1,952 matches
-
acesta are creator în el însuși. Timpul (durată) este sursa de inspirație a artistului. Pe de o parte, acesta creează cu întreg conținutul vieții lui, în fiecare moment al vieții lui individuale și unice. Pe de altă parte, actul ce unifica (elaborarea operei de artă) această durată personală și o definește, are propria dimensiune temporală. Hotărâtor este faptul că arta readuce în viața noastră actul temporal care este opera, probând-o, în același timp, drept creație și noutate individuală, ce rupe
[Corola-publishinghouse/Science/84958_a_85743]
-
se face indirect (de către autor sau de către narator, ca observatori Ț de obicei imparțiali, neimpliați; excepție făcând opera memorialistică). De aici rezultă un grad mare de obiectivitate (realizată, la nivel morfologic, prin utilizarea persoanei a III-a); - componentele epice sunt unificate în funcție de un sens ordonator; iar sensul ordonator este dat de: 1. opțiunea scriitorului pentru o variantă sau alta; 2. de natura evenimentului epic; 3. de proveniența lui (aduceri Ț aminte, eveniment care impresionează, etc.). Alte obiective, de urmărit: 1. momentele
Noțiuni de teorie literară pentru gimnaziu by Doina Munteanu () [Corola-publishinghouse/Science/91833_a_93194]
-
utilizat educația publică pentru a contracara forțele centrigufale ce acționau în foarte fărâmițata comunitate politică a Prusiei în care prevalau o diversitate de interese locale. Scopul urmărit nu a fost unul emancipativ, ci mai degrabă unul pragmatic-instrumental, acela de a unifica Prusia prin intermediul educației dirijate de stat. Educați să se identifice înainte de toate cu statul și țelurile sale, subiecții prusaci erau astfel scoși din cercurile lor inferioare de socialitate care le suscitau adeziunea sentimentală (stări sociale, bresle profesionale, comunități țărănești, land
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
pregnant evidențiat, în contrast cu tradiția marxistă stabilită de Istoria RPR în care accentul cade pe dimensiunea socială, clasială, a "răscoalei populare" a lui Tudor. Am văzut cum mișcările pașoptiste cu traiecte și destine diferite în cele trei țări românești au fost unificate în "revoluția română de la 1848-1849". În optica rolleriană, evenimentele pașoptiste erau văzute prin prisma afirmării burgheziei și a dezvoltării capitalului în societatea românească. Național-comunismul reliefează, în schimb, latura națională a revoluției române, evidentă în lupta de eliberare națională. Cucerirea independenței
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
și o latură pasională, carnală și mai ales nu era legată cu nimic de instituția căsătoriei, pe care o ignora. Abia începând cu școala Dulcelui Stil Nou și cu Dante relația dintre l’amour curtois și dragostea divină se vor unifica într-un mod armonios. Domina sau femeia iubită din poezia trubadurilor sau a truverilor devine un mesager celest trimis să aducă un salut (salute) ori să promită salvarea sufletului poetului. Aceasta este donna angelicata, purtătoare a grației divine sau Beatrice
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3093]
-
primenea", erau considerate zile nefaste, supuse întunericului; apariția lunii pe cer, sub forma unei seceri, reprezenta înfrângerea forțelor malefice și preamărirea luminii până la Lună Plină.179 "Arhetip al măsurătorii" (Gilbert Durand), luna este "astrul ritmurilor vieții": "Luna măsoară, dar și unifică. "Forțele" sau ritmurile sale "reduc la același numitor" o mulțime de fenomene și semnificații. Întregul Cosmos devine transparent și supus unor "legi"."180 Ansamblul, Lună Ploaie Fertilitate Femeie Șarpe Moarte Regenerare, a pus bazele unei adevărate filosofii tradiționale: În conștiința
[Corola-publishinghouse/Science/1530_a_2828]
-
privește!“17 poate fi înțeles astfel: nu te lăsa dominat de obișnuințe ale gândirii, explorează alternative! Filozofia merge pe o cale greșită atunci când, inspirată de idealul științei, își propune să depășească aparențele, să dezvăluie ceva ascuns, să formuleze principii care unifică și explică ceea ce este particular și contingent. Pentru a înțelege cum funcționează limbajul și gândirea noastră nu avem nevoie să cercetăm decât ceea ce stă deschis în fața ochilor, adică să discernem diferențe gramaticale semnificative în situațiile cele mai comune, luptând împotriva
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
ninge decembrie!”. Dacă În același text există dublete morfologice (inimii/inimei, făgăduințe/făgăduinți), avem două soluții: fie să lăsăm ambele variante, pentru a oferi cititorului interesat o perspectivă exactă a stadiului În care se găsea limba română literară, fie să unificăm aceste dublete, pe linia indicelui de evoluție morfologică a cuvântului respectiv. În orice caz, În prefața lucrării sau În nota asupra ediției (dacă este vorba despre o ediție din opera unui scriitor), trebuie să-l avertizăm pe cititor asupra intervențiilor
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
De aceea, propun păstrarea ambelor forme, În funcție de opțiunea autorului. Nici chiar atunci când avem texte de același autor, scrise În epoci diferite (Iorgu Iordan, de pildă, a scris sunt În perioada interbelică, apoi sînt În anii comunismului) nu avem voie să unificăm. Dicționarul scriitorilor români, de pildă, care nu aplică măsurile recente ale Academiei Române, a respectat totuși forma sunt În titlul lui Ion Minulescu „Nu sunt ce par a fi”. Nu același lucru s-a Întâmplat cu un manual de literatură pentru
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
serveșterelația dintre interioritatea sufletească a persoanei și exteriorul lumii real-obiective a acesteia. În felul acesta, limbajul are un caracter implicit, prin realizarea unei punți de legătură între Eul personal intrapsihic și lumea exterioară persoanei. El este funcția psihică, instrumentală, care unifică dubla „existență” a persoanei, atât interioară, cât și exterioară (G. Amado). Orice dialog pune în evidență „dualitatea naturii persoanei”, dar, concomitent, stabilește și un „acord de dualitate” între două persoane care dialoghează. În felul acesta, pentru G. Amado „psihologia este
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
un dialog între două persoane”, realizându-se în felul acesta certitudinea „unității dialogice” care pune de acord, prin intermediul limbajului, două persoane (G. Amado). Dialogul apropie prin acord. El stabilește o punte de legătură, unind două persoane, dar fără a le unifica. Luarea la cunoștință prin limbaj, a unei persoane de către cealaltă, nu le dizolvă ci le apropie, obiectivând fiecăreia subiectivitatea celuilalt. Prin obiectivizare, limbajul revelează natura și interioritatea persoanei. Dificultățile de limbaj sau pierderea limbajului izolează persoana și generează o stare
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
cu rațiunea, Eul ia cunoștință de sine însuși, dar concomitent, tot prin limbaj, „intră” în realitatea lumii, a celorlalți, realizând comunicarea cu un alt Eu sau cu alte Euri. În felul acesta limbajul deschide calea către „intuiția imediată a interiorității”, unificând interioritatea sufletească subiectivă cu exterioritatea lumii obiective. Din această unificare a „dublului” naturii persoanei umane, rezultă cunoașterea. Fundamentarea unei antropologii psihopatologice Să încercăm în continuare ca, pe baza celor de mai sus prezentate, să schițăm cadrul unei antropologii psihopatologice. Dacă
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
ne mai limităm la „limbajul științific”, ci se face trecerea la „gândirea științifică” a unui domeniu de obiecte pe care le luăm, sau le considerăm ca fiind date cunoașterii noastre. Prin acest proces cele două elemente logos și cogito se unifică în ceea ce în final va constitui epistémé. Cunoașterea științifică va fi rezultatul fuziunii limbajului cu gândirea științifică. Acest efort are ca rezultat constituirea domeniului științei respective. Caracteristicile limbajului în psihologie și psihopatologie Trebuie făcută diferența în sfera cunoașterii, în ceea ce privește „limbajul
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
acestea atât hepatita, cât și schizofrenia sunt considerate ca fiind boli și înțelese ca atare. Ele sunt, în primul rând, „tulburări ale echilibrului” individului, care transformă omul sănătos în bolnav și prin aceasta aparțin medicinei. Acest tip de gândire medicală unifică ambele domenii, reunindu-le în câmpul cunoașterii medicale. Clinica medicală și clinica psihiatrică funcționează la fel, după aceleași principii generale. Suferința are la bază o stare de dezechilibru care transformă normalul în patologic. La originea oricărei boli se află o
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
discuții vom concluziona cu privire la natura reacției Germaniei față de sfârșitul Războiului Rece, precum și la opțiunile strategice cu care se confruntă în sistemul internațional emergent. Neorealismul În ciuda diferențelor de accent, reprezentații neorealismului au ajuns la concluzii în general pesimiste privind rolul Germaniei unificate în structura emergentă a politicii internaționale (Mearsheimer, 1990; Layne, 1993; Waltz, 1993; Mearsheimer, 2001). Mearsheimer prezice o revenire la multipolarism în Europa, în timp ce Layne și Waltz pun accent pe apariția unei multipolarități la nivel global, în care Germania, Japonia și
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
Otte, 2000, p. 181). Totuși, participarea Germaniei la activități NATO în anii 1990 a generat tensiuni la nivelul relațiilor sale cu Rusia, iar acest fapt a declanșat o serie de dezbateri interne importante ale elitelor germane. Tensiunile dintre interesele Germaniei unificate de a-și dezvolta relațiile cu Rusia și participarea la NATO au ieșit la lumină mai întâi în dezbaterile cu privire la lărgirea NATO de la începutul anilor 1990. Disputele au apărut spre mijlocul anilor 1990 între Ministrul Apărării Ruhe, care favoriza extinderea
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
de noi membri ar putea destrăma consensul în interiorul UE. În prezent, Franța este circumspectă față de extinderea VMC și de puterea Parlamentului European, care sunt sprijinite prin tradiție de Germania. Franța se teme că acestea vor mări puterea relativă a Germaniei unificate în interiorul UE, modificându-i preocupările și reorientându-le dinspre Franța către statele din Europa Centrală și de Est (Hyde-Price, 2001, pp. 186-187). Aceste evoluții pot fi privite de neorealiști ca reflectând tensiuni în cadrul acordului tradițional franco-german cu Uniunea Europeană. Potrivit interpretării neorealiste
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
în privința UEO și PESC, criza din interiorul MRS, precum și chestiunea influenței germane asupra Europei de Est. Toate acestea pot sugera divizări în cadrul Alianței Atlantice, sau începuturile hegemoniei germane în Europa. Prin urmare, aceste evoluții validează analiza neorealistă a rolului Germaniei unificate în sistemul internațional după Războiul Rece. Instituționalismul Se poate afirma că Germania se încadrează într-un tipar complex de relații interdependente cu celelalte democrații industriale avansate, precum și că participă într-o rețea de cadre multilaterale stabilite în perioada postbelică. Instituționalismul
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
și redistribuire. Într-adevăr, Anderson observă continuitate într-un domeniu politicile comerciale. Astfel, el concluzionează că, în timp ce [...] unificarea nu a dus la o reevaluare internă majoră a rolului Germaniei în Europa ... ar fi neconform cu realitatea să descriem relația Germaniei unificate cu Europa în termenii unei continuități absolute. ... [În ansamblu] ceea ce transpare este un tipar amestecat al schimbării și continuității. (Anderson, 1997, pp. 104-105) În mod similar, Tewes recunoaște că oamenii de stat germani încearcă să prevină potențialele tensiuni generate de
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
considerabilă a familiilor Lancaster și York. Spania trăiește Reconquista, luptă ce cunoaște apogeul cu cucerirea Granadei în 1492, moment care semnifică sfârșitul dominației musulmane în partea meridională a peninsulei iberice. În timp ce Portugalia rămâne un regat independent, restul peninsulei iberice este unificat prin căsătoria Isabellei de Castillia cu Ferdinand de Aragon. În toată țara se organizează o puternică administrație regală . În Europa Centrală și Italia, Imperiul romano-german se compune din aproximativ 300 de principate, conduse de o putere temporală , dar și spirituală
Conceptul de libertate în filosofia modernă by Irina-Elena Aporcăriţei () [Corola-publishinghouse/Science/663_a_1310]
-
privește!“17 poate fi înțeles astfel: nu te lăsa dominat de obișnuințe ale gândirii, explorează alternative! Filozofia merge pe o cale greșită atunci când, inspirată de idealul științei, își propune să depășească aparențele, să dezvăluie ceva ascuns, să formuleze principii care unifică și explică ceea ce este particular și contingent. Pentru a înțelege cum funcționează limbajul și gândirea noastră nu avem nevoie să cercetăm decât ceea ce stă deschis în fața ochilor, adică să discernem diferențe gramaticale semnificative în situațiile cele mai comune, luptând împotriva
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
pp. 26-27. Mai târziu (1947) a făcut o observație care poate apărea profetică astăzi: „S-ar putea ca știința și industria, și progresul lor să fie lucrul cel mai trainic din lumea noastră [Ă] și ca știința și industria să unifice lumea, după și cu nemărginite suferințe, adică s-o cuprindă într un întreg, în care va locui, firește, orice altceva decât pacea.“ (p. 124) 40 Vezi Desmond Lee, „Wittgenstein 1929-1931“, în Portraits of Wittgenstein, vol. 2, p. 196. 41 M.
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
construcții sociale), dar și pe cel al strategiilor practice de acțiune, constituind direcții de oportunitate, dar și constrângeri; considerarea structurilor sau câmpurilor (ca fapte sociale) orientează cercetarea către holism metodologic. Caracteristica dominantă a neo-instituționalismului sociologic este tocmai aceea de a unifica, Într-un proiect teoretic consolidat, atât asumpții micro cât și macrosociale. Neo-instituționalismul se constituie atât pe moștenirea weberiană a acțiunii sociale și pe metodologia Înțelegerii semnificațiilor vehiculate individual, cât și pe moștenirea durkheimiană a faptelor sociale și pe metodologia pozitivistă
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
precum Fugger, Welser și Höchstelter au înființat bănci. Cu toate acestea, Germania continua să rămână divizată, cu puternice principate teritoriale (laice și ecleziastice) și orașe libere. Împărații Maximilian I (1493-1519) și Carol Quintul (1519-1556) au încercat, prin diverse măsuri, să unifice Imperiul și să întărească autoritatea centrală, însă fără succes. În perioada premergătoare Reformei, opoziția față de Biserică și papalitate a căpătat noi dimensiuni: principii și cavalerii, orășenimea și burghezia, țărănimea și plebea orașelor formulau programe de revendicări și de limitare a
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
Austria își vor defini pozițiile europene. Două concepții concurente se vor înfrunta de acum în Europa Centrală: cea a unei Europe dunărene, dominată de Austro-Ungaria404, și cea a unei Mitteleuropa sub influență germană. După "retragerea de la Olmütz", Prusia visa să unifice în jurul ei principii germani într-un imperiu conservator și autoritar, din care Austria urma să fie eliminată. Încă din perioada 1840-1850, Prusia devenise centrul opoziției liberale din Germania. Rusia privea cu neliniște acțiunile Prusiei, îngrijorată de faptul că fundamentele monarhiei
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]