18,784 matches
-
Cenzurarea este un mijloc tipic de îndoctrinare, pentru că împiedică accesul la informație al oamenilor. 7. A falsifica faptele pentru a etala o anumită doctrină. În acest context învățământul nu este doar tendențios, ci și mincinos. Profesorul îndoctrinator inventează fapte, fabrică mărturii și martori. În îndoctrinare se utilizează rar minciuna evidentă, ușor de demascat, ci mai degrabă exagerarea sau omisiunea. Aceste ipostaze ale îndoctrinării prezente în domeniul învățământului, sunt departe de a crea un cadru favorabil dezvoltării autonomiei elevului. Profesorul îndoctrinator ce
Instituţia şcolară şi formarea adolescentului by Andreea Lupaşcu () [Corola-publishinghouse/Science/1226_a_1882]
-
trei ori, cu un tânăr amator de artă, un activist comunist, un literat și cineast. Tânăra care-și schimbase iar numele, Lan Ping / Măr Albastru, devenise între timp actriță la Shanghai cu pseudonimul Jiang Qing / Râul Azuriu și, după unele mărturii, avea o viață personală scandaloasă. Tânăra actriță a fost de două ori căsătorită, cu Yu Qiwei, pe care l-a denunțat ca fiind colaborator al lui Ciang Kaiși (conducătorul naționaliștilor gomindaniști), cu Tang Na, cu vederi naționaliste. I s-a
Curtezane şi pseudocurtezane: în mitologie, istorie, literatură by Elena Macavei [Corola-publishinghouse/Science/942_a_2450]
-
-se cu febra și cu tusea, și-a adunat forțele să trăiască, să-și vadă fetița, pe frumoasa ei Cosette. Primarul Madeleine, alias Jean Valjean, a aflat că într-o altă localitate are loc un proces în care condamnat, după mărturiile false ale unor foști ocnași, era un oarecare Champmathieu, acuzat că ar fi evadatul Jean Valjean. Încurcat de promisiunea făcută Fantinei de a-i aduce fetița, ezită să meargă pentru a dezminți acuzația adusă omului nevinovat. În cele din urmă
Curtezane şi pseudocurtezane: în mitologie, istorie, literatură by Elena Macavei [Corola-publishinghouse/Science/942_a_2450]
-
ele nu sunt cu siguranță pe placul unui teoretician care nu arată decât dispreț pentru farsă. Totuși, marele merit al Artei poetice, tradusă în franceză de umanistul Peletier du Mans, în 1541, este de a fi transmis moștenirea greacă. Stă mărturie acest raționament al lui Du Bellay care, în 1549, în Apărarea și ilustrarea limbii franceze (Défense et illustration de la langue française), nu-și precupețește elogiile la adresa lui Horațiu. "După părerea lui Horațiu, pe care nu pot să-l pomenesc îndeajuns de
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
carieră dramatică se întinde de la 1625 la 1640 aproximativ, este primul care a formulat în Franța regula celor trei unități, în 1631, în Prefață în formă de discurs poetic (Préface en forme de discours poétique) la tragicomedia sa Silvanire. Această mărturie a unui om de scenă care subliniază avantajele pentru public oferite de regulă, constrângerile create de ea pentru autorul dramatic, arată că în acea vreme autorii dramatici francezi ignorau totul în privința unităților. Nu va scrie însuși Corneille în 1660, cu privire la
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
Face aici, asupra teatrului său, un efort critic considerabil. În Scrisoarea către Abatele de Pure din 25 august 1660, el se explică asupra scopurilor celor Trei Discursuri pe care tocmai le-a terminat. Este o însărcinare care, după propria-i mărturie, l-a costat mult efort. "Mă aflu la sfârșitul unei lucrări foarte grele privind un subiect foarte delicat. Am tratat în trei prefețe principalele chestiuni ale artei poetice referitoare la cele trei volume ale mele de comedii. Am conceput aici
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
viață. Tragedia este ca oglinda fragilității lucrurilor omenești, cu atât mai mult cu cât aceiași regi și aceiași prinți pe care îi vezi acolo la început, atât de plini de glorie și atât de triumfători, servesc la sfârșit ca nevolnice mărturii ale insolenței norocului. Comedia, dimpotrivă, este un fel de joc ce prezintă în fața noastră viața unor persoane de condiție mediocră și care le arată taților și copiilor dintr-o familie modul de a trăi între ei în condiții bune de
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
cu elogiile către Euripide, pe care-l ia ca model, căci, scrie el în Prefața la Ifigenia, el era "extrem de tragic, adică stârnise într-un mod minunat compasiunea și teroarea, care sunt adevăratele efecte ale tragediei." Se știe, din diferitele mărturii ale contemporanilor săi, cea a fiului său Louis în special, în Memorii despre viața și operele lui Jean Racine (Mémoires sur la vie et les ouvrages de Jean Racine 52), că teatrul grec a figurat totdeauna printre lecturile sale de
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
acum înainte ca Italia să arate că în ea nu s-a stins sămânța acestor autori de calitate care, cei dintâi, după greci și latini, au îmbogățit teatrul și i-au dat strălucire." (II, 3) Teatrul său constituie o prețioasă mărturie asupra societății venețiene din secolul al XVIII-lea, în plină mutație. El introduce acolo toate clasele sociale, aristocrația decadentă, adesea sărăcită, burghezia ce este pe cale să devină clasa dominantă, poporul de rând. El îl precede pe Diderot în arta de
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
creator". Pentru a favoriza această înțelegere a actorului și spectatorului, Meyerhold recurge la două procedee de joc, "avanjocul", pe care îl împrumută de la teatrul oriental, și "jocul inversat", un fel de adresare către public. Iată cum le definește el, după mărturiile colaboratorilor săi apropiați. Cu privire la "avantjoc", el scrie: " Înainte de a aborda situația propriu-zisă, actorul japonez sau chinez joacă o întreagă pantomimă. Fără un cuvânt, printr-o serie de gesturi aluzive, el sugerează spectatorilor ideea personajului pe care îl încarnează și îi
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
popular Mauriac, Teatrul și ideea mea despre el Dullin, Amintiri și note de lucru ale unui actor Genet, Cum să fie jucate Bonele Brecht, Mic organon pentru teatru Baty, A căzut cortina Pitoëff, Teatrul nostru Barrault, Reflecții despre teatru Jouvet, Mărturii despre teatru Montherlant, Prefața la Port-Royal Camus, Conferință asupra viitorului tragediei Adamov, Notă preliminară la tomul II din Teatru Vilar, Tradiția teatrală Genet, Pentru a juca Negrii (Les Nègres) Genet, Cum să fie jucat Balconul (Le Balcon) Claudel, Ideile mele
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
găsi." (Tr. rom. de A. Naum) 52 Louis Racine (1692-1763), ultimul copil al lui Racine, avea șapte ani la moartea tatălui său. În Memoriile despre viața și operele lui Jean Racine, publicate în 1747 la Lausanne și Geneva, el folosește mărturii ale unor intermediari, cele ale lui Boileau în special, ale lui Valincour, care i-a succedat tatălui său la Academie. Aceste Memorii sunt uneori îndoielnice din cauza caracterului lor hagiografic (cf. Racine, Oeuvres complètes, Le Seuil, 1962, Mémoires, pp. 17-66). 53
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
altundeva decât la București și în felul acesta cercul nu mai poate ființa), culegerile au fost în bună măsură realizate și unele vor fi publicate ulterior (Miron Pompiliu, V. Gr. Pop, I. S. Bădescu ș.a.). Între manuscrisele lui Eminescu, drept mărturie a aceleiași preocupări, se află așa-numitul Caiet anonim, cuprinzând literatură populară din Moldova. G.D.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288576_a_289905]
-
visul lui de o viață, a rămas în amintirea celor care au asistat la spectacol). Dar, iarăși, destinul lui O. suferă o fractură, tânărul fiind arestat pentru un manuscris lăsat, imprudent, unui prieten. Aruncat în pușcărie, are, după cum reiese din mărturiile tovarășilor de suferință, o conduită impresionantă, el susținând moralul celor din jur prin gesturi ce denotau tărie de caracter - dimensiune remarcabilă a personalității sale. Pus în libertate în 1964, hotărăște să-și continue profesiunea de interpret scenic tot la Iași
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288533_a_289862]
-
sfidătoarea impostură a „oficinelor care rescriu istoria țărilor din Est în anii ’50-’60”, a căror imundă strategie este aceea de a „machia minciuna”, ferind de judecata ce li s-ar cuveni pe scelerații „care ne surâd în Larousse”. E mărturia unui spirit care, inițiat în secretele captivante ale teatrului, aruncă o penetrantă căutătură și asupra jocurilor, lipsite de sublim, ale politicii. SCRIERI: Filtru, București, 1968; Dramele puterii, București, 1968; Fratele meu cu solzi de aur, București, 1970; Hamlet sau Ispita
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288533_a_289862]
-
abandonat. Noua gazetă va avea „un color mai localnic”, preocupându-se de chestiunile care puteau interesa îndeosebi pe locuitorii din stânga Milcovului. Acest regionalism, într-o vreme când ideea Unirii începuse să nu mai pară o utopie, este el însuși o mărturie a modificărilor pe care le suferise orientarea de ansamblu a lui Gh. Asachi în problemele vieții politice și chiar în ceea ce privește cultura și literatura. Gazeta apare „sub redacția unei societăți”, iar redactorii sunt „persoane onorabile”, însă răspunderea alcătuirii sumarului și orientarea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287191_a_288520]
-
1. PROBLEMELE GENERALE ALE CERCETĂRIITC "1. PROBLEMELE GENERALE ALE CERCETĂRII" Religia și preistoria: este greu să ne gândim la doi termeni mai ireconciliabili și mai dificil de integrat. În momentul În care se intră În istorie, adică Începe să apară mărturia scrisă a propriilor fapte, pretutindeni omenirea are deja religii: astfel, intuitiv, se acceptă că omul a avut „religii” Încă din stadiul anterior apariției scrisului, adică din „preistoric”. Este de neconceput ca religiile să fi apărut Într-un timp foarte scurt
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
anterior apariției scrisului, adică din „preistoric”. Este de neconceput ca religiile să fi apărut Într-un timp foarte scurt, atunci când texte mai mult sau mai puțin explicite ne vorbesc despre ele pentru prima dată. Pe de altă parte, căutarea unor mărturii sigure și tangibile asupra existenței religiilor În epoca preistorică se lovește de dificultăți la prima vedere insurmontabile. Aceasta depinde de identitatea preistoriei și a religiei. Termenii problemei sunt religie, religii, preistorie și arheologie. Prin definiție, preistoria nu are texte, În timp ce
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
mult mai dure În cazul preistoriei. De altfel, În stadiul actual al tehnicii și cercetării, ceea ce nu a lăsat urme materiale sau efecte perceptibile tinde să nu existe, mai ales În cazul unei arheologii care nu se poate baza pe mărturii scrise. Primele vizate aici sunt activitățile intelectuale sau „spirituale”, pe care, În terminologia de astăzi, le numim religie, știință, filozofie, cu mijloacele lor de expresie, precum limbajul, recitarea, dansul și așa mai departe. În arheologie, În ciuda progresului metodelor de studiu
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
al obiectelor materiale și al acțiunilor. Și comportamentul religios cuprinde aceste clase importante: anumite noțiuni (credințe, doctrine), acțiuni (cult, rituri, acte individuale) și, adeseori, obiecte materiale (obiecte liturgice, statui, locuri amenajate, monumente). Tocmai aceste resturi materiale ale unor obiecte constituie mărturia arheologică fundamentală a comportamentului religios și un posibil indiciu al unei religii Împărtășite de una sau mai multe societăți preistorice. Din câte se știe, evoluția culturală cuprinde ultimii 2.600.000 de ani. Începutul arheologic este indicat de primele obiecte
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
Înțelepți”, după cum spune Orme, 1981). Astăzi Însă e nevoie de o poziție mai Îndrăzneață. În acest scop, metoda care poate fi propusă este identificarea religiei prin intermediul ritualului, adică a expresiilor riturilor, și prin analiza contextului vestigilor arheologice rituale și cultuale. Mărturia oferită de ritualuri poate servi ca indicator indirect al existenței sistemelor de credințe ale trecutului, În măsura În care ritualul este arheologic mai accesibil decât aspectele pur ideologice (Tattersall et al., 1988, p. 497). Acțiunile generate de credințe, mituri și rituri se traduc
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
unei bucăți de carne era provizia pentru o altă viață? Exista o semnificație religioasă În adunarea coarnelor de țap, În manipularea sporadică a cadavrelor descărnate, În tratamentul diferit aplicat nou-născuților și copiilor? Singurul lucru care se poate dovedi este prima mărturie a interesului pentru „misterul” morții: un ansamblu de Întrebări și de răspunsuri implicite, la baza căruia se găsește, probabil, groaza de moarte, Învinsă de un fel de Încredere Într-o altă viață, dacă nu chiar un „dincolo” definit. Pentru a
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
acestei zone au dezvoltat o organizare socială mult mai complexă decât vecinii lor din vest și nord, organizare ce implică o sedentarizare profundă, apariția diviziunii muncii și a instituțiilor politice și religioase. Cele mai elocvente vestigii sunt sculpturile, care dau mărturie despre aspecte ale vieții, altfel inaccesibile arheologului, precum moda Îmbrăcămintei, ceremoniile religioase și imaginile mitice. După Gimbutas, societatea Europei arhaice era caracterizată de dominația femeii și de venerarea unei zeițe principale și universale, care Întrupa principiul creator, izvor și ritm
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
amintire a fost celebrată ca un ecou mitic În textele chineze antice: de exemplu, erou străvechi, Shen-Nong i-a Învățat pe oameni agricultura pe când „aceștia trăiau folosindu-se de cerbi” și „aveau grijă de mame, dar nu și de tați”. Mărturiile religioase devin clare odată cu apariția culturii Longshan, În mileniul IV-V, perioadă În care, Într-o societate ierarhizată, cultul strămoșilor și al genealogiei devine instituțional, apar specialiști ai ceremoniilor, mormintele dobândesc o relevanță simbolică evidentă, fie din motive religioase, fie
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
În Brillant M. și Aigrain R. (coord.), Histoire des religions, vol. I, Paris, pp. 137-162. ORIENTUL MIJLOCIUTC "ORIENTUL MIJLOCIU" tc "" RELIGIA EGIPTEANĂTC "RELIGIA EGIPTEANĂ" Sergio Donadonitc "Sergio Donadoni" Egiptul a lăsat o serie de monumente neobișnuite, de texte și de mărturii ale civilizației sale complexe, dintre care o parte considerabilă privește viața religioasă sub diferitele aspecte pe care aceasta le poate Îmbrăca Într-o societate atât de diferențiată, care s-a dezvoltat organic timp de peste trei milenii. Este evident că această
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]