23,409 matches
-
un bună-ziua plin de respect. Nimic nu ise pare schimbat În Înfățișarea redactorului-șef. Poate că este mai palid ca În alte zile...Femeia Îi Întinde ziarul, după care pune pe birou scrumiera albastră din ceramică, spălată și ștearsă bine. Zgomotul liftului se aude ca zgomotul făcut de ambreiajul unei mașini și, Redactorul-șef Dezideriu tresare de fiecare dată când Îl aude. Femeia de serviciu Își cere scuze că-l deranjează, dar nu are nici o vină, dânsul a venit astăzi foarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
Nimic nu ise pare schimbat În Înfățișarea redactorului-șef. Poate că este mai palid ca În alte zile...Femeia Îi Întinde ziarul, după care pune pe birou scrumiera albastră din ceramică, spălată și ștearsă bine. Zgomotul liftului se aude ca zgomotul făcut de ambreiajul unei mașini și, Redactorul-șef Dezideriu tresare de fiecare dată când Îl aude. Femeia de serviciu Își cere scuze că-l deranjează, dar nu are nici o vină, dânsul a venit astăzi foarte devreme...Îndepărtează fotoliul de birou
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
freacă tâmplele și, Însfârșit Începe Într-un târziu să scrie mai departeă Femeia de serviciu a terminat de făcut curățenia și, În aceeași respectuoasă atitudine, părăsește Încăperea, Înclinându-se, și Închizând cu grijă, ca să nu facă nici cel mai mic zgomot, ușa capitonată cu mușama maron, relicvă a unui proletcultism grijuliu. O tăcere grea, apăsătoare se lasă ca o sumbră prevestire. Prin fereastră, redactorul-șef Dezideriu Îl privește pe agentul de circulație dirijând În intersecția rotundă ca un cerc perfect, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
a adresat nimănui nici un cuvânt. De unde vin și unde se duc? Nu-mi place să-i pictez, Își spune scrâșnind din dinți. Mă sperie vânzoleala asta absurdă. Eu sunt obișnuit cu alte imagini, alte gesturi, cu alte mirosuri, cu alte zgomote, cu altă Îmbrăcăminte. O bătaie În ușă Îl trezește din transa Întrebărilor. Spune Însfârșit, un ,,da,, scurt și, În cadrul ușii Își face apariția fotoreporterul cotidianului, o enciclopedie adevărată de imagini, multe ascunse de ochii vigilenți ai ,,șoptitorilor,, care sunt În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
Îl amețește astăzi și, are senzația că trupul lui levitează deasupra acestei mulțimi În mișcare, privind-o patern, și Înțelegător. Îl trezește din starea asta o Înjurătură neaoșă, de mitocan și mai neaoș, care este atât de puternică, Încât acoperă zgomotul străzii. Bărbatul cu mutră de gorilă, stă cu picioarele depărtate și cu mâinile În buzunarele pantalonilor, aproape de intrarea metroului și scuipă printre dinți, Între două Înjurături, amenințând cu pumnii lui noduroși o biată femeie cu figură de gospodină chinuită. Femeia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
burta mașinii. Câinele lui Ben are un moment de disperare În care se chinuie să urce și el În mașină, lângă cu mort. Este alungat de roșcovan cu o lovitură de picior. Ușile din spate ale dubei se Închid cu zgomot. Medicul urcă În față, pe scaunul din dreapta și roșcovanul pornește mașina. Un nor de praf se ridică ca fumul dintr-o locomotivă cu aburi, și mașina dispare printre munții de gunoaie, purtând trupul inert al lui Kawabata. Douăzeci și trei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
s-au apropiat de fereastră și, prin perdelele transparente disting o bucată de cer luminată de stele. Un strigăt de ajutor aidoma chemării unei goarne, se aude de undeva din capătul străzii, după care, tăcere. O ușă se izbește cu zgomot, În apartamentul de deasupra. Primul care rupe tăcerea este bărbatul: -Preotul vorbește În biserică despre castitate, sărăcie, supunere, și credință În Dumnezeu, cu un veșnic surâs Încremenit pe buze. -De ce ți se pare că are un veșnic surâs pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
Într-o zi, o floarea soarelui de care am râs amândoi cu poftă. -Ce mai poți picta? Îl Întrebam, dornică să văd cât mai multe forme. Mi-a răspuns cu seriozitate: Luna, murdăria, somnul, vântul, zăpada, vocile, caracterul, cenușa, boala, zgomotul, blândețea, jocul copiilor, iubirea, noaptea, jertfa și....pe tine. -Pe mine? De ce? -Ai un chip cum n-am mai Întâlnit. -Cum arată un chip pe care nu l-ai Întâlnit? -Se schimbă foarte mult În funcție de vibrațiile aerului și ale culorilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
șapca pe cap și pleacă Împleticindu-se . În Întunericul ghetoului, lumina lanternei lui, pare că face salturi de colo-colo, fugind de cineva care ar vrea să o prindă. Într-un târziu, se aude o portieră trântită, rateurile unui motor și zgomotul mașinii care se Îndepărtează. Antoniu intră În magherniță, răsuflând ușurat. Cimitirul Străulești, se află la marginea orașului, și este un cimitir relativ nou, fără monumente funerare fastuoase, alei pavate, mărginite de pomi și de flori, sau bănci curate pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
pământie, termină de spus cuvenita rugăciune, sărind evident din cauza căldurii, peste unele pasaje.. Lopețile Încep să arunce pământul În groapă, moment În care Antoniu, se apleacă, ia din țărâna proaspăt săpată un bulgăre pe care-l aruncă peste capacul coșciugului. Zgomotul sec cu care bulgărele se izbește de capacul din lemn al coșciugului, Îl Înfricoșează. Funcționarul și preotul au pleacat, semn că ritualul de Înmormântare al ultimului ,, Neidentificat,, ,a fost Împlinit. Trece un timp ce i se pare nesfârșit, până când groparii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
ca printr-un crâng Înflorit. Este pentru prima oară În ultimul timp, când nu simte singurătatea și nu se teme de ea. Ciudat este că noaptea nu are spaime, nu se gândește la fantome, nu aude țipăt de cucuvele, nici zgomote ciudate, și din morminte nu iese nimeni să-i bată În fereastră. De fapt nu e singurul locuitor al cimitirului. La a doua alee pe dreapta, Într-un alt cavou părăsit, trăiește de patru ani o familie În care ieri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
că bătrânul cloșard Îl urmărește cu privirea, de acolo, dintre Îngerașii neîntinați. Tocmai a traversat bulevardul Iuliu Maniu, și s-a oprit În fața unui chioșc de ziare, timp În care citește câteva titluri de-o șchioapă, de pe cotidianele etalate comercial. Zgomotul tramvaielor și claxoanele mașinilor, Îl amețesc. Se simte, ca după o lungă boală, și n-a mâncat mai nimic de vreo câteva zile. Are În buzunarul paltonului, adresa unei edituri, copiată dintr-un ziar. În urmă cu o săptămână, i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
Pietonii erau neliniștiți.Se precipitau în mișcări necontrolate pe marcaj. Unii alergau în fața automobilului fără să se asigure.Alții alergau spre mijlocul carosabilului. Trecătorii erau cuprinși de panică. Bazil opri cu dificultate autoturismul lângă trotuar.Miki închise radioul.Se auzeau zgomote de geamuri sparte și țipetele femeilor. Acum oamenii alergau îngroziți pe aleile din parcul teatrului.Din când în când se opreau și priveau în urmă șocați. Groaza pusese stăpânire pe ei. -E cutremur! exclama speriat Bazil. -A fost cutremur,îl
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]
-
statuetă de bronz.In colțul de jos al scării se află o plantă decorativă,o canapea,un lampadar,o servantă,un fotoliu,o măsuță și un taburet. Opus acestora,dar în lateral se conturează două uși. Din fundal se aude zgomotul valurilor și țipetele pescărușilor. Costel și Nelu joacă șah la masuță centrală.Alături e un frigider auto. Costel:Bem ceva?Ceai de osul iepurelui? Nelu:Iar ceai? Vreau un lichior.De banane. Costel(Mută nebunul):Bine,un lichior mic cu
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]
-
serim un pahar de vin dobrogean. Voi aduce gheață de la frigider. Iese cu o oală în mână) Monica:Vă place muzica?Am vechituri. (Ia telecomanda și pornește cd player ul. „Power of love” cu J.Rush inundă camera.Se aud zgomote pe scără. Apoi,ciocănituri în ușă) Intră! Costel:Mă scuzați.N-ați văzut un vas pe aici? Augusta:O navă,căpitane?( Costel e mândru de comparație) Dorin:A,oala verde? A luat-o Alin.E pe post de frapieră. Costel
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]
-
ziceți? (Monica surâde) Nelu și Costel:Magnific! Și continuarea? Americanu(o observă pe Monica și oprește reportofonul.Se ridică și vine în întâmpinarea ei):Da’ cine e această frumusețe? Nelu(acru):Chiriașa ...ta. Scena 3 Americanu e singur.Se aude zgomot de la etaj. Americanu(își aranjează cravata;se șterge de ruj):Ce înger m-a întâmpinat?Cu devianta ei făptură?! Gândirea-mi pare mai matură.Ce dulce sărutat! (Casa prinde viață.Intră Bela,Lili,Nelu și Costel) Doamnele:Aaaa!!! Americanu(se
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]
-
la gâtul meu crucea sf. Francisc și-mi spune zâmbind că și ea are această cruce. Mă bucur împreună cu ea și adaug că noi trebuie să purtăm crucea în inimă. Ies și-mi reiau drumul pe trotuar, șchiopătând ușor, în zgomotul mașinilor pe care-l suport totuși fără mare dificultate. Cu greu ajung la Ventimiglia, unde catedrala este închisă, fiind timpul amiezii. Mai am 12 km până la frontieră. In câteva ore voi ieși din Italia, după 210 km parcurși în
Pelerin pe drumul Sf. Iacob de Compostela (Genova-Pamplona) by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91894_a_92328]
-
această industrie a destinderii și luxului. Le doresc să fie sănătoși și fericiți, dincolo de ceea ce afișează în exterior. Admirând și analizând tot ce văd, încerc să înțeleg acești oameni. În același timp, mă confrunt cu propriile dureri, înfrunt căldura și zgomotul și sunt cu ochii în patru la curbe și intersecții. Așa merg ziua întreagă, trec prin câteva localități unite între ele și spre seară ajung la Nisa. Golful și portul îți iau ochii cu mulțimea de iahturi și bărci. Mă
Pelerin pe drumul Sf. Iacob de Compostela (Genova-Pamplona) by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91894_a_92328]
-
cei care acum sunt vrăjiți de lumina soarelui și de apa mării, ar fi atrași în egală măsură de mănăstirea din vecinătate. Lung a mai fost drumul de astăzi, iar mașinile mi-au devenit aproape insuportabile. Să le suporți mereu zgomotul și noxele, mărșăluind prin căldura amplificată de asfalt, devine chiar o probă de rezistență. Sper ca în două zile să părăsesc coasta mării și să am parte de puțină liniște. Spre seară am ajuns la Théoule sur Mer, iar răbdarea
Pelerin pe drumul Sf. Iacob de Compostela (Genova-Pamplona) by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91894_a_92328]
-
din secolul al XVI-lea, dedicată sf. Iosif. Este deschisă, curată, liniștită. Interesante la bisericile din această parte a Franței sunt cupolele turnurilor, care reprezintă o armătură din fier, descoperită, având în vârf o cruce și, bineînțeles, un paratrăsnet. După zgomotul continuu al mașinilor care parcă și acum îmi răsună în urechi, liniștea bisericii reprezintă o mare binecuvântare. Zidurile vechi și nu numai ele, au nevoie de renovare, dar am impresia că în Franța nu numai bisericile sunt sărace, dar și
Pelerin pe drumul Sf. Iacob de Compostela (Genova-Pamplona) by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91894_a_92328]
-
durează mai mult de o oră, după care ne despărțim amabil, domnul îndemnându-mă să reflectez și să iau în serios cuvântul lui Dumnezeu, al lui Iahve, căci este martor al lui Iehova. Imi reiau drumul prin căldura toridă și zgomotul mașinilor. Am senzația că înaintez într-un cuptor. Si mai este mult de mers. In apropiere de Los Arcos simt că mi se face rău de atâta căldură. Parcă aș avea flăcări în mine și mă încing ca o pâine
Pelerin pe drumul Sf. Iacob de Compostela (Genova-Pamplona) by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91894_a_92328]
-
fiind blocat cu sârmă. Ce-i de făcut? Imi zic că cel mai bine este să fac calea întoarsă și să urmez șoseaua statală. O strig pe Luiza, dar nu mă aude. Intorcându-mă, mă rătăcesc printre vii. In depărtare, aud zgomotul șoselei și încerc să mă îndrept într-acolo. Dar un lătrat furios al unor câini de la o casă pe care nu o văd din cauza copacilor, mă determină să bat în retragere și să caut o altă cale de ieșire. Incerc
Pelerin pe drumul Sf. Iacob de Compostela (Genova-Pamplona) by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91894_a_92328]
-
dar cum am spus deja, nu găsesc ce-mi trebuie, și înainte de ora 10 sunt deja la locul de plecare pe camino. Imi iau rămas bun de la d.l Paul Debard și pornesc voinicește pe digul canalului. Nu mai aud zgomotul mașinilor, iar acest lucru mă umple de bucurie și liniște interioară. In dreapta curge Ronul mic, iar în stânga sunt orezării sau plantații de pomi fructiferi. Simt din nou pământul sub picioare și nu fierbințeala astfaltului. Incep să-mi revin, să
Pelerin pe drumul Sf. Iacob de Compostela (Genova-Pamplona) by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91894_a_92328]
-
Jacquy, Joy, Jean-Marie, Natalie, Celine, Stephane și încă unul care se va naște. Apoi mă conduce cu mașina la drumul sf. Iacob, ceea ce este o încântare față de atâta drum pe care l-am parcurs pe străzi, cu dificultățile sale: smog, zgomot, pericol și căldura ce- o emană asfaltul. Acum drumul este bine marcat cu obișnuitele culori alb și roșu. Mă simt atât de bine și în sufletul meu coboară liniștea și bucuria. In depărtare, se aude în surdină zgomotul autostrăzii, dar
Pelerin pe drumul Sf. Iacob de Compostela (Genova-Pamplona) by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91894_a_92328]
-
sale: smog, zgomot, pericol și căldura ce- o emană asfaltul. Acum drumul este bine marcat cu obișnuitele culori alb și roșu. Mă simt atât de bine și în sufletul meu coboară liniștea și bucuria. In depărtare, se aude în surdină zgomotul autostrăzii, dar nu mă deranjează deloc. Am timp să mă gândesc la mine și în ritmul pașilor reflectez asupra ritmului vieții mele. Viața mea din trecutul recent este trecută în revistă cu calm, pas cu pas, cu luciditate, sub toate
Pelerin pe drumul Sf. Iacob de Compostela (Genova-Pamplona) by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91894_a_92328]