2,720 matches
-
ieșit glorios din ,pauza de creație". Rareori un Goncourt a avut o funcție atît de salvatoare pentru un autor și pentru membrii familiei sale, precum cel din toamna acestui an. Weyergans, creditat de editori, inactiv literar în ultimii ani, dedat reveriilor pe marginea unei cărți a cărei apariție anunțată întîrzia la nesfîrșit, era asaltat de portărei. Delphine, consoarta răbdătoare, dar severă, se afla în pragul disperării, cele două fiice mature se întrebau ce se petrece cu tatăl lor, iar mama lui
Premiul Goncourt 2005 - Weyergans-Houellebecq 6 - 4 by Rodica Bin () [Corola-journal/Journalistic/11041_a_12366]
-
ardei. Mașina nu-ș' ce zice-n limba ei și calculează fără greș; iar după, imprimă costul blidului de supă. Amprentă În nisiposu-ți suflet, poezia-mi e numai urma unor pași, la ora la care, jucăușă, aurora îmi prelungește,-n alburi, reveria. Înoți în lapții zărilor opace, iar nudul tău dizolvă-ntreg decorul; trecutului i-asculți, o vreme, corul ce zumzăie tot mai confuz și tace. Reproșurile-mi strică pledoaria; speranța mea e floare de otravă, n-am vrut pământul tot servit
BÖSZÖRMÉNYI ZOLTÁN - O sumă de sonete by Șerban Foarță () [Corola-journal/Journalistic/11444_a_12769]
-
și tace. Reproșurile-mi strică pledoaria; speranța mea e floare de otravă, n-am vrut pământul tot servit pe tavă, ci doar un pic dintr-însul... Baliverne rostite-n timp ce aurora-mi cerne,-n tăcere,-n sita-i deasă, reveria. Poza Cum să fii sincer când o mască, ce,-apoi, se-aruncă la gunoi, mai fiecărui' dintre noi îi face-o față ca de iască? Înțepenim încă de mici în mucavaua ce dezvoltă pe-ascuns o pseudorevoltă de gang, - ce
BÖSZÖRMÉNYI ZOLTÁN - O sumă de sonete by Șerban Foarță () [Corola-journal/Journalistic/11444_a_12769]
-
care-l conducea pentru a nu îngădui tinerilor urmăriți de securitate și armată să se refugieze acolo! N-are rost să menționez însăilarea sa ficțională "Niște țărani", care i-a adus o anumită gloriolă în rândurile cititorilor rămași la nivelul reveriilor pășuniste, pentru c-ar fi pură pierdere de vreme. Nu fac caz nici de înalta funcție deținută în cadrul Băncii Internaționale a Religiilor, escrocherie financiară care-a sfârșit-o așa cum era programată să sfârșească: rușinos. Spun doar că e aberant ca
Soia și ciocanul by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/16385_a_17710]
-
oricărei iubiri sau prietenii adevărate. Firi bovarice, dar conștiente că fericirea nu poate fi găsită în cărți (și aici romanul poate fi suspectat de didacticism), deoarece propria fericire nu seamănă niciodată cu a altcuiva, cei doi nu se mulțumesc cu reveriile și își oferă un timp al răsfățului, cu sau fără asentimentul oamenilor, ignorând moralitatea unei vieți construite pe norme exterioare. Într-o lume în care vrei, nu vrei, se află tot ce mișcă, dragostea nebună le este descoperită și "simandicoșii
Prin lumea evgheniților by Dana Pîrvan-Jenaru () [Corola-journal/Journalistic/8983_a_10308]
-
colaps cardiorespirator e că aproape toți descriu același set de senzații, o sumă de trăiri a caror natură, dacă o judeci la rece, o pui în seamă halucinațiilor produse de fiziologia cerebrală, iar dacă o judeci la cald, sub imperiul reveriei religioase, o pui în categoria fenomenelor „parapsihologice”, termen inept care desemnează acel tip de percepții care, ieșind din tiparul etiologic al gîndirii cauzale, șunt așezate de tradiție în zona obscură a „adevărurilor de credință”. Tot ce ține de suflet și
În pragul morții by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/4384_a_5709]
-
cărți raportabile la spațiul timișorean de trăire și de cultură.(v. de ex. Povestiri cu strada depozitului) „Fiecare pagină din acest Fond Deleanu de la Biblioteca Academiei din Timișoara - scrie Ovidiu Șimonca în prefață - i-a prilejuit lui Daniel Vighi intense reverii despre istoria care se întoarce la noi, pe căi nu totdeauna oficiale...“ Am spus mai înainte despre Timișoara că este marele oraș vestic românesc. Ar fi să mai spun că este marele oraș vestic cosmopolit al României, astfel cum s-
Orașul din cutia de pantofi by Gabriel Dimisianu () [Corola-journal/Journalistic/3180_a_4505]
-
ambianța cititului e hotărîtoare pentru efectul lui asupra spiritului. Cînd contextul dispare odată cu suprimarea suportului tradițional, ceva se schimbă ireversibil. E ca și cum, în locul unei mîncări delicioase, ți se dă o pilulă chimică conținînd aceleași nutrimente. Lipsește însă gustul, savoarea și reveria. Într-un cuvînt lipsește spiritul, și rămîne litera. Pluralul european Scriitorul german Hans Magnus Enzensberger, în interviul acordat lui Ulrich Wickert în ziarul „Die Welt” (4 iunie 2012), se arată a fi un optimist ferm în materie de cultură europeană
Meridiane () [Corola-journal/Journalistic/4594_a_5919]
-
într-o substanță unică și acoperă totul cu voluptatea unui act fecundator și cu spaima enormă pe care o generează proximitatea vidului. Pămîntul, apa, aerul și focul, absorbite în pînză și în culoare, se manifestă simultan, în același tip de reverie și în aceeași compoziție, nu numai cu scopul de a-și spori puterea prin cumul, ci și cu acela de a redefini coordonatele vieții. Abolind orice convenție de tip retoric, anulînd pînă și cele mai palide pîlpîiri narative de care
Tandrețea gestului eroic by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/16598_a_17923]
-
cu Antonescu, nu curtenitor și amabil", afirma eurodeputatul democrat-liberal. "În competiția cu Antonescu, poți câștiga simpatie, în rândul publicului larg, mai degrabă căutând sprijin între simpatizanții centriști și printre pesediștii nemulțumiți că trebuie să susțină un penelist arogant decât întreținând reveria unei refaceri a Alianței DA. Centrul e, de fapt, cel care va decide competiția de la anul, nu minoritatea care se auto-identifică la dreapta. Dacă PSD va avea un candidat, lucrurile vor arăta, desigur, altfel. Deocamdată, însă, ar trebui să ne
PDL are nevoie de un prezidențiabil necruțător cu Antonescu, spune Preda by Crişan Andreescu () [Corola-journal/Journalistic/38256_a_39581]
-
în consecință, sînt mecanismele și resorturile adînci ale fascinației pe care arta și personalitatea lui Bitzan le exercită asupra conștiinței publice și asupra privitorului, în particular. în pofida faptului că artistul și-a delimitat foarte net universul și și-a restrîns reveriile la cîteva categorii de obiecte-reper, senzația de bogăție, de materie inepuizabilă și de acțiune formativă infinită se impune, dincolo de interesele imediate și chiar de nivelul de instrucție, tuturor categoriilor de spectatori. Pentru că Bitzan, spre deosebire de majoritatea confraților săi, contrar aparenței de
Radiografii în posteritate by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/9298_a_10623]
-
nevoie, egoist: Dar lăsați-mă, lăsați-mă în pace! Nu-mi pasă! Sînt obosit, obosit, obosit...de cenușă. Nu mai pot, nu mai pooot...vreau pe tușă! Vreau nani, vreau la mama, vreau acasă! Varianta oboselii dulci, a căderii în reverie de la Eminescu (“N-ai vrea ca nime-n ușa ta să bată”), preluată și de Cărtărescu (“N-aș vrea ca nime-n ușa mea să bată”), pare mai aproape de oboseala cioraniană (Cioran care dorea să-și pună pe ușă un
Oratori, retori și politicieni by Al. Ioani () [Corola-journal/Journalistic/13484_a_14809]
-
sau și le va mormăi în barbă, unul dintre protagoniștii scenelor care urmează. Ar putea fi junele acela...", să delege naratori din cei mai ciudați. Personajele sînt cele care scriu povestirea, ele sînt cele care își caută locul în această "reverie bine articulata epic pe marginea Mureșului". A povesti și, în ultimă instanță, a scrie ficțiune secularizează un act ritualic pînă cînd, cel puțin în istoria privată a unui personaj, imaginarul devine indiscernabil de fapt. Pînă la a înțelege acest lucru
Fictiuni by Florentina Costache () [Corola-journal/Journalistic/17711_a_19036]
-
și "tărâmul pustiu" al lui T.S. Eliot. Totuși evadările compensatorii (de obicei erotice) nu lipsesc și ele îi oferă, de fiecare dată, personajului-povestitor o măruntă consolare. Istoriile de dragoste evocate în carte sunt vii și tandre, având ceva din imponderabilul reveriei, al visului cu ochii deschiși, contrazis însă brutal de logica realității, "a vieții ce se viețuiește". Maja desnuda, infirmiera, nebuna, prostituata, blonda Alcira, Desdemona, femeile-magnolie, vânăta vorbitoare, Matilde ș.a.m.d. sunt, în general, figuri misterioase, spectrale, lipsite de trăsături
Un picaro al lumii dezvrăjite by Catrinel Popa () [Corola-journal/Journalistic/8825_a_10150]
-
rezonanță ludică, turnuri ironice ale frazei sau acolade fanteziste. Toate aceste texte, diferite ca factură și finalitate, poartă pecetea inconfundabilă a stilului autorului Toxicologiei; un stil livresc și ironic, delicat și incisiv, purtând încrustate în fibra sa aromele cărții și reveriile ficționalității.
Mircea Horia Simionescu – Dimensiuni ale prozei by Iulian Bol () [Corola-journal/Journalistic/5400_a_6725]
-
Păstori de bronz dispăruți în }ara Soarelui Apune Ce altă moștenire mi-ați lăsat decât urmele voastre Atât de numeroase încât nu știu cum să vă dibuiesc Ce altceva decât o inimă care nu bate decât pentru a se bate Decât această reverie în care încă încolțește un ideal Decât aceste versuri ce erup în mine fără încetare Pentru a scoate la lumină comorile voastre fabuloase Eu sunt acea rădăcină vie Nutrită mereu din sângele vostru Ce bâlbâie în noaptea pământului încercând să
Abdelaziz Kacem by Antoaneta Ralian () [Corola-journal/Journalistic/11353_a_12678]
-
domesticește tăcerea”, el însuși mărturisește că se desprinde foarte încet „din îmbrățișarea timidă a spicelor” și își adresează întrebări reticent-compensatoare: „Cine îmi spune/ cît de tare strălucește un astru/ cînd între mine și el/ sporește/ liniștea inimii?” (Frezii). Sau o reverie a însingurării consolator feerice: „N-aș spune că-i tîrziu - mă derutează/ freziile pictate într-un tablou reușit./ Porumbeii sălbatici bat încă din aripi,/ mai pot să-mi înalț privirile./ Nu anunț nimic.// Culoarea verii au revenirile mele - /albe poveri
Un neoromantic by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/3273_a_4598]
-
o apăsătoare așteptare. Nimic din starea reală interioară a introvertitelor personaje nu răzbate până la cititor. Strategia insolitării funcționează impecabil și aici. Puștiul Veniamin (un fel de nepoțel al lui Gavrilescu) vizitează bâlciul încărcat de personaje bizare și apoi are o reverie cvasi-inițiatică, în vreme ce Esmeralda, fata unui marinar plecat mai tot timpul pe mare, crescută izolată de lume de bunica ei, se simte atrasă fatal de leul circului, sosit pentru câteva zile în acel orășel, cu forța misterioasă și senzuală a necunoscutului
Recuperări by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/13105_a_14430]
-
sunt antinomiile ce conferă poeziei adâncime semantică și semnificație alegorică. Nu întâmplător, tonul ultimei strofe este melancolic și amar, scepticismul se insinuează treptat, într-o lume ce și-a pierdut profunzimea mitică, iar poetul, „martor clipei”, se retrage în spațiul reveriei elegiace. Farmecul poeziei Martor la porțile Orientului vine din acest amestec inanalizabil între gravitate și spirit ludic, între frenezie vitalistă și scepticism, între mirajul lumii balcanice, desenate în culori și linii exaltate și dezabuzarea unui prezent ce sancționează și exclude
Calitatea de martor by Iulian Bol () [Corola-journal/Journalistic/4096_a_5421]
-
la porțile Orientului vine din acest amestec inanalizabil între gravitate și spirit ludic, între frenezie vitalistă și scepticism, între mirajul lumii balcanice, desenate în culori și linii exaltate și dezabuzarea unui prezent ce sancționează și exclude orice recul în spațiul reveriei ori al depărtării mitizante. Înfiorarea de taină și vis a lumii reculese în trecutul său irevocabil și imaginea prezentului confiscat de materialitate și prozaism sunt, de fapt, polii ce conferă tensiune lirică acestor poezii reprezentative pentru lirismul dinescian. „Să-ți
Calitatea de martor by Iulian Bol () [Corola-journal/Journalistic/4096_a_5421]
-
Ștearsă de timp." În fond, sub învelișul studiului științific se ascunde apologia unei arte poetice - poate adevăratul sîmbure al acestei cărți a cărei substanță refuză să se organizeze după așteptările cititorului dornic de aprig scalpel critic: "Orizontală spațiului (...) și verticală reveriei istorice. Geometrizarea acestor situări decadente poate fi închipuita alegoric printr-o rază de soare filtrată de canaturi și draperii, oprită prin jocul fericit al întîmplării pe vreuna din pietrele prețioase ale oricărui scrin de prin oricare interioare ale acelor fanarioți
Critica si condeiul autorului de fictiune by Stefana Totorcea () [Corola-journal/Journalistic/17678_a_19003]
-
o literatură rămasă cu tot mai puțini cititori și sabotată chiar din interiorul ei? - Servește, pentru că, tot comentându-i pe Montaguii și Capuleții literaturii, criticul literar așteaptă să apară, într-o zi, mare creator. Orice critic autentic trăiește cu această reverie. El trebuie să fie la locul potrivit și să nu rateze această întâlnire. E. Lovinescu a așteptat 40 de ani un nou Eminescu și el n-a apărut. Au apărut, în schimb, Ion Barbu, Hortensia Papadat-Bengescu, Camil Petrescu și întreaga
Eugen Simion: "Mi-ar plăcea să formez o echipă de 5-6 critici tineri, care să scrie cu regularitate despre literatura română" by Ioana Revnic () [Corola-journal/Journalistic/8336_a_9661]
-
politic. Și mai ales s-o facă altfel decât s-a făcut la noi în ultimele două decenii. Subtitlul introducerii e edificator („între dezamăgire socială și optimism individual"), fără ca prima să alunece spre pamflet, iar cel de-al doilea spre reverie. Schimbarea de paradigmă însă e certă, iar dintre ingredientele ei nu lipsește politicul. Mai precis, suma de dușuri scoțiene la care politicul a supus, după 1990, lumea basarabeană. Cartea e de altfel dedicată lui Valeriu Boboc, tânărul ucis anul trecut
Altă generație by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/6400_a_7725]
-
Genette pentru o altfel de scriitură decît cea "tehnică", de poetician naratolog, iar Bardadrac, capricios și personal dicționar, o confirmă din plin. Consistentul volum de 450 de pagini are, așadar, aparența unui dicționar special, intim, individual, în care dezordinea amintirilor, reveriilor, reflecțiilor, digresiunilor, maximelor și butadelor, capătă o ordine alfabetică ce se desfășoară de la Aa, numele unui mic fluviu ce salvează pe rebusiști în situații extreme și Zut, exclamație familiară de nemulțumire și care, ne previne, ludic, autorul ar putea fi
BARDADRAC,un pic din toate by Muguraș Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/10359_a_11684]
-
de oglinzi al scriiturii diaristice, călătoria apare ca aventură deopotrivă existențială și spirituală, iar drumul devine metaforă revelatorie esențială, loc de întâlnire al imaginarului și al realului, al iluziei și al referențialității. De altfel, pentru scriitor, „aventura (...) înseamnă și abandon, reverie lucidă, bucurie, poate și devoțiune abstractă”, după cum poate să conoteze și o propensiune mereu reiterată, iluzorie și fantasmatică, spre regăsirea identității proprii. Reveria, ca formă de cunoaștere, resuscitează trăiri privilegiate, redă peisaje cu amprentă simbolică, fixează nostalgii și neliniști, fapte
Obsesia identității by Iulian Bol () [Corola-journal/Journalistic/3288_a_4613]