20,821 matches
-
sunt cetățeni români; din numărul total de străini care au comis infracțiuni: 234.235, românii reprezintă 5,1%; în penitenciare sunt astăzi aproximativ 60.000 de deținuți, din care 1,93% sunt cetățeni români. Nu cauționez nicio clipă faptele antisociale comise de concetățenii mei oriunde în lume și le condamn cu toată fermitatea. Dar mi se pare inadmisibil felul în care aceste acte reprobabile devin “probe” în campania ostilă și defăimătoare dusă împotriva României și a poporului român. M-aș fi
Cuvântul - dinspre şi pentru oameni... : declaraţii politice, texte de presă, discursuri, interviuri, corespondenţă by Sanda-Maria ARDELEANU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100953_a_102245]
-
dorința de acțiune. Pierre Angel, de la cabinetul “Pluralis”, spune că “pasiunea puterii și ambiția îi conduc pe politicieni, ajutându-i să-și depășească limitele. Nu mai rămâne nici un loc pentru vreo îndoială la aceste personalități narcisiste. Ei nu trebuie să comită greșeli. Nu poate fi vorba, prin urmare, de a putea să le slăbești aripile, sugerându-le să o ia mai încet, să încetinească ritmul, lucru pe care, de altfel, politicienii nici nu-l înțeleg. Dimpotrivă, când ritmurile nebunești se opresc
Cuvântul - dinspre şi pentru oameni... : declaraţii politice, texte de presă, discursuri, interviuri, corespondenţă by Sanda-Maria ARDELEANU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100953_a_102245]
-
cât de exorbitantă, era bună și numaidecât primită și legalizată de ziare ca adevărată, numai să fi fost de natură a veștezi reputațiunea noastră de oameni onești. Orice monstruozitate se stârnea, era imediat colportată și prezentată ca fapt sigur, autentic comis de infamii colectiviști. În asemenea condițiuni viața noastră devenea intolerabilă.” Martie 1888 “În ziua de 22 martie 1888, zi caldă și frumoasă de primăvară timpurie, ne-am adunat toți miniștrii în jurul unei mese în grădina dela palatul consiliului de miniștri
Cuvântul - dinspre şi pentru oameni... : declaraţii politice, texte de presă, discursuri, interviuri, corespondenţă by Sanda-Maria ARDELEANU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100953_a_102245]
-
neîmplinirea profeției, fata reia mesajul divin : Mi-au spus zeii atâta : „Troienii nu vor fi/ Prin voia noastră sacră cuprinși cu sabia./ Puterea noastră este aceasta”. Cuvintele sunt deslușite de doica care înțelege neputința zeilor vechi de a dejuca trădarea comisă de divinitățile importate cu inconștiență : iertat-au zeii noștri adevărați,/ Dar ei n-au nicio putere asupra înșelării [...] Pe cei cari înșeală voi singuri i-ați adus/ Și voi pieriți pe urma orbirei voastre (V 7). Cu un ultim gest
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
contribui la pornirea expediției. Tot din orgoliul de a-și apăra onoarea, răspunde favorabil rugăminții Clitemnestrei de a o proteja pe tânără, pentru ca mai apoi să se lase impresionat de curajul ei și să încerce s-o împiedice de a comite un gest ireparabil. La Eliade, personajul cunoaște altă evoluție, deși pornește de la același impuls, ofensat fiind că se trezește implicat într-o nuntă despre care nu știa nimic. Noului Ahile i se pare cumplită ideea că un tată și-ar
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
știe că doar prezența rivalei sale îl mai poate salva pe bărbatul mâhnit și nefericit : Fără tine se va plictisi și mai mult (IV 2). Incapabil să alunge o soție legitimă sau o iubită nevinovată, Agamemnon moare pentru că ezită să comită o nouă nedreptate : mă roade ca un vierme timpul și deopotrivă grija de dreptate... N-aș vrea să putrezesc de viu ca biruitorii pe nedrept... am vorbit cinstit... mărturisindu-mi îndoiala (IV 7). Învingătorul de la Troia nu mai are puterea
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
ale lui Corneille (1659) și Voltaire (1718), dramele moderne scrise de Hofmannstahl (Oedip și sfinxul, 1905), Gide (Oedip, 1930) și Cocteau (Mașina infernală, 1934) se raportează, direct sau indirect, la momentele esențiale ale mitului înfățișat de Sofocle : paricidul și incestul comise involuntar de eroul care încerca zadarnic să-și evite soarta anunțată de oracol, precum și automutilarea, sancțiune a crimelor impusă chiar de cel ce le-a săvârșit. În schimb, drama lui Radu Stanca Oedip salvat (1947) ia drept model cealaltă tragedie
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
istovit de continua și încă zadarnica lui rătăcire : De zile întregi ne sfâșiem tălpile și unghiile făcându-ne cărare printre mărăcinișuri (I 1) . Atât protagonistul lui Sofocle cât și cel al dramaturgului român își proclamă nevinovăția cu privire la crimele din trecut comise în necunoștință de cauză. În Oedip la Colonos, eroul se justifică în fața corului atenienilor reticenți în a-l primi în cetate pe un paricid incestuos : Ce vină am ?/ Am fost lovit și am lovit și eu ! Și chiar/ Cu vrerea
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
omorât, dar nu știam că-i tatăl meu,/ O, nu, și-n fața legii sunt neprihănit ! Lui Creon, venit să-l convingă să se întoarcă la Teba, Oedip îi arată cât de incorecte sunt acuzațiile aduse împotriva lui pentru păcatele comise din ignoranță : Și dacă mi a fost scris/ Cu tata să mă lupt și să-l ucid, neștiind/ Ce fac, nici împotriva cui, e drept să fiu/ Învinuit, când am făcut-o făr’să vreau ? Mai mult, cel care a
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
2). Bătrânul respinge sugestia Antigonei că acest act ar reprezenta ispășirea greșelilor sale : Răscumpărare ? Dar ce trebuie eu să răscumpăr ? (I 3). Eroul se știe nevinovat și aruncă întreaga răspundere asupra zeilor capricioși și răi care l-au obligat să comită crime doar pentru a se amuza : Cine alții, dacă nu zeii, m-au adus aici ? [...] vor să petreacă pe socoteala mea (I 1). Ideea implicării divine era prezentă de fapt și la Sofocle. După cum subliniază protagonistul din Oedip la Colonos
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
râs zeii de tine punându-te pe drumuri ? - I 4). Inițial, Oedip protestează împotriva acestei aparente înlesniri a destinului (Pentru ce mi l ați scos în drum, zei nesătui, pe omul acesta ?), ulterior, el se lasă convins de Antigona să comită crima spre a fi apoi condus la Kolonos (Eumet va fi jertfit zeilor. Îl voi ucide - I 6). În eventualitatea că Oedip nu ar accepta să aducă sacrificiul solicitat, zeii prevăzători au pus deja la cale o capcană : ei i-
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
de ce ea nu va reacționa la auzul numelui lui Pilade și astfel identificarea va putea fi întârziată). Everac transferă informațiile privitoare la genealogia Atrizilor din prologul- monolog într-un dialog al Ifigeniei cu Doris în care eroina rememorează istoria crimelor comise în neamul ei blestemat de la ospățul lui Tyest la sacrificiul de la Aulis (scena 8). Mai târziu, ultimele cuvinte adresate de Oreste Ifigeniei înainte de a fi dus la moarte conțin o aluzie la aceeași fatalitate sângeroasă care apasă asupra Atrizilor : De
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
drag : Am dorit să ajungă om de vază, devotat statului... Nu știu ce s-a petrecut... s-a schimbat... Voia altceva, dar n-a spus niciodată ce vrea... Și plângea întruna... (p. 86). Retorul Lycon deslușește responsabilitatea lui Socrate pentru actul sinucigaș comis de tânărul lui discipol : Cine i-a strecurat în suflet prietenului meu, Eurites, îndoiala în fața destinului său, neîncrederea în părintele său, singurul care-i voia binele ? Cine l-a îndemnat pe Eurites să-și dorească altă soartă ? [...] Oare un suflet
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
parteneră dacă îi e frică de nevastă (I, 610), dacă n-o mai recunoaște de când și-a pierdut firea și l-a lovit într-o izbucnire de gelozie, și o confundă cu altă muiere, fioroasă (I, p. 615). Amintirea crimei comise de soție din stricăciunea sângelui și a minții îl face să se teamă că ar putea fi la rândul lui omorât, supoziție infirmată de Marghioala : Te las în viață, să mă porți în suflet, ca pe o groază, ca pe
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
țină cont de mine, și să facă din mine să fac ce vrea ea (IV, p. 658). Conștientă de faptul că cea căreia dorește să-i ia locul e în stare de cele mai cumplite isprăvi, Dida dezvăluie dedesubturile crimei comise odinioară de Marghioala când grupul ei de partizani a fost înconjurat de trupele de securitate. Ea l-a izbit cu ciocanul pe colonelul Paraschivescu, bărbatul ei de atunci, care îl ținea în bătaia puștii pe Ionel. Așa-zisul sacrificiu din
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
iubirea, ci ura... (V, p. 681). Analiza corectă nu îl face să prevină gestul celei care își străpunge cu sabia rivala reproșându-i apoi soțului că și-a păstrat mereu mâinile curate și s-a mulțumit să profite de pe urma faptelor comise de ea : Tu doar te-ai ghiftuit din crimele mele ! (V, p. 682). Cu o bruscă intuiție, Ionel o întreabă dacă ar fi în stare să-și omoare și copiii. Necruțătoare cu întreaga familie vinovată de comercializarea conștiinței, Marghioala decide
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
modificări ale intrigii, schema generală de evoluție a acțiunii este aceeași în Medeea lui Euripide și în Ca frunza dudului din rai. Situația din piesa modernă coincide cu cea din tragedia antică : o femeie abandonată de soțul pentru care a comis cândva o crimă se răzbună împotriva rivalei, ca și a propriilor copii, din dorința de a-i provoca cea mai mare suferință bărbatului infidel. Caracterul personajelor prezintă de asemenea destule similitudini : ca și eroina mitică, Marghioala este pătimașă, capabilă de
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
denunță toate anomaliile, fiind iritată mereu de mirosul porcilor, indiciu al corupției atotcuprinzătoare : Voi ați făcut combinatul ăsta, nu eu, porcăria asta !... Nu simțiți cum pute ? Mâlurile astea bălegăroase, care otrăvesc apele (III, p. 643). Se arată atentă la neregulile comise în mare parte de bărbatul ei care întruchipează istoria creșterii acestei porcării (II, p. 624). În fața membrilor răuintenționați ai familiei, proclamă pervertirea universală : Nu vezi, cerul e bolnav, raiul e mâncat de lepră, porcii sunt gloria târgului nostru ! Nimeni nu
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
lui de fosfor... O să ne înecăm în lături, căutând să fugim de-aici, ca niște șobolani (III, p. 645). Unele argumente întrebuințate de personajele antice reapar și în versiunea din secolul al XX- lea. Notabilă este, de pildă, interpretarea sacrificiului comis de eroină mai puțin din iubire decât din dorința de a-și părăsi barbarul ținut natal pentru civilizata Eladă. Când Medeea îi reproșează lui Iason că a uitat cum și-a trădat țara de dragul lui, el îi răspunde că această
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
fiecare pas. Victorios asupra Sfinxului, el se consideră asemenea zeilor. Fiecare act al lui constituie un hybris, o transgresare a limitelor îngăduite, iar fiecare vorbă spusă de el e o blasfemie. După sinuciderea Iocastei, Oedip se automutilează ca să ispășească crimele comise fără voie. La Sofocle, eroul își explică gestul prin neputința sa de a da ochii în Infern cu umbrele părinților lezați de el în timpul vieții sau de a înfrunta pe pământ privirile copiilor și ale concetățenilor : La Hades de-ajungeam
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
p. 46). Cât despre Oedip, cel care a tulburat rânduielile de la Delphi, el pune la îndoială veracitatea profeției declarând că nu a râvnit niciodată să ia locul tatălui său pe tron : Eu nu sunt făcut să fiu rege, zeii au comis o greșeală când m-au trimis să mă nasc în familia asta blestemată (II, p. 50). Înzestrat cu fire de artist, iar nu cu aptitudini de cârmuitor, ar fi preferat să devină actor și să schimbe minciuna curții pe iluzia
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
în poarta palatului, tânărul este însuflețit de propriile simțăminte, el pregătindu-și, deodată cu personalitatea, și o răspundere proprie (p. 271). În scena uciderii lui Egist, se insistă asupra rațiunilor psihologice, ca și a principiilor morale aflate la baza actului comis de Oreste, iar personalitatea eroului se desprinde ca formă de sine stătătoare pe fondul voinței absolute (p. 275). Conflictul dramatic culminează cu scena întâlnirii dintre mamă și fiu în care succesiunea rapidă a replicilor traduce concentrarea lăuntrică. Ezitând în fața poruncii
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
capacitatea de răspundere morală a eroilor dependentă de treapta pe care ei se află pe calea spre desăvârșire (p. 46). Autoarea stabilește o scară a progresului în creațiile sofocleice în funcție de complexitatea problematicii. Cu excepția tragediei Trahinienele, socotită slabă, axată pe eroarea comisă dintr-o pasiune de rând de un personaj naiv și melodramatic (p. 78), interpreta analizează toate lucrările dramaturgului în funcție de gradul de evoluție al eroilor. La un prim nivel s-ar situa Aiax și Filoctet, cu protagoniști care propun modelul eroismului
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
ar putea prăbuși (p. 87). Spre deosebire de Aiax, Electra nu duce lipsă de scară reală de valori, aflându-se pe o treaptă mult mai înaltă de evoluție psihologică, morală și spirituală (p. 87). Pentru a-și îndeplini datoria față de tatăl ei, comite un hybris voit al jelei peste măsură, al violenței și urii, excesul ei suplinind limitele unei condiții vădite de inferioritate a femeii, și răspunde presiunilor cu o consecvență care ar putea fi taxată de monomanie dacă n-ar ascunde o
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
prin excelență, căci personajul oferă cea mai cumplită paradigmă pentru căderile și înălțările ființei omenești (p. 122). După ce s-a ridicat prin strălucite virtuți de suflet și intelect până la cunoașterea și acțiunea superioară, el se prăbușește încălcând raporturi sacre când comite paricidul și incestul (p. 123). După dezlegarea enigmei Sfinxului, e convins că poate afla cauza molimei din cetate, socotind actuala taină drept o continuare a celorlalte (p. 127). În căutarea ucigașului lui Laios, el pune un exces de pasiune și
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]