6,679 matches
-
În afara chestiunii temă-remă este de menționat cazul propoziției incidente în limba scrisă. În această topica este predicat + subiect, fie că acesta este un cuvant accentuat sau un pronume personal neaccentuat: "Arrêtez-vous, hurla le gendarme en pointant son arme" „Opriți-vă, urlă jandarmul îndreptându-și armă către ei”, "Qu’allons-nous faire, demanda-t-il ?" „Ce-o să facem, întreba el?” În registrul de limbă familiar și complementul direct poate fi tema: "J’adore le chocolat" „Îmi place foarte mult ciocolată” → "Le chocolat, j’adore" „Ciocolată
Sintaxa limbii franceze () [Corola-website/Science/332563_a_333892]
-
frunte pe vremea lui Dragoș-vodă, pământ frământat în sânge"". Aici el rememorează momentele luptei din 14-15 decembrie 1467 între oștile moldovenești conduse de domnitorul Ștefan cel Mare și cele ungurești ale regelui Matia Corvin, terminată printr-un ""așa măcel, că urla valea de vaiete, armele scăpărau fulgere-n beznă, pâlcuri întregi se abăteau stropșite-n picioarele cailor, și oriîncotro fugeau bieții unguri, tot de Ștefan dădeau"". După cum relatează scriitorul, ""pentru amintirea acelei biruinți, Ștefan a ridicat în Baia Biserica Albă — la
Biserica Albă din Baia () [Corola-website/Science/308813_a_310142]
-
și oamenii erau terifiați. Apărarea antiaeriană și paza de coastă, monitorizau țărmul Pacificului, ca niciodată până atunci’’. Albert W. Metz (martor): ’’Eram un copil de 13 ani și în acea noapte de februarie a anului 1942, sirenele au început să urle în miezul nopții. Era pană de curent. Și mai fuseseră câteva înainte’’. Pe 25 februarie, între orele 3:12 și 4:15 a.m., Brigada a 37-a de Artilerie de Coastă din Los Angeles, a deschis foc de baraj asupra
Bătălia de la Los Angeles () [Corola-website/Science/322981_a_324310]
-
Anuarul Socec în aceeași plasă și cu aceeași compoziție, având 2178 de locuitori. În 1931, comuna a preluat și satul Valea Boului (devenit ulterior Valea Cricovului de la comuna vecină Gornet-Cricov). În urma reorganizării administrative din 1950, comuna a trecut la raionul Urlați din regiunea Prahova, și apoi (după 1952) la raionul Mizil din regiunea Ploiești. În 1968 a fost reînființat județul Prahova, iar comuna Apostolache a căpătat forma actuală, preluând și satul Udrești de la comuna desființată Udrești, iar satul Tisa fiind trecut
Comuna Apostolache, Prahova () [Corola-website/Science/301636_a_302965]
-
nicadorilor”, „Veniți cu noi”, „Doina închisorilor”, „Hora legionarilor”, „Peste mormântul tău sfânt”, apoi „Imnul Legiunii Arhanghelul Mihail” de Iustin Ilieșiu, „Înainte” de Viorica Lăzărescu, „Cântec de luptă” de C. Savin, „De prin străinele meleaguri” și „Părintească dimândare” de C.Belimace, „Urlă dușmanii” de Par. Cucuetu, „Ștefan vodă” (Marșul legionarilor Vrânceni) de Al. I. Popescu, „Cu fruntea sus” de Virgil Rădulescu și Traian Puiu, „Echipa morții” de Nicu Iancu, „Marșul legionarilor tecuceni”, „Dealul negru” de Misu Gaftoiu, „Ardealul tânăr legionar” de Stefan
Mișcarea Legionară () [Corola-website/Science/299614_a_300943]
-
am murit, neică?“, învălmășeala de obsesii provoacă treceri de la realitate la vis, cele două planuri se confundă, sugerând astfel degradarea psihică progresivă a lui Stavrache. Punctul culminant este reprezentat de momentul întâlnirii reale dintre cei doi frați. Deși afară "viscolul urla", Stavrache aude glasuri de oameni și bătăi în ușa de la drum a prăvăliei. Erau doi oameni înfofoliți din cauza viforului, care solicită găzduire peste noapte, întrucât caii erau „prăpădiți“, iar ei înghețați bocnă. Argații duseră caii în grajd, traseră sania în
În vreme de război () [Corola-website/Science/298997_a_300326]
-
culcase în pat, cu spatele la el și hangiul se aplecă peste omul de pe pat, care-i răspunse: „Cum să nu te cunosc, neică Stavrache, dacă suntem frați buni?“ Ajuns la capătul încordării psihice, hangiul se clătină puternic, de parcă „tot viforul care urla în noaptea grozavă“ ar fi năpădit dintr-o dată peste el, „deschise gura mare să spună ceva, dar gură fără să scoată un sunet nu se mai putu închide; ochii clipiră de câteva ori foarte iute și apoi rămaseră mari, privind
În vreme de război () [Corola-website/Science/298997_a_300326]
-
cășării și o fabrică de făină. Anuarul Socec din 1925 consemnează comuna urbană Mizil cu 6282 de locuitori. În 1950, Mizil a devenit reședința raionului Mizil din regiunea Buzău, raion căruia i s-a alipit în 1952 și fostul raion Urlați din regiunea Prahova, atunci când cele două regiuni au fost unite și au format regiunea Ploiești. În 1968, odată cu reînființarea județelor, Mizilul a trecut la județul Prahova. Tot atunci, satul Cireșanu a trecut la comuna Baba Ana. Opt obiective din orașul
Mizil () [Corola-website/Science/297024_a_298353]
-
cu un sărut te-am colindat, scârțâi într-un cântec din tine căzut. tulpina ierbii se făcuse țurțur, O emoție de sânge sunt, pe-ale zilelor diguri, la cotul nopții șuie, atârnat. oftând într-un val prelins pe obrazul cerului. Urla un lup cu promoroacă-n glezne, Mâine, mustața dealului trosnea, pe strada desculță, pierdută în tropotul trăsurilor, un Moș Crăciun, bolnav de insomnie, voi trece ca un gând, cu degetu-n gură, indiferent. c-un pumn de viscol ne îmbrățișa. În
ANUL 6 • NR. 8-9 (16-17) • IANUARIE-FEBRUARIE • 2011 by George Baciu () [Corola-journal/Journalistic/87_a_70]
-
să atace cu călăreții și pedeștrii săi odihniți, care timp de mai multe zile se bucuraseră de răcoarea binefăcătoare a apei. Descrierea luptei lăsată de cronicari se aseamănă cu un coșmar din care memoria amorțită înregistrează scene înfricoșătoare, de oameni urlând rostogolindu-se în flăcări, în timp ce săbii mânuite de mâini nevăzute îi așteaptă nemiloase pentru a-i sfârteca. Francii îngroziți, părăsindu-și caii, se cățărau pe dealul de la Hattin cu focul urcând după ei, încercuiți din toate părțile de musulmani. Aveau
Cruciada a treia () [Corola-website/Science/314756_a_316085]
-
statului în cazul Roșia Montană exprimă violent contradicțiile dintre prevederile constituționale și actul efectiv al guvernării: normele și reglementările nu protejează pe nimeni în afară de marii actori economici (care, în fapt, se pot proteja foarte bine și singuri, căci ni se urlă în cască de 23 de ani că piața trebuie să fie „liberă”)[1] și adâncesc inegalitățile în loc să le limiteze. În același timp, Crin Antonescu declară că proiectul de lege poate fi aprobat și fără a se ține cont de avizele
Pe scurt, despre stat și capital () [Corola-website/Science/295682_a_297011]
-
se odihnește puțin, nimic nu înseamnă, căci iarăși a venit furtuna peste dânsul, iarăși valurile de dinainte, pe când cel ce filozofează nu lasă ca nici măcar început să-și ia o astfel de tulburare, nici a se înfuria marea, nici a urla fiara sălbatică. Dar dacă ar și suferi vreo silă sau vreo tulburare stăpânindu-și o astfel de apucătură, totuși fiind într-una hărțuit și atacat, el nu se pleacă defel, și se aseamănă cu cel care ține în frâu un
Revista Teologică, Serie Nouă, Anul XVIII (90), Nr. 2 by Liviu Petcu () [Corola-journal/Journalistic/164_a_93]
-
Sf. Ioan Gură de Aur, Despre feciorie..., p. 98. 202 Constantin Pavel, op. cit., p. 433. 203 Jean-Claude Larchet, op. cit., p. 140. 25 nesatisfacerea ei, aprinde patima mâniei, aceasta pentru că fiara care este în noi caută satisfacere, hrană. Nesatisfăcută această patimă urlă prin mânia pe care o stârnește. Păcatul desfrânării spurcă atât pământul cât și văzduhul. Despre pângărirea pământului vorbește Sfânta Scriptură a Vechiului Testament (Levitic 18, 25-27), unde se arată că fărădelegile oamenilor au pângărit pământul. În zilele noastre, erotismul colectiv
Revista Teologică, Serie Nouă, Anul XVIII (90), Nr. 2 by Liviu Petcu () [Corola-journal/Journalistic/164_a_93]
-
Într-o zi geroasă de iarnă un urs e trezit din hibernare de strigătul jalnic al unui iepuraș: - Calule, calule ! Aoleuuu! Calule!... Supărat, ursul se răstește la iepuraș: - Bă, Iepurilă, taci și tu dracului din gură! Nu vezi că urli lângă o peșteră de urși ? Doar știi că pe vremea asta hibernăm. - Calule, calule !... Aoleeeeu!... Caluțuleeee! Supărat, ursul se rastește din nou la iepuraș amenințându-l în același timp: - Taci Iepurilă, că trec la măsuri extreme! Iepurașul parcă era surd
BANCUL ZILEI: De ce dădea Boc la lopată? () [Corola-journal/Journalistic/67391_a_68716]
-
scris Ciobanu. "vaiiiiiii ! dar cum este rochia aleai din "cameră verde" . AJUTOOOOOR ! mi-a ars rețină :(((((((", s-a văitat în continuare creatorul de modă. Nici concurenții nu au scăpat ochiului critic al lui Ciobanu: "a venit și circul ...una de urlă emiliiiiia ...iar nu au înțeles că avantgarda costă muuuult . nu se poate pe sărăcie că arată a carnaval :( . lor le-a ieșit perfect CIRC !". Reproșurile au continuat: "auuuuuuu ce nasol !!!! acum avem niște manechine din plastic , cum erau cele din
Prezentatorii Eurovision 2013, criticați dur de Răzvan Ciobanu, pentru ținute by Elena Badea () [Corola-journal/Journalistic/64805_a_66130]
-
sarcini, iar critici sumbre și amenințări voalate) ca și la înapoierea acasă (nu cumva m-a căutat iar tipul de la Securitate?), sau, mai recent, înainte de a înfrunta oștile de mici bezmetici care îmi făceau viața amară la școală (dacă o să urle și o să sară iarăși peste bănci tocmai cînd vine inspectoarea, dacă o să mă prindă cu vreo greșeală, cu vreun lapsus linguae, cu vreo omisiune, dacă o să rîdă iar de mine și ebraica mea precară, asediind catedra ca pe o cetate
Angoase by Gina Sebastian Alcalay () [Corola-journal/Journalistic/15644_a_16969]
-
de la aparate pe omul de acolo și l-au scos, în tăcere, din salon. M-am gândit că venea rândul meu. Că era imposibil să rezist acelei insuportabile dureri, care amenința să nu înceteze vreodată, și atunci am început să urlu, uluit că sunt în stare să scot asemenea sunete neomenești. A venit o asistentă. I-am cerut să facă ceva ca să diminueze durerea. A răspuns imprudent: Dar v-am făcut morfină. Nu mai avem ce să vă facem, domnule. Am
Diagnostic by Mirel Cană () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1368_a_2725]
-
să nu-i dea nimic la cină. Din acel moment și până la lăsarea întunericului, țipetele lui Hiyoshi se auziră necontenit. Dă-mi drumul! Nebunule! Cap-pătrat! Ați asurzit toți? Dacă nu mă scoateți de-aici, dau foc! Și continuă să plângă, urlând ca un câine, dar pe la miezul nopții adormi în sfârșit. Apoi, auzi o voce chemându-l pe nume, de undeva din apropierea capului său: — Hiyoshi, Hiyoshi. Îl visase pe tatăl său mort. Pe jumătate treaz, strigă: — Tată! Apoi, își dădu seama
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
ale lui Chikuami se dezlănțuiau năprasnic. Era mai bine, înțelesese ea, să încerce a nu-și lua în seamă fiul. Acum, Chikuami rareori mai ieșea la câmp, dar lipsea adesea de-acasă. Se ducea în oraș, se întorcea beat și urla la nevastă și copii. Oricât de mult aș lucra, casa asta n-o să scape niciodată de sărăcie, se plângea el. Sunt prea mulți paraziți și impozitul pe pământ tot crește. Dacă nu erau plozii ăștia, acum aș fi ajuns un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
țineau ibovnice și transformaseră altarul în armurerie. Ce-a mai făcut banda lui Tenzo în seara asta? întrebă Shinshichi. Sătenii începură să vorbească toți odată. Reieși că bandiții încerpuseră prin a lua lăncile și halebardele din altar. Beau sake și urlau că vor lupta până la moarte, după care, dintr-o dată, începuseră să parde casele și să le dea foc. În sfârșit, se regrupaseră și fugiseră cu armele, mâncărurile și tot ce găsiseră de valoare. Se părea că, făcând cât mai multă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
nou! De data asta, firul ierbii va crește drept! Se ciocnea de oameni. Un cal fără călăreț trecu în galop. La o răspântie, câțiva refugiați stăteau strânși laolaltă, tremurând de spaimă. Hiyoshi, purtat de emoție, alerga cât îl țineau picioarele, urlând ca un proroc al sfârșitului lumii. Încotro? Nu avea nici o destinație. Nu se mai putea întoarce în satul Hachisuka, de-asta era sigur. În orice caz, părăsea fără regrete lucrul care-i displăcea cel mai mult: un popor mohorât, un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
viețile. Pe măsură ce treceau colinele, una după alta, se apropiau de norii învolburați de fum pe care-i văzuseră mai devreme. Avangarda tocmai ajunsese pe culmea unui deal, când un om rănit și plin de sânge apăru împleticindu-se spre ei, urlând ceva neînțeles. Era un vasal al lui Sakuma Daigaku, care scăpase din Marune. Adus în fața lui Nobunaga, răsuflând greu din cauza rănilor, se adună și dădu raportul: — Seniorul Sakuma a pierit de moarte bărbătească, în flăcările aprinse din toate părțile de către
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
încât ar fi fost nevoie de trei oameni pentru a-l încercui cu brațele întinse. Yoshimoto trecu sub copac, la adăpost de ploaie. Ceilalți îl urmară grăbiți, aducându-și rogojinile și mâncarea. Clătinarea enormului copac cutremura pământul, iar ramurile sale urlau în vântul violent. Pe când frunzele verzi și cafenii zburau ca niște nori de praf, lovind armurile oamenilor, fumul focurilor de gătit era suflat peste pământ, orbindu-i și înecându-i pe Yoshimoto și generalii săi. — Vă rugăm, mai suportați doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
Oda apăreau chiar în fața lor, cu strigătele aspre de război în straniul dialect din Owari străpungând urechile slujitorilor lui Yoshimoto. Doi sau trei dușmani se repeziră în direcția lor. — Hei! Seniorule din Suruga! Când văzură cum veneau oamenii clanului Oda, urlând ca niște demoni, sărind și alunecând prin noroi, agitându-și lăncile și halebardele, șocul îi fău în sfârșit să recunoască adevărata situație. — Oda! Un atac prin surprindere! Confuzia era și mai cumplită decât dacă ar fi fost atacați noaptea. Îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
ciocnirea dintre lance și armură le răsună în urechi. Fulgerător, Yoshimoto se răsuci, iar spada sa reteză în două lancea. Jinnai sări înapoi, cu un răcnet, ținând în mâini o bucată lungă doar de un metru. Jinnai aruncă lemnul și urlă: — Lașule! Îi arăți spatele unui adversar care s-a prezentat? Scoțând spada din teacă, Jinnai se repezi spre Yoshimoto, numai pentru a fi înșfăcat de la spate de un războinic al clanului Imagawa. Trântindu-și adversarul cu ușurință la pământ, fu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]