23,409 matches
-
puțin.) Dar ce s-ar întâmpla dacă ar refuza? M-aș simți cu atât mai rău. Problema mea e că îmi imaginez tot felul de scenarii romantice, deși știu că iubitul meu nu va înțelege. Mi-ar plăcea să aud zgomot de roți, să văd lumina farurilor la marginea grădinii și mașina lui Jake trăgând pe alee; vine după mine pentru că nu mai suporta încă o noapte în Londra fără iubita lui. „Am călătorit toată noaptea ca să te găsesc.“ Roți de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
zic eu chicotind, șeful nostru are un funduleț foarte drăguț. Davey se uită cu dispreț la paharul meu: Numai la beție ai fi putut spune asemenea tâmpenii, se pronunță el sec. Ai să te simți ca naiba mâine dimineață. Un zgomot groaznic, venind din colțul camerei, ne pune brusc timpanele la încercare. E ca o combinație între o alarmă auto și urletul de împerechere al unor animale. Tresar și aproape că-mi vărs paharul, când îmi dau seama că e de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
mă simt bine pentru că, în adâncul sufletului, sunt ușor dezamăgită că Jake nu mi-a răspuns la mesaj imediat. Există o mulțime de explicații posibile: poate e la film, poate că e în oraș cu prietenii, undeva unde e mult zgomot, și nu aude telefonul sau poate chiar l-a închis, fiindcă s-a culcat devreme. Cu toate astea, mă simt agitată. Este așa de nouă pentru mine relația asta... Poate că el se îndoiește încă, iar mesajul meu m-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
în pielea lui. Când mă trezesc, întind mâna să-l caut, somnoroasă, și-mi ia ceva timp să realizez că nu mai este lângă mine în pat. Nu mă sperii. Mă ridic puțin, îmi așez pernele la spate și aud zgomotul apei curgând în baia de la parter. Face duș. Hotărăsc să mă scol; să aștept în pat prea ar fi un semn de lene. Iau capotul pe mine și cobor să fac cafea. Este complet îmbrăcat când vine în bucătărie, ceea ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
un nor înconjurându-i capul, iar culoarea sa, între auriu și portocaliu, pare că luminează în umbra crepusculului. Casa era cufundată într-o liniște de mormânt înainte să sune Ben la ușă, dar acum au început să se audă niște zgomote dinăuntru. Parcă ar fi o femeie, țipând și izbind diverse lucruri. Se trântește o ușă și prin sticla mată a ușii de la intrare vedem cum se înfiripă un corp în holul slab luminat, și cum se apropie vertiginos de ușă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
că am ațâțat-o... —Jim, tu nu ești vinovat cu nimic! Soția ta are nevoie de ajutor. Jim începe iar să plângă. — Am încercat... zice el. Am încercat s-o ajut... Se îneacă în lacrimi, iar eu realizez brusc că zgomotele de la ușa din spate au încetat. Mă holbez la ușă, în timp ce spaima începe să scrâșnească în mine. Ce e? mă întreabă Daisy, sesizându-mi înfiorarea. — Nu mai e acolo, zic eu, arătându-i ușa. Daisy se prinde instantaneu de ce vreau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
Daisy, sesizându-mi înfiorarea. — Nu mai e acolo, zic eu, arătându-i ușa. Daisy se prinde instantaneu de ce vreau să zic. —Jim, sunt ferestre deschise pe undeva, prin casă? întreabă ea repede. La naiba, zice Ben. Și tot atunci auzim zgomote de sticlă spartă pe undeva pe aproape. Îmi sare inima de frică și îmi dau seama că m-am lipit de Daisy. Ne strângem în brațe reciproc, în timp ce Finn iese valvârtej din bucătărie și un plesnet macabru se aude, probabil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
piața noastră, un spațiu invadat de talk show-uri și dispute mondene. Dar mai trecea un tren important aducând frigul timpului din orașele prin care trecuse. Mă aflam fără rost pe acolo, căutând de secole o carte care să facă zgomot ca scârțâitul șinelor la curbe al tramvaielor, să duduie precum roțile strălungilor marfare, să explodeze ca dinamita, să urle precum Dunărea la Cazane, tot fără rost am aflat că fiecare om e o pagină, că hoții de pagini le schimbau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
roșie a coifului. Caii sunt împietriți în avânt, roțile carului nu se învârt, grupul e dus de o bandă rulantă invizibilă, încet, încet, până se pierde în zidurile Teatrului. Freamătul nărilor, încordarea gâturilor, boturile deschise, gâfâitul cailor, strigătele romanului și zgomotul roților, apoi copiii din alte timpuri vin lângă tine, pe bancă, Mama trece prin secolul tău pentru a-și altoi progenitura care imită pe puiul de dac, tu o știi, căruia i se arată chipul lui Traian. Cei vechi apar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
care poate fi atinsă cu mâna și respirată, și admirată. * * * M -am văzut pe mine, ca personaj trecut, pășind pe dalele de marmură. Și privind spre mine ca spre cineva cunoscut. Eram din viitor sau din trecut? Nu știu, pentru că zgomotul prezentului sparse imaginea, dar de ce eram ca acum, femeie la vârsta a treia a vieții? Pare că sunt tot eu, puțin mai tânără, în rochie de mireasă, ceea ce înseamnă că unul dintre bărbații aceia e Mitică Petrache al meu. Mioara
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
între orele 3 și 5 dimineața urmând a fi de matematică, da, urmând. A dat ocol foișoarelor, se așeză pe creasta zidului cu fresca celor trei mari criminali ai Omenirii și parcă, în același timp, sau Tomaida a leșinat cu zgomot de spaimă sau Gagu a atins vreun știulete care, trezit din somn, a dat alarma printre știuleți, Căpcăunu ședea drept în fața noastră, cu ochii arzând, cu mâinile încrucișate pe piept. Și cum totul se sfârșise, l-am urmat docili, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
chirpici Acoperite cu țiglă, cu tablă sau lemn Învelite frumos, unse cu smoală sau cer, Cu streșini joase, obloane sau fără, Simple, mărunte, albe și mândre, Adăpostind pe stăpânii noștri de frig, De ochiul cel rău al arșiței verii, De zgomot, de moarte, de noapte, de zi, De gâturi de gâște, De gâturi de gâște. Râdeam și plângeam odată cu ei. Înduram în tăcere lumea lor ne-nțeleasă Noi nemuream în huzur, dar în ei, De cum se nășteau, moartea rânjea; O clipă mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
tineri și veșnici, În curând aveau să privească în urmă Ecoul a ceea ce fuseseră vârste. Copilul se-ntâlnea cu bătrânul slăbit, Bătrânul era un copil decrepit, Dar noi îi păzeam în tăcere, De ochiul cel rău al arșiței verii, De zgomot, de moarte, de noapte, de zi, De gâturi de gâște, De gâturi de gâște. Visurile caselor vechi din casele noi S e deschidea ușa cu balamale scârțâind (mai este, oare, vântul?), priveam la soră-mea, casa care adăpostea atelierul Șepcarului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
de frumoase, neîndurătoare în dorința de a fi privite, admirate, adulate, neantizate și cineva o va face, se va naște o pană înmuiată în cerneala care suportă așternerea unei asemenea frumuseți. Maestrul orb, după ce lectură în Braille paginile, închise cu zgomot cartea dincolo începea simfonia naturii -, schimbă din partitură un bemol pițigoi cu un diez coțofană și scrise cu degetele în aer: ZIUĂ. Și se-auzea ZIUA. Era Madrigalul naturii sau Misa Încoronării în Do Major de Mozart dintre pagini? Tulburarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
cu grâu și miere de albine fierbinte așteptau, cu capacele ridicate, fecioarele. Ca la un semn a venit apusul, când soarele își luă rămas bun, fluturându-și eșarfele însângerate. Și fetele au urcat în bărci. Capacele au fost trântite cu zgomot și ferecate. Se auzeau gemete și strigăte înfundate, monoxilele se clătinau de zvârcolirile trupurilor, dar mulțimea era atentă la dirijarea bărcilor pe țărmul mâlos până când curenții fluviului le va atrage în larg. După o clipă, contururile eterice ale fecioarelor cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
ascuns unui străin cu haine ciudate din plastic, mulate pe corp, lingouri într-o geantă de voiaj, pe care erau ștanțate anii îndepărtați ai copilăriei Mioarei Alimentară. Eu am văzut strălucirea aurului acelor vremuri peste care s-a tras cu zgomot fermoarul. Străinul își însuși geanta după ce oferi în schimbul ei un laptop de buzunar care, deschis spre verificarea funcționării sale, expuse, ce-i drept, trunchiat ochilor mei, mascați de ochelarii incognito-ului, secvențe dintr-un oraș cu case pe perne de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
de arșiță, un calup de Bărăgan. Când s-a descoperit că Brăila putea fi restituită din bucăți, dincolo, s-a trezit orgoliul brăilenilor. Au introdus în combine MP3-uri, în laptop-uri dischetele extraterestre. Au auzit șuierul stelelor în rotirea lor, zgomotul timpului când a țâșnit ca un izvor din Absolut spre a inunda spațiul, nesațul curgerii lui năvalnice, artileria fotonilor prin bezna solidă, urletul disperat al celor care nu puteau să se mai nască. Asociațiile umanitare au pichetat Primăria și au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
Timbrul porni să se rotească încet în sensul acelor de ceasornic precum imaginile de film care anunțau publicarea în vârtejul ziarelor de mare tiraj, informații speciale. Orașul-timbru și-a oprit rotația nebună, revenind tridimensional în mărime poștală și lipit cu zgomot de plicul senin al cerului. Plicul se roti la rândul său în jurul propriei sale axe și, asemenea elicei, nu i se mai văzu forma, ci doar rotația. Am rostit și eu și Mioara înspăimântați o mantră pentru a ieși din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
percepeau, totuși, existența fiecărei ființe și fiecărui obiect în parte, simțindu-le importanța pe care acestea o emanau. Toate radiau orgoliul. Când Mioara spunea: Simt orgoliul de om, Autorul răspundea: Radiază importanță. Uneori, miroseau și atunci când o pipăiau, nu auzeau zgomot de existență. Mergeau mai departe și auzeau scâncet care mirosea orgolios. Oamenii supralicitau soarta. Era o biserică. Lângă școli mirosea veselia. Tribunalul avea gust amar de ceai hepatic. Tramvaiele miroseau a dramă, teatrul a didacticism voalat. Numai băncile comerciale miroseau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
NNE, 11 Km/h. După plecarea drezinei, timpul porni să curgă, măsurând pe scala sa invizibilă fiecare clipă a apropierii de actul final. La ieșirea din oraș, gura de hipopotam a zării o înghiți cu totul. Nu se auzea decât zgomotul monoton al roților pe linia ferată și viteza șuierată a timpului. GPS-ul indica drumul, intersecția, pres. atm. 751 mm coloană de mercur. Revizui în gând dotările indispensabile întreprinderii sale: zbaturi, foreză, coardă elastică, parașutele de frânare, pernele de aer
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
și cel de fizică, atunci când strigau elev scrie formula, eu trasam linie dreaptă, lungă de la catedră până la ușă, pe care ieșeam dat afară de profesorul de matematică, de cel de astronomie sau de cel de fizică, dar știam atunci când pășeam cu zgomot spre toaleta băieților, aprinzându-mi chiștocul, că numai Gustav mă înțelegea, știind că dunga mea era zarea oprită de a fi zare de proful de matematică, de proful de astronomie, de proful de fizică, pentru că nu aveau inimă, în piept
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
Ați văzut vreun grup de pescari cântând la pescuit? Dar cum ai uitat să taci? îl întrebă Prunilă. N-am uitat îi răspunse el filosofic numai că eu păstrez tăcerea într-un loc separat. Și nu poți să taci cu zgomot? îl iscodi amicul său. Am separat și zgomotele! spuse Nilă. Voi trăiți tot timpul în iluzii crezând că-i realitate și invers. Eu știu când una încearcă să încalece pe cealaltă și mă trag de deget ca să fiu conștient unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
pescuit? Dar cum ai uitat să taci? îl întrebă Prunilă. N-am uitat îi răspunse el filosofic numai că eu păstrez tăcerea într-un loc separat. Și nu poți să taci cu zgomot? îl iscodi amicul său. Am separat și zgomotele! spuse Nilă. Voi trăiți tot timpul în iluzii crezând că-i realitate și invers. Eu știu când una încearcă să încalece pe cealaltă și mă trag de deget ca să fiu conștient unde sunt. În vis sau în realitate? Dar eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
Una singură, pitică, trebuie că abia trecuse într-a V-a în gimnaziul Dunării, avea părul albastru prin care înotau pești. Nouă fete care au făcut cerc în jurul fraților lipoveni. I-au luat în brațe și au dispărut cu un zgomot scurt de trupuri despicând apa în cădere. Apoi liniște. Șarpele muzical se zvârcolea în depărtare, spre Ghecet. Am plecat alături de Zeu, urmărind de la distanță panglica albă, fără să mă mir că respirăm apă, ca peștii. M-am văzut pe mine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
o zăvorî pe veci în formula: E=mc2. CERERE DE CHEMARE ÎN JUDECATĂ ORDONANȚA PREȘEDINȚIALĂ Sublumea a VI-a, sfera scufundată a lui Jupiter. Adjutant, Diavol Andramelec. Lumina de bază infraroșul. Locatari de 150 de ani. Îngropați în Cimitirul Municipal. Zgomot de fond: plânsetul și scrâșnetul dinților. Domnule Președinte, Subscrisa societate comercială Noi: Fabian Dr. Julius Alder Fanny, Lammfromm Bertha, Rafael Kurt, Schendel cu sediul social în înmatriculată la Oficiul Registrului Comerțului la numărul la data prin reprezentant dl/d-na , chemăm în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]