18,801 matches
-
pe puntea de jos, unde locuiește sau pe punțile superioare, unde se tot fîțîie. Dă-l naibii de diavol! Ce, Flask, îți închipui că mi-e frică de ei? Cine se teme de el, în afară de șeful bătrîn, care n-are curajul să-l prindă și să-l vîre în lanțuri duble, cum ar merita, ci-l iasă să-i răpească oamenii?! Ba, a mai și iscălit un contract cu diavolul, prin care-i dă dreptul de a-i frige pe cei
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
abilă, îl răsucise pe Tashtego în așa fel, încît, la următoarea scufundare a brațului, indianul ieșise în poziția normală - adică, cu capul înainte. Cît despre capul cașalotului, se dusese la fund, unde se simțea, firește, mai bine. Și astfel, datorită curajului și măiestriei de obstetrician a lui Queequeg, Tashtego fusese salvat sau, mai degrabă, moșit cu succes, în cele mai grele și mai neobișnuite condiții, chiar în ghearele morții - ceea ce reprezintă o lecție ce nu se cuvine dată uitării. Ar trebui
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
parte știrbită dacă acesta s-ar fi bătut cu o reptilă tîrîtoare, în loc să înfrunte monstrul cel mai mare al adîncurlior. Orice om e în stare să ucidă un șarpe, dar numai un Perseu, un Sfîntul Gheorghe sau un Coffin are curajul să se repeadă asupra unei balene. Să nu ne lăsăm înșelați de reprezentările acestei scene în pictura modernă, căci, deși făptura înfruntată de acel viteaz vînător de odinioară este înfățișată vag sub forma unui grifon și deși bătălia are loc
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
ca o corabie care, împresurată de ghețari în timpul unei furtuni, încearcă să se strecoare prin păienjenișul canalelor și strîmtorilor, știind că acestea ar putea să se închidă peste ea în orice moment, zdrobind-o. Deloc intimidat, Queequeg cîrmea ambarcațiunea cu curaj, cînd ocolind vreun cașalot care ne bara drumul, cînd ferindu-se din calea altuia, care ne amenința cu coada-i enormă suspendată deasupra capetelor noastre; între timp, Starbuck, stînd la prova, cu lancea în mînă, alunga balenele pe care le
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
nu cuprind decît tineri masculi viguroși sau „tauri“, cum li se spune în chip familiar. Orice „școală“ de femele e însoțită invariabil de un mascul, adult, dar nu bătrîn, care, la cea mai mică alarmă, își manifestă firea cavalerească și curajul, așezîndu-se la urmă și acoperind astfel retragerea doamnelor. Acest gentleman este într-adevăr un soi de pașă lasciv, care înoată în lumea apei, înconjurat de mîngîierile și dragostea unui întreg harem. Contrastul dintre acest pașă și cadînele sale este izbitor
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
se arătă foarte nervos, dar, din fericire pentru el, scăpă de orice contact direct cu balena și, astfel, ieși cu fața destul de curată, deși Stubb, care-l observase, avea să-l îndemne ulterior să se înarmeze cu cît mai mult curaj, căci, îi spunea el, putea să aibă nevoie adesea de așa ceva. La cea de-a doua coborîre a lui în ambarcațiune, aceasta ajunse chiar lîngă balenă, iar cînd monstrul fu atins de harpon și-și dădu bobîrnacul obișnuit, lovitura nimeri
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
domnule căpitan, nu m-ai insultat. Dar nu-ți cer, pentru asta, să te ferești de Starbuck - ai rîde dacă ți-aș spune așa ceva. Ferește-te, însă, de Ahab, căpitane Ahab, ferește-te de dumneata însuți, bătrîne! Ă A prins curaj, dar totuși se supune, murmură Ahab după ce ieși Starbuck. Prudentă îndrăzneală! Dar ce-a vrut să spună prin cuvintele alea: „Ahab să se ferească de Ahab?“ E ceva adevărat în ele! Și, folosindu-se în neștire de pușcă în chip
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
Ține-ți gura Stubb! exclamă Starbuck. Lasă Taifunul să cînte la harfă, în greement. Dacă ești cu-adevărat viteaz, ține-ți gura! Ă Nu sînt deloc viteaz, n-am zis niciodată așa ceva. Sînt un fricos și cînt ca să-mi dau curaj. Uite ce e, domnule Starbuck, singurul mijloc de-a mă împiedica să cînt pe lumea asta este să-mi tai beregata. Dar chiar și atunci, pun rămășag zece contra unu că tot aș mai trage un cîntec de slavă... Ă
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
lăncii ucigătoare, tremur acum. O fi încărcat? Ia să vedem. Da, da și magazia i-e plină de pulbere! Asta nu-i bine... S-o golesc? Nu, mai aștept puțin. Vreau să mă dezbar de tremurul ăsta. O să țin cu curaj în mînă flinta, în vreme ce mă gîndesc... Așadar, am venit aici ca să-i raportez despre briză, o briză prielnică. Dar cît de prielnică? Și pentru ce anume? Pentru moarte și pentru pierzanie! prielnică pentru Moby Dick! Un vînt prielnic doar pentru
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
din urmă, se opri înaintea ei, cu fața și mai adumbrită, așa cum pe un cer înnourat se scurg uneori alte armate de nori. Stubb îl văzu că se oprește și, poate cu gîndul de a-i arăta că propriu-i curaj nu slăbise cîtuși de puțin și de a crește astfel în ochii căpitanului, se apropie și spuse, privind spre epavă: Ă Măgarul n-a vrut scaietele, prea i-a înțepat buza, ha, ha! Ă Cine-i omul lipsit de suflet
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
întîmpla și cu corabia care-i cuprindea pe toți și care, deși făcută din materialele cele mai felurite - stejar, arțar, pin, fier, smoală și cînepă - avea o singură cocă, echilibrată și dirijată de lunga chilă centrală ce-i asigura înaintarea; curajul unuia, frica altuia, păcătoșenia altora, întreaga lor varietate se contopea într-o singură ființă, tinzînd către țelul fatal, spre care arăta Ahab, stăpînul și cîrmaciul lor. Greementul era plin de însuflețire. Aidoma unor palmieri înalți și stufoși, catargele erau înțesate
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
La fel și Moby Dick: două zile la rînd s-a ridicat la suprafață, iar mîine e a treia zi. Da, băieți, se va ridica încă o dată la suprafață, însă numai pentru a-și da duhul! Vă simțiți plini de curaj, băieți? Ă Ca focul de îndrăzneți! strigă Stubb. Ă Și la fel de necugetați, murmură Ahab. Iar după ce oamenii se depărtară spre prova, urmă să vorbească în șoaptă: Ă Semne... Semne... Deunăzi i-am spus același lucru lui Starbuck, în legătură cu ambarcațiunea ea
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
național și de demnitate trebuie să sufere în tăcere. Kogălniceanu 1 ne spune că a văzut în vremea ocupației rusești pe redactorul Gazetei de Moldavia (Asachi) plîn-gînd că trebuia să înjure pe bărbații filoromîni din Europa. Iar cei care aveau curajul să-și manifeste iubirea de țară erau trimiși în surgun. Inutil să mai aducem nume de scriitori și patrioți închiși în mânăstiri. ă...î Despre gradul de umilire națională ne putem face o idee, gîndindu-ne la faptul relatat de Dionisie
Spiritul critic în cultura românească by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Science/295597_a_296926]
-
plutonier. După război, în toamna lui 1919, îl vizitează pe E. Lovinescu exact în ziua înmormântării lui Al. Vlahuță, provocând și aici o scenă suculentă, relatată ulterior în Memorii de marele critic. Își ia pseudonimul Ion Barbu, pentru că nu are curajul „de a amesteca pe geometru în poezie”; și, oricum, numele matematicianului i se pare că „are ceva lăutăresc în sunet”. Barbu e de altfel numele de familie inițial al tatălui său, pe care un profesor de liceu avusese plăcerea să
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285623_a_286952]
-
și la Nola se înscriu în palmaresul ecumenic al misionarismului, întrucât au făcut legătura între lumea creștină din Răsărit cu lumea creștină din Apus. Dincolo de motivele care l-au determinat să facă cele două lungi călătorii, care reclamau vigoare și curaj, reținem roadele lor indiscutabile. Sfântul Niceta mergea la Nola cu o bogată experiență misionară, câștigată în condiții grele, experiență pe care urma să o confrunte cu practica bisericească din Italia. Dialogul său ecumenic cu Paulin este benefic pentru amândoi. Paulin
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
pentru viață, bătrânul află modelul de rugăciune. Femeia învață buna cuvință. Orfanii își găsesc pe tatăl, văduvele pe ocrotitorul, săracii pe protector, străinii pe paznic... Psalmul mângâie pe cel întristat, potolește pe cel prea vesel, îmblânzește pe cel mânios, dă curaj celui sărac, pe omul bogat îl mustră ca să se cunoască pe sine. În general, psalmul împarte medicamentele potrivite tuturor celor ce suferă, nu disprețuiește pe cel păcătos, ci îi aduce mântuirea printr-o pocăință născătoare de lacrimi”. De altfel, foloasele
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
născătoare de lacrimi”. De altfel, foloasele cântării de psalmi au fost subliniate de toți cateheții vremii. De pildă, în secolul V, patriarhul Proclu al Constantinopolului preciza că „Psalmodia este întodeauna un izvor de mântuire. Melodia liniștește pasiunile. Cântarea psalmilor descoperă curajul, distruge durerea din rădăcină, usucă lacrimile, alungă grijile, mângâie pe cei care sunt în întristare, duce pe cei păcătoși la pocăință, naște evlavia, populează pustiurile, întemeiază mănăstiri, îndeamnă la o viață curată, conduce la blândețe, învață iubirea aproapelui, slăvește dragostea
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
reliefând că suntem datori să împlinim ceea ce am făgăduit, de aceea trebuie să ne ferim să luăm hotărâri și angajamente pripite. De asemeni, luând o hotărâre pripită, vom fi iertați ba chiar lăudați atunci când căutăm s-o îndreptăm cu curaj. Cu toate acestea, Avva Iosif concluzionează spunând ,,să nu ne îndârjim în menținerea unui cuvânt dat, dacă acesta ar aduce urmări catastrofale, fiindcă este un cuvânt omenesc, nu duhovnicesc. Lucrurile sunt schimbătoare mai ales dacă oamenii se schimbă” (cap. 25
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
pildă, nu știm dacă episcopul Bretanion a scris ceva, dar istoricul Sozomen ne informează că împăratul semiarian Valens, venind cu suita sa la Tomis și cerând, în biserică, episcopului să intre în comuniune cu arienii, acesta i-a prezentat cu curaj învățătura ortodoxă elaborată de primul Sinod ecumenic de la Niceea, din anul 325, care interzicea orice tangență a dreptcredincioșilor creștini cu ereticii. Vrednicul ierarh tomitan a părăsit biserica și pe împărat, continuând slujba într-un alt locaș de cult din cetate
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
transformat acest hobby într-o puternică pasiune. Că este o activitate folositoare și totodată înălțătoare ne-o dovedește și poemul următor, datorat lui Jane Hirschfield: “Inima ca origami Fiecare își are forma sa. Pentru dragoste, două rațe adormind împreună. Pentru curaj altruist, un cal de război. Pentru teamă de moarte, o zorea de o zi. Și în fiece an îndoită mai mult, foaia mototolită și subțire totuși rezistă pentru toate acestea. Nici una dintre viețile din această lume, inima nu-și alege
?ABILIT??ILE PRACTICE by LOREDANA ?AR? () [Corola-publishinghouse/Science/83165_a_84490]
-
incomplete se vor analiza cu multă diplomație pentru ca elevul să-și dorească să mai lucreze, nu să clacheze”[16]. Fiecare școlar va primi sarcini în sfera de activități la care se pricepe; simțindu-se util și apreciat, el va avea curaj să se autodepășească în permanență. Concluzii Ipoteza de la care am pornit în elaborarea acestei lucrări a fost că disciplina opțională “Abilități practice prin tehnica origami” este una cu reale și multiple valențe formative pentru școlarul mic. Am urmărit să demonstrez
?ABILIT??ILE PRACTICE by LOREDANA ?AR? () [Corola-publishinghouse/Science/83165_a_84490]
-
abuzurile făcute de Stalin... La drept vorbind, eram prizonierii acestei versiuni create de noi, în interesul reabilitării lui Stalin". [...] "Astfel, timp de trei ani, ne-am complăcut în această situație, când noi înșine nu puteam găsi, eu nu aș spune curajul, ci convingerea și necesitatea internă de a întredeschide o pagină necunoscută nouă". Mikoian, în memoriile sale, s-a solidarizat cu Hrușciov: Noi nu imediat l-am evaluat corect pe Stalin. Stalin murise, iar noi, vreme de doi ani, nu l-
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
ameliorarea vieții economice și liberalizarea culturii fuseseră stopate, în ultimul moment, de către "activul de partid", care urmărea să evite confruntarea studenților cu unitățile armate din jurul Varșoviei. Ostilitatea împotriva URSS ajunsese la cote extrem de înalte. "Astăzi nimeni în Varșovia n-are curajul să spună că este rus de frică să nu fie linșat, așa de departe a ajuns atmosfera antisovietică" (Lungu, Rețegan: 1996, 66-69). În ceea ce privește capacitatea PMUP de a menține controlul asupra situației, Biroul Politic al PMR primea vești descurajante. Turbulențele sociale
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
păcii și reluarea activităților cotidiene, în absența cărora orașul era literalmente paralizat. Nu toți locuitorii capitalei maghiare luau însă parte la ostilități. Existau cozi interminabile în fața brutăriilor, iar a face parte dintr-un astfel de grup necesita nu mai puțin curaj decât în cazul angajării în activități combative. Riscurile ca cei care așteptau să cumpere pâine să se transforme în victime colaterale erau foarte mari. În cazuri de acest gen, care nu erau deloc rare, victima era pur și simplu mutată
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
început, și atunci sporadic, cu acest neajuns. Nu în ultimul rând, susțineau cu cinism Suslov și Mikoyan, reprezentanții Moscovei la Budapesta, asupra manifestanților maghiari s-a tras foarte târziu, permițându-li-se deci implicit să se organizeze și să prindă curaj. În Polonia, protestele au fost întâmpinate încă din faza incipientă cu foc armat, ceea ce a contribuit, mai mult ca sigur, la descurajarea multora dintre cei aflați pe străzi să persevereze în înfruntarea regimului (Granville: 2002, 536-539). Factorul personal este unul
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]