3,155 matches
-
se pierde devorată de ancestrale pulsiuni. Chiar dacă plasarea localizarea întregii povești rămâne incertă, progromurile din Galiția și Rusia stăruie în mintea lui Leiba configurând de fapt un spațiu interstițial, liminal. Spre deosebire de nuvela lui Caragiale, Leiba trăiește în două lumi, a cârciumii unde domnesc latențele vindicative ale mușteriilor burzuluiți și un antisemitism „istoric” asociat unei evidente tribalizări și a interiorului burghez, elegant, o grefă insolită asemeni hanului aflat departe de burg. Nebunul, personaj caracteristic expresionismului, este cel care mediază între lumi, inițiind
Retrospectivă Radu Gabrea by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/5338_a_6663]
-
fie gata în 8 luni, adică în luna decembrie, dar în luna iulie 2010 construcția arăta așa: Nostalgicii restaurantului nu trebuie să rămână fără speranță. Patronii Golden Blitz și Euroconstruct Trading 98 sunt acceași, așa că nu au renunțat la faimoasa cârciumă. Cu alte cuvinte localul nu a dispărut, doar s-a trasnformat. Acum este mult mai modern, are cinci etaje de spații pentru birouri deasupra lui și o parcare subterană pe două nivele. Clădirea se numește, fără surprindere, Golden Blitz Center
De ce se construiesc greu autostrăzile, în România. Companiei Euroconstruct i-a luat 2 ani să îşi ridice propria clădire de birouri () [Corola-journal/Journalistic/25338_a_26663]
-
un Dumnezeu - poliția lor militară, personificată de un tînăr căpitan și de cîțiva soldați. Căpitanul a intrat în restaurantul gării și l-a golit imediat, cu pistolul în mînă. Un soldat uitat de camarazii lui printre mese a ieșit din cîrciumă în patru labe. S-a ridicat în picioare pe peron. După cîțiva pași a căzut din nou. L-au luat de pe jos întîrziații care veneau de la bordel. Locomotiva a șuierat din nou. De astă dată mai scurt. Întorși din oraș
Captură de război by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/7144_a_8469]
-
Primul a fost Sibiul. Am traversat singurătăți și disperări cît deșertul fără să las să se vadă, fără ca echipa mea să intuiască ceva care să o macine, să o destabilizeze. Am umblat ca o nebună pentru ca să obțin bani, finanțare, o cîrciumă, am stat lîngă tehnicienii mei - una dintre realizările cu adevărat majore a fost și constituirea unei echipe tehnice - care mutau noaptea, cu mîinile, zeci de mașini din parcarea Teatrului Național ca să poată ieși și intra tirurile cu decorurile, am format
Festivaluri, festivaluri by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/7714_a_9039]
-
conform Centrului Operativ de Urgență al Ministerului Sănătății. Declarația șocantă a lui Toader vine să întregească tabloul văzut de Putere. Un al prefect declara, tot astăzi, că primele drumuri care s-au eliberat în zonele rurale au fost cele către cârciumi. Afirmația este adevărată, doar că în zonele rurale de cele mai multe ori există un magazin care joacă rol universal.
Mircea Toader: Din 80 de oameni sau 64, câţi au murit, unul singur a murit în maşină, restul au băut şi au adormit acolo () [Corola-journal/Journalistic/46034_a_47359]
-
nedrept devenite emblema tradiționalismului mărginit). Maeștrii le adună cu evlavie, David le xeroxează, singurul căruia nu-i pasă de ele fiind Sachs, care umblă cu niște simple foi de hârtie. Actul doi nu se petrece pe stradă, ci într-o cârciumă unde liliacul invocat de Sachs se află doar în vaze, iar straja de noapte a orașului (Friedemann Röhlig) e omul de serviciu venit după gunoaie. Ucenicii laudă ziua de Sânziene legănând ritmic sticle de bere, iar pomul din stradă e
La Bayreuth, cu "maeștrii cântăreți" în adidași by Ana-Stanca Tabarasi () [Corola-journal/Journalistic/8038_a_9363]
-
ecran apologia vocabulei «tovarășe»" l "Pe strada Nuferilor, - cîndva Popov și încă mai cîndva General Berthelot -, la colțul unde se face intrarea spre clădirea liceului Nicolae Bălcescu, - pe vremuri Colegiul Național Sf. Sava -, era deschisă, pînă acum doi-trei ani, o cîrciumă. La una din mese - doi consumatori: omul de cultură, lungind o halbă de bere în așteptarea timpului cînd trebuia să meargă pentru o înregistrare la radiodifuziune (aflată la cîțiva metri mai sus pe această uliță), și un individ care de
REVISTA REVISTELOR by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/13728_a_15053]
-
să-i ceară cîrciumarul, dar se lăsa greu de cînd se răriseră botezurile, cu toate amenințările lui din amvon împotriva femeilor care lepădau pe furiș - lui i se spovedeau moașele, să le ierte de păcate. Fănică știa și el, din cârciumă, ce-l apăsa pe preot. Avea o donație pregătită, din partea unei familii care se ridicase puțin de cînd venise aici. " Din slujbele de pomenire și din acatiste ce mai venea un ban la biserică. Nu tu nunți, nu tu botezuri
Botezul by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/7236_a_8561]
-
fără de sfârșit. Nesimțiții sunt un soi de aliens care pun în pericol specia umană și care acționează cu egală eficiență pe litoral sau la munte, în marile orașe sau în comune, la periferie sau în centru, în parlament sau prin cârciumile de cartier, la spectacole și pe stadioane, în mijloacele de transport în comun sau la volanul bolizilor proprietate personală. Șocantă este unitatea de acțiune a acestora, indiferent de mediul din care provin, de localitatea în care își duc viața, sau
Viața la bloc by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/10448_a_11773]
-
sapele, cu furcile și nimiciți fără milă, ca pe-o năpârcă, pe toți cei care au uitat să iubească! Faceți dragoste, nu război! (...) Să nu ziceți că nu v-am zis, în curând vor ieși îngerii să se iubească prin cârciumi, vor coborî sfinții de pe pereții bisericilor să conceapă copii prin șanțuri...“. O carte cu un soi de drame bufe, care reține atenția prin dexteritatea literară a prozatorului.
Drame bufe by Gabriela Gheorghișor () [Corola-journal/Journalistic/4113_a_5438]
-
plictisesc de alergătură și porcării virile, se așează pe bordură și cîntă bătînd din palme " Dă-i nainte cu tupeu/ și-ai să vezi că nu e greu". Sloganul lor favorit. În colțul dinspre Piața Rosetti, la parterul hotelului, locul cîrciumii populare a fost luat de Casa țărănească Elite. Prin vitrinele împodobite cu artizanat și imortele se văd mese goale. Mai populat e zidul de alături, unde întîlnesc adesea cîte un tip urinînd, și ziua în amiaza mare. Nu știu de ce
Actualitatea by Gabriel Dimisianu () [Corola-journal/Journalistic/15502_a_16827]
-
dispariției", al aneantizării, eul liric capătă conotațiile corespondente. Spre deosebire, bunăoară, de "demiurgicul" Arghezi, Bacovia se identifică cu individul frustrat, șters, anonim, suferind. E "naufragiatul" din arhaicele locuințe lacustre, elevul palid și terorizat dintr-un "liceu-cimitir", frecventatorul de cavouri, mușteriul cîrciumilor sordide, supraviețuind mai mult decît viețuind, combustibilul său fiind de "tăceri și singurătate". În consonanță cu acest ritual al reducției existențiale, nu șovăie a-și minimaliza, în unele împrejurări, și arta, declarînd, în 1927, într-un interviu acordat lui I.
Bacovia sau paradoxul degradării by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/16142_a_17467]
-
fel și absența hainelor: la bustul gol. Mai normală sintactic, expresia argotică la varice obține un efect comic prin saltul semantic și printr-o anume polivalență: la are în acest caz o valoare spațială (ca în circumstanțiale de tipul la cîrciumă, la bar, la masă, la tejghea etc.), dar și una consecutivă sau finală: "(acolo unde stai în picioare) așa încît / ca să capeți varice". Cu cît perspectiva e mai puțin atrăgătoare, cu atît o eventuală invitație obține un efect umoristic mai
"La fix", "la derută", "la o adică"... by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/16435_a_17760]
-
Pare astăzi greu de imaginat faptul că poetul Ion Chichere a debutat editorial abia după căderea regimului comunist, în anul 1990, e drept, cu un volum al cărui titlu este mai mult decât elocvent, Poeme vesele și triste scrise prin cârciumi comuniste (Editura Semenicul, Reșița). În memoria mea - probabil și a altora - el figurează ca un poet optzecist cât se poate de reprezentativ, perfect sincron cu întreaga evoluție a fenomenului. O explicație posibilă a acestui sentiment de prezență plenară a liricii
Poeme din anticamera morții by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/8655_a_9980]
-
l-am cunoscut niciodată pe Ion Chichere, dar portretul pe care i-l face în postfață Gheorghe Jurma mă îndeamnă mai degrabă spre o astfel de lectură: "... Ce personaj bizar. Venea, cel mai adesea, cu întârziere, după ce trecea printr-o cârciumă, poate pentru a-și face curaj, poate din alt motiv, deschidea ușa intempestiv și, de regulă, întrerupea lecturile, își exprima părerile în gura mare, asta nu-i poezie, uneori dormita sau se prefăcea că doarme, alteori ținea să citească el
Poeme din anticamera morții by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/8655_a_9980]
-
iar șoferul dezamăgit, o pornise. Acum, printr-o străfulgerare, îmi aduc aminte de Midovschi. Un camarad, însă pilot. Da, el fusese la Vințu... Întîlnindu-ne întîmplător la București, după 1960, îl văd pe stradă pe Midovschi, ne îmbrățișăm, intrăm într-o cîrciumă și îmi povestește bînd bere că a făcut 16 ani de pușcărie, acuzat ca spion. Pilot de linie, un timp, după război, pe linia Milano-Paris-Bruxelles. Abia acum îmi aduc aminte de Midovschi! Care fusese cu nemții pe același aerodrom. Că
Război și pace by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/16258_a_17583]
-
decât viață/ decât moarte la un loc/ m-a îngăduit cu nepăsarea unei femei care ar fi putut/ să-mi fie mamă/ dar nu mi-a fost. Singurul motiv pentru care nu îmi public fericirile/ e că nu curge sânge - cârciumile unde se încaieră hamalii/ sunt teatrul meu preferat corida asta cu nisip adevărat/ o bandulieră teroristă mută cum este o ureche de copil sub apă/ nu-mi pasă de literatură/ să nu mă tulbur acum mă preocupă în mod deosebit
Vremea ratării by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/11254_a_12579]
-
vin roșu în bucătărie. Am pus un sul cu ragtime la pianină, m-am așezat și am așteptat. Și am așteptat. Și am așteptat. Apoi am adormit. Am fost trezit de sonerie la scurt timp după ora de închidere a cârciumii, am sărit, am pornit pianina și m-am repezit să deschid ușa. În casă mi-a mărșăluit o trupă de fete, conduse de una mai voluminoasă și mai în vârstă, îmbrăcată într-un palton militar kaki, iar micul meu arici-de-mare
Alasdair Gray - Bătrîni îndrăgostiți by Magda Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/6363_a_7688]
-
din ordin!". Mai departe, urmează, arătînd că spectatorul e-un tip anume de om, și că, artisticește vorbind, publicul este, mai jos de un punct, ineducabil: Conștiința spectacolului artistic e inexistentă pentru cea mai mare parte a păturii noastre muncitorești. Cîrciuma, în cazuri fericite, îi oferă - odată cu otrava alcoolului - divertismentul tragic al cupletului cîntat întristător de comic de un slăbănog care: ziua e bărbier la Obor iar seara artist într'o cîrciumă de pe șoseaua Măgurele. Pe de altă parte, cinematograful îi
Scrieri libere by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/10209_a_11534]
-
pentru cea mai mare parte a păturii noastre muncitorești. Cîrciuma, în cazuri fericite, îi oferă - odată cu otrava alcoolului - divertismentul tragic al cupletului cîntat întristător de comic de un slăbănog care: ziua e bărbier la Obor iar seara artist într'o cîrciumă de pe șoseaua Măgurele. Pe de altă parte, cinematograful îi oferă spectacolul senzațional, singurul în stare să facă să vibreze coarda anchilozată a sensibilității mahalagiului proletar." Vorbe grele, în prag de război? Credeți? Alteori, picturi din spatele replicii, delicate, ușor scorojite de
Scrieri libere by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/10209_a_11534]
-
runire cu regatul Romîniei, după reforma agrara din 1920. Sărată Nouă avea 122 de gospodării cu 254 de bărbați și 248 de femei; aveau o gospodărie boiereasca, o cooperativa agricolă, care se numea <nowiki>"</nowiki>Sărată Nouă<nowiki>"</nowiki>, primărie, cîrciuma, școala primară. Sărată Veche avea cooperativa agricolă care se numea <nowiki>"</nowiki>Sărată Veche<nowiki>"</nowiki>, primărie, școala primară mixtă, biserica ortodoxă, poștă rurală, post de jandarmi, telefon, o moară cu aburi și o cîrciuma. În sat locuiau 858 de
Sărata Veche, Fălești () [Corola-website/Science/305171_a_306500]
-
Sărată Nouă<nowiki>"</nowiki>, primărie, cîrciuma, școala primară. Sărată Veche avea cooperativa agricolă care se numea <nowiki>"</nowiki>Sărată Veche<nowiki>"</nowiki>, primărie, școala primară mixtă, biserica ortodoxă, poștă rurală, post de jandarmi, telefon, o moară cu aburi și o cîrciuma. În sat locuiau 858 de bărbați, 811 de femei în 400 de gospodării. În afară de boierul Goilav în sat mai aveau pămînt și frații Leomid și Maria Stamerov care locuiau la Chișinău. În toamna anului 1927, obștea "Sărată Veche" a cumpărat
Sărata Veche, Fălești () [Corola-website/Science/305171_a_306500]
-
perfectul (1984), Natura lucrurilor (1986), Pontice (1987), Geamlîc (1988) și, postum, Între timp (1990). Ce e Huzurei - Țăndărei în proza lui Paul Georgescu? Un loc pustiu, toropit de vipie, cu oameni lingavi, mereu nădușiți de căldură, mișcîndu-se alene de la o cârciumă la alta, printre muște, ghiozuri și închinîndu-se zeiței atotputernice care este siesta: „la diuseor dă la vi!” - iată ce caută și, culmea!, găsesc cei din Huzurei, locul unde se poate ajunge la „disoluția timpului”. Asta numai în aparență, pentru că Huzurei
Țăndărei by Ioan Holban () [Corola-journal/Journalistic/3896_a_5221]
-
Moscova!" Charlotte nu l-a izgonit clar niciodată pe Werther. Îl amăgește, îl vrea lîngă ea, îi spune cînd să plece și cînd să revină. Werther se întoarce de fiecare dată. O zi frumoasă de toamnă. Sătenii petrec, stau în fața cîrciumii și beau una mică, ascultă fanfara, merg la biserică, se gîndesc sau nu la Dumnezeu, se gîndesc sau nu la păcate, se gîndesc sau nu la opțiunile pe care le-au făcut, dacă sînt în armonie cu ele, dacă și
Charlotte by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/11982_a_13307]
-
așa, pe cuvânt de onoare, ca pe vremuri, pe acel tânăr rebel, intransigent, și, în doi timpi și trei mișcări - pac, pac, pac!... - fără să mai apuci să rostești vreun protest... invocând cuvântul dat... Penru mine tot Budapesta era și cârciuma periferică dinainte și de 1956, un local curat, - cum sunt ungurii, - și în care văzusem cea mai cumplită beție - vocile, mai ales - foarte jalnice..., la noi, în România, omul pus pe chef cântă Foaie verde și-o sipică, drag mi-
Nu cu orice preț... by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/6888_a_8213]