23,409 matches
-
frugal în bucătărie ies în stradă, de unde iau tramvaiul 1 ce mă duce la marginea orașului, lângă pârâul Mosson. De aici începe un drum lung de 21 km până la Montarnaud, pe marginea șoselei din nou, deoarece nu găsesc marcajul. Suport zgomotul mașinilor decât să mă pierd din nou prin pădure. Până acolo, mai este doar o localitate, Grabels, așa că trebuie să mă aprovizionez bine, ceea ce îngreunează iarăși rucsacul. Imi place regiunea, relieful, diferențele de nivel nu sunt prea mari, așa că pot
Pelerin pe drumul Sf. Iacob de Compostela (Genova-Pamplona) by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91894_a_92328]
-
tare de treabă, îmi dă o altă cameră, așa că îl las pe vecin să fumeze nestingherit. Nu s-a jenat deloc când am plecat și nici nu și-a cerut scuze în vreun fel. In noua cameră, direct la stradă, zgomotul se aude ca și cum aș fi pe trotuar. Este foarte cald și sunt mereu transpirat. Cu dopurile în urechi, zgomotul se atenuează considerabil, dar tot se aude, căci sub mine este de fapt o intersecție de străzi. Abia aștept
Pelerin pe drumul Sf. Iacob de Compostela (Genova-Pamplona) by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91894_a_92328]
-
când am plecat și nici nu și-a cerut scuze în vreun fel. In noua cameră, direct la stradă, zgomotul se aude ca și cum aș fi pe trotuar. Este foarte cald și sunt mereu transpirat. Cu dopurile în urechi, zgomotul se atenuează considerabil, dar tot se aude, căci sub mine este de fapt o intersecție de străzi. Abia aștept să părăsesc orașul. Este mult prea cald și prea mult zgomot. Sejurul meu la Toulouse, la Residence sociale des apprentis et
Pelerin pe drumul Sf. Iacob de Compostela (Genova-Pamplona) by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91894_a_92328]
-
foarte cald și sunt mereu transpirat. Cu dopurile în urechi, zgomotul se atenuează considerabil, dar tot se aude, căci sub mine este de fapt o intersecție de străzi. Abia aștept să părăsesc orașul. Este mult prea cald și prea mult zgomot. Sejurul meu la Toulouse, la Residence sociale des apprentis et des jeunes travailleurs de Jolimont s-a terminat și nu-mi pare rău deloc. Pentru două nopți, am plătit aici 32 de euro. Am cerut cazare doar pentru o noapte
Pelerin pe drumul Sf. Iacob de Compostela (Genova-Pamplona) by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91894_a_92328]
-
timp îndelungat la măsuța barului decât la o masă copioasă, solemnă, într-un spațiu închis, eventual bine delimitat de garduri înalte și păzit de câini fioroși, așa cum am văzut adesea în lumea noastră românească. Marți, 21 august: Léguevin-Gimont: 39 km Zgomotul și canicula pe care le simt în Toulouse mă determină să ies cât mai repede posibil din acest oraș. Asta și datorită nopții în care am dormit foarte puțin din cauza căldurii excesive și a zgomotului străzilor de sub fereastră. Iau
Pelerin pe drumul Sf. Iacob de Compostela (Genova-Pamplona) by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91894_a_92328]
-
august: Léguevin-Gimont: 39 km Zgomotul și canicula pe care le simt în Toulouse mă determină să ies cât mai repede posibil din acest oraș. Asta și datorită nopții în care am dormit foarte puțin din cauza căldurii excesive și a zgomotului străzilor de sub fereastră. Iau un autobuz până la periferie, la Léguevin și răsuflu ușurat cănd ajung să nu mai simt în jurul meu invazia de mașini. După ce ies din localitate, întâlnesc din nou copacii și umbra lor; ce încântare! Imi lipseau. Imi
Pelerin pe drumul Sf. Iacob de Compostela (Genova-Pamplona) by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91894_a_92328]
-
face să mulțumești cerului pentru fiecare pas pe care îl faci. Pe o distanță de 14 km, până la Prechacq Josbaig, urmez strada D 936, ceea ce înseamnă iarăși o atenție sporită la trafic, mai ales la mașinile mari, tiruri, camioane, suportarea zgomotului, a noxelor, sub privirile curioase ale șoferilor care probabil se întreabă ce caut pe aici. Las apoi strada principală și mă înscriu pe un drum secundar D 25, ce trece mereu prin pădure și mici zone de pășune, ceea ce înseamnă
Pelerin pe drumul Sf. Iacob de Compostela (Genova-Pamplona) by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91894_a_92328]
-
mult îndreptată spre ei, unul se desprinde de grup și se îndreaptă spre locul pe unde mergeam, zburând atât de jos încât îi aud foșnetul puternic al bătăilor aripilor. Două bătăi rapide de aripi, aproape deasupra capului meu, își trimit zgomotul în urechile mele. Bătăi ale aerului, profunde, scurte ale acestui rege al aerului, pe care îl privesc apoi cu admirație cum dispare în norii atât de joși. Ii mai văd doar coada cu marginea albă. Cât de mult m-a
Pelerin pe drumul Sf. Iacob de Compostela (Genova-Pamplona) by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91894_a_92328]
-
patului meu. Cu tot acest aer închis, am dormit totuși destul de bine și mulțumit, pentru că am primit o pătură cu care să mă acopăr. Cu doar câteva excepții până acum, nu am avut nevoie sa mă acopăr. In dormitor, același zgomot, foșnet al unora care se trezesc mai devreme. Lângă mine a dormit un bărbat în vârstă, din Germania. In partea cealaltă, Massimo doarme întins pe spate în sacul său de dormit. Parcă este o mumie. Incepe o nouă zi pe
Pelerin pe drumul Sf. Iacob de Compostela (Genova-Pamplona) by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91894_a_92328]
-
împreună cu mine - fără nici o reacție deosebită... În sfârșit, am obținut aprobarea și, în aceeași seară și noapte, am vaccinat, cu personalul meu, vreo mie de soldați din trei regimente... " Terminasem procedura pe la 2 ore noaptea și dimineața m-a trezit zgomotul unor trupe în marș, care treceau în fața ferestrelor laboratorului nostru, unde aveam și dormitorul. Erau regimentele în sânul cărora se executase prima vaccinare antiholerică masivă, regimente care au trebuit să fie puse în mișcare. După informațiile primite, reacțiile postvaccinale au
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
risipești astfel, să devii imponderabil, transparent și plin de poezie, așa se spune, nu? când nu ai o explicație mai prozaică, alegeți ce vă convine, eu sunt ocupată să-mi calibrez noul meu loc care se închide peste mine, cu zgomot abia auzit de fulg de zăpadă. ca infinitul într-un strop de ploaie nimeni și nimic nu moare, spun unii care-și închipuie că materia li se dezvăluie sibilinic. totul trece doar într-o altă viață, într-o formă neașteptată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1549_a_2847]
-
Vezi cum se Înviorează fețele noastre, aruncate de-a valma, unele peste altele, vezi În ochii noștri licărul de fanatism, de nepăsare, de ură, auzi zvâcnetul sângelui În palmele noastre uscate, pregătite să se lovească unele de altele cu un zgomot asurzitor? Simți trepidația aerului, a asfaltului, auzi uruitul asurzitor al motocicletelor, vezi ochii noștri alunecând lacomi pe luciul căștilor, pe țeava armelor automate, unde e, unde e, unde eFührerul? Conducătorul? Și mâinile noastre ridicându-se, solemne, să ne descopere capul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
tu, animalule, n-ai pregătit nimic! La sapă, acolo e locul tău, nu la noi! Ieși, ’tu-ți curu’ mă-ti! Dosarul rămâne la mine! Și nu te miști din birou până la noi dispoziții! Prin ușa deschisă, o secundă intră zgomotul mașinii de scris, podeaua scârțâind sub cizme, o Închide după ce Îi spune lui Nuți să-i facă legătura. Acum Își poate pune picioarele pe birou, americănește, se descheie și la șireturiîn timp ce vorbește. * — Cine dracu’ mi l-a trimis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
catifelat de moloz și praf de pe frunza decolorată, zidurile cenușii, cu dâre și mai cenușii de ploi, verdeața alburie, pânza roșie, atârnând moale, Încremenită pe zidul striat cenușiu de poluare și ploi. Există și o altă ambianță sonoră, altfel de zgomote... Pentru că și liniștea de acolo e alta. Deși parcă tot timpul țiuia, parcă tot timpul țârâia ceva... Surprinde mimica persiflantă a Christei și Îi oprește prompt replica, zâmbind bonom-curtenitor: — Știu, draga mea, știu ce vrei să spui: că țiuitul acela
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
Se uită la el de sus În jos, aplaudând mai departe. —...Mă gândesc la tine, care mai ai atât de condus, șoptește el, a scuză. Chipul nemișcat al Christei nu arată prin nimic că l-ar fi auzit. Își aude zgomotul palmelor, slab, netopit În aplauzele ritmice. Nu-i place exhibiționismul entuziasmului - aplaudatul În picioare -, dar trebuie să cedeze. Se ridică, și el, Împreună cu ultimii spectatori reticenți. —La tine m-am gândit... că mai ai de condus În seara asta, repetă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
seara asta, repetă. Christa Îi răspunde cu un zâmbet absent. Nici un semn că ar avea intenția să plece mai devreme. Sunt Înglobați amândoi În delirul cuviincios al sălii- oameni de o bună condiție, mulți vârstnici. Nici un bravo, nici un bis, nici un zgomot de dezordine omenească - bătăi din picioare, strigăte, scaune Împinse. Doar vibrația recunoscătoare de simpatie pe care o dilată ritmul surdinizat al bătăilor de palme, exhibiția unui evanescent sentiment de solidaritate sub lumini, sub arabescurile aurii ale tavanului. —...Mă gândesc la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
Împinse. Doar vibrația recunoscătoare de simpatie pe care o dilată ritmul surdinizat al bătăilor de palme, exhibiția unui evanescent sentiment de solidaritate sub lumini, sub arabescurile aurii ale tavanului. —...Mă gândesc la drumul care ne așteaptă, stăruie Traian. Un singur zgomot de scaun lovit: al lui. A Încercat să se Îndepărteze de planturoasa statuie a Dianei, ca să o vadă mai bine pe solistă: rusoaica Mullova. Zâmbetul satisfăcut al Christei: știuse dinainte că are să se lovească de scaun. Îi presimte mișcările, vorbele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
protesteze. Mai Întâi În șoaptă, pe urmă din ce În ce mai tare. Atunci m-am gândit că, dacă se va crea o anumită dezordine, s-ar putea să avem neplăceri - și eu, și ei, cu toții... * Înainte să Îl vadă, l-a auzit. Un zgomot mic, ca un țârâit În pietrișul aleii. Și acum, Christa l-a și zărit: un ghem cenușiu care se rostogolește peste straturile viu colorate. Tot mai mic, tot mai departe. —Un iepure, Traian! Nu, acolo, la dreapta, am spus! Lângă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
reuși să-l ating niciodată cu mâna” dacă doream să mai găsesc blândețea dimineților de altă dată... Cine știe?! Am adormit târziu. Visul m-a aruncat, undeva, pe o stradă Întunecoasă ce ducea spre o fundătură sumbră. În urma mea auzeam zgomotele ritmice a unui baston ce pipăia... Am Întors capul și am zărit chipul fantomatic al unui orb care căuta o ieșire... M-am trezit Înspăimântată rătăcind cu privirea prin odaia În care - lumina difuză a veiozei se răsfrângea cu blândețe
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
și, dacă apuca să ațipească și scâncetele copilului Îl trezeau din somn, Începea adevăratul scandal. Putoare nenorocită! Ia naibii copilul În brațe și fă-l sa tacă că, de nu, vă dau afară pe amândoi. Dacă mai aud un singur zgomot te calc În picioare ca pe o “zdreanță” să te Învăț minte să-mi respecți orele de odihnă de acum Încolo. Acest avertisment avea să fie pus În practică mult prea curând. Refuzând de multe ori să ia copilul În
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
liniște. În sală erau doar câțiva elevi din clasele 9-10. Eram nedumerită. Unde este profesoara C. și unde sunt elevii clasei a XII-a? Trebuia să ajung urgent la baie, care era situată la etajul unul. Din stradă răzbăteau anumite zgomote, inexistente până la acel moment. Am coborât repede și am ieșit În stradă. Apăruse primul grup de absolvenți: clasa a XII-a B. Aveau o pancartă mare, purtată de doi băieți frumoși și Înalți pe care era scrisă clasa și liceul
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
Și aceste legi sunt mult mai simple decât credem noi. Cartea de față va fi rezultatul unei colaborări cu Biserica suedeză și eu nu am absolut nimic împotrivă. Da, sunt pregătit pentru aceasta. Mă străduiesc să vorbesc rar și deslușit. Zgomotul care se aude uneori în fundal vine de la pârâul Ava, care curge mai jos de casa mea. în realitate e mult mai slab, dar atunci când îl imprimi pe bandă, vuiește, ca un torent al lui Doré. Când tot ce am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
spus: Ei bine, toate acestea ar intra în cartea mea despre Doré. E minunat! mi-a răspuns trimisul. întrece toate așteptările noastre. Chiar și arhiepiscopul va jubila. Și va sări în sus de bucurie. Am rămas tăcuți vreme îndelungată. Singurul zgomot care se auzea era un joagăr dinspre Gissträsk. Amândoi eram copleșiți de importanța copleșitoare a Bibliei lui Doré. Eu simțeam că am atins unul dintre momentele decisive ale existenței mele. Dar la urmă am spus: Există o mică piedică. Piedica
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
suedeze se aude tot timpul dialectul din Norsjö. în felul acesta întreaga literatură pare să vină de acasă. Chiar acum citim Viața micilor morți. A scris-o Pierre Michou. E un roman destul de banal. Ea întoarce foile fără să facă zgomot. înțeleg că este vorba despre slăbiciunea ereditară, despre incapacitatea moștenită de a tălmăci și înțelege mediul. Scriitorul a scris despre propria lui viață, fără să-și facă probleme și fără să adopte o atitudine critică. N-a avut nimic de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
le poată ține mai ușor în gură. Trei picături pe zi în paharul cu apă, spune Manfred. Sau șase. Sau nouă. Sau un alt număr, ales la întâmplare. Important este că e mai bine. Din odaia de jos se auzeau zgomote slabe, pe care nu puteam să le identific: un plescăit, un tropăit ușor și niște croncănituri nearticulate. Este Eva, spune Manfred. Stă la computer. Ea și micul Manfred. Le-am dat permisiunea s-o facă. Au voie să facă câte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]