2,526 matches
-
largă din material moale. Poartă un fel de tricou și o geacă de jeans. - Ai un foc? întreabă. Scot un Zippo din buzunarul din față dreapta de la pantaloni și i-l întind. Își aprinde o țigară ținând o mână în dreptul brichetei. Focul o face mai frumoasă. Închide bricheta - redevenind doar drăguță - și mi-o dă înapoi. - Mersi, spune. Se uită la sticlă. - Stai jos, îi zic. Vrei? Îi întind Cabernetul. Se așază în stânga mea, ia sticla și bea o gură. - Alex
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1965_a_3290]
-
de tricou și o geacă de jeans. - Ai un foc? întreabă. Scot un Zippo din buzunarul din față dreapta de la pantaloni și i-l întind. Își aprinde o țigară ținând o mână în dreptul brichetei. Focul o face mai frumoasă. Închide bricheta - redevenind doar drăguță - și mi-o dă înapoi. - Mersi, spune. Se uită la sticlă. - Stai jos, îi zic. Vrei? Îi întind Cabernetul. Se așază în stânga mea, ia sticla și bea o gură. - Alex, mă prezint. - Delia, zice ea. Îmi aprind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1965_a_3290]
-
nu? - Nu, nu, lasă, merge și-așa, pot să mor și singur... Îmi simțeam corpul vibrând. Stăteam la volan, rezemat de portieră. Am stins farurile și am scos o țigară din pachetul de pe bord. Ignorând durerea crescândă, mi-am scos bricheta din buzunar și am aprins țigara, imaginându-mi că fumul o să îmi iasă prin burtă. - Alo? Ați murit? mă întrerupse fata din gânduri. - Nu, nu încă, mi-am aprins o țigară. - Aha, zise. Părea ușurată. - Cum te cheamă? am întrebat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1965_a_3290]
-
eu grăsuț, frumos, palid, obosit, zâmbitor, eu cu ceas la mână și lanț la gât, eu cu dinții din față sparți de un fotbalist de la Metalul Plopeni, eu cu un rucsac în spinare. În rucsac niște CD-uri, ziare, țigări, bricheta, un roman imbecil de Kurt Vonnegut, un alt roman, genial, de Mordecai Richler, și alte mărunțișuri. Și o pungă cu cadouri. Coborând deci din avion, am pornit către ieșire, străbătând coridoare kilometrice, lăsându-mă purtat de benzi și scări rulante
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1965_a_3290]
-
băț în el, îl aruncau în fața unor maidanezi osoși, iar îl trăgeau de coadă etc. Nasol lucru. Îmi era clar că trebuia să intervin. Mi-am pus pardesiul, am înfundat în buzunare cheile, portofelul, șase pachete de țigări și două brichete și am pornit pe scări în jos. Locuind la etajul unu, am ajuns în stradă în doar patru minute. Copii erau tot acolo, pisoiul și el. Joaca lor imbecilă continua. Îi cunoșteam pe puști, îi chema pe toți patru Nicolae
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1965_a_3290]
-
vă dau alt exemplu, cel mai actual: azi-dimineață pe la prânz, când ieșeam din casă să merg la meci, m-a interpelat fratele Eugen. Eu, crezând că e un cerșetor, ceva, căci mi-a vorbit din spate, am pus mâna pe brichetă și i-am dat foc. Sigur, văzând cine este, l-am stins imediat, dar... apropo, m-a rugat să vă transmit ca nu poate veni la această ședință, este în spital. Nici săptămâna viitoare nu poate veni, dacă e să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1965_a_3290]
-
în timpul nașterii copiilor lor. Și iată ce înseamnă asta. Tații trebuie închiși pe un coridor din fața sălii de naștere. Unde să nu li se dea voie să intre sub nici o formă. Să li se distribuie patruzeci de țigări și o brichetă. Instruiți-i să se plimbe până la capătul coridorului. Când ajung în acea fericită poziție, instruiți-i să se întoarcă și să revină de unde au plecat. Repetați dacă este necesar. Conversația trebuie să fie redusă. Au voie să schimbe câteva cuvinte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
puțin plictisiți, le-am scos pe toate în curtea blocului. Arătau jalnic, curgea cleiul din ele. Mihnea a zis să le dăm foc. Mi s-a părut o încheiere bună (Macedonski s-ar fi bucurat de ea), așa că am scos bricheta și le-am aprins. Înainte să plecăm, m-am mai uitat o dată. Ardeau frumos, mocnit, cum trebuie să ardă flacăra dreptății. Cu Pif-urile, era altă poveste. Ceva despre copilărie, plăceri băiețești (colorate și mirosind a plastic velin) și dorința de-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
fără toc, parcă scoși din mașina de spălat: mijeau de sub catedră, în timp ce femeia lucra de zor, cu spatele la clasă. Era momentul mult așteptat. Sub comanda lui Mihnea, Cătălin deșuruba mistrețul prins în perete, în timp ce Andrei și Cezar îi topeau părul cu bricheta. Fetele chicoteau, de la banca a patra în spate trăznea a gaz și naftalină, iar madam’ Melniciuc, care desena fel de fel de structuri osoase la tablă, nu înțelegea ce se petrece. Elevul Suciu ridica de zor mâna, dar nimeni nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
folosit și eu, în copilărie, încălzindu-i mercurul la aragaz), 24 de cutii de chibrituri (le-am numărat), niște chiloți chinezești (vă jur că nu erau ai mei!), prosoape (tot chinezești, aspre, dar grozave, luau toată apa de pe corp), o brichetă (nefuncțională, am încercat-o de mai multe ori), un samovar (da, intră și-așa ceva într-un dulap!), un carnet CEC învelit într-un prosop mai mic (așa se feresc obiectele prețioase de hoți; mai e și varianta cu gaura sub
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
la siguranțele tabloului electric. La 9 și-un sfert, curentul cădea pe etaj, tăiat cu totul de la poartă. Te simțeai important, clandestin, ca-n povestea lui Noica despre cultură și lumina lumănărilor. Discuțiile se terminau brusc, verdictul se dădea cu bricheta aprinsă. Dacă nu intrai în panică și reușeai să cobori treptele una câte una, sprijinindu-te de balustradă sau de haina celui din față, ajungeai cu bine în stradă. Am ciulit urechile. Dincolo de cortină, pârâiau ropotele de-aplauze: un zgomot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
bunicu’ Vitalian, cu cravașa lui lustruită, lopata Lineman și secretele războiului, și taică-meu Victor, cu ciorapii cârpiți și problemele lui cu Securitatea. Am fost foarte atent la viața taților noștri. Am reținut esențialul din ea: frica, încăpățânarea, și-o brichetă lăsată pe cutia contorului electric, în caz că se ia curentul. Privirea bătea departe, printre CC și Palatul Regal. Dincolo de galerii, la intersecția cu bulevardul Dacia, plutea Cazinoul, transformat de comuniști în teatru și sală de rock. Urcai pe Știrbei-Vodă și, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
noaptea în coaste. Individualitatea se exprimă prin și în interiorul acestui spațiu de câteva zeci de mii centimetri cubi: fotografii de părinți și iubite lipite în interior, mâncarea de acasă, care își găsește aici ultimul refugiu. Plus revistele sexy, unghiera și bricheta, fierbătorul de cafea etc. Poate exista comunismul cu adevărat? Răspunsul ultim la această întrebare totală este închis în valiza de lemn. Stranie asociere între armă (în cea mai mare parte AK 47 obosite, de la sfârșitul anilor '60) și iubită, între
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
Nici ea n-a încetinit, nu s-a oprit, nici măcar n-a privit către ușa deschisă larg... După dânsa a urmat Georgel Davidel, de la Banca Țiriac: l-am auzit când a-nvârtit cheia în broasca ușii sale, când a scăpărat din brichetă și și-a aprins țigara, când s-a lăsat sprințar din treaptă-n treaptă, tușind de câteva ori și lăsând în urmă-i o pală subțire de fum parfumat, din care o boare ușoară s-a lățit și-a intrat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
dese, prin care lumina zilei se strecura destul de puțin. Pentru scris și citit stătea aprins ore-n șir becul din tavan. Bițu și colegul său, Ghiță Popovici, au găsit aici un cuibușor liniștit și relativ ieftin. Își procurau lemne și brichete de cocs, pe care le depozitau fie parțial în holișorul de sus, din capătul treptelor, fie în cantități mai mici, chiar în odaie. Pentru mâncare, dimineața și seara, își procurau pâine neagră, marmeladă, brânză telemea, ceapă și alte marafeturi, în funcție de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
se urcau pe bănci, jucîndu-se de-a războiul sau prinselea, iar jocurile erau pentru ei mai faine așa, cu cineva țipînd la ei să coboare și trăgîndu-le materialul pantalonilor ori al fustelor, degeaba. Odată, niște băieți i-au ars cu bricheta blana de la cojocel și au ajuns în fața comisiei disciplinare, dar tocmai doamna profesoară le-a ținut partea, cu toate că n-a rezolvat mare lucru și ei au fost sancționați cu scăderea notei la purtare". Jocurile video care transferă personajul într-un
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
urcau pe bănci, jucîndu-se de-a războiul sau prinselea, iar jocurile erau pentru ei mai faine așa, cu cineva țipînd la ei să coboare și trăgîndu-i de materialul pantalonilor ori al fustelor, degeaba. Odată, niște băieți i-au ars cu brichetele blana de la cojocel și au ajuns în fața comisiei disciplinare, dar tocmai doamna profesoară le-a ținut partea, cu toate că n-a rezolvat mare lucru și ei au fost sancționați cu scăderea notei la purtare. Îi amenința pe cei obraznici cu note
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
o singură zi, căci nu-și puteau momentan permite mai mult din cauza căsătoriei secrete. Se duseseră la Wisconsin. Deja avea mai multe atribute noi decât puteam eu să memorez, drapat cum era într-un costum comod de flanel, cu o brichetă nouă și tot felul de mărunțișuri în buzunar pe care nici el nu știa cum să le folosească încă. Mi-a spus: Familia Magnus s-a purtat cu mine extraordinar. La colțul străzii trona un Pontiac gri nou, m-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
fiece minut care se scurgea; iar fuga noastră în susul muntelui, cu mașina, ca să scăpăm de fârțângăul ăla de Oliver, începea să mi se pară exact cum o caracterizase Thea - prostească. Această Stella tăcută, stând pe scaun, care aprindea țigări cu bricheta din mașină ar fi putut ușor să împiedice un bărbat precum Oliver să-i facă vreun rău. Chiar și dacă o amenințase cu arma, probabil că o făcuse într-un moment de tulburare, și era aproape cert că ea fugea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
sau își lua bilete la același muzical. Așa că știa cum arată și ce poartă, și o studia. Cerea să aibă și ea măcar aceleași facilități, și atâta vreme cât era vorba de obiecte precum genți, rochii, pantofi din piele de crocodil, dominouri, brichete Ronson, cererile îi puteau fi satisfăcute. Dar cea mai rea ceartă a avut loc atunci când a cerut să aibă și ea mașină, cum avea Charlotte. Ce miloagă ești! i-a spus el. Charlotte are banii ei, nu înțelegi? Dar nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
stinsă. Nici ciorba reîncălzită și nici țigara reaprinsă n-au haz surîde Maria, luminîndu-și pentru o clipă clipă sesizată de Mihai ca un fior -, fruntea ei întinsă tot timpul, ca de adolescentă, trădînd ochiului interesat încremenirea pietrei șlefuite. Mihai ia bricheta de pe masă și aprinde țigările. Cum ți se pare? îl întreabă Maria după ce el duce de cîteva ori țigara la gură. Mă pricep foarte puțin la țigări, aproape deloc. Uite că ai și calități! rîde ușor Maria, rîs în care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
primăria din Iași și ea funcționară de stat, au Însoțit patrule de soldați germani, au identificat evrei și au cerut să fie controlați. Elena XE "Miron, Elena" a explicat În germană că „trebuie să fim percheziționați de chibrituri, lanterne și brichete deoarece noi semnalizăm inamicului”. Nicolaie, Înarmat cu un revolver, și soția lui au bătut evrei și i-au trimis la Chestură. Dintre cei treizeci de evrei pe care i-au arestat, nouă au fost uciși. În urma jafurilor comise după Îndepărtarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2137_a_3462]
-
dar scutierul trase din nou apa. De data asta era mai puțină - rezervorul nu se umpluse Încă -, dar Îi ajunse oricum În gură și În nas. Acum era fără chiloți. Anzalone Îi plesnea fesele și Îl frigea cu flacăra unei brichete. Kevin Încercă să se apere - dar scutierul Îi ținea capul apăsat În vasul veceului. Se sufoca. Simțea că-i lipsește aerul. Deschise gura, inspiră apă, tuși, scuipă, ridică o clipă capul și fu din nou Împins spre apă - nasul atinse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
a remedia situația. Connolly dădea din umeri neîncrezător când Sheba tocmai a fost chemată urgent undeva. Un elev din clasa a opta pe care îl avea în grijă tocmai încerca să-l ardă pe unul dintr-a șaptea cu o brichetă. În seara aceea, Sheba și-a amintit mica discuție cu Connolly și și-a notat în agendă să facă investigații cu privire la posibilitatea de a-i modifica orarul. Era greșit, simțea ea, ca băiatul să nu aibă posibilitatea de a urma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
de jos se aud țipete și rîsete. Cineva răcnește din capul scărilor o explicație, probabil tot pompierul, ca să audă toată lumea: E o strategie, e mai bine să nu fim văzuți de-afară de inamic! Cei doi pleacă bîjbîind la lumina unei brichete să-și ia o altă sticlă de vin și se Întîlnesc cu o patrulă formată din trei mașiniști. Bă tîmpiților, ați căpiat? Ce dracu faceți? Patrula cutreieră teatrul la ordinul directorului, să se asigure că totul e În regulă, că
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]