o să ajungă un neica nimeni. Să știi că te înșeli dacă încă îți mai imaginezi că Roja îl mai are pe vino-ncoa așa cum îl avea cu cîțiva ani înainte
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
deoparte pentru zile negre. Nici prin cap nu-i mai trecea că Milițică ar putea să mai dea pe acasă și să rămînă peste noapte, își luase de mult gîndul că ceva l-ar mai putea schimba. Și atunci ce remușcări mai poți avea, cînd te gîndești că de fapt pe el nu l-a interesat niciodată viața ta, că tot ce a urmărit a fost doar propriul său interes? Era al naibii de frig înăuntru, instalația de încălzire a clădirii intrase în
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
lungă, liniștită, Înconjurată de copii și nepoți. Într-o zi i-a spus Petru: Mă tem că i-aș corupe. Râse. Petru roși. Se ridică de la masă scandalizat, convins că protestul său astfel exprimat va trezi o cât de mică remușcare În sufletul ei. Se reîntâlniră În pat și conflictul se aplană tot datorită ei care găsea oricând un truc nou cu care Îmblânzea pudoarea de fier a iubitului ei. Brândușă aștepta respectuos ca musafirul „să mai deguste o dată Ottonelul” și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
de bucurie suficient de puternic pentru a trezi Îngrijorarea câtorva vecini care ieșiră În stradă, gata să intervină. Cum doar paza bună trece primejdia rea, cei trei hotărâră că o apropiere furișată de geamul bucătăriei era singurul leac Împotriva unor remușcări târzii. Așa Îl zăriră pe Flavius-Tiberius sărutându-și mai Întâi mama, apoi tatăl. Scena urma să fie povestită a doua zi În felurite moduri Întrucât nici unul din cei trei vecini nu auzise vreun cuvânt din cele pe care cu nepăsare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
ochii spre cer zări lumina ca de far a mansardei. Domnul Șendrean era o persoană cu care se putea sta de vorbă la orice oră. Mai ales În chestiuni delicate. Intră În curte și apăsă pe butonul soneriei, prelung, fără remușcări. Așteptând să i se deschidă, avu timp să se mire că ajunsese la ușă fără complicații. Urcase scara fără să se Împiedice și găsise soneria cu ușurința cu care la el În casă găsea pe Întuneric Întrerupătorul electric de la baie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
renglotă, preferam să strâng În pumn flaconul de Eau Sauvage care Înseamnă Apă Sălbatică și care nu cadrează cu străvechea noastră civilizație. Ghidul nu-mi lua seama. Părul Îi strălucea ca o perucă de wolfram conectată la un grup electrogen. Remușcările și părerile de rău au și ele strălucirea lor. Urma să beneficieze de o concediere măreață și lucrul acesta Îi mai tăia din tristețe. I-am spus totuși: Domnule ghid, nu-ți face sânge rău! Oricum nu-i puteai opri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
după crânguri, după copacii „adevărați“. Cu una sau două excepții - și anume terenurile mlăștinoase din Essex și tundra arctică -, am urât Întotdeauna ținuturile plate și lipsite de arbori. Acolo timpul pare că s-a Înscăunat ca stăpân și ticăie fără remușcări, asemeni unui ceas. Copacii Însă urzesc timpul sau mai degrabă plămădesc o varietate de timpuri: când dense și abrupte, când calme și Întortocheate, dar niciodată greoaie, mecanice, monotone fără de scăpare. Încă mă mai cuprinde acest sentiment În clipa În care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1911_a_3236]
-
trag din nenorocitul de Aberdeen, așa că am venit în America imediat după Primul Război Mondial. Am ucis o mulțime de compatrioți de treabă de-ai tăi în timpul războiului ăluia, flăcău! Dar și ei încercau să mă omoare, așa că n-am remușcări. L-ai văzut pe Balto în hol? Am dat din cap a încuviințare. Madeleine gemu. Ramona Sprague tresări și își înfipse furculița într-un cartof. Emmett continuă: — Vechiul meu prieten visător, Georgie Tilden, l-a împăiat. O grămadă de îndeletniciri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
doar ce a putut. I-a provocat o pagubă neînsemnată. Probabil că Emmet a ratat niște afaceri fiindcă fost îndepărtat din consiliu. — „A făcut ce a putut“ nu-i un epitaf chiar de lepădat. Jane zâmbi sarcastic. — L-au năpădit remușcările. Eldridge era proprietarul unor clădiri din mahalalele din San Pedro. Când a aflat că are cancer, a început să se simtă vinovat. Anul trecut a votat cu democrații, iar când aceștia au câștigat alegerile, s-a întâlnit cu unii din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
ea aranjase să cădem unul în brațele altuia fără nici o piedică. Luase vina asupra ei și niciodată n-a mai scăpat de ea. Celălalt motiv pentru care lui Re-nefer i-a fost milă de mine e unul mai important decât remușcarea. Ea spera la un nepot - cineva care să-i ridice mormântul și să răscumpere irosirea vieții ei, cineva pentru care ar fi meritat să trăiască. De aceea, înainte de a pleca din Canaan, Re-nefer s-a adunat și l-a trimis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
Dinu. Singurul farmec pe care l-am cunoscut în această luptă pentru a-mi cuceri o identitate a fost unul veninos; și singura lecție pe care o învățam zilnic era aceea a urii. Dacă tata încerca uneori, probabil cuprins de remușcări, să mă mângâie, îl respingeam. Eram mai încăpățânat decât el. Când mă bătea, se oprea să mă întrebe: „Mai faci?” Aștepta să zic un „nu” de circumstanță, ca să mă lase în pace. Nu era, în fond, un om rău și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
îngâna Călugărul când era beat. Erau melodii tărăgănate, în care te așteptai să fie invocat cerul, dar deodată descopereai, uimit, că fostul călugăr își amintea de o femeiușcă pe care o iubise. Când se trezea din beție, era cuprins de remușcări negre. Striga: „Sunt un gunoi, Doamne, un gunoi” și se lovea cu capul de podea. Se ruga lui Dumnezeu să-l ierte, bătea mătănii, apoi în disperarea pocăinței se îmbăta iar. Nimeni nu știa cum făcea rost de băutură, unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
În lumină limitele În acest domeniu, dar desenele lui Du Maurier - mai mult desenele decât textul, uneori greoi, de dedesubt - transpuneau observarea cu finețe satirică a comportamentului social, pe care Henry o găsi utilă și sugestivă În timp ce, mutându-și fără remușcare sediul din America În Europa, În anii ’70, Își construia propria ficțiune comportamentală „internațională“. Când Își vizualiza personajele britanice, când le Îmbrăca, le făcea să se așeze sau să se ridice, să umble de colo-colo și să poarte conversații În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
Henry veni cu una sau două sugestii, pe care Daly le respinse. Într-o stare de exasperare abia stăpânită, Henry Îi trimise o listă cu șaizeci și patru de alternative la titlu: Izbăvirea, Amânarea, Remediul, Eliberarea, Răspunsul, Alinare, Compasiune, Născocire, Remușcare... lista acoperea o foaie Întreagă de hârtie, pe trei coloane. Daly, care părea insensibil la ironie, le respinse pe toate, pentru că nu atrăgeau atenția asupra rolului Adei Rehan - așa cum, desigur, o făcea titlul inițial. În cele din urmă, căzură de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
demonstra că, pe parcursul lor, nimic nu Îl pregătise pentru obiecția fundamentală pe care Daly o făcuse În ultima clipă. Epistola aceasta era Însă mai mult menită să Îi aducă lui Însuși satisfacție și ușurare, decât să Îi provoace lui Daly remușcarea sau măcar jena. Individul era, după cum Îi declară lui Elizabeth Robinson, un mizerabil. Amiciția lui cu tânăra aceasta evoluase constant În ultimul an sau doi. O ajutase cu sfaturi privind piesele lui Ibsen, Dumas fiul sau ale altor autori străini
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
closet, trebuia să străbată sufrageria. În sufragerie tronau trei cotoroanțe, femei foarte în etate, pe care le mai întîlnise în cartier. Dădu bună seara și își ținu calea sa. Prin ușa de la baie, de afară, madam Nicolici îi comunică din remușcările sale referitoare la soțul său, după care se simțea și acum atât de văduvă. Din părerile sale de rău privitoare la Răposat. Cică spectrul Răposatului se abătuse în această după-amiază, pe aici, pe-acasă. Douăzeci de minute se tot învîrtise
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
cunoscut pe soțul meu, l-ai luat la ochi, l-ai urmărit neobosită și, finalmente, mi l-ai furat. Niciodată... nici măcar o singură dată... nu ți-ai exprimat nici cea mai mică urmă de regret față de mine, n-ai avut remușcări pentru comportamentul tău. De fapt, din câte mi-a spus James, mai că te-ai dat peste cap, în mai multe ocazii, ca să-l împiedici să mai rămână prieten cu mine... Deborah a făcut o pauză, cât să mai ia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
toată numai amabilitate cât i-a condus pe cei trei spre ieșire. Elfrida descoperi că era enervată de răstimpul lung în care contesa și-a lăsat mâna să se odihnească în mâna lui Vultur-în-Zbor și de expresia îde recunoștință? de remușcare?) din ochii acesteia, dar apoi s-a corectat repede. Pentru ea nu avea nici o importanță. Ea își iubea soțul. Soțul ei o iubea pe ea. Știa că mariajul Cerkasovilor însemna doar păstrarea aparențelor și că se perpetua doar din pricina oroarei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
madame, a zis Media. Și, după o pauză, a adăugat: — Mie-mi plac femeile. — Nu fii trist, a spus Media. Nu, draga mea, a zis absent Virgil. — îmi pare rău c-am întrebat de el, a spus Media, plină de remușcări. — Nu asta-i problema, a răspuns el. Gorful îl avertizase: era irelevant, redundant. Nu va mai juca nici un rol în povestea muntelui Calf. Gorful îl avertizase și, din moment ce Vultur-în-Zbor alesese viața din K, se părea că gorful avusese dreptate. — Pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
să intre? a întrebat bănuitoare Iocasta. — Bineînțeles, a răspuns Virgil. E un prieten de-al meu. Dar ea? a întrebat Iocasta. Sfânta Elfrida, cea îmbrăcată în alb la o zi după înmormântarea soțului ei. N-am auzit nici o urmă de remușcare în vocea ei. Elfrida spuse: — Nu sunt nici mai bună nici mai rea decât tine. — Te rog, Virgil! spuse Vultur-în-Zbor. Nu e în apele ei. Parcă-i ceva mai bine, spuse madame Iocasta, cedând. Păi, atunci intrați, amărâților, nu stați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
în brațele focoasei veri. O iubire nebună, trăită la intensitate maximă, care pârjolea totul pe pământ. Epuizat de pasiunea dintre ei, se retrăgea în brațele blândei toamne. Captivat apoi de misterioasa și eleganta iarnă, o urma hipnotizat, fără pic de remușcare că lasă în urmă o toamnă în lacrimi. Karina conștientiză în acel moment că femeia, pentru a păstra un bărbat lângă ea, trebuia să aibă calitățile celor patru anotimpuri. Ea fusese doar o toamnă în tot acest timp. Poate și
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]