2,340 matches
-
ei. Văzu oameni mergând în toate părțile. Se întrebă unde se dusese fiica lui. — Sunt nimeni, zise tânărul. Nu m-ați cunoscut niciodată. — Aveți o carte de vizită? Tânărul clătină din cap. — Eu nu sunt aici, domnule Burnet. Burnet se încruntă. — Iar fiica mea ... — Nu știe nimic. Nu am cunoscut-o niciodată. Asta este între noi doi. Dar vorbiți despre o activitate ilegală. Nu vorbesc deloc, pentru că noi doi nu ne-am întâlnit niciodată, spuse bărbatul. Haideți să vedem cum ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
spuse Marty. Dar presupun că avem. — Avem? — Sigur. Păstrăm o mulțime de țesuturi, în prezent, Kevin. Pentru toți cei care intră în spital, colectăm cât de multe avem voie, în mod legal. — Ăsta nu e un răspuns corect, zise McCormick, încruntându-se. — OK. Care este răspunsul corect? — Că nu avem țesuturi de la tipul ăsta. — Dar ei vor ști că avem. Am făcut cel puțin un examen de toxicitate, din cauza accidentului, așa că avem sângele ... Proba aceea a fost pierdută. — OK. A fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
Întotdeauna e posibil să pui etichetele greșit. Și atunci ar fi foarte greu de găsit. — Ar putea dura luni de zile? — Sau ani. Poate nu le vom găsi niciodată. — Mare păcat, zise Marty. Iar sângele de la testul toxicologic? Raza se încruntă. — E păstrat de laborator. Noi nu avem acces la depozitul lor. — Așa că ei încă au acea probă de sânge. — Mda. O au. — Iar noi nu avem acces? Raza zâmbi. — S-ar putea să-mi ia vreo două zile. — OK. Fă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
Oh, nu-i vor lua doar sânge, spuse Tom. — Ce vrei să spui? — Pentru un astfel de test genetic, când este vorba de un litigiu, de obicei iau țesuturi din mai multe sisteme organice. — N-am știut asta, zise Emily, încruntându-se. Simțea cum inima îi bătea cu putere în piept. Nu-i plăcea acea senzație. După scurt timp, urmă o strânsoare în gât. O durea. Își mușcă limba. Te simți bine, mamă? — Ar fi trebuit să-mi iau pilulele de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
Da. Mi-a fost furată mașina din parcare, zise Diehl. Dar trec printr-un divorț, iar în momentul de față este destul de urât. — Așa că presupui că soția ta ți-a luat mașina? — Păi, da ... Știi sigur asta? Nu, spuse Diehl, încruntându-se. Dar am presupus ... — Pentru că așa a început totul și la Radial Genomics. Furturi minore de bunuri fizice. Mașina unui asistent de laborator, din parcare, o poșetă din sala de mese a companiei. Un card de identitate din baie. Nimeni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
Nimeni n-a dat prea multă atenție. Deși, când s-au gândit, după aceea, și-au dat seama că cineva încerca slăbiciunile sistemului. Au înțeles asta, după furtul masiv de bănci de date. — Furt de bănci de date? spuse Diehl, încruntându-se. Asta putea fi ceva foarte grav. Îl cunoștea pe Charlie Huggins, de la Genomics. Trebuia să-l sune și să afle toată povestea. — Bineînțeles, Huggins nu recunoaște că s-a întâmplat ceva, continuă Watson. Scot acțiuni la vânzare în iunie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
ajut ... niște probleme tehnice. După aceea, am trecut la ei. — O companie din Zürich a avut o problemă? Ea zâmbi. Îmi pare rău. — Cu ce companii ai lucrat, de când ai intrat la BDG? — Nu am voie să spun. Rick se încruntă, spunându-și că avea să fie un interviu foarte ciudat, dacă ea nu-i putea spune nimic. — Îți dai seama că furtul de date este o problemă globală, zise ea. Afectează companii din întreaga lume. Pierderile estimate sunt de o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
că, până la urmă, existau speranțe. Se duse în biroul lui și închise ușa. Trebuia să o sune pe doamna Weller. Era o convorbire delicată. Urma să existe o înregistrare a datei și orei apelului. Și atunci, de ce o sunase? Se încruntă. O, da. Pentru că trebuia să colecteze ADN-ul ei și pe al copiilor. OK, în regulă. Dar de ce nu luase ADN-ul familiei la cimitir? Era vorba doar de o tamponare a obrazului. Ar fi durat numai o clipă. Răspuns
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
se pare? — Mamă, zise el. Ce faci aici? Îmi cumpăr garderoba pentru croazieră, dragă. — Dar nu te duci în nici o croazieră, spuse Ellis. Oh, ba da. Mergem în croazieră în fiecare an. Îți plac manșetele de la pantaloni? — Mamă ... Ea se încruntă și își aranjă părul, absentă. — Și nu sunt prea sigură de bluza asta. Mă face să arăt ca o salată de fructe? — Trebuie să stăm de vorbă, spuse Ellis. — Bine. Ai timp să luăm prânzul? — Nu, mamă. Trebuie să mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
tata și-a pierdut slujba. — Știu, dar avem o grămadă ... — Iar pensia lui e reținută. — Este doar ceva temporar. — Nu, mamă, nu este temporar. — Dar întotdeauna am avut o grămadă de... — Nu mai aveți. Gata. Nu mai aveți. Ea se încruntă. — Am discutat cu tatăl tău, după ce ați plecat voi. El a spus că va fi bine. Toată chestia aia cu vânzarea casei și a Jaguarului. Era ridicolă. — A spus tata asta? — Chiar așa. Ellis oftă. — Încerca să nu te îngrijoreze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
jos, discutând, șușotind. La capătul îndepărtat al balconului îl văzu pe Rick Diehl, șeful companiei. Stătea acolo, cu mâinile în buzunare. Urmărind toată scena. Dacă era supărat, în mod categoric nu lăsa să se vadă. Capitolul 24 Brad Gordon se încruntă nemulțumit la toaleta din celula lui. O bucată de hârtie igienică atârna pe marginea vasului metalic. În fața scaunului era o băltoacă de lichid maroniu. În care pluteau niște chestii mici. Brad voia să urineze, dar nu avea de gând să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
Exagerat. — Gena socializării. — Terapeutic. — Gena înțelepciunii. Gena înțeleaptă. — Gena înțeleaptă. Bine, foarte bine. — Gena gândirii corecte. — Prea maoist. Sau budist. Haide, trezirea! — Gena petrecerii. — Gena distracției. — Gena pantalonilor prespălați. Gena pantalonilor mulați. — Gena fericirii. Gena vieții la maxim. Gode se încruntă și ridică din nou mâna. — Redirecționați, spuse el. Dați înapoi. Regândiți. Care este problema noastră? Această genă este, de fapt, gena pentru înțelepciune convențională - gena înțelepciunii convenționale - dar noi nu vrem să spunem asta. Atunci. Ce este bun la gândirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
face treisprezece minus șapte? — Nu știu. Ea ezită. — Care rămâne dacă din treisprezece scazi șapte? Așa ar fi formulat Evan întrebarea. Pasărea răspunse prompt: — Șase. Dacă din unsprezece scazi patru? — Șapte. — Și dacă din doisprezece scazi doi? — Zece. Gail se încruntă. — Din douăzeci și patru scădem unsprezece? — Oh, oh, oh, spuse papagalul, mișcându-se pe stinghie. Încerci să mă păcălești. Treisprezece. — Cât rămâne dacă din o sută unu scădem șaptezeci? — Treizeci și unu. Dar noi nu avem niciodată atât de multe cifre. Majoritatea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
deschisese ușa de la intrare și soțul ei intrase, ținând un cimpanzeu de mână. — Henry? Este fiul tău sau nu? — Este, într-un fel. — Într-un fel. E clar. Mă bucur că am lămurit asta. Se învârti pe loc și se încruntă la el. Un gând oribil îi trecuse prin cap. — Stai puțin. Stai numai puțin. Încerci să îmi spui că ai făcut sex cu o ... — Nu, nu, zise soțul ei, ridicând mâinile. Nu, scumpo. Nimic de genul ăsta. A fost doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
când am primit un apel de la Rovak, un tip de la laboratorul de animale. Și el a spus că n-am decât să mă descurc singur în problema asta. Asta-i atitudinea lor. E problema mea, nu a lor. Lynn se încruntă. — Dar asta nu e o descoperire importantă? N-ar trebui să te facă faimos în întreaga lume? Ai creat prima maimuță transgenică. — Problema e că pot fi sancționat, zise Henry, sau chiar băgat la închisoare. Pentru că nu am avut permisiunea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
un dezastru, fir-ar al dracului să fie — Evident. Ar putea să-nsemne sfârșitul companiei mele! Celulele alea erau plasa noastră de siguranță. Am plătit o avere pe ele, celor de la UCLA. Vrei să spui că au dispărut? Rick se încruntă furios, înțelegând realitatea dură. — Este vorba de un atac organizat și coordonat împotriva companiei mele. Au oameni în Londra și în Singapore. Cineva a aranjat totul. — Da. Așa credem și noi. Ca să-mi distrugă compania. — Posibil. — Am nevoie de liniile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
niște proceduri prea simple. — Dar nici foarte complicate, spuse Rodriguez. Cred că sunt proceduri ambulatorii normale. Bineînțeles, vei avea obligația să te asiguri că extragerea celulelor va fi executată de un doctor competent. Presupun că vei face asta. Diehl se încruntă. — Să vedem dacă am înțeles bine. Vrei să spui că pot să-i iau pur și simplu pe copii de pe stradă, să-i duc la un doctor și să le extrag celulele? Indiferent dacă ei vor sau nu? — Da. Asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
nici o excursie. — O să-ți cumpăr un PSP, zise ea, fără să ezite. De un an refuza cu înverșunare să-i cumpere unul dintre jocurile acelea electronice. Dar acum spunea orice-i trecea prin minte. — Pe bune? Hei, mulțumesc! Jamie se încruntă iar. — Dar care joc? Îl vreau pe Toy Hawk Trei și îl vreau pe Shrek ... Oricare îl vrei, spuse ea. Hai să urcăm în mașină. O s-o ducem pe Amy înapoi la muncă. — Și după aia? Unde mergem dup-aia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
mașini de epocă. — Bună idee, zise Alex. Ia mașina mea. — Serios? Nu știu ... dacă se întâmplă ceva cu ea? Dacă am un accident sau ceva de genul ăsta? — Nu-ți face probleme, spuse Alex. Ia mașina și gata. Amy se încruntă. Urmă o tăcere lungă. — Este sigur? — Bineînțeles. — Nu știu în ce ești implicată, zise Amy. — Nu e nimic grav. E vorba de o confuzie de identitate. O s-o rezolv până luni, te asigur. Adu mașina înapoi duminică noaptea, asta e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
flatezi, să o faci să se simtă bine. E clar? Toată lumea o face, zise Gerard. Imita vocea pilotului, care o auzi din carlingă și întoarse repede capul. — Iisuse, câteodată mă satur de moșul ăsta puturos, continuă Gerard. Barton Williams se încruntă. Apoi auzi o imitare exactă a sunetului motoarelor avionului și, peste acel sunet, vocea unei fete, a uneia dintre stewardese: — Jenny, i-o sugi tu sau eu? — E rândul tău. Un oftat. — OK ... Nu uita să-i duci băutura. Zgomotul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
Gerard clipi și își întinse aripile. — Am fost răpit, zise el. — Hei, vorbește destul de bine, spuse Stan. — Oh, e tare vorbăreț, zise Jenny. — Oh, e tare vorbăreț, repetă Gerard, imitându-i vocea. Nu mă mai lua de sus. Stan se încruntă. — Ce vrea să spună? întrebă el. — Sunt înconjurat de proști, zise Gerard. — Vorbește mult, spuse Jenny, ridicând din umeri. — E ceva în neregulă cu el? — Nu, nimic. Gerard se întoarse spre Stan. — Îți spun eu, zise el, infatuat. Am fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
dumneavoastră spune că mă cunoaște? întrebă Bennett. — Nu. — Că m-a cunoscut vreodată? — Nu, Dumnezeule. El răsuflă ușurat. — Atunci, mă tem că nu înțeleg ... — O să trec direct la subiect. V-ați făcut rezidențiatul în Dallas. La Southern Memorial. El se încruntă. — Da ... — Toți rezidenții donau sânge, pentru cazul în care era nevoie de ei ca donatori de urgență. — Asta s-a întâmplat cu mult timp în urmă, spuse el, încercând să-și amintească. Trecuseră treizeci de ani. — Mda, așa e. Ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
Mamă, spuse el. Ce faci aici? Îmi cumpăr câte ceva pentru vară, dragă. Am discutat despre asta, zise Ellis. Doar câteva lucrușoare, spuse mama lui. Pentru vară. Îți plac manșetele de la pantalonii aceștia? — Mamă, am mai purtat discuția asta. Ea se încruntă și își aranjă părul, absentă. — Îți place eșarfa? zise ea. Mi se pare puțin cam exagerată. — Trebuie să stăm de vorbă, spuse Ellis. Luăm prânzul? — Spray-ul nu a dat rezultate. — Oh, nu știu, zise ea, scărpinându-se pe obraz
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
de ureche. Mai avem mult? întrebă Gerard. — Da. Am plecat abia de o oră. — Cât mai este? — Trebuie să mergem trei zile cu mașina, Gerard. — Trei zile. Asta înseamnă douăzeci și patru ori trei, adică șaptezeci și două de ore. Stan se încruntă. Nu mai auzise niciodată de o pasăre care să știe matematică. — Unde ai învățat asta? — Sunt o persoană cu talente multiple. Nu ești deloc o persoană, râse Stan. A fost cumva o replică dintr-un film? Știa sigur că pasărea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
pe un ton monoton. Conversația asta nu mai are nici un rost. La revedere. Oh, stai, pe asta o știu. E din Star Wars. — Legați-vă centurile de siguranță, va fi o noapte agitată. Era o voce de femeie. Stan se încruntă. — Un film cu avioane ... — L-au căutat aici, l-au căutat acolo, franțuzoii l-au căutat peste tot ... Știu, nu e un film, e o poezie. — Fir-aș al naibii! Acum avea accent englezesc. — Renunț, spuse Stan. — Și eu, zise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]