18,784 matches
-
principiul că esența martiriului constă în dedicarea vieții, și nu în simpla acțiune de a muri. Scopul martiriului fusese extins, într-un mod foarte logic: pentru că cuvântul martir, în utilizarea sa seculară, înseamnă martor; iar viața unui om constituie o mărturie ngerilor sale la fel de puternică precum moartea. Chiar cuvântul sfânt (sanctus), limitat anterior doar la martiri, era acum acordat unei game mult mai diverse de bărbați și femei sfinte<footnote Gerald Bonner, op. cit., p. 15. footnote>. Totuși, această extensie era supusă
Studia Theologia Orthodoxa by Liviu PETCU () [Corola-publishinghouse/Science/132_a_167]
-
Titulescu, d-l profesor Iorga, d-l profesor Țițeica, d-l ministru Inculeț, d-l dr. Lupu și alții mulți, care În timpul vizitei lor În Statele Unite au venit În contact cu Americani, au auzit numai laude la adresa emigranților noștri”. Acestor mărturii, Înregistrate de presa vremii - fie că era vorba despre cea a românilor americani, fie că era vorba despre cea din România -, li s-au adăugat cele consemnate În notele de călătorie ori În corespondența personalităților menționate. Nu putem trece, desigur
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
antropologi. De exemplu, istoricul român Doru Radosav oferă o importantă perspectivă asupra experienței și condițiilor de viață ale etnicilor germani deportați În Donbas În lucrarea Donbas, o istorie deportată. Abordînd tema din perspectiva istoriei orale, autorul introduce În studiul său mărturiile persoanelor care au trăit aceste experiențe, fiind sensibil la variabile precum gen, clasă, vîrstă și etnie, oferind o viziune detaliată asupra modului În care se construia identitatea și asupra modului În care viața era trăită În condițiile deportării. Folosind aceeași
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
român Smaranda Vultur a publicat un număr important de lucrări ce au ca element central etnicii germani, mai precis șvabii din Banat, mulți dintre ei fiind de asemenea deportați În Uniunea Sovietică sau Bărăgan la muncă forțată. Principalele colecții de mărturii Înregistrate de Smaranda Vultur, Germanii din Banat și Istorie trăită, istorie povestită: deportarea În Bărăgan, 1951-1956, abundă de povești marcante despre suferința umană și servesc drept surse fundamentale și inestimabile În construirea istoriei comunităților de șvabi din perioada celui de-
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
păduchi se atenta la condiția lor de ființe umane, faptul că erau forțate să-și satisfacă necesitățile fiziologice În fața bărbaților atenta la demnitatea lor de femei. Rușinea, jena trăită de femei În aceste circumstanțe rămîne elementul central În cele mai multe dintre mărturiile lor ulterioare, ca În cazul Sofiei Magyari: Și ne-a băgat cu bărbați, cu fete, cu oameni mai bătrîni, cu toate claie grămadă acolo, nu.... nu conta că ești fata sau ești băiet... Și... și cînd vroiam acuma, mi-e
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
familiei a fost o experiență traumatizantă, cu certitudine. Într-adevăr, În povestirile femeilor deportate din alte țări, ca și În cele ale femeilor Închise În perioada comunistă, atentarea la modestia și demnitatea lor este o temă recurentă, amintită permanent În mărturiile lor. În timp ce multe femei au evocat În discuțiile lor astfel de atentate la demnitatea lor, unele, precum Regine Șimon, nu au făcut-o. În schimb, ea și-a mutat atenția asupra aspectului spiritual al vieții. Într-adevăr, credința În Dumnezeu
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
În vagonu’ ăla, nu a rămas nimeni În Rusia, vă dați seama?. Cu siguranță că Șimon a trăit experiențe similare celor ale lui Cocîrlă și Magyari. Cu toate acestea, faptul că ea alege să nu le menționeze pe acestea În mărturiile ei subliniază că realitatea trăită sau rememorată de femei În timpul deportării a fost complexă și variată. Pentru Magyari, Cocîrlă și pentru majoritatea femeilor deportate, obișnuite cu reguli stricte de segregare sexuală, neplăcerile provocate de experiența trăită au fost „accentuate atunci
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
au Îmbolnăvit și nu au mai reușit să ajungă. Deportații bolnavi, precum Magyari, Hrușcă și Teutsch, au fost duși În Germania de Est și fie au rămas În RDG, fie s-au Întors În România. Prezența lor acolo a fost mărturia tratamentelor brutale de care au dat dovadă sovieticii, șocînd și Întristînd populația nativă care, la acel moment, trăia sub aceeași ocupație sovietică. Magyari Își amintește: Și cînd am ajuns la Frankfurt unter Oder, vinea lumea În geam și zicea „no
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
au fost chiar urmăriți de Securitate, motiv pentru care au avut de suferit și În continuare. Din fericire, majoritatea femeilor intervievate În proiectul de la Brașov nu au avut de suferit de pe urma a ceea ce Radosav numește „stigmatul lagărului”. Ceea ce Înseamnă, potrivit mărturiilor lor, că nici una nu a avut probleme În a-și găsi un loc de muncă sau În a se reintegra În comunitate ca urmare a faptului că au fost deportate În URSS. Cu toate acestea, la cîțiva ani de la reîntoarcerea
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
Katyn ori insurecția din Varșovia, sau analizele unor istorici disidenți, precum Jacek Kuron. Buhler urmează atent autoritățile domeniului, citînd constant lucrările lui Norman Davies, André Fontaine, Timothy Garton-Ash. Construcția sa este Însă mai mult biografică și memorialistică, valorizînd, cu precădere, mărturiile marilor nume ale vremii, de la Churchill la Gomulka, de la Nixon la Jaruzelski, sau apelînd constant la interviurile realizate de Teresa Toranska cu staliniștii polonezi. Relatarea sa conține o factualitate copleșitoare, regrupată În jurul intrigilor politice, Însoțită de convingătoare inventare ori statistici
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
importanți precum Raphael Vago, Leon Volovici sau Vladimir Tismăneanu, pentru a cita doar cîteva exemple. Prima parte a cărții, „Pregătirea cadrului propice”, face o analiză riguroasă asupra fenomenului antisemitismului, așa cum este reflectat În documentele Consiliului de Miniștri În intervalul 1940-1944. Mărturiile documentare ale antisemitismului antonescian sînt expuse ordonat, relevînd politica de stat extremistă practicată de dictator. Deși rivali pe tărîmul politic (chiar dacă pozau Într-o alianță puternică pentru „salvarea neamului”), „Între cei doi conducători [Horia Sima și Ion Antonescu, n.n.] era
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
jurnal nu intră În această categorie și totuși sînt bucuroasă să-l văd publicat În limba În care l-am scris, În urmă cu mai mult de 50 de ani. Repet, nu consider jurnalul meu literatură, ci mai degrabă o mărturie asupra acelui timp Îngrozitor”, scrie Miriam Korber-Bercovici În postfață. Urmează, după acel Început atît de promițător (pentru cititorul de azi, se Înțelege, nu Însă și pentru oamenii cu care s-a făcut istoria), descrierea „grozăviilor prin care am trecut”, deși
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
90, cînd Începuseră să fie popularizate crimele făcute din ordinul său. Capitolul 10, „Rezistența armată”, abordează o temă intens mediatizată după 1989, cel mai adesea În manieră eroizantă. Cu toate că s-au publicat numeroase surse, Îndeosebi din arhivele Securității, dar și mărturii, lucrările analitice sînt extrem de rare și surprind doar secvențial problema. CÎt privește sinteza, aceasta se pare că mai are de așteptat. Dennis Deletant a mai scris despre rezistența armată anticomunistă și În alte lucrări. Se Înțelege, este vorba despre o
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
Canal, deși acestea au ajuns În România defecte, după ce au fost exploatate ani buni În construcțiile „Marelui Frate” (pp. 141, 182). Chiar și un copil care culege de pe cîmp un „snop de grîu” (p. 189) este acuzat de sabotaj. Această mărturie cutremurătoare ne face să privim mai cu detașare pedeapsa cu „cinci zile de izolare” pentru un deținut care a jucat „singur șah (construit din pîine)” (p. 357). Tragice erau și episoadele Împușcării unor chiaburi (pp. 212-228), În vreme ce alți țărani „predau
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
-l Înlătura pe Drăghici și a-și consolida puterea. Liderul comunist critica regimul, afirmînd că „un stat modern nu poate fi condus de păstori și feroviari”, și pleda pentru separarea puterilor În stat și pentru eliminarea cenzurii din presă. Alte mărturii se referă la abuzurile săvîrșite de Securitate pînă În 1967 (pp. 379-387). Problema „meditației transcendentale” era În atenția instituției la Începutul ultimului deceniu al regimului comunist (pp. 388-398), Între ofițeri regăsindu-se și „maiorul Priboi Ristea”. O mare parte a
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
deci ale unor oameni care făceau și spionaj. Oare de ce n-ar avea tot atîta credibilitate și documentele lăsate de Securitate? Chiar dacă omul a fost definit și ca o ființă care fabulează, nu putem să nu ținem cont de documente. Mărturiile pe care le vom avea din aceste arhive, oricît de multe, vor reprezenta, din nefericire, doar dintele dinozaurului, de la care plecînd istoricii vor reconstitui, asemenea lui Cuvier, dinozaurul Întreg. Slujitorilor muzei Clio le-a fost făcut reproșul că nu se
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
de arhive, primii fiind lăsați În seama etnologilor și sociologilor. În Antichitate istoria a fost la Începuturile ei o anchetă orală, iar astăzi profesioniștii domeniului, specializați pe secolul XX, au o anumită reticență, avînd dreptate L. Boia cînd observa că mărturia unui om viu valorează mai puțin decît un document. Același istoric avertiza că „izvoarele scrise [...] emană [...] din sfera Puterii”, iar arhivele (inclusiv cele ale fostei Securități, am adăuga noi) sînt „locuri ale memoriei unde instituțiile statului Își depozitează memoria scrisă
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
liderul), Toma Arnăuțoiu (democratul), Maria Plop (femeia), Ion Chirca (nonconformistul), Ion Marinescu (violentul). Prin ei, Aurora Liiceanu intenționează să reconstituie tipurile de socializare, precum și raporturile de putere și prestigiu din cadrul grupului. Profilurile psihologice sînt refăcute după declarațiile de la anchetă, după mărturiile celor care le-au fost alături În munți, precum și ale celor care i-au Întîlnit Întîmplător În acea perioadă. De la Început este clar că persoana colonelului Arsenescu este Învăluită În legendă. El apare prin ochii celor care-și amintesc de
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
se face acceptat În grupul studiat, stabilește un climat de Încredere cu acesta, dar evită să se identifice cu grupul - P. Massé). Este un mijloc de lucru care implică o oarecare subiectivitate din partea observatorului, dar care are avantajul obținerii unor mărturii „sincere” din partea subiecților. De asemenea, pentru a extinde analiza la Întregul rural românesc a fost utilizat un sondaj de opinie reprezentativ pentru populația României, pentru populația rurală și pentru populația județelor Olt și Argeș realizat de Centrul de Sociologie Urbană
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
vorbește despre rolul scriitorilor În noile condiții politice din România și realizează o comparație Între aceștia și cei din celelalte țări comuniste. Astfel, „dacă În URSS, Polonia, Ungaria, Cehoslovacia intelighenția a pornit contestarea epocii staliniste de jos În sus, prin mărturia unui supraviețuitor, «la noi, teroarea stalinistă a fost pusă Între parantezele tăcerii. Literatura nu s-a ocupat de ea» și În consecință, literatura românească nu a jucat același rol pe care l-a avut cea din celelalte țări est europene
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
de-a treia temă majoră a articolelor care alcătuiesc volumul Monicăi Lovinescu se referă la scena culturală franceză, surprinzînd de cele mai multe ori evenimentele publicistice care marcau Într-un fel sau altul fie momentul desolidarizării unor intelectuali de ideologia comunistă, fie mărturiile venite dinspre blocul comunist. După cum se știe, conformismul stîngist domina În Franța În perioada aflată În atenția autoarei. Cu toate acestea, au existat glasuri solitare precum cel a lui Raymond Aron care consideră că „În secolul nostru filozofiile istoriei au
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
Dar nu atît de repede: poate părea surprinzător că, În ciuda dovezilor de rea-credință arătate de Ceaușescu, În ciuda Înrăutățirii dramatice a situației din România, clauza națiunii celei mai favorizate a fost ridicată, În Împrejurări destul de ambigue, de-abia În 1988. Din mărturia lui Kirk reiese că amînarea unei reacții ferme din partea americanilor s-a datorat În principal dorinței de a păstra un mijloc - cît de neînsemnat - de coerciție asupra Bucureștiului. Într-adevăr, În felul acesta s-a permis emigrarea unor persoane În
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
cel mai frămîntat din Europa ultimei jumătăți de secol - ar putea fi scrisă, lucru care s-a și Întîmplat, pornind de la informațiile publice: relatări de presă, declarații etc. Pentru Întregirea tabloului, unei asemenea istorii i s-ar putea adăuga și mărturiile celor implicați sau ale observatorilor de pe margine. Dar numeroase fapte pot rămîne neexplicate sau interpretate eronat dacă nu se ține seama și de documentele epocii. Aici se Încadrează demersul salutar al istoricilor Dumitru Preda și Mihai Retegan, care, În cazul
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
renunțarea la o neverosimilă recuperare cu forța a Cadrilaterului, ci de o confuzie cu Nistrul, diplomația de peste ocean fiind notoriu dezorientată În geografia sud-estului european. „Ei”, românii, „considerau că astfel obligațiile lor” față de germani „erau Îndeplinite” este Încheierea acestei importante mărturii. Ar fi de văzut cine a vorbit cu americanii. În orice caz, după cîteva săptămîni, Ion Antonescu refuza să-și retragă trupele pe Nistru, așa cum Îl povățuia opoziția, sfidînd astfel avertismentul britanic de la 30 noiembrie. Valorificarea unor asemenea surse, dar
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
măsură accesibile, de regulă cu „voie de la partid”. Era vorba În special de documente interne ale PCR și sateliților acestuia sau de documente externe favorabile. După prăbușirea regimului, Încet, Încet au devenit accesibile sau/și au văzut lumina tiparului numeroase mărturii/memorii și documente din arhivele românești. Deși mai puține, nu au lipsit nici izvoarele din arhive străine. Din categoria celor din urmă fac parte și documentele Misiunii Ethridge, datînd din noiembrie-decembrie 1945. Cel care a asumat publicarea lor este istoricul
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]