19,653 matches
-
noi, de a reproduce episoade sau povestirea. Compunerea unor povestiri după un șir de ilustrații contribuie la dezvoltarea vorbirii, a fluenței și creativității verbale. Punând mereu copilul în situația de a rezolva probleme el face apel la limbaj, îl vom obișnui să gândească, să găsească răspunsuri la întrebări. Povestirile copiilor, fie libere, fie create de ei constituie un exercițiu eficient de educare a limbajului și de antrenare a proceselor intelectuale, dar și a exprimării independenței în vorbire. Prin intermediul imaginii, copilul primește
Caleidoscop by Constanţa Manole () [Corola-publishinghouse/Science/91784_a_93510]
-
Bacalbașa, I. Teodorescu, Tr. Demetrescu, E. Vaian, Iuliu Dragomirescu, C. Mille, Em. D. Fagure, H. Sanielevici (semna Hassan). Micile articole-portret din prima pagină, multe dintre ele cu valoare literară, dedicate unor scriitori sau unor personalități politice, sunt redactate în mod obișnuit de I. Hussar, Tr. Demetrescu, A. Bacalbașa sau C. Mille. Publicistică literară au mai dat și C. Stere, A. Gorovei, G. Coșbuc, I. Păun-Pincio. Cu versuri sau proză colaborează G. Coșbuc, I. N. Roman, Șt. Basarabeanu (V. Crăsescu), A. Bacalbașa
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285191_a_286520]
-
redus al unor lucrări interesate de clarificarea acestei teme în sociologia românească au motivat alegerea fenomenului modei ca subiect pentru prezenta carte. Capitolul 1 Preliminarii pentru o sociologie a modei 1.1. Moda și vestimentația În discuțiile formale sau informale, obișnuim să încadrăm aprecierile noastre asupra unor obiecte sociale sau asupra aspectului fizic al oamenilor, utilizând termenul de "modă" în cele două ipostaze lingvistice: de locuțiune (la modă) sau de adjectiv (modern). Tendința este de a vehicula un singur sens al
Sociologia modei. Stil vestimentar şi dezirabilitate socială by Alina Duduciuc [Corola-publishinghouse/Science/884_a_2392]
-
Thomas (1863-1931) arăta că ipoteza modestiei ca factor declanșator al acoperirii diferitelor părți ale corpului are o bază științifică în teoria darwinistă a universalității emoțiilor. Modestia, precizează William I. Thomas, se referă la încălcarea unor obiceiuri sociale. Astfel, "grandes dames obișnuiau să meargă desculțe pe bulevarde sau să poarte rochii fără mâneci la amiază" și erau conștiente că "ieșirea din aceste tipare ar fi fost stânjenitoare" (W.I. Thomas 1899, 249). Însă autorul atrage atenția că această explicație a relaționării modestiei
Sociologia modei. Stil vestimentar şi dezirabilitate socială by Alina Duduciuc [Corola-publishinghouse/Science/884_a_2392]
-
1915 par a fi la fel de diferite ca și picturile pe pânză în maniera clasică în 1700, diferite de cele romantice din 1840 și de cele din curentul impresionist al anilor 1890 și de realismul din 1940, diferența principală este că obișnuim să considerăm expozițiile de pictură și artă ca fiind serioase și distincte, în timp ce hainele și moda sunt frivole. Dar manifestarea comportamentelor acestor două tipuri de fenomene este asemănătoare, deci suntem îndreptățiți să presupunem că procesele sunt similare. Cineva ar putea
Sociologia modei. Stil vestimentar şi dezirabilitate socială by Alina Duduciuc [Corola-publishinghouse/Science/884_a_2392]
-
nu se confundă. Încă din primele pagini ale lucrării Modă și societate urbană în România epocii moderne, Adrian-Silvan Ionescu (2006, 19) lămurește semnificația conceptelor "modă" și "costum", arătând că relația dintre acestea nu este una de sinonime, la fel cum obișnuim să le asociem în limbajul curent: Când se vorbește despre modă, mai toată lume se gândește, aproape exclusiv, la moda vestimentară ignorând celelalte sectoare ale vieții, care sunt la rândul lor, afectate de modă. O incursiune în modă este imposibilă
Sociologia modei. Stil vestimentar şi dezirabilitate socială by Alina Duduciuc [Corola-publishinghouse/Science/884_a_2392]
-
privind motivațiile comportamentelor dictate de modă respectiv cursa pentru status social, pentru diferențiere individuală și de clasă, pentru loisir și consum ostentativ au reprezentat un punct de referință în conceptualizarea modei ca tip de comportament irațional și spontan. În general, obișnuim să asociem adjectivul "colectiv" numeroaselor activități și comportamente umane realizate de un ansamblu numeros de indivizi. Însă în abordările sociologice, asocierea acestui adjectiv conceptului de "comportament" nuanțează sensul, subliniindu-se cu precădere caracterul spontan și divergent al comportamentului colectiv în raport cu
Sociologia modei. Stil vestimentar şi dezirabilitate socială by Alina Duduciuc [Corola-publishinghouse/Science/884_a_2392]
-
cu privire la școală, familie și politică, tocmai de aceea sloganurile imprimate pe hainele tăiate și decolorate erau destinate a semnaliza starea socială pe care aceștia o experimentează, iar culorile închise și cămășile de muncă, nivelul scăzut de trai. De asemenea, subiecții obișnuiau să preia articole din moda vestimentară dominantă, să le personalizeze, să le modifice "definiția" pentru a fi potrivite stilului subculturii. De exemplu, geaca de blugi era decorată cu insigne și sloganuri și de multe ori decolorată sau imprimată în culori
Sociologia modei. Stil vestimentar şi dezirabilitate socială by Alina Duduciuc [Corola-publishinghouse/Science/884_a_2392]
-
său juvenil, cu căciulă împăunată, duman de dimie și strângând pușca. Tatăl său sesizase marea importanță a acestei forme de joacă pentru modelarea sentimentelor patriotice, fortificarea prin gimnastică și obișnuirea copiilor cu ordinea și rigoarea militară. Ei făceau exerciții, se obișnuiau cu portul și manevrarea puștii, cu ordinele și comenzile superiorilor [...]. Se publicase chiar și o carte de inițiere a școlarilor în acest domeniu pentru care se făcea reclamă [...] (A.-S. Ionescu, 2006, 231). La fel s-a întâmplat și cu
Sociologia modei. Stil vestimentar şi dezirabilitate socială by Alina Duduciuc [Corola-publishinghouse/Science/884_a_2392]
-
avantajele și dezavantajele personale care rezultă din alegerea unei linii de conduită (valori) sau a alteia; un act este întotdeauna o interacțiune continuă între Me și I (apud E. Stănculescu, 1996, 41-42). 3.2.1.Vestimentația și identitatea de sine Obișnuim să spunem că "haina îl face om", înțelegând prin aceasta nu numai faptul că oamenii se prezintă în sfera publică îmbrăcați, dar mai ales că îmbrăcămintea reflectă, într-o anumită măsură cine suntem în relație cu noi înșine și cu
Sociologia modei. Stil vestimentar şi dezirabilitate socială by Alina Duduciuc [Corola-publishinghouse/Science/884_a_2392]
-
variază invers proporțional cu dimensiunea firmei și numărul de acțiuni emise de ea. aceste inputuri calitative sunt, În termeni relativi, mult mai importante decît influxul financiar propriu-zis. Tipuri de investitori Economistul american W. Sharpe susține că oamenii de afaceri americani obișnuiesc să-și eticheteze prietenii drept investitori , iar dușmanii drept speculatori . Sunt economiști care susțin că nu există vreo diferență de esență Între aceste două categorii, totuși speculatorul se prezintă printr-un comportament specific: speculatorul are o atitudine diferită față de risc
INVESTIŢII INTERNAŢIONALE by ANATOLIE CARAGANCIU () [Corola-publishinghouse/Science/1243_a_2691]
-
și este urmată de folosirea activă a gesturilor menite să îi implice pe adulți într-o relație de interacțiune. Gamă restrânsă de comportamente și interese Copiii autiști manifestă adesea interes pentru similaritate (refuză să schimbe din rutina cu care sunt obișnuiți), rutinele nefuncționale (aranjează obiectele, învârt titireze) și componentele obiectelor (învârt în continuu roțile unui camion de jucărie). Uneori, acest interes se manifestă printr-o fixație față de numere, orare și programe. Unii dintre ei învață pe de rost toate numele din
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
Exploatările inițiate de romani nu au fost abandonate de provinciali, după 275, salinele și minele, pescăriile și pădurile un drum al sării a trebuit să existe totdeauna, ca și un drum al oilor. Provincialii includeau și rămășițele dace ei erau obișnuiți cu barbarii, cu care au conviețuit, iar barbarii cu lumea romană, la care se adaptau. Anumite elemente din sânul populației locale apreciau că este mai de folos să urmeze pe barbari sau să-i imite. Însă, de la un moment dat
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
erau torturați. Așadar, slavii n-au venit în Dacia cu intenții pașnice, ca o populație liniștită, dimpotrivă, ei s-au manifestat ca niște cuceritori semeți, mândri față de alte neamuri. Ei răspund avarilor care le-au cerut să se supună: "Suntem obișnuiți ca noi să domnim peste alții, nu alții peste noi". Este limpede, deci, că slavii au venit în Dacia în calitate de cuceritori, ei au luat în stăpânire pământul și au supus populația autohtonă, romanică, aflată aici. Populația romanică din Dacia, condusă
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
acestor hoarde au rămas numai ruine fumegânde și o populație sărăcită, fugită prin munți și văgăuni, care n-a mai îndrăznit să întemeieze sate în locurile deschise, expuse năvălirilor, ci a trăit în cătune risipite prin poieni și pășuni alpine, obișnuindu-se să umble cu turmele pe plaiurile munților, evitând drumul primejdios din văi. Sub oblăduirea relativ blândă a gepizilor, romanicii vor fi încercat o coborâre din munți în văile mănoase, dar năvălirea slavă, întinzându-se cam în același timp (cca
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
ei pe țigani-aceștia au făcut să treacă asupra lor toată organizarea românilor de la mijlocul secolului al XIII-lea, cu juzii și voievozii acestora, de autoritate autocratică, având dreptul să osândească și la moarte. Pe de altă parte, este o practică obișnuită la tătari (ca și la turanici) de a-și asocia lor pe cei supuși, așa procedează cu rușii, cu cumanii, așa vor face și cu românii. În părțile Mureșului (Transilvania), tătarii dau voie satelor românești să-și aleagă "regi tătari
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
luat în acest sens unele măsuri referitoare la reglementarea contractelor agricole și au fost vîndute o serie de terenuri aflate în posesia statului, dar nu a fost făcut nici un efort hotărît în direcția rezolvării dificultăților fundamentale. Răscoalele țărănești fuseseră ceva obișnuit în trecut. O altă răscoală a izbucnit în 1888, dar nici una dintre ele nu se poate compara cu marea mișcare a țăranilor din 1907. Cu toate că existaseră numeroase semnale anterioare privind plîngerile țărănimii, revolta din 1907 pare să fi constituit o
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
în 1902 și aceasta a fost închisă. Preferința arătată de Abdul Hamid al II-lea pentru administrația centralizată a întîmpinat o opoziție fermă în ținuturile albaneze, atît din partea celor cu orientare națională cît și a clanurilor din munți, care erau obișnuite să-și administreze singure afacerile. Acestea din urmă se împotriveau mai ales reformelor care prevedeau perceperea cu regularitate a impozitelor sau eficientizarea recrutării în armată. Rezistența aceasta era sprijinită atît de musulmani cît și de creștini, nici unul dintre aceste grupuri
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
pentru că sprijineau un program care nu urmărea o dezmembrare a statului, ci o revizuire a constituției centraliste iugoslave. Erau luate măsuri energice de represiune polițienească împotriva oricărei manifestări a sentimentului național albanez sau macedonean. Conducerile naționale de pe tot cuprinsul peninsulei obișnuiau să folosească termenul de străini pentru a-i desemna pe cetățenii care aparțineau minorităților, chiar și atunci cînd familiile lor locuiau de secole în regiunea respectivă. Naționaliștii unguri, turci, germani, albanezi și italieni din Iugoslavia erau de cele mai multe ori priviți
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
milioane de locuitori. Un oarecare ajutor a venit din partea agențiilor Ligii Națiunilor și ale Crucii Roșii, dar greul a fost suportat de națiune. Rezultatul a fost o tragedie națională. Problema consta în faptul că mulți dintre imigranții din Anatolia erau obișnuiți cu un standard de viață superior celui al locuitorilor Greciei propriu-zise. Printre ei se aflau mulți oameni calificați doctori, magistrați, profesori, negustori și meșteșugari -, care nu puteau găsi nici un loc de muncă și ale căror profesii nu aveau căutare în
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
ucraineni. Erau recunoscute patru limbi importante: croata, macedoneana, sîrba și slovena; albaneza și maghiara aveau un statut de limbi acceptate în regiunile autonome. Cele trei organizații religioase majore, catolică, ortodoxă și musulmană, continuau să funcționeze, dar cu limitarea activităților lor, obișnuită în statele dominate de comuniști. Iugoslavia avea deci o organizare internă mai complexă decît cea a oricăruia dintre vecinii ei. Harta 12. Iugoslavia postbelică: înființarea federației Albania O situație similară cu cea din Iugoslavia exista și în Albania, unde, din
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
internă și externă, cît și deciziile luate în timpul războiului. Acest atac, al cărui text a devenit curînd de notorietate publică, a constituit un șoc extraordinar pentru unii dintre liderii comuniști est-europeni. O mare parte a lor, cum era Djilas, se obișnuiseră să-l venereze pe Stalin sau cel puțin să-i admire mîna de fier și victoriile. În controversa cu Tito, punctul de vedere stalinist fusese acceptat de toate statele blocului comunist; opoziția fusese exclusă din rîndurile partidului și mulți dintre
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
sovietice nu puteau fi atinse; ele au continuat să funcționeze sub conducerea managerilor sovietici cu privilegii speciale extrateritoriale, în care intra și scutirea de taxe. În iulie 1948 a fost inaugurată planificarea de stat centralizată. Autoritățile române au întîmpinat problemele obișnuite în introducerea acestor măsuri. Cu toate că regimul antebelic manifestase un interes deosebit față de industrie, el făcuse doar ceva mai mult decît să instituie unele tarife protecționiste și o serie de reglementări privind taxele speciale. Asemeni guvernului bulgar, cel român era și
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
se apropia termenul reînnoirii (1841) tratatului de la Unkiar Iskelessi. Și Nesselrode continuă: Rusia nu va mai putea reînnoi acest tratat, dar ea nu poate lipsi de la negocierile conferinței internaționale, pentru că aceasta ar însemna a-l abandona pe sultan Europei, a obișnui Europa să trateze o afacere orientală fără Rusia; așadar, Rusia să participe la acea conferință punând condiții care să paralizeze adversarii dacă le acceptă și să-i demaște dacă le refuză; aceste condiții ar fi: 1) garanția să se aplice
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
coloniale franco-engleze erau ireductibile. A treia greșeală, și cea mai mare, a fost cea relativă la Austria, Țarul se socotea salvatorul Imperiului Habsburgic și aștepta din partea sa o recunoștință neîngrădită de nici un fel de calcule proprii. Dealtminteri, Nicolae I se obișnuise să vorbească și în numele Vienei. El ignora faptul că instalarea Rusiei la Dunărea de Jos și în vecinătatea sud-slavilor din Imperiul Habsburgic era echivalată la Viena cu o sinucidere. În sfârșit, țarul se înșela în privința opiniei publice ruse. Este adevărat
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]