23,409 matches
-
simțisem așa ceva până acum. Simțeam că nu mai pot respira din cauza căldurii, dar restul corpului se bucura de o răcoare binefăcătoare. Zgomotele sistemului de alimentare deja ne stresa și ne diminua moralul. De fiecare dată când se mai auzea vreun zgomot în afară de zumzăitul mecanic ce ne însoțea, tresăream nervos. Trebuia să ieșim! Conducta intra într-un perete, iar lângă locul ei de acces se afla o ușă ruginită. Am spart-o cu ajutorul câtorva colegi și am înaintat. Am dat într-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
mai dat atenție. Le-am făcut semn grupului lui Govar să se ocupe de Gardieni. Aceștia, lipsiți de lider, căci rămase în urmă, încremenit și paralizat de frică, cum l-am vizualizat cu câteva clipe înainte, au deschis ușile, fără zgomot. S-au strecurat ca niște feline, fără nici un sunet. S-au furișat în spatele Gardienilor și... Zâmbiți, vă rog! spuse unul dintre colegii mei în timp ce i-a astupat gura unui Gardian pe la spate. Ceilalți au procedat la fel. Cei trei, din cauză că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
înapoi spre a îndeplini diferite treburi. Nimeni nu-și vedea capul de treabă. Duceau în brațe cutii, cutioare, unelte, scânduri și... bănci și catedre. Uau! Mergeau câte doi. Unul în fața catedrei, altul în spatele ei. O țineau sus, ca să nu facă zgomot și strigau "La o parte!" sau "Dă-te, măi!" când erau mai nervoși. Deci așa lua sfârșit o epocă! Epoca educației tiranice și a democrației aparente. Abia acum realizez că totul e ireversibil. Ziua de ieri nu va mai fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
erau, dar el nu avea de unde să cunoască lucrul ăsta atunci. Văd că ești ocupat cu gândurile tale, zise Vladimir. Am să te las să te ocupi de ele. Ne vedem în cantină. Plecă în acel mod caracteristic lui, fără zgomot, fără nici cel mai mic ecou al pașilor între pereții holului. M-am întors spre fereastră pe măsură ce uraganul de sentimente devenea din ce în mai puternic. Mă atrăgea și mă amenința să mă copleșească, să mă pierd în el, să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
ei l-am găsit la etajul doi după ce l-am "căutat" puțin în mințile și amintirile recente ale altora. Ținea în mână un ciocan cât toate zilele și bătea cuie în tencuiala geamului pentru a fixa tabla neagră. Gălăgia și zgomotul erau infernale și nu eram singurul care credea același lucru. Mai mulți Sfetnici erau deranjați. S-au oprit cu toții când am cerut liniște, dar erau debusolați. Ce căutam așa departe de ei, în tocul ușii? Nu eram chiar lângă ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
La fel erau lucrurile și la etajul trei. În acoperiș, stătea câte un elev cu o pușcă cu lunetă la fiecare zece, cincisprezece metri ce privea pe geamul din dreptul lui să vadă vreo mișcare afară. În partea dreaptă, auzeam zgomotul făcut de Mihail și Soliteraj și echipa lor care făceau modificări acoperișului. Am găsit trapa ce dădea afară și ne-am suit pe el, găsindu-ne un loc cât de cât confortabil pe panta lui. Știam că furtuna se apropie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
decât dacă se arată ei. Și de ce se arată acum? De ce nu s-au arătat când Împăratul a fost uzurpat? Nu se știe exact. Fie e pentru că durează să se arate, fie acum e Împărația mai vulnerabilă... nu știu, Corvium. Zgomotul elicelor trecu pe deasupra noastră și știam că e timpul să intrăm și noi înăuntru. Pe măsură ce ne îndreptam spre scările ce dădeau în pod, Vladimir se opri, se întoarse înspre soare și zise: Adio! În acea clipă, norii ajunseseră la astru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
știu de aceasta, nu întreabă despre acest obicei straniu. E simplu. Nici aceia care au fost prinși? Nici ei. Preferă să moară decât să trădeze. Am ajuns la Soliteraj și i-am zis să lucreze mai încet. Se putea auzi zgomotul până jos și am fi fost descoperiți. Nici o problemă, zise el învoindu-se. Băieți, țipă el ca să acopere zarva, de acum, lucrăm încet și lent! Clar? Drept răspuns, toți se mișcau mai atent și mai încet și nivelul zgomotului scăzuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
auzi zgomotul până jos și am fi fost descoperiți. Nici o problemă, zise el învoindu-se. Băieți, țipă el ca să acopere zarva, de acum, lucrăm încet și lent! Clar? Drept răspuns, toți se mișcau mai atent și mai încet și nivelul zgomotului scăzuse simțitor. Munca celor din pod nu se mai auzea începând cu etajul doi. Mergeam spre infirmerie, căci îi eram dator Anei cu o vizită. Îi promisesem. Ușa infirmeriei se deschidea spre interior, căci fusese o sală de clasă, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
și, unul câte unul, dintr-o mare parte a tavanului, au început să cadă șuruburi și piulițe care până atunci îl țineau în loc. Să sperăm că nu le trece din nou prin cap ăstora să ne atace, zise el pe măsură ce zgomotul se mărea. În câteva secunde, secțiuni mijlocii din acoperișul ce dădea spre blocurile înalte începeau să cadă, iscând un nor de praf. Erau luate și duse într-un colț al podului și, în curând, printr-o parte din acoperiș se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
lacrimile mele. Nimeni nu ar trebui să moară. De ce trebuie să se sfârșească miracolul vieții atât de macabru și josnic? De ce incertitudinea vieții trebuie curmată de siguranța morții? Am auzit sunetul sec al glonțului care i-a spart tâmpla și zgomotul metalic al pistolului care i-a alunecat din mâna inertă pentru a se lovi de marginea cărării de piatră, izbindu-se și căzând în gol. Am simțit cum se rupe ceva și mi-am dat seama că sufletul se desprindea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
imperială, cât și cea nouă, din care lipseau majoritatea coridoarelor subterane și care era marcată cu ștampila unionistă. Nu am reușit să ne ațintim prea bine privirile pe marginile albe ale hărții, că atenția ne-a fost răpită de un zgomot surd ce părea că se auzise dinspre tablele care acopereau ferestrele. Ne-am uitat cu toții contrariați în acea direcție de parcă am fi așteptat explicații din partea bucății negre de material. Câteva secunde mai târziu se auzi din nou. BUF! Ce naiba? "Buf
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
lumina lămpilor improvizate începuse să scânteieze în luciul a trei căi ferate ce se lungeau de la un capăt la altul și mai încolo, în întunericul de nepătruns. Dinspre șine se auzea un sunet metalic... Deodată, caverna fu inundată de un zgomot incredibil! Pereții vibrară ușor și apoi se liniștiră. Elevii încă soseau, iar cei deja ajunși se uitau nedumeriți în jur. Oare ce se auzise? Nu dură mult și se auzi din nou. De data asta, mai tare. Oare putea fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
Stăteau încremeniți, lipiți de trunchiurile Spinilor, temându-se pentru viața lor. Până și Vagabonzii erau neliniștiți în stratul gros de zăpadă și mârâiau ușor înfundat. Corvium se apucă instinctiv de numărat. 1... Focul rapid se opri! Nimeni nu mai trăgea. Zgomotul și zarva muriră și locul lor îl cedară liniștii nepământene. Clipele deveneau secunde. 2... Un țipăt de durere se auzi din apropiere! Fu curmat un moment mai târziu. Apoi un altul izbucni și avu aceeași soartă. Secundele deveneau minute. 3
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
frânghiei, după care se întoarse după ceilalți. Era liniște, cu excepția țipătului îndepărtat al unei păsări-rinocer. Continuară înaintarea pe malul opus. Cărarea prin junglă se îngusta și avea pete de nămol. Celor din echipă nu le plăcea asta și făceau mult zgomot, încercând să ocolească petele umede. În cele din urmă, unul dintre ei întrebă: — Cât mai este? Era puștiul. Adolescentul american plângăcios, cu pete pe față. Se uita la mama lui, o matroană masivă, cu o pălărie de paie largă. — Am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
matroană masivă, cu o pălărie de paie largă. — Am ajuns? se văicări puștiul. Hagar duse degetul la buze. — Liniște! — Mă dor picioarele. Ceilalți turiști stăteau în jurul lor, un grup în haine de culori țipătoare. Se uitau la puști. Dacă faci zgomot, nu o să-i vezi, șopti Hagar. Oricum nu-i văd. Puștiul se bosumflă, dar intră în rând, când grupul porni din nou. Zilele acelea erau în mare parte americani. Lui Hagar nu-i plăceau americanii, dar nu ei erau cei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
o-njurătură. În franceză. — Ssst, spuse mama lui. Grupul se holba la cupolă, căutând cu privirea în masa deasă de frunze întunecate. Nu reușiră să zărească maimuța. Bărbatul solid strigă: — Qu’est-ce que tu dis? Nu primi nici un răspuns. Doar zgomotul produs de un animal ce se mișca printre crengi, și strigătul îndepărtat al unei păsări-rinocer. UN CIMPANZEU SE IA DE TURIȘTI (News of the World) AFFE SPRICHT IM DSCHUNGEL, FLÜCHE GEORGE BUSH (Der Spiegel) ORANG PARLE FRANÇAIS?!! (Paris Match, sub o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
rutina ... — Josh, spuse Tom. Trebuie să plec. Traficul era aglomerat, pe 405. Avu nevoie de aproape o oră, înainte să ajungă în fața unui bloc ponosit, în South Acre, în Torrance. Apăsă soneria pentru apartamentul 38. Clădirea era aproape de autostradă, iar zgomotul traficului era constant. Știa că Lisa lucra noaptea, dar acum era zece dimineața. În mod sigur, era trează. Soneria sună, iar el deschise ușa. Holul mirosea puternic a urină de pisică. Liftul nu mergea, așa că urcă pe scări până la etajul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
de laborator pentru mine. — Este o urgență, dr. Roberts? — Nu, este un test vechi. Un examen toxicologic care a fost comandat cu opt zile în urmă. Numele pacientului este Weller. Citi numărul de serie. Urmă o pauză scurtă. Auzi un zgomotul tastelor de calculator. — John J. Weller? Bărbat, alb, patruzeci și șase de ani? — Da. — Am făcut un text toxicologic complet, la 3:37 a.m., duminică, pe opt mai. Test toxicologic și, ah, alte nouă teste. — Și ați păstrat proba de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
mai târziu, scumpule. În clipa asta, nu te vreau decât pe tine. Gail se răsuci și opri camera video. — Acum vrei să-mi faci baie? întrebă Gerard. Gail se uită urât la el. Ușa dormitorului se auzi închizându-se cu zgomot. Scârțâitul arcurilor de la pat. O femeie chicotind și râzând. Alte arcuri scârțâind. — Destul, Gerard, spuse Gail. — Știam eu că ai vrea să știi, zise el. Urăsc pasărea aia blestemată, zise soțul ei în aceeași noapte, mai târziu. Erau în dormitor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
-te, spuse Henry. E în regulă. Dave sări de pe canapea și alergă spre ușă, urmându-l pe Jamie. De unde știi că n-o să fugă? întrebă Lynn. — Nu cred c-o să facă asta. Pentru că e fiul tău ... Ușa se trânti cu zgomot. Afară o auziră pe fiica lor țipând ascuțit. — Ce-i asta? Îl auziră pe Jamie spunând: — E un cimpanzeu și o să ne cățărăm în copaci. De unde-l ai, Jamie? — E al lui tati. — Nu mușcă? Nu auziră răspunsul lui Jamie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
spre un alt copac, rămânând suspendat în aer pentru o clipă. Gorevici trase. Auzi șuieratul gazului și sunetul săgeții trecând printre frunze. — L-am ratat. Ridică din nou carabina. Nu face asta ... — Gura! Gorevici ținti, trase. În copacii de deasupra, zgomotul produs de mișcarea crengilor se întrerupse pentru o clipă. — L-ai nimerit, spuse Hagar. Gorevici așteptă. Foșnetul frunzelor și crengilor reîncepu. Urangutanul se mișca, acum aproape exact deasupra lor. — Nu, nu l-am nimerit. Gorevici ridică iar carabina. — Ba da
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
se lăsă în genunchi, în noroi, își puse gura peste buzele mari ale urangutanului și suflă aer în plămânii acestuia, încercând să-l resusciteze. Capitolul 52 Șase avocați stăteau la masa lungă, toți răsfoind prin hârtiile din fața lor. Făceau un zgomot ca de furtună. Rick Diehl aștepta agitat, mușcându-și buzele. În cele din urmă, Albert Rodriguez, avocatul lui principal, ridică privirea. — Iată care e situația, spuse Rodriguez. Ai motive bune, sau măcar suficiente, ca să crezi că Frank Burnet a conspirat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
încruntă. Apoi auzi o imitare exactă a sunetului motoarelor avionului și, peste acel sunet, vocea unei fete, a uneia dintre stewardese: — Jenny, i-o sugi tu sau eu? — E rândul tău. Un oftat. — OK ... Nu uita să-i duci băutura. Zgomotul deschiderii și închiderii unei uși. Barton Williams începu să se înroșească. Pasărea continuă: — Oh, Barton! Oh, dă-mi-o! Oh, ești atât de mare! Oh, Barton! Da, scumpule. Da, băiat mare ce ești! Oh, ce-mi place! Atât de mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
Da, dragul meu, era, zise Dolly, ținându-și cu fermitate mâna pe umărul lui. Intrând în grădină, Alex trecu mai întâi pe lângă zona piscinei. Era cea mai liniștită piscină pe care o văzuse vreodată. Nimeni nu stropea, nimeni nu făcea zgomot. Oamenii stăteau întinși la soare, ca niște cadavre. Exista un dulap plin cu prosoape și halate. Alex luă un halat și și-l puse pe umeri, acoperind arma înfășurată în prosop. — De unde știi chestiile astea? întrebă Henry, privind-o. Era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]