3,404 matches
-
se amestecă ingredientele adecvate, se reglează termostatul și higrometrul, se apasă pe un buton și imediat iese o salată. Sigur că neplăcerea lui Cipriano Algor nu-l împiedică să recunoască că, datorită acestor sere, a început să vadă tot anul verdețuri în farfurie, însă nu poate suporta faptul că o fost botezat Centură Verde un loc unde tocmai această culoare nu există, cu excepția celor câteva fire de iarbă lăsate să crească în afara serelor. Ai fi oare mai fericit dacă plasticul ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
săptămâni de drum și, fără să se odihnească o clipă, a hotărât să urmeze Îndeaproape sfaturile călătorilor din vremurile trecute. Urcați, Îndeamnă aceștia, pe terasa cetății Kuhandiz, vechea fortăreață, plimbați-vă cu prisosință privirea, nu veți Întâlni decât ape și verdeață, răzoare Înflorite și chiparoși tunși de cei mai iscusiți grădinari, În formă de boi, de elefanți, de cămile Îngenuncheate, de pantere care se Înfruntă și par gata să sară. În realitate, chiar În interiorul incintei, Începând de la Poarta Mănăstirii, la Apus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
ne Înșelăm asupra acestei atitudini, Khayyam n-are nimic dintr-un mizantrop. Nu este el cel care a scris: „Când durerea te copleșește, când ajungi să-ți dorești ca o noapte veșnică să se abată asupra lumii, gândește-te la verdeața care scânteiază după ploaie, gândește-te la deșteptarea unui copil”? Dacă refuză să procreeze, este pentru că existența Îi pare prea greu de suportat. „Fericit cel care n-a venit niciodată pe lume”, nu Încetează el să strige În gura mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
nevinovat o învălui în lumea viselor. Atunci, tatăl le sărută părintește pe frunte, apoi ridică mâna dreaptă făcând o închinăciune asupra lor, lăsându-le somnul în ocrotirea Tatălui Ceresc. Greierașul Tăcerea serii își așternea încet-încet vălul peste curtea inundată de verdeață. Căldura zilei se lăsase la pământ, apăsată de răcoarea înserării. Deodată, liniștea fusese tulburată de un sunet duios și cald. Cri-cri! Cri-cri! Fetița ridică degetul arătător, pe celelalte le strânse în pumnișor, apropie degetul spre ureche, iar ochii i se
D’ale copilăriei by Adriana V. Neacșu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/774_a_1547]
-
pe care mama o puse în truda mâinilor sale. Sufletul ei închise cu grijă amintirea acelei îmbrățișări, amintire menită să vindece sufletul de om mare de mai târziu. Bunicul Soarele răsărise la orizont, revărsându-și razele peste curtea inundată de verdeață și flori. Ascunsă între pomi, o casă albă, bătrânească, cu cerdac de lemn, plăcută și încăpătoare, adăpostește somnul cel dulce de dimineață, al nepoților. Bunicul se trezise din zori și tocmai isprăvise treburile casei. Era un bărbat nu prea înalt
D’ale copilăriei by Adriana V. Neacșu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/774_a_1547]
-
arșiță. Dar când să-i bage înapoi la locul lor, porcii nicăieri! Îi găsi în grădină, uitase poarta deschisă când fusese după corcodușe. Îi băgă la locul lor, cam greu, pentru că nu voiau să mai plece de acolo, dăduseră de verdeață și pământ bun de râmat. În urma lor rămăsese locul răvășit. Dacă se supără mama că i-au râmat porcii printre roșii? Ia, mai bine să repare ea ce se mai poate repara. Luă o sapă și începu să sape cu
D’ale copilăriei by Adriana V. Neacșu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/774_a_1547]
-
ce iarbă frumoasă și cu frunza grasă, numai bună ca hrană pentru animale. Oare ce-o fi, mohor? Și începu să smulgă cu spor, să dea la porci și la rățuște, care stăteau închise și nu aveau de unde să mănânce verdeață. Când termină, privi spre parcela de pământ pe care o muncise din greu și i se păru că firele de roșii erau cam rare și răzlețe. Ce să facă ea să nu mai pară locul așa de pustiu? Luă un
D’ale copilăriei by Adriana V. Neacșu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/774_a_1547]
-
Și întunecata mare; Piramidele-nvechite Urcă-n cer vârful lor mare - Nu căta în depărtare Fericirea ta, iubite! " Astfel zise mititica, Dulce netezindu-mi părul, Ah! ea spuse adevărul; Eu am râs, n-am zis nimica. Hai în codrul cu verdeață, Und-izvoare plâng în vale, Stânca stă să se prăvale În prăpastia măreață. Acolo-n ochiu de pădure, Lângă trestia cea lină Și sub bolta cea senină Vom ședea în foi de mure. {EminescuOpI 55} Și mi-i spune-atunci povești Și
Opere 01 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295582_a_296911]
-
veci vezi cum conspiră Contra celor ce dânșii la lucru-i osândiră Și le subjugă munca vieții lor întregi. Unii plini de plăcere petrec a lor vieață, Trec zilele voioase și orele surâd. În cupe vin de ambră - iarna grădini, verdeață, Vara petreceri, Alpii cu frunțile de ghiață Ei fac din noapte ziua, ș-a zilei ochi închid. Virtutea pentru dânșii ea nu există. Însă V-o predică, căci trebui să fie brațe tari, A statelor greoaie cară trebue-mpinse Și trebuesc
Opere 01 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295582_a_296911]
-
clădirii. În partea dreaptă a structurii, privită în față, unde eram acum, soarele nu bătea deloc în această perioadă a zilei. În lumea asta a metalului și a cărămizilor, singurele locuri din zonă unde mai era cât de cât ceva verdeață erau grădina botanică, parcul liceului și copacul din mijlocul orașului care trebuia să dea mediului înconjurător aparența unui parc. Întristat de lumea în care mă aflam, m-am îndepărtat de ferestre, încercând parcă să mă îndepărtez de locurile de afară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
liniștit. Tu ce zici să facem cu ce smulgem de aici? Dar ce ai smuls de aici? Se întoarse și arătă spre mai multe grămezi mari de buruieni și plante, copaci care au fost tăiați și ciopârțiți. Munți întregi de verdețuri și vreascuri și flori de felurite culori se înălțau din loc în loc pe terenul pustiit. Îmi trecu prin minte o idee. Du-le la subsol, la nivelul doi. Din câte știu eu, acolo e un furnal ecologic. Depozitează-le în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
să devină îndeajuns de aglomerată încât să nu mai primească încă pe cineva dacă mai ajungea un om în postura mea. Nu mi se părea posibil. Deasupra era întuneric, iar în jurul meu, doar albastrul închis al Timpului. Insula nu avea verdeață, pentru că singurul lucru cu viață în acel loc eram eu. Acest sanctuar, cum am denumit insula pustie, era făcut doar din piatră, iar aceasta nu era supusă eroziunii Timpului. Era imună. Imună și maleabilă, după cum mi-am putut da seama
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
atitudinea sa... ceva nu era în ordine. Cât am fost plecat? Cam douăzeci de minute. De ce? Perir François! "Prezent!" veni răspunsul prin receptor. Te duci în cel de-al doilea nivel al subsolului și începi să alimentezi furnalul! Bagi întâi verdeața care a fost adunată de pe terenurile școlii! Dar... Fă-o! Sergiu! "Da?" Ce cauți pe teren? "Inspectez..." Îți trece! Încheie-te și aleargă spre școală de parcă naiba s-ar afla pe pasul tău cel din urmă! ACUM! Mihail! Dă drumul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
țâfnos. Și nu ar fi trebuit să fie, își spuse Stan, ținând cont de cum fusese tratat papagalul în ultimele două zile. Stan intrase pe Internet, ca să afle ce mâncau africanii cenușii, și îi adusese lui Gerard niște mere delicioase și verdețuri speciale. Lăsase televizorul pornit peste noapte, la magazin, pentru ca Gerard să se poată uita. Iar după o zi, Gerard încetase să își mai muște ghearele. Chiar îi permisese lui Stan să îl pună pe umărul lui, fără să-l muște
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
numai una. Observă că se rotea în cercuri lente spre pământ. Iar în clipa aceea observă o oază verde în mijlocul coastei uscate. O oază! Era construită lângă niște bolovani uriași. În jurul bolovanilor erau palmieri, grădini atrăgătoare și clădiri frumoase, în mijlocul verdeții. Gerard era sigur că acolo va găsi mâncare. Era o imagine atât de atrăgătoare, încât începu să coboare, în spirale. Era ca un vis. Oameni frumoși, în halate albe, mergând încet printr-o grădină cu flori și tufișuri, în umbra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
tăcut suspină Adunate laolaltă Împletite în iubire Gândurile-ncet mă poartă Spre înalt, spre nemurire Aș vrea să adun în mână Raze de lumină calde La inimă să rămănă Doru-n ele să se scalde Prin răcoarea dimineții Ochii mei ating verdeața Aduc odă frumuseții Binecuvântând speranța
Prin zori by Elena Marin Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83286_a_84611]
-
mâncăruri tradiționale, miel, pește, cozonaci, pască, de toate găseai la ei. În living, masa mare, de douăsprezece persoane, e plină de platouri, aperitive de tot felul, ouă roșii peste ouă roșii, drob de miel tăiat felii, peste care Loredana presărase verdeață, icre, piftii, mizilicuri, bunătăți. Ferestrele sunt deschise, se aud păsările, o slujbă întreagă!, își spune Maestrul, e atât de atent la melodiile și cuvintele lor, privise de dimineață în coroanele copacilor din grădină, mieii și iezii se jucau prin vârfuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
diferiți, trebuie să te ridici la valoarea celui care povestește, ca să îi înțelegi vorbele. Loredana face o pauză, se uită lung la Frumoasa Neli, parcă s-ar întreba ceva, parcă ar cântări din ochi - ochii ei de aur - legumele și verdeața pentru o ciorbă, parcă ar fi gustat ea din mâncarea asta și i-ar fi plăcut: da, e bună! Mulțumită, continuă să vorbească, să ofteze din când în când, privind mereu spre drumul pe care nu venea nimeni. Mâine era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
prima iubire din viața mea, o fată care totdeauna m-a așteptat, indiferent ce gagici am avut, ea era stabilitatea mea, lumina, mă puteam întoarce oricând la Anita, indiferent ce făceam, eram tineri și curați, îmi plăcea că iubea parcurile, verdeața, copacii, apele, mereu spunea că „apele știu”, era un fel de Hildegard von Bingen... — Cine-i asta? — A fost. Se spune despre ea că era latura feminină a lui Dumnezeu. Fusese, în Evul Mediu, predicatoare, scriitoare, doctoriță, botanistă și cercetătoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
făcut mendrele cu ei. Nu suflau În fața mea. În toți acești cincisprezece ani am pierdut Însă totul ,,afară,,: mamă, tată, și o nevastă care și-a luat câmpii fugind cu un văr de-al meu, tocmai În Noua Zeelandă. Căsuța cu verdeață, În care m-am născut, care-mi era dragă ca ochii din cap, a fost pierdută la poker de frate-miu, care, tocmai am aflat, a dispărut fără urmă cu banii, lighioana dracului. Îl găsesc eu și-n gaură de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
a spus Antoniu. Maria-Kawabata, a mai șoptit pentru sine femeia, ducând pruncul la sân. -Kawabata, vezi ce aproape sunt de tine? -Nu-mi place că locuiești În cimitir. -Oare crezi că meritam o reședință de lux, pe malul mării, Înecată În verdeață, asaltată de paparazzi, din care să aud cum se sparg valurile de țărm? -Nu e vorba despre asta, dar aș fi vrut să ai o priveliște ceva mai pământeană, măcar până termini cartea. Să nu fii influențat de atâtea Întâmplări
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
acea Călăuza! - dar dacă ea se dovedeste doar o amăgire creată de Dușman? Fâșia de nisip lucește că o lamă de iatagan, mărginita de surful oceanului. Dacă ar fi zi, complexul s-ar vedea mai bine: clădiri albe, înconjurate de verdeață și de ziduri la fel de albe, care apără exclusivitatea turiștilor străini. Binefacerea și blestemul locuitorilor. O lume a posibilităților deschise - dar o proiecție a propriei lor nimicnicii. Nu e ușor să muncești pentru bogații aroganți ai lumii veniți în concediu... „Nici macar
Taraba cu vise by Sava Nick () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91662_a_92378]
-
la începutul acestei noi zile, admir din tren marea în dreapta mea, plajele încă lipsite de persoane, dar pline de șezlonguri și umbrele, iar în stânga localitățile cu blocuri de câteva etaje, într-un ambient pietros, nu prea înalt și plin de verdeață; ieri am inspirat din plin parfumul florilor de oleandru. Mă întreb acum, așa cum m-am întrebat de multe ori, oare de ce sunt atât de binecuvântat de Dumnezeu? De ce îmi acordă atâtea bucurii în suflet, de ce îmi acordă harul de a
Pelerin pe drumul Sf. Iacob de Compostela (Genova-Pamplona) by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91894_a_92328]
-
trec, plină cu viță de vie și plantații de pomi fructiferi, mai ales meri și piersici. Sunt și case și domenii private, semnalate discret, sau altele cu multă publicitate pe afișe care-ți spun că dincolo de gardurile pline de verdeață și de porțile bine lucrate, se află locuințe deosebite și persoane care cu siguranță nu numără cu grijă fiecare cent. Mă întreb în ce măsură revoluția franceză și reformele socioeconomice din această țară au egalizat populația. Cum spuneam, am văzut multe domenii
Pelerin pe drumul Sf. Iacob de Compostela (Genova-Pamplona) by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91894_a_92328]
-
la 21 km depărtare de Anglès. Cu vreo șase km înainte de această localitate, drumul iese din pădure și-ți oferă o panoramă enormă în fața ochilor. Atât cât poate cuprinde privirea, ai în fața ta multe localități, dealuri și coline pline de verdeață și copaci, iar privirea nu se mai satură să privească asemenea priveliști. Le îmbrățișez pe toate cu privirea și cu inima, îndelung, cu nesaț. Mi-aș dori să fiu un vultur și să zbor peste toate, să le pot vedea
Pelerin pe drumul Sf. Iacob de Compostela (Genova-Pamplona) by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91894_a_92328]