1,997 matches
-
care se jertfește pentru alții până la moarte, în sfârșit să fie un învățător al omenirii, mai bine zis un apostol al moralei. Cu asemenea convingeri formate în relația excepțională cu mentorul și maestrul său Etienne Lancereaux pe care-l va venera toată viața, convingeri care rezonau cu sufletul său mare și generos, Paulescu nu putea să aibă altă traiectorie decât cea pe care i -a croit- o destinul spre cinstea și gloria neamului său. Și cum putea să nu-și convingă
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
reale ale lui Nicolae Paulescu, aportul său cu totul deosebit la sănătatea oamenilor și cred că nimeni nu are un asemenea drept’. Cu atât mai mult noi și generațiile care vin, avem obligația morală să-l cinstim și să-l venerăm, să ni-l asumăm ca o valoare științifică și morală izvorâtă din străfundurile acestui neam, pe care la rândul său l-a cinstit și înălțat prin mijloacele științei și credinței sale.
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
de a se destăinui, este delicat, sensibil, plin de compasiune. Naratorul își ascunde voit cunoștințele pentru a-l lăsa pe partenerul său să povestească. Cavalerul se întoarce în trecut, evocând propria tinerețe: de când își aduce aminte, mărturisește că l-a venerat pe zeul iubirii ca pe un senior al său și și-a pus inima la dispoziția acestuia („Dar adevărul e că-n gând/ Aveam Iubirea-n primul rând”643). Dragostea era pentru el, în acele zile ale tinereții, un simplu
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3093]
-
desemnează un fel de prăjitură cu brânză, coaptă în vatră ("ватра" cuvânt dispărut din limba rusă); la țiganii din România și din Cehoslovacia, cuvintele atestate sunt "vatra" și "vatro". 77 La romani ca și în India ariană "focul domestic" era venerat, aducându-i-se, zilnic, sacrificii alimentare și, de trei ori pe lună, flori; cultul era adresat Penaților și Larilor, "personificări mitico-rituale ale strămoșilor", dar și lui "genius", un fel de "dublu" care ocrotește individualul. Aceste divinități domestice patronau riturile de
[Corola-publishinghouse/Science/1530_a_2828]
-
se pune, tot deasupra ușii, un fir răsucit de ață albă și roșie, "pentru a nu se umple copilul de vreo boală de la cei care intră în casă" 281. La slavi, focul, atât cel ceresc, cât și cel casnic, era venerat ca focul lui Svarog, zeul focului și al soarelui.282 Astfel, la naștere, copilul era așezat pe "vatra casei" apoi la "vatra de foc", iar casa se afuma în chip magic, pentru a fi apărată de duhurile rele.283 La
[Corola-publishinghouse/Science/1530_a_2828]
-
momentul în care se așează pe masă "steagul", în spatele miresei stă o fetiță numită "svitūka" (luminătoarea) care ține o lumânare la umărul miresei, lipită de "baltagul" mirelui, simbolizând calea cea bună a vieții. c. Înmormântarea În ritualul înmormântării, focul era venerat din cele mai vechi timpuri: incinerația era considerată "înmormântarea în cuptor"302, conferindu-i, astfel, mortului sacralitatea zeilor, prin împărtășirea cu focul primordial.303 Mai târziu s-a descoperit că mortul era îngropat cu fața spre sud, sud-vest sau sud-est
[Corola-publishinghouse/Science/1530_a_2828]
-
Focurile de Sâmedru se făceau și pentru întârzierea venirii frigului, dar și ca să se încălzească morții deoarece, de Sfântul Dumitru se ținea și o sărbătoare a Moșilor când se făcea pomană de sufletul morților.440 O dată cu venirea iernii, focul este venerat ca ființă mitologică care sălășluiește în vatra casei și care povestește sau mijlocește norocul pentru anul care va veni. Astfel, în ajunul Crăciunului, femeile pun o piatră în cuptor pe care o iau abia în noaptea de Bobotează, zicând: "Cum
[Corola-publishinghouse/Science/1530_a_2828]
-
în cinstea soției lui Saturn, ca zeitate a rodniciei pământului și de Juvenaliile, sărbătoarea tinerilor sau copiilor. Ianus, cel cu două fețe, una spre trecut și alta spre viitor, unul din cei mai vechi zei romani, moștenit de la etrusci, era venerat cu ocazia calendelor ianuarii care celebrau noul an agrar, timp în care se făceau urări de sănătate și belșug, se prevestea viitorul, se practica aratul și semănatul simbolic.41 Primele 12 zile ale lui ianuarie erau prevestitoare pentru întregul an
[Corola-publishinghouse/Science/1530_a_2828]
-
zeii solari devin zei supremi. În mitologia egipteană, cultul solar a fost dominant, Zeul-Soare era creatorul universal, stăpânul absolut și judecătorul suprem. În Iran, Mithra era zeul razelor solare, nașterea lui se sărbătorea la solstițiul de iarnă. Grecii l-au venerat, mai întâi, pe Helios care își conducea zilnic cvadriga de la răsărit la apus, apoi i s-au închinat lui Apollon. La scandinavi, zeul Baldr nu era o personificare a soarelui, ci divinitatea luminii solare și a luminii în general. La
[Corola-publishinghouse/Science/1530_a_2828]
-
această privință: „După ce eu citisem Tractatus-ul și înconjuram pentru a suta oară spațiul liber de sub barăci, Wittgenstein mi-a spus, referindu se la entuziasmul meu: «Dacă și Frege ar primi în acest fel Tractatus-ul!» Or, Frege, pe care el îl venera atât de mult, nu a înțeles deloc Tractatus-ul. Știți ce a însemnat asta pentru el, care era atât de dependent de opiniile lui Frege? O cădere în gol.“45a Reîntors din prizonierat, în 1919, Wittgenstein va trimite manuscrisul Tractatus-ului editorului
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
fost cel care a dăruit lumii democrația, precum și renașterea filozofiei orientate spre lume și nu este o întâmplare că în țara în care metafizica a fost executată a căzut și capul unui rege.“72 Wittgenstein a fost prețuit și chiar venerat de membri ai Cercului, care au văzut în Tractatus o verigă în acea prefacere care a fost anunțată prin lucrările lui Frege și Russell și proclamată drept obiectiv programatic al activității grupului. Concludente în acest sens sunt unele afirmații din
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
neîncredere, se cuvine a aduce câteva lămuriri suplimentare. în lucrarea sa intitulată Isis in the ancient world, R.E. Witt afirmă că Isis a fost o zeiță a Egiptului antic, iar cultul său s-a propagat până în spațiul lumii grecoromane. Era venerată ca fiind întruchiparea mamei ideale, a soției și a fecioarelor. Pronunția originală a numelui era Is, însă regulile gramaticale ale limbii grecești au adăugat încă un S numelui. Din acest motiv în spațiul european zeița Is a devenit zeița Isis
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
acest desen apare și titlul:„însăși antica Isis, zeița și regina egiptenilor“. în secolul al XIV-lea, călugărul augustin Jaques le Grant afirma:„în timpurile lui Chrlemagne... exista un oraș numit Iseos, care se chema astfel pentru că zeița Isis era venerată acolo. Acum se numește Melun. Paris își trage numele din aceleași motive; se spune ca Parisius este asemănător cu Iseos (quasi par Iseos) deoarece este construit pe râul Sena, la fel ca și Melun“ (trad. n.). Citind biografia lui Jaqus
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
Ne întrebam retoric dacă nu cumva tocmai aceasta afirmație despre orașul Paris și templul lui Isis au stat la baza excomunicării sale. în anul 1512 istoricul francez Lemaire de Belge a povestit cum un idol al zeiței Isis a fost venerat la St. Germain-des-Pres din Paris. Aceeași idee este preluată și de către Gilles Corrozet, primul istoric care a realizat un ghid al orașului Paris. În anul 1550, publică istoria Parisului, lucrarea fiind intitulată: Les Antiquitez, Histoire et Singularitez de Paris:„revenind
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
Iulian Apostatul, ultimul mare împărat roman păgân, în încercarea de a înrădăcina acest cult, a numit orașul Luteția - Par Is care poate fi tradus prin:„Pentru Is“ sau„Lângă Is”. Din punct de vedere istoric oficial, cultul lui Isis o venera pe soția și sora Soarelui Osir (în greaca veche Osiris), care era imaginea arhetipală a mamei, a protectoarei familiei și a fecioarelor. Simbolurile folosite de Isis erau: crinul de apă, o barcă și litera S, pentru că din punct de vedere
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
unul dintre zeii principali ai mitologiei grecești, fiind simbolul luminii și a soarelui, al adevărului și al profeției, al medicinii și al vindecării, al muzicii, poeziei și al artelor. Ce ne interesează pe noi este etimologia numelui templului unde era venerat Apolo: Delphi. Delphi este localizat în zona centrala a Greciei, în apropierea muntelui Parnasus, și este compus din Sanctuarul lui Apolo, locul vechiului Oracol. Homer, în Imnul lui Apolo, rândul 400, relatează legenda conform căreia Apolo a venit la Delphi
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
de masa amorfă de nobili. Cu greu permitea o serie de familiarități, iar dacă acest lucru se întâmpla, nu dura mult. Din Olimpul său, Ludovic Soare știa foarte bine cum să manipuleze restul zeilor și al muritorilor pentru a fi venerat continuu și pentru a-i provoca să intre în competiția pentru a obține atenția sa. Din episoadele descrise în detaliu de lucrările apocrife ale vremii, vedem cum se acordă un interes exagerat micilor gesturi de conveniență. De exemplu, un subiect
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
în privința acestor lucruri regii trebuie să se supună lui Dumnezeu și Bisericii mult mai riguros decât alți creștini, pentru că sunt obligați să servească drept exemplu poporului. Are mult zel pentru religie; arată mult respect pentru Papă. Ia comuniunea deseori și venerează relicvele sfinților; este devotată Fecioarei“ După îndeplinirea tuturor obligațiilor, își primea copii, care se delectau cu mobila special făcută pentru ei: un scaun din catifea verde cu franjuri și dresuri aurite pentru Ludovic și un cărucior din mătase roșie pentru
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
angajamente din cele mai diverse. Calitățile personale preconizate de Evanghelii s-au integrat în alte sisteme de valori. Fericirea (fericirile) se înscrie pentru unii, în perspectiva veșniciei, pentru alții, începând cu secolul XVIII, este căutată în viața pământească. Înțelepciunea era venerată încă dinaintea creștinismului, dar are conținuturi diferite, în funcție de filosofii. Inteligența, discernământul sunt valorizate de toți cei care gândesc. Respectul libertății altuia caracterizează comportamentul lui Iisus, dar această valoare a fost pusă în umbră de Biserică și doar Iluminismul va face
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
ei nu se mulțumesc doar cu a fi intoleranți, merg atât de departe încât ucid pentru ideile lor, sau își sacrifică viața, asemenea kamikazelor de astăzi. Ne e foarte greu să înțelegem aceste atitudini, deoarece vremea în care martirii erau venerați este apusă. Evidențele de ieri pot să pălească sau chiar să dispară, fără să mai trezească vreun ecou. Marea majoritate dintre noi ne situăm, în funcție de o anume valoare sau de alta, mai mult sau mai puțin aproape de cele două extreme
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
ca utilizare în secolul al XIX-lea la poeții și scriitorii romantici. Ch. Baudelaire notează aceste experiențe personale în Les paradis artificiels și, ulterior, J. Cocteau le va descrie în Opium. Tot din America provine mescalina, alcaloid extras din peyotl, venerată de indigeni ca drog inițiatic. Administrarea sa induce o stare de extaz nirvanic, populat cu viziuni, o stare de derealizare resimțită de individ ca o dematerializare corporală cu trecerea în „alte dimensiuni” temporo-spațiale. Mescalina, utilizată experimental, produce stări senzoriale particulare
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
organizează razii printre populațiile vecine, se pot bucura de o mare reputație dar nu au nici un statut politic, nu asigură nici o funcție permanentă în societate. "Omul turmei" care, cu puterile sale magice, este chemat să îngijească animalele bolnave, poate fi venerat, dar nici el nu exercită propriu-zis vreo funcție politică. Nenumărații magicieni, medici, ghicitori, posesori de fetișuri, sunt adesea cei mai respectați și mai temuți oameni din sat, dar categoriile pe care le reprezintă nu sunt investite cu nici o putere în mijlocul
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
trăiește, din punctul nostru de vedere, într-un prezent perpetuu. Societățile care sunt împotriva schimbării sunt numite de Claude Lévi-Strauss54 "societăți reci" (orologii). Dimpotrivă, considerîndu-se și gîndin-du-se pe sine ca pe un proces în continuă schimbare, lumea modernă valorizează și venerează schimbarea. Pentru omul modern este imposibil ca viitorul să repete prezentul, iar prezentul să repete trecutul. Societățile moderne sunt "societăți calde" (mașini cu aburi), ca să vorbim în termenii lui Lévi-Strauss. Să nu-ți dorești schimbarea nu este cu totul scandalos
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
strict necesar). "De ce am planta noi înșine, din moment ce pe lume există atîtea fructe mango?" întreabă boșimanii. Pentru ei, resursele sunt nelimitate: natura (Mama doică) produce ceea ce au nevoie, de aceea le este imposibil să nu o respecte, să nu o venereze. Dacă muncesc puțin, sunt neprevăzători și fără grijă, cum de reușesc să se descurce? Oricît de surprinzător ni s-ar părea (nouă, celor care ni-i imaginăm ducînd o viață aproape animalică, încercînd să supraviețuiască într-un mediu ostil), oamenii
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
această privință: „După ce eu citisem Tractatus-ul și înconjuram pentru a suta oară spațiul liber de sub barăci, Wittgenstein mi-a spus, referindu se la entuziasmul meu: «Dacă și Frege ar primi în acest fel Tractatus-ul!» Or, Frege, pe care el îl venera atât de mult, nu a înțeles deloc Tractatus-ul. Știți O VIAȚĂ DE EROU? 41 ce a însemnat asta pentru el, care era atât de dependent de opiniile lui Frege? O cădere în gol.“45a Reîntors din prizonierat, în 1919, Wittgenstein
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]