2,135 matches
-
Recită câteva formule de neînțeles, apoi privi atentă în vas, rostind cu voce cavernoasă: — Djinnii sunt aici, unii vin pe uscat, alții pe mare. Deodată, se întoarse spre mine și-mi făcu semn: — Vino mai aproape! Neîncrezător, nu m-am clintit din loc. — Vino, nu te teme! Mama mă liniști cu privirea. M-am apropiat cu pas temător. — Apleacă-te peste masă! Spectacolul, trebuie să recunosc, era destul de uimitor. Reflexele jucăușe ale picăturilor de ulei pe fața netedă a vasului dădeau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
mă pregăteam s-o iau din loc, dar, făcându-mi cu ochiul, Harun îmi dădu de înțeles că nici prin gând nu-i trecea să plece. Își puse o mână pe umărul meu, cealaltă în șold și nu se mai clinti din loc. Povestașul își continuă istorisirea. L-am ascultat până ce a ajuns la ultima sărutare. Și abia după ce gloata s-a împrăștiat, ne-am reluat și noi preumblarea. Piața Miracolelor era la răscrucea mai multor ulițe foarte umblate. Una dintre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
cu putere. Acesta căzu de pe cal, doar piciorul drept rămânând agățat în scara șeii; trupul i se răsturnă, măturând pământul cu turbanul, în veme ce vârful unui jungher se ațintea spre gâtul lui. — Spune-le oamenilor tăi să nu se clintească! urlă pretinsa cerșetoare cu glas bărbătesc. Zeruali făcu întocmai. — Poruncește-le să se îndepărteze până în satul vecin! Câteva minute mai târziu, pe drumul acela de munte nu mai erau deât un cal nerăbdător, doi bărbați nemișcați și un jungher cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
obligat să-i explic motivul prezenței mele, am tras afară din buzunar actul semnat de copt. Omul nici nu se uită la el. Neștiind să citească, îmi acordă încrederea sa, își luă iarăși locul în primire și nu se mai clinti. * * * A doua zi, când am ieșit, se afla tot în același loc, fără să știu dacă își petrecuse noaptea acolo sau dacă își reluase paza în zori. Am făcut câțiva pași pe strada mea, care mi se păru foarte însuflețită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
era acolo, înconjurat deja de o sumedenie de gură-cască al căror număr amenința să se facă tot mai mare. M-am alăturat lor, tot trăgând cu coada ochiului spre chipurile care mă înconjurau, sau spre soare, în speranța că se clintise un pic. Măscăriciul dănțuia cu animalul său, fără să fi putut spune care dintre ei imita pasul celuilalt. Apoi începu să-i glăsuiască măgarului. Îi vesti că sultanul se hotărâse să pornească o mare construcție și că avea să adune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
bine cât sunt de sărac și joacă teatru ca să pot aduna câțiva bănuți cu care să-i cumpăr de mâncare. Punând mâna pe un ciomag, îi trase animalului câteva lovituri zdravene pe spinare. Hai, acuma sus! Dar măgarul nu se clinti din loc. Măscăricul continuă: — Locuitori din Cairo, sultanul a dat un edict: toată suflarea trebuie să iasă mâine cu mic cu mare ca să asiste la intrarea sa triumfală în oraș. Măgarii sunt luați spre a le duce în spate pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
mai întunecat, cel mai urât mirositor, s-a oprit brusc. Eram înconjurați de gură-cască jegoși, scheletici. De la o fereastră, o femeie ne chemă la o întâlnire în schimbul câtorva quattrini. Mă simțeam cât se poate de prost, dar Hans nu se clintea. Cum îl fulgeram cu privirea, a crezut de cuviință să-mi explice: — Voiam să ai mereu sub ochi acest spectacol al mizeriei când vei vedea cum trăiesc prinții Bisericii, toți acei cardinali care au fiecare câte trei palate, în care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
doar că astfel de greșeli stupide se pot întâmpla. Oricine ar fi putut cădea în capcana asta. Mergeau pe strada Shlomzion Ha’Malka spre mașina lui. Ea voise să urce până în camera ei, să se machieze, dar Uri fusese de neclintit: nu aveau timp. Pe când se așeza pe scaunul din dreapta, îi explică ce credea ea că s-a întâmplat: Shimon Guttman a vizitat magazinul lui Aweida, a tradus câteva tăblițe de lut și a dat peste una cu o semnificație politică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
el era văzută de Edward ca fiind crucială pentru cariera lui de la Washington. Se strecură până la birou, la doar câțiva pași de pat. Deschise laptopul, fața înălbăstrindu-i-se din cauza luminii monitorului în camera aceasta întunecată. Uri nici nu se clinti. Așteptă o conexiune și deschise e-mailul. Primul pe listă era un mesaj de la Liz. Mags Contul meu Second Life îmi arată că nu ai folosit niciodată linkul pe care ți l-am trimis. Știam că n-o s-o faci! Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
Nu știu nici eu... Vedeți, aici e punctul meu slab. Nu vă pot răspunde. CĂLĂTORUL PRIN PLOAIE (Furios.): Îmi dați sau nu-mi dați biletul...? CASIERUL: Vi-l dau... CĂLĂTORUL PRIN PLOAIE: Atunci... dați-mi-l! CASIERUL: Imediat. (Nu se clintește de pe bancă; în schimb își amestecă zarurile sub ochii CĂLĂTORULUI și le aruncă pe bancă.) Vedeți? Sase-șase. CĂLĂTORUL PRIN PLOAIE (Din politețe.): Văd. CASIERUL (Aruncând din nou zarurile.): Priviți. Din nou șase-sase. CĂLĂTORUL PRIN PLOAIE (Ușor admirativ.): Într-adevăr. CASIERUL
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
va putea Îndupleca vreodată pre Dumnezeul Nostru să se pogoare cu milă și izbăvire asupră-ne. Și ar fi trebuit s-o știm de mult, din clipa În care nici măcar primejduita viață a lui Hristos, Fiul Său, nu l-a clintit. Dându-l morții - sau nefăcând nimic pentru a-l salva -, Dumnezeu nu l-a sanctificat, ci l-a aliniat la condiția muritorilor. Sfântă a fost viața lui Isus, nu moartea sa. Crucificarea l-a umanizat, nu l-a Îndumnezeit, cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
Bermudelor? Să fim sobri, n-aveam nici o câtime de informație folositoare În plus. Cel mult Încă o nedumerire care se adăuga mulțimii anterioarelor Întrebări fără răspuns, pe care tentativele mele de a le surmonta prin deducții și presupuneri nu le clintiseră o iotă. Cu această concluzie deprimantă În minte, pășeam puțin mai târziu În sala Consiliului, situată, așa cum bănuisem, la un etaj inferior. Mă Însoțea, cine crezi? Dezagreabilul taciturn care mă interceptase la aeroport. Începusem să cred că e un soi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
treabă, nu-i așa, interpretabilă sau măcar ambiguă, eram totuși un bărbat și o femeie care... mă rog, În sfârșit... Din modul În care mi-a răspuns, am dedus că tentativa mea de glumă nu fusese În măsură s-o clintească prea mult dintr-ale ei. - Dacă ai Înțeles ce pretinzi c-ai Înțeles, partea cea mai dificilă e ca și rezolvată, restul e floare la ureche... Am privit-o neîncrezător: - Vrei cumva să sugerezi că ai vorbit serios? Că, adică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
prea bogat pentru asta.” A vrut să-i spună că și alții fuseseră cândva la fel de bogați și că poate fi de-ajuns o singură noapte altfel decât toate celelalte pentru ca oricare nabab să devină un paria, dar omul se arăta neclintit În nebunia lui, așa că l-a lăsat În plata Domnului. A mai trecut o lună de sfidare a rațiunii, pierderile bizarului bogătaș urcau vertiginos spre un milion, Însă ritualul cotidian al provocării nu-și schimba cadența. Până Într-o noapte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
Cabeçadas și Costa - au fost făcute fără vărsare de sânge. Dar generatul Carmona s-a văzut silit, curând după aceea, să înfrunte loviturile pe care adversarii mișcării le dădeau fățiș. Păstrând intact spiritul revoluției de la 28 mai, Carmona a rămas neclintit pe poziția sa: armata o luat puterea ca să scape țara de regimul demagogic, și această putere trebuie apărată chiar împotriva militarilor. Anevoie s-ar fi putut petrece altminteri lucrurile. Unanimitatea cu care fusese întîmpinată revoluția de la 28 mai nu putea
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
pe lume, că vii dintr-un necuprins și te pierzi în altul... Sunt mulți, mulți pași în calea spre a fi pe deplin acceptat în Bibliotecă. Un ritual inițiatic, cu ceremonii de așteptări, cu praguri impuse, cu o cadență de neclintit, nemiloasă. O singură dată dacă greșești pe această cale, ești eliminat fără milă. Chiar zilele trecute, Ț.Ț. - îl cunoșteam de ani de zile, un fel de traducător, boem, halucinant, pătimaș, mi-a dat cândva să-i citesc câteva proze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
a se prăbuși, scuturat de o gigantică mînă nevăzută, care părea să se amuze cu cruzime să-l azvîrle de colo-colo prin marea peșteră. Urmă apoi liniștea; o liniște În care s-ar fi spus că Pămîntul rămînea anormal de neclintit, iar odată cu liniștea aceasta sosiră calmul și tăcerea unei clipe În care ființele vii nu ar fi Îndrăznit nici măcar să respire. Mai tîrziu, un zgomot ca torsul unei pisici În măruntaiele pămîntului cîștigă În intensitate pe măsură ce urca din nou, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
o fată plicticoasă cu care abia dac-am vorbit. Ar râde cu toții acum, desigur, amuzați de ironia mea, de ridicolul poveștii mele și de felul isteț în care o exprimam. M-am uitat în jos la picioarele mele. Nu se clinteau, bineînțeles. Pe cât de incredibile ar fi fost comportamentul și motivația mea în orice lume reală, pe atât de reale păreau în cea pe care o locuiam acum. Inima îmi bătea neplăcut de tare, pulsându-mi în urechi cam la fiecare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
meu sau că o visasem pe loc, nu voi ști niciodată. Tot ce știu e că planul se afla în capul meu și că mă hotărâsem asupra lui într-o singură sclipire de inspirație și certitudine. Și nu m-am clintit: din clipa aceea am știut ce am de făcut și cum anume aveam s-o fac. Era ușor să dau de lamele de ras: în ciuda hainelor mele zdrențăroase și nespălate, înfățișarea mea era încă suficient de respectabilă pentru a-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
într-o viață o ființă mai tîmpită! Cine își închipuie că e senilă se înșală amarnic! Așa a fost și la 20 de ani și la 40. Și pe urmă, cum să fi strecurat biletul în antreu? Nu s-a clintit! Nici ea, nici eu, nimeni. ― Florence are dreptate! Cum? Doamna Miga sugeră sarcastică: ― O fi Mirciulică poștașul, mai știi? Începu să-și frece gleznele umflate și se întoarse spre Șerbănică: închide ușa la bucătărie, trage! Cristescu încercă un sentiment nedeslușit
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
din carnet, o îndoi și o puse pe parchet. Așteptă câteva clipe până auzi ușa de la intrare închizîndu-se, apoi mototoli cu un gest crispat hârtia. " Nu! Nu așa a expediat biletul. Curentul nu-i destul de puternic. Nici măcar nu s-a clintit. Atunci cum, Dumnezeule? Cum?!" ― Ce-a vrut? se interesă Șerbănică. ― Aiureli! A făcut o budincă teribilă cu rom și stafide... Ne-a oprit și nouă o bucată. Întreba dacă nu vrei să te repezi până la ea. Hm, șef de bandă
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
de vicii. Proteze, ceaiuri menite să stimuleze un stomac leneș, bandaje călduroase pentru spinări ori genunchi care nu mai simt de mult căldura." Tinerii nu înțeleg lucrurile astea. Și e mai bine..." ― Dacă se întîmplă ceva, șuieră Valerica Scurtu, țipă! Clintește! Sparge borcanele! Matei rînji: ― O să am grijă să-i astup gura. În locul dumitale nu m-aș duce. Femeia își mușcă buzele. Chipul obosit, încadrat de lațe puține, era verzui. Herpesul se întinsese, semăna acum cu un crater. Bătrâna clătină capul
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
S-ar putea crede că această ordine a lucrurilor ajunsese la un punct întru totul asemănător aceluia în care doi luptători dotați cu puteri egale, unul împingând dintr-o parte, celălalt împingând din cealaltă, dacă era sigur că nu se clinteau din loc, nici nu reușeau să avanseze măcar cu un deget și că, în consecință, numai epuizarea finală a unuia dintre ei avea să sfârșească prin a acorda victoria celuilalt. În opinia principalului și celui mai direct responsabil al serviciilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
trebui să fie îngropate în cimitire ca morți normali, că mormintele ar trebui să fie per omnia sæcula sæculorum, pe terenul parcului aflat alături de stația de metrou. Totuși, câteva familii, nu multe, cunoscute pentru convingerile lor politice de dreapta și neclintite în certitudinea că atentatul fusese opera unui grup terorist direct legat, după cum afirmau mijloacele de comunicare în masă, de conspirația împotriva statului de drept, au refuzat să-și încredințeze comunității morții lor nevinovați, Aceștia, da, absolut nevinovați, strigau ei, pentru că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
dat un semn de viață În seara aceea, eu eram În acea fază emoțională fals pozitivă, caracteristică genului de dramă „nici o veste de la soț“, când ai plâns și te-ai agitat, ca, până la urmă, să ajungi la o veselie de neclintit. Îmi spusesem chiar, de vreun milion de ori, până când ajunsesem să și cred asta, că În fond, nici nu am nevoie de un soț. Era aproape 7 seara când a dat telefon. —Bună, dragule, am spus pe un ton prevenitor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]