2,992 matches
-
că lua toți banii de aur, parcă neamintindu-și că o parte din ei ieșiseră din punga dominicanului. Poți pleca, Îi zise lui Alatriste, după ce Îl privi de parcă abia atunci Își amintise de prezența lui. Căpitanul se uită la el, uimit. — Liber? — E un fel de-a zice, nuanță lucrurile fray Emilio Bocanegra, cu un zâmbet ce părea o excomunicare. Porți În spate povara trădării dumitale și a blestemelor noastre. — Nu mă stingheresc prea mult greutățile astea... Alatriste Își mută privirile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1860_a_3185]
-
cuminți, simple, lipsite de elemente decorative inutile. De la poarta de lemn până la intrare, pe o distanță apreciabilă, te întâmpinau crizanteme de toate felurile și culorile. O încântare. - Maria! Din prag, o doamnă cu părul alb și ochii albaștri ne privea uimită. - Sărut mâna, mamă! - Bine ai venit, draga mea! Ce surpriză! Nu mă așteptam, în ultima noastră discuție telefonică n-ai lăsat a înțelege că intenționezi să ne vizitezi. M-aș fi pregătit și eu cu o prăjitură, văd că ai
Viaţa ca un fir de păpădie… by Claudia Mitră () [Corola-publishinghouse/Imaginative/101021_a_102313]
-
repede dinții de șoricel, în fructul parfumat. - Mia! Ești o alintată! Sunt copii în lumea asta care nici măcar o gutuie sau un măr nu au de Crăciun! - Imposibil! Moșul duce tuturor copiilor cuminți! - E adevărat, dar... Mama tace. Mia privește, uimită, gutuia din palma ei mică, întrebându-se ce să facă... - Ai putea să o dăruiești cuiva, mai spuse mama și ieși. Cui? Lucia primise și ea jucării, bomboane... - Am găsit! Se ridică fuguța și cu gutuia în mână, se îndreptă
Viaţa ca un fir de păpădie… by Claudia Mitră () [Corola-publishinghouse/Imaginative/101021_a_102313]
-
să strige la el. Unul chiar îl îmbrânci așa de tare, încât autorul căzu cu picioarele în sus pe spate și dădu destul de tare cu capul de podea. Pentru că în cădere deschisese brațele, mai rămase cu ele rășchirate câteva minute uimit el însuși de cele ce se petreceau. — Cum, nu vrea nimeni un roman în care să nu se întâmple nimic? se miră el destul de inoportun în timp ce-și ferea capul ca să nu primească vreo roșie ori vreun cartof în
Amintiri din casa scării by Laura Aprodu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1354_a_2721]
-
Miluță se încruntă. Nu-i mai era rușine, uitase de toate, c-un huruit greu în cap. Îi auzea alergând prin zgură și pietriș. Ocupând intrările și ieșirile. Cum se uita, răzbind cu privirile dincolo de garnitura trenului, văzu fața ei uimită și speriată, cu gura deschisă, gata să țipe. Cuprins de spaimă, împiedicându-se într-o traversă, făcu doi pași spre muncitorul care-l învățase meserie: Dacă mă refuză, sunt pierdut. Ce-i cu tine? Vreau s-o iau! Să mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1475_a_2773]
-
nămeți, fulgerând albastru urmele cerbului șerpuia printre cușmele albe, ireale, clădite din zahăr zgrunțuros, cu oglinzi negre în loc de ramuri, pe covoarele pomilor; plutind între cer și pământ atârnate de barba ceții; îngropându-se sub umbrele albastre înscorțoșate de chiciură. Privind, uimită, împrejur, cu grijă să nu-și rănească ochii, sufla în pumni, descheiată la șubă luneca înfundându-se în omăt, cu cizmele ei ușoare și înalte, care-i ajungeau până la genunchi, unduindu-și umerii și brațele, de parcă ar fi vrut să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1475_a_2773]
-
MAESTRU AL AUTOIRONIEI ÎNTRISTATE Unamuno își ironizează egocentrismul în acest microroman filosofico-moralizator în care aspirația sa spre genialitate este ambalată cu întristat talent în ridicolul celor care aspiră fără să posede instrumentele metodice necesare. Don Avito, eroul principal al romanului, uimit și inspirat de modul ales în care albinele hrănesc un ou produs de regină pentru ca din el să-și ia zborul o altă regină întemeietoare de un nou imperiu, se hotărăște să-și manifeste dragostea spre a concepe un băiat
Dragoste şi pedagogie by Miguel de Unamuno [Corola-publishinghouse/Imaginative/1414_a_2656]
-
casă, nesatisfăcut și meditând, tatăl: copilul nu este atent, nu este atent!... De bun folos, pentru a-i deschide apetitul, i-ar da să citească romane de Jules Vernes, dacă nu ar fi romane, dar le elimină epicul. Așa că, rămâne uimit când spunând asta lui don Fulgencio, filosoful îi răspunde: Eu te-aș sfătui pentru un bun folos să-i dai să citească romane și să lase la o parte științificul. "Acest om... acest om... îi zice demonul familiar Fii cu
Dragoste şi pedagogie by Miguel de Unamuno [Corola-publishinghouse/Imaginative/1414_a_2656]
-
aromelor din cămară și bucătărie, neobositul cântăreț al fructelor, legumelor, borcanelor bine stivuite nu se mai ascunde după cireș. Spune direct, fără ocolișuri ceea ce avea de mult pe suflet. Voyeur învederat stă cu ochii pe femeia hiperbolizată, felliniană, în imaginarul uimit, pervers și speriat ca al unui puști de 12 ani, își imaginează sexualitatea ei dezlănțuită cu fervoarea adolescentului care a răsfoit prima revistă porno. Perversitatea versurilor bătrânului satyre - referință obligatorie pentru poeții din ultima generație, lectură de taină pentru jupânesele
O iubire de poveste by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/7062_a_8387]
-
mea, în revolta mea, în melancolia mea. Cartea aceasta mi-a reașezat perspectiva asupra valorii teatrului. A ceea ce înseamnă rezistență. Nebunie. Vis. Printre nori urîți, grei și răzvrătiți ca vremurile zăresc Luna mea. Zice Barba: „Vocea Lunii este zeflemitoare sau uimită, indiferentă sau îndurerată, rece sau incandescentă. Mila ei nu cunoaște melancolia și consolarea". Căutați să prindeți vocea Lunii. S-ar putea să descoperiți taina artistului care se coboară pe scenă, în fața dumneavoastră, ca într-o noapte sublimă și fără de sfîrșit
Maestrul by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/6067_a_7392]
-
L-am văzut și auzit de mai multe ori prin anii '80 la Cineclubul din Arad și nu-mi venea să cred că e posibil să scoți efecte colosale din povestioare nu neapărat pline de substanță. După 1990, am aflat - uimit - că inegalabilul om de spirit era mason în gradul 33, ba chiar că ajunsese șeful suprem al masoneriei române. Deși am meditat pe marginea subiectului, nu înțeleg, totuși, cum atâția oameni "se plictisesc", ori fac lucruri idioate "din plictiseală". Ca
Vă plictisiți ușor? by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/7779_a_9104]
-
din capricioasele sale visuri nefinisate. Singure acoperișul scânteietor al moscheii și suplul ei minaret dau un aer de bună rânduială, de seninătate, agresivelor blocuri turn ce se-nghiontesc să-și facă loc. Soarele zilei târzii dăruiește priveliștii o lumină aurie, uimită. În orașul acesta trăiesc de când mă știu, iar serile, când se mai domolește vipia, stau aici la aer, îmi spuse ea. Am fost martora multor întorsături ale sorții - fiindcă cei din familia mea erau "indezirabili", înțelegi, părinții mei n-au
Poeme de Morelle Smith by Simona-Grazia Dima () [Corola-journal/Journalistic/7165_a_8490]
-
G. Călinescu Toți cei de față, oameni în vârstă, primiră vestea foarte mișcați. Malign, Ioanide adăugă cu indiferență crudă: - Se zice că dorința lui este să-i urmeze la catedră ginere-său, Rene Popescu. Gonzalv făcu la început o figură uimită, sângele îi explodă în față de o bucurie nestăpânită, apoi, la ipoteza unui contracandidat, deveni alb ca varul și, uitând orice decență, îndrăzni a discuta succesiunea: - Rene Popescu e un candidat fără seriozitate, nu măîndoiesc că onoratul consiliu va ști să
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
negustorule, se hotăra clientul, hai să-ți dauzece lei. (Saferian folosea prețuri ipotetice, în valuta de dinainte de războiul din l9l4-l9l7). - Dacă vrei să mă lași în pierdere, poftim, ia-o! Clientul scotea punga și număra zece lei. Plăpumarul făcea ochi uimiți. G. Călinescu . - Cât îmi dai? E doisprezece lei! . - Păi nu fusese vorba că mi-o lași cu zece lei? - Nici pomeneală! Unsprezece mă costă pe mine. Să vădcine-ți dă plapumă cu zece lei! - Dumnezeu să te-nțeleagă, n-ai o
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
ei imaculat o distinge de verdeața câmpului, când anume ornamente sculpturale sau picturale nu o asimilează cu natura. De aceea încercarea de a se introduce în canonica arhitecturii noastre sacre siluete de zgârie-nori, contururi bizare de stil decadent, cum cetățenii uimiți constată actualmente în cutare cartier al Capitalei, e de natură a atrage atenția forurilor noastre competente, inclusiv autorităților bisericești, asupra oportunității pervertirii unui trecut glorios în această materie. Pasajul fu aplaudat, însă nu așa călduros cum s-ar fi așteptat
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
a făcut praf opoziția, iar tratamentul a fost folosit și în alte ocazii cu același succes. Tremurînd ușor, era șters cu prosoape moi în fața focului din living, apoi dus la culcare cu păpăușa lui. înainte să-l ia somnul, stătea uimit și golit de emoții în timp ce mama îl învelea. Uneori se gîndea să nu o mai sărute de noapte-bună, dar nu a reușit niciodată să facă asta. După ce era pedepsit că nu mîncase un anumit fel de mîncare, nu i se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
și-o să se ducă la frate-său. între timp o să îmbătrînesc. — Prostii. Timpul nu te preocupă deloc? — Nu. Doar sentimentele mă îngrijorează, iar timpul nu-i un sentiment. — Eu îl simt. Peste un minut, McAlpin îi spuse pe un ton uimit și timid: Bănuiesc că dacă aș locui într-o mahala și-aș umbla cu o prostituată și nu m-aș îmbrăca decît în piele de leopard, Judy și maică-mea m-ar vizita de patru ori pe săptămînă și mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
mamei lui, un bărbat înalt cu mustață albă care locuia într-o vilă cuplată, pe strada următoare. Femeia oftă și zise: — Bineînțeles că bunică-ta a murit prima. O iubeai mult de tot pe bunicuța ta. — Chiar așa? întrebă Thaw uimit, pentru că nu-și mai amintea să fi avut o bunică. — O, da. Ori de cîte ori te certai cu maică-ta îîntotdeauna ai fost un băiat dificil), dădeai fuga la bunicuța și ea te alina și te răsfăța și-ți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
Bărbatul deschise ochii și zise: — Nu, nu, nu, nu... m-ați înțeles greșit. în timp ce ochii i se fixară pe fața lui Lanark, propriul lui chip începu să se schimbe. Era plin de vitalitate. Zîmbi și șopti: — Lanark! — Da, zise Lanark uimit. Omul aproape că rîse de ușurare. — Mulțumesc lui Dumnezeu că tu ești! Se aplecă peste tejghea și dădu mîna cu Lanark, spunînd: Nu mă cunoști? Bineînțeles că nu, eram copil pe vremea aia. Eu sînt Jimmy Macfee. Micuțul Macfee al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
noastră se descarcă toate, și atât de falsă, atât de izolată e poziția noastră prin inepția celor ce conduc destinele țării, atât de bine au știut pretinșii noștri oameni de stat să stârnească toată Europa în contră-ne, încît stăm uimiți și ne așteptăm la o mai mare comedie, ne așteptăm să vedem pe acești oameni pretinzând să-și facă și un merit din această nemaiauzită stare de lucruri. Am arătat ieri că de la 1881 încă, dintr-un timp în care
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
2270 Scriind acele șiruri pline de amărăciune ne-a trecut prin minte raportul ambasadorului bizantin, Priscus, trimis la Curtea lui Attila. Acolo găsi un roman care fusese adus ca prizonier, dar își recâștigase libertatea și se afla bine. Acesta spuse uimitului Priscus: că aci nu e eternă șicană, ca-n Imperiu, că judecățile sunt strict drepte, că judecătorii nu. sunt venali, că generalii nu mănâncă continue bătăi ca ai romanilor, încît prin aceasta birurile să devie în permanență insuportabile. Ceea ce cineva
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
și vulgară ca un flasc organ sexual atârnând spre podea. Țâțele ei, pântecul ei suplu de adolescentă, șoldurile și picioarele ei învelite în cașmir albastru-electric atârnau acum ca franjurile unei meduze de convexitatea multicoloră a țestei. Am privit multă vreme, uimit, miile de linii, intersectate ca firele de ață ale unei bizare broderii, curbele de nesfârșită grație, trasate cu florarul, figurinele minuscule, curgând unele din altele, întrolocate într-o dioramă inextricabilă. Nu erai nimic de deslușit și totuși totul striga după
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
canotiere albe și bastoane de trestie. Se trezeau îmbrățișate, obraz lângă obraz, dornice să intre iar în agitația marelui oraș. Duminicile aveau liber și ieșeau la plimbare pe străzi, printre blocurile pătrate de pe bulevardele străbătute de automobile și trăsuri, uitîndu-se uimite și-ncîntate la firme, la vitrinele de mobile și bijuterii, la înălțimea amețitoare a Palatului telefoanelor (cît ar fi vrut să se facă telefoniste! - în filmele americane telefonista întîlnea mereu câte un tânăr milionar), la birourile în care juni prăfuiți tot
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
pe umărul lui și mergea așa, cu fața oblică și ochi modiglianești, umpluți de un tuș apos. Nu făcură însă nici zece pași prin aurul transparent al după-a-miezii, care tremura sonor la fiecare mișcare, când Maria ridică din nou capul, uimită și contrariată: ridicîndu-" deasupra caselor reconstruite în același negustoresc stil fără ai.ii, răsărind neagră ca smoala pe cerul încă limpede, printre vârfurile plopilor, se-nălța încă, așa cum o văzuse Maria cu doisprezece ani în urmă, după bombardament, casa liftului
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Feromoni: ajunge o moleculă la un kilometru cub de aer. Da, în curând o să am pețitori pentru copila mea..." Pețitorii se și iviseră, însă cât de nevolnici! Trecând de ultimul bloc cu patru etaje de până la maidan, cei trei zăriră uimiți, în spatele turnului de plasă neagră} o pictură fantastică. Întreg calcanul casei din fund era acoperit de fluturi. În centru, cu aripile iarăși întinse, fulgerătoare, încremenise marele fluture al femeii din lift. Antenele lui cu măciulii la capete încadrau simetric ferestruica
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]