3,724 matches
-
Rosetti“ (numit aici „hidoasa pocitură“, precum în Scrisoarea III a lui Eminescu) (Curriculum vitae sau Viața d-lui C.A. Rosetti de Fabius Cunctator, București, 1878, pp. 13 și 19). Acești roșii erau democrații epocii. Erau prigoniții, erau săracii, erau umilii, erau oamenii despre cari, mai târziu, ziarele conservatoare spuneau că umblă iarna în pantaloni de dril, iar vara în șoșoni-galoși. Acești nedreptățiți de soartă și de Vodă erau simpaticii-persecutați pe care întotdeauna masele i-au îmbrățișat. Tineretul generos și plin
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
bandă de acei ce s-au hrănit în grajdurile părintelui său.“47 Această scrisoare a făcut mare zgomot pe vremea aceea, mai ales pentru ultimile cuvinte adresate lui Vasile Boerescu, despre care se spunea că ieșise dintr-o poziție foarte umilă.48 Arestarea lui Nicolae Fleva provoacă o mare agitație în București. Intelectualitatea era indignată, tineretul se agita, mahalalele erau în mare fierbere. Tot felul de vești sinistre începură să circule. Conform legii, biroul electoral de la Primărie fiind biroul central, acela
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
de desnădejde vé rog mai făceți-vé milă (deși nu o merit) și ajutați-mé cu încă 10 lei. Din scrisóre reiese că îmi trimite bani și atunci voiu echilibra situația. Mulțumindu-vă cum nu m-aș putea exprimă, primiți, vé rog, umilul meu respect, Victor Eminescu PS. Îndrăsnesc să viu mâine la 2 p.m., vé rog nu luați asta drept cinism. V. Eminescu"52 Nu știm dacă Victor Eminescu și-a îndeplinit până la urmă promisiunea față de mama sa continuându-și studiile la
by Laurenţiu Vlad [Corola-publishinghouse/Science/1076_a_2584]
-
din pasteluri, fie peisaje, fie tablouri ale obiceiurilor câmpenești (Maria Baiulescu, Sânziene, Maria Cunțan, Pastel, De la sat, Sergiu Cujbă, Serenadă), prevestind patriarhalismul sămănătorist, își are modelul în Coșbuc. Țăranul e și în atenția lui J. B. Hétrat, poet al existențelor umile, surprinse în alegorii morale. Sentimentalismul posteminescian, comun în epocă, trece în versurile elegiace ale lui George Murnu, la Elisabeta M. Z. Ionescu sau în lamentațiile lui H. G. Lecca. În schimb, o încercare de ieșire din această atmosferă de jale confecționată
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290470_a_291799]
-
caterincii vorbesc despre omenescul periferiei (La Filaret, Romanța). Alte asemenea momente se ivesc odată cu deșteptarea pământului în primăvară, când lumina invadează cadrele pustii care sunt personajele, biete făpturi uscate, fanfaroane și cu arțag, exprimând inconștient amărăciunea existenței, în ipostaza ei umilă și mediocră. Schematismul sufletesc lasă să se vadă nu individul, ci categoria: fata bătrână (Tușa Ruxăndrița, Domnișoara Bița), femeia bărbătoasă și agresivă (Cucoana Vastica), masculi masivi, grei de cap, cu ticuri milităroase (Focul lui Don Vagmistru). Decorul mahalalelor are și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285681_a_287010]
-
să dea uneori substanță caricaturală adecvată unor chipuri, schematismul etic este evident, contrastele apăsate, didacticismul - obositor. Sunt tare obișnuite ale literaturii vremii, pe care romancierul nu le poate ocoli. Bunăoară, iubirii dintre un tânăr boier și o fată de proveniență umilă i se împotrivesc intrigi urzite monstruos, tenebrele pândesc pretutindeni, intervin mereu omoruri, răsturnări spectaculoase de situație, coincidențe fatale. Cu toate acestea, B. nu este un imitator, ca G. Baronzi și C. D. Aricescu. Prin sporul de originalitate, el face, în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285923_a_287252]
-
poetice. Balada Don Zaneto și poemul Balul stelelor relevă un umor de calitate, iar Sonet, o sensibilitate elegiacă, modelată de poezia lui Traian Demetrescu. Și în proză se vădesc aceleași dominante. Autorul se oprește frecvent asupra dramelor trăite de cei umili, dar, treptat, alunecă spre literatura de magazin, accentuând melodramaticul și senzaționalul. O oarecare originalitate este atinsă atunci când recurge la propria experiență de viață, precum în nuveletele Fericirea, Prietenul meu, Succesul meu, Revederea. Merite de înainte-mergător, ce-i vor fi recunoscute
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285364_a_286693]
-
Valentiniano episcopo de Tomis provinciae Scythiae), și el amestecat în dispută, cercetătorii au dedus un Valentinian consecvent în apărarea deciziilor sinoadelor ecumenice, partizan al unei stabilități ecleziastice prielnice. Impunătoare a fost și statura scriitoricească a lui Dionisie Exiguul (exiguus înseamnă „umil”, „smerit”, „plecat”), alt „dobrogean” (căci se năștea în Scythia Minor prin anul 470) ce va face o carieră literară remarcabilă departe de locul său de baștină. O „cale a șlefuirii”, începută după anii de formare ce se vor fi petrecut
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287830_a_289159]
-
domnului Răzvan Theodorescu, de un total dezinteres față de proiecte de anvergură În domeniul culturii. Vladimir Tismăneanu: Înțeleg că s-a inaugurat un nou sediu al acestui minister. Mircea Mihăieș: Da, lângă Muzeul Satului. S-a vorbit și de poziția absolut umilă a lui Răzvan Theodorescu față de premier, atunci când a fost vorba de Împărțirea fondurilor. Stabilirea bugetului pe ministere este un moment În care toți devin lei-paralei. Răzvan Theodorescu a fost de fiecare dată foarte mulțumit cu firimiturile care i s-au
[Corola-publishinghouse/Science/2223_a_3548]
-
de alte hârtii cu calcule, săculeți și un calendar cu titlul Almanach de Grace de Dieu. Al doilea grup de personaje se află în prim-planul imaginii: cinci țărani (patru bărbați și o femeie) stau la rând într-o atitudine umilă. Bărbații își scot pălăriile și țin în mână alimente cu care să achite cotele ce le revin: o găină, struguri. Țăranca scotocește ceva într-un coș, în timp ce cu cealaltă mână întinde un coșuleț cu ouă. În fine, al treilea grup
[Corola-publishinghouse/Science/84951_a_85736]
-
o vadă. Scena o știu, povestită de amândoi. Aceasta se întâmpla în sufrageria semiobscură, cu șemineu bătrân, având în dreapta pe perete o pânză veche din secoul al XVII-lea: Plata dijmei. Tabloul de care râdea Belulică, privindu-i pe țăranii umili de pe pânză, aducându-i smeriți daruri Seniorului. Era - zicea el - ca la colectivă, una pe la o mie șase sute și ceva14. În amplul fragment ce evocă tabloul flamand putem identifica trei părți. Prima parte nu este atât o descriere a compoziției
[Corola-publishinghouse/Science/84951_a_85736]
-
este și mai mare decât a mea. Aha, simt înaintea lui, poate vrea să îmi ia locul, chiar să-mi treacă înainte, să ajngă înaintea mea, îl stiu este un fost brutar din Diebeck, o pușlama vicleană cu un aer umil și supus de rob al domnului... De acum, știu, cel care ne-a dus de nas (prea târziu acum să dăm înapoi) era chiar bătrânul Pieter Bruegel. Numai el, cu ochii lui pătrunzători, putea să-și bată joc de noi
[Corola-publishinghouse/Science/84951_a_85736]
-
puși la încercare, așa încât, fie pentru că îi erau loiali în mod sincer, fie pentru că se prefăceau a-i fi loiali, închipuindu-și ce soartă ar fi avut dacă Ceaușescu i-ar fi suspectat de trădare, l-au rechemat în mod umil pe dictator să reocupe funcția respectivă, dându-i a înțelege că este singurul capabil. În discursul său televizat, Ceaușescu avea să precizeze că „agenturile străine” sunt sprijinite și din interior de români trădători; iar la teleconferința din 21 decembrie 1989
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
vara lui '41, a organizat la Izvorul Crișurilor (Kőrösfő), o paradă a costumului popular. Scopul unor asemenea concursuri se va reflecta, implicit, într-un alt concurs apreciat, cel de costume populare din Sic (Szék), organizat doi ani mai târziu: "După umila mea părere, parada costumului popular din Sic este, din punct de vedere al politicii naționale, un eveniment de bun augur. El servește sprijinirea materială a unei insule de maghiarime străveche din comitatul Szolnok-Doboka, unde procentul de populație română este de
[Corola-publishinghouse/Science/84996_a_85781]
-
acțiune de control prin hoteluri, executată superficial. Acesta i-a răspuns ridicând din umeri și vociferând, trântindu-i apoi ușa în nas. În raport, Horváth a comentat controversa în felul următor: "Comportamentul descris - în orice caz neobișnuit în Ungaria - după umila mea părere este unul jignitor din partea salariatului...". Prin această "părere", el s-a referit în orice caz la diferențele dintre codul comportamental al funcționarilor publici din Ungaria și din România, respectiv din Transilvania 121. Conform dosarului "Reclamații, probleme" al filialei
[Corola-publishinghouse/Science/84996_a_85781]
-
constituie umorul, caracterizat printr-o atitudine de simpatie și înțelegere superioară față demoravuri sau mici defecte umane, care determină un râs binevoitor. T. Vianu definește "umoristicul” drept o "demascare, dar una care ajunge să descopere o valoare înaltă sub aparențele umile sau stângace care o ascund”. Pornind de la cunoașterea omului, umorul are și o funcție moralizatoare, urmărind îndreptarea defectelor care o ascund. În literatura română, umorul este prezent în snoavele populare, în creațiile lui A. Pann, C. Negruzzi, I. Creangă, I. L
NOŢIUNI DE TEORIE LITERARĂ by LUCICA RAȚĂ () [Corola-publishinghouse/Science/1771_a_92267]
-
minte, cel care a iscat uriașul scandal al hărților acelaș scenariu s-a repetat aproape identic, doar că, de data aceasta, protagonist a fost un oarecare Joseph Spilburn. ("Un oarecare Spilburn"... devenit "Marele Spilburn"!) Pornit de jos, dintr-o familie umilă, dar cinstită, Joseph Spilburn a ajuns, iată, unul dintre cei mai potenți oameni din țară. Ceea ce demonstrează cu prisosință că un vandan adevărat poate face minuni: vandanii sunt talentați, dârzi și patrioți. Joseph știa de mic copil că singura afacere
[Corola-publishinghouse/Science/1518_a_2816]
-
XVI-lea în Moldova, atât de frecventat în literatura română. Pe un fundal social larg, care integrează, în manieră pașoptistă, contradicțiile unei epoci dominate de nedreptate și cruzime, se conturează destinul neobișnuit al unui rob țigan eliberat, ajuns, în pofida ascendenței umile, domn al țării. Răzvan, „un paria îmbrăcat în hainele efemere ale puterii” (G. Călinescu), își înfăptuiește visul de mărire, trăiește exaltarea înălțării și amărăciunea prăbușirii. Drum care s-ar motiva nu atât prin caracterul eroului, „om de voință și de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287418_a_288747]
-
cer și Sământ”, „tăcerea de taină”, „durerea dulce a sacrificiului de sine...” (A împlinit 135 de ani) Venerația poetului e pecetluită de Clepsidra clipei infinite, axul central, romboidal care îmbrățLșează „sentimente”, „clipe de iubire”, „nemărginitul dor”. „Aplecat în rugăciune”, „ridicând umil tăcerea / la rang de cină de taină...” (Matricea brâncușiană), artistul creează un univers propriu care-l unicizează, devenind un genius loci. Poetul gorjean retrăiește fibrilant acele revărsări de străluciri cu parfum de mister, oferindu-ne acest buchet de versuri „recunoștință
În braţele lecturii by Livia Ciupercă () [Corola-publishinghouse/Science/1219_a_2214]
-
sentimentală), fie ca înscenare caricaturală, exuberant carnavalescă sau bonom onirică. Poeta imaginează/transpune lumea în cheia diminutivului, în virtutea unei grațioase înclinații spre feeria plină de haz și spre stilizarea diafană. Atitudinea dominantă este aceea de solidaritate, până la comuniune, cu făpturile umile: „Tolănită în mușcătoarea ei singurătate / O mică reptilă rupe flori roșii / Pe-o pajiște roșie / Vântul trece pe-aici în salturi speriate. De ce iei apărarea spurcăciunii? / Îmi strigă cei ce privesc / Muta noastră conviețuire...” Deznodământ blajin). Cu Judecătorul de păpuși
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285798_a_287127]
-
ce poate da un caracter mai deosebit forței și activității noastre naționale” și să „supună judecății” partea de ridicol a vieții. Programul este completat de un articol al lui Delavrancea, Cultul celor mici, în care sunt elogiați eroii uitați, necunoscuți, umilii care fac istoria. Chiar din primele numere se întrevăd câteva atitudini definitorii: tendința moralizatoare, susținerea unui ideal etic de iubire universală și o înduioșare sentimentală (ulterior omniprezentă în literatura de aici). Vlahuță vorbește despre „familia artiștilor”, respinge, în dispută cu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290555_a_291884]
-
superstițiile magice ale maselor, cât și idolatriile intelectuale ale elitei. Prin urmare, numai universalitatea experienței liturgice a Bisericii poate inspira astăzi o viziune terapeutică asupra culturii, indicând atât foloasele, cât și insuficiențele ei. Critica teologică nu poate fi decât manifestul umil al sfințeniei celor care s-au lăsat „agonisiți de Dumnezeu” (I Petru 2, 9). Pentru împlinirea acestui program de viață, creștinii secolului XXI nu au la dispoziție rețete, dar se bucură de modele extraordinare. Orice mare artă - începând cu muzica
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
titlul imperial al lui Otto, va declara că "Papa este un ignorant, el nici măcar nu știe că Sfîntul împărat Constantin a transferat la Constantinopol și sceptrul, și întreg Senatul, și miliția romană, lăsîndu-i la Roma doar pe robii cei mai umili... ", arhiepiscopul va replica, la rîndul său: "Știm bine că Împăratul Constantin a venit aici. Dar de vreme ce v-ați schimbat limba, obiceiurile și straiele, Sfîntul Papă a crezut că numele romanilor vă displăcea profund." Și cum, în sfîrșit, Nikephoros Focas repetă
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
ale bisericilor, arta metalelor sau fildeșului, miniaturi înfrumusețînd manuscrisele, psaltirile, extrasele din Evanghelii, lucrul bijuteriilor și orfevreriei, în toate artiștii carolingieni au știut să se pătrundă de tradițiile cele mai diferite romană, bizantină, orientală, francă etc. nu pentru a copia umil modelele ce li se ofereau, ci pentru a extrage, plecînd de la ele, producții, tehnic și plastic vorbind, originale, din care întreaga artă medievală occidentală postcrioară anului 1000 se va inspira profund. Capitolul 4 EUROPA FEUDALĂ (SECOLELE X-XII) ■ Sistemul feudal intră
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
eșec nu-1 va descuraja pe Ludovic care, în 1270, se îmbarcă pentru Tunis, primă etapă a celei de-a opta cruciade. Deja bolnav și sleit de puteri, el moare aici de ciumă. Acest suveran pios și preocupat de soarta celor umili a fost, în același timp, și un suveran autoritar, conștient de prerogativele coroanei, fără a-și știrbi atributele de om al păcii. El s-a gîndit mai puțin la extinderea domeniului său, cît la consolidarea, a ceea ce dobîndiseră străbunii săi
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]