6,372 matches
-
nu pare să aibă vreun sens. — E un fel de alarmă, dar fără să fie alarmă. Adică e alarmă, dar noi ne vedem de treburile noastre. În fine... ar trebui să Înțelegeți, decretează el, privindu-ne cu o superioritate aproape comică. De obicei, această figură gravă, bătrînicioasă, reușește să se asorteze cu autoritatea treselor pe care le poartă. Cerbu nu e un personaj sofisticat, dar nu e prost, ba chiar mi s-a părut că are un soi de onestitate pe
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
În ciuda dimensiunilor minuscule, reușește să ne-o impună și nouă: dacă sîntem În armată, să ne purtăm ca niște soldați. Nu Întîmplător l-au făcut caporal. Dar acum pare să-și fi pierdut prestanța, se bîlbîie. Și are această figură comică, parcă e piticul de porțelan din fundul grădinii. Tot din punctul de comandă iese la un moment dat și locotenentul Soare, care se duce spre pavilionul central privind cerul, copacii desfrunziți, camionul-cisternă de pe pista de rulaj, Își privește unghiile și
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
În vîrstă - e grizonant, poartă părul lung, căzut peste urechi, și ochelari cu lentile fumurii, e Îmbrăcat elegant, dar neglijent. Încearcă să fie drăguț, spune tot felul de lucruri, apoi adaugă că circumstanțele sînt foarte „bizare“ (graseiază și cuvîntul sună comic În gura lui), Îmi zice să vin la el În cabinet după prînz, să mai stăm de vorbă. Uite, măcar ai ce să citești, zice el, Încearcă neinspirat să facă conversație. Măcar mai am un ochi, da, cu care pot
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
vreme turuie singur, apoi tace. — Tu ce faci acolo? mă Întreabă el ușor iritat. — Citesc, răspund Într-un tîrziu. — Ce citești? Ridic mîna În care țin cartea și Îi arăt coperta. — AÎÎÎ..., declară el neconvins, privindu-mă cu un dispreț comic. Am stins lumina de mai bine de oră, dar aerul În salon e electric - patul metalic al lui Moise scîrțîie din cînd În cînd, nervos. Mă Întreb ce-o fi În Craiova, mă Întreb dacă maică-mea o să mai poată
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
indicatoare), are loc un schimb foarte vocal de mesaje: tun Încărcat, țintă prinsă, este coincidență, tun - foc. — E clar? Întreabă caporalul Cerbu, care-și compensează statura nefericită cocoțîndu-se pe malul de pămînt care ascunde tunul și privind cu o superioritate comică ceata de vlăjgani tăcuți, din care i se Întorc priviri sticlind de nerăbdare. Ce ar putea să nu fie clar? Taci din gură și mai fă o țintă, Începe distracția. SÎnt soldat servant 3. SÎnt un soldat care, pe lîngă
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
radiouri sau din minți un pic Înfierbîntate, se aude din toate clădirile spitalului; dar, altfel, e liniște. Mă duc glonț În salonul lui Rică, unde de asemenea s-a Încheiat procesul de votare. Comentăm momentul și ne amuzăm de episoadele comice pe care le-am remarcat. — Cum să pupe votul? O fi vreo fanatică de-a lu’ nea Nelu. Bolundeii stau atîrnați de zăbrelele ferestrelor, În timp ce noi, trîntiți În paturi, citim ziare și ascultăm radioul care povestește despre minunea acestei zile
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
tub de spray deodorant, la jumătate de preț. Pentru că, dintr-un simț al onoarei ușor exagerat, ea Își asuma integral consecințele propriilor acte. Preocupată În permanență de lucrurile cu adevărat importante, lua totul prea În serios; iar prea serios Înseamnă comic. Pe deasupra, mai avea și un Înalt simț al responsabilității, care-i provoca numeroase neplăceri. Sau, cum bine spunea Vic, era o femeie ridicolă. Odată cumpărase pe stradă un tub de spray after-shave la jumătate de preț, care, cînd ajunse cu
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
instanță nu mi-am dat seama la ce anume. PÎnă la banca unde o lăsaserăm pe Christina erau ceva mai mult de cincizeci de metri, prin urmare nu aveam motive să presupun că vederea mă Înșeală. Priveliștea era mai curînd comică. Poate că, dacă nu s-ar fi rotit, nici nu mi-aș fi dat seama că plutește. Atîrna suspendată În aerul vînăt, așa ghemuită cum stătuse pînă atunci pe bancă, se rotea Încet, tatona aerul cu mîinile, apoi Își Îndreptă
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
fără sens: tu și toți cei ca tine - mă Înecam și tușeam, dar continuam să rîd, nu mă puteam opri, iar În acest timp, văzîndu-l pe Pablo cum mă privea, serios și nedumerit, găseam atitudinea lui cît se poate de comică și asta mă făcea să rîd și mai tare, aveam impresia că n-o să mă pot opri niciodată din rîsul acela de-a dreptul bezmetic... Și totuși m-am oprit brusc, În momentul cînd Pablo mi-a pus o Întrebare
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
383, p. 6). Cele două defecte ale expresivității jurnalistice sunt: poncifele, retorismul și emfaza (abuz de elemente și figuri stilistice): M. Tupan observa că studiul atent al literaturii române dezvăluie numeroși autori care își iau drept modele scriitori cu potențialități comice sau inventate de semnatari. O condiție obligatorie în astfel de cazuri e aceea ca satirizații să aibă notorietate publică, suceli și excese, necesare portretizărilor. Ți, cu cât acestea sunt mai evidente, cu atât opera ce le înglobează e mai atrăgătoare
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
este să operăm de la început câteva distincții fundamentale între povestire („expunere de fapte”) și descriere („expunere de lucruri”), între portret și personaj. Lista procedeelor și mai ales a formelor narative pare fără sfârșit: povestire oratorică, istorică, dramatică, etiologică, fantastică, parodică, comică, arborescentă, încadrată, fabulă etc. Genurile narative aparțin unei diversități de discursuri (literar, religios, jurnalistic), adică unor variabile culturale, cum ar fi: poveste de călătorie, poveste de război, poveste de viață, fapt divers, parabolă etc. Ce este totuși o povestire? Simplificând
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
Îndoielnice sunt și titlurile care folosesc jocurile de literă: „Mona Muscă muscă rău”. Atenție la titlurile umoristice. Ele se adresează unui cititor de o anumită factură - informat și ușor elitist. Nu mai vorbim despre tratarea unui fapt grav în manieră comică. Este binecunoscut cazul unui ziar francez care a titrat: „Bal tragic la Colombey: un mort”. Paradoxal și bine găsit, acest titlu se suprapunea însă pe moartea generalului De Gaulle și pe faptul că marele om politic avea o casă de
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
exemplu, cineva care merge la o nuntă va ura „casă de piatră”, iar cineva care merge la o înmormântare va spune „Dumnezeu să-l odihnească”, și nu invers (de altfel, se poate observa că, în anumite comedii, se folosește un comic de situație tocmai prin inversarea acestor adecvări ale limbajului la contextul în care se produce). Aceste ritualuri ale limbajului sunt învățate din copilărie, deoarece ele depind de anumite obiceiuri direct raportate la o anumită cultură și comunitate; totodată, sunt învățate
[Corola-publishinghouse/Science/1885_a_3210]
-
din familia unui Nicolae Velea, și nu dintre partizanii filmelor lui Lucian Pintilie. În 1998, B. săvârșește saltul așteptat de la prozele scurte la roman. Ultima tresărire a submarinului legionar (1998) este un roman cu sincope temporale, cu personaje ce par comice la început, pentru a deveni forțe primejdioase odată ce nebunia generală se instalează ireversibil peste o lume (o Românie) citită ca o înșiruire de glume proaste. Didactic vorbind, este un roman al căutării adevărului: ancheta întreprinsă în 1997 de un ziarist
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285627_a_286956]
-
apărea privirea îngrijorată a Înțelepciunii, care căuta, plină de neliniște, mai binele dorit de toată lumea.190 Totalitatea aventurilor cavalerului, deopotrivă ridicole și mărețe, se impun ca o metaforă a umanității ce luptă să transpună visul paradisiac în realitate, balansând între comic și tragic, împlinire și dezastru, soluții și paradox. În ce ne privește, enunțul emergent care deschide perspectiva câmpului arhetipal donquijotesc aparține tot lui Fred Vasilescu. E un fragment de monolog interior, consecutiv momentului în care protagonistul află că Ladima, înainte de
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
BulSȘF, 1985, p. 180-182. [73] GHIȚĂ, IULIAN , Compuneri cu caracter oratoric I, “Limbă și literatura română”, nr. 2, București, 1985, p. 15. [74] GRAUR, AL., Scrabble. în: LR, 34, nr. 4, 1985, p. [387]. [75] GROZA, LIVIU, Jargonul, sursă a comicului în comediile lui Alecsandri și Caragiale, în: LLR, 14, nr. 2, 1985, p. 19-22. [76] GUȚU ROMALO, VALERIA, Cultivarea exprimării în școală, în “Limbă și literatură”, vol. I, 1985, p. 98-102. [77] ILIESCU, ADA, UNGUREANU, DOINA, Enunțul negativ în limba
Bibliografie signaletică de didactică a limbii şi literaturii române : (1757-2010)/Vol. 1 : Sistematizare după criteriul apariţiilor lucrărilor : ordonare cronologică şi alfabetică by Mihaela Secrieru () [Corola-publishinghouse/Science/440_a_1359]
-
e u g m a ca forme speciale de acord sintactic. în: ConvDid, 8, nr. 24, 1997, p. 34-40. [42] BUDĂU, EUGEN, Ion Luca Caragiale: D-l Goe. în: Ateneu, 34, nr. 1, 1997, p. 4. [43] BUDĂU, EUGEN, Personajul comic: Chirița (din Chirița în Iași, Chirița în provincie de Vasile Alecsandri). în: Ateneu, 34, nr. 5, 1997, p. 10. [44] BULARCA, CORNELIA; ȘOIMU, MARIA; MURGEANU, KIRANA, Limba română pentru clasa a VIII-a. Literatură - comentarii literare. Gramatică - exerciții. Vocabular - exerciții
Bibliografie signaletică de didactică a limbii şi literaturii române : (1757-2010)/Vol. 1 : Sistematizare după criteriul apariţiilor lucrărilor : ordonare cronologică şi alfabetică by Mihaela Secrieru () [Corola-publishinghouse/Science/440_a_1359]
-
denunțului continuă (Dansul clapelor). Gigi Burlacu este un mic șef despotic însărcinat să laicizeze sărbătorile creștine. El are un plan și cere subalternilor înfăptuirea, neabătut, a obiectivului (Ultimul punct). Limbajul de lemn este aici, ca în toate foiletoanele, hrana spiritului comic. Valentin Bușniță, poet patriotic și revoluționar, are impresia că s-a pus la cale o consipirație mondială împotriva talentului său (Poetul și pușca). Leontina își așteaptă bărbatul care întârzie nepermis de mult și, în acest timp, ține un lung și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287628_a_288957]
-
etapa următoare; respectarea promisiunilor și adoptarea unei atitudini profesioniste în ceea ce spuneți și faceți. Umorul: a vedea lumea și propria persoană cu amuzament; a nu lua viața sau propria persoană prea în serios; a fi amuzant, amuzat și, uneori, chiar comic. Inteligența: a gândi și a munci în mod inteligent; a fi exact în tot ceea ce faci; a nu „reinventa roata”; a plănui înainte de a acționa; a lucra cu eficiență și a se concentra asupra calității mai degrabă decât a cantității
[Corola-publishinghouse/Science/2058_a_3383]
-
șarjează o serie de ciudățenii sau fapte compromițătoare, ridicole, din viața boierului sau a burghezului arivist. Apetența pentru portretul moral este evidentă, scriitorul izbutind câteva tipuri caracteristice. Schițele de moravuri, aceste „caractere” ale lui R., apar în „Propășirea” (1844). „Cânticelele comice”, „scenele naționale” pe care le-a scris (Bețivul, Păun Burlacul, Pavel Clopotarul, Harță sau Balaban Răzeșu, toate publicate în 1857) dau în vileag, cu năduf, dar și cu ironie, păcate morale și anomalii sociale. Însemnările prilejuite de misiunea diplomatică, Suvenire
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289122_a_290451]
-
multe motive, unele chiar evidente...” (29 decembrie 1976 Ă 460). Motive care-l obligă să se recunoască, autobiciuindu-se, în ceea ce disprețuiește. În fond, Cioran și-a dat foarte repede seama de erorile trecutului său. În 1947 i se părea chiar comic că a scris Schimbarea la față a României. „Orice participare la frământări temporale e timp pierdut și risipire inutilă. Lucrurile acestea le-am priceput prea târziu din păcate, dar mă consolez de a le fi priceput măcar acum. ș...ț
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
deplorabilă, Cioran precizează: „Orice violență e suferință. Un om care-și pierde autocontrolul este de plâns: cel mai adesea riscă să fie ridicol. Iar ridicolul e tocmai suferință” (II, 122). În fine, să revenim la câteva din crizele acestui erou comic. Notează într-un loc: „Criză de furie la gara Austerlitz din pricina obrăzniciei unei funcționare. Toată dimineața am fost bolnav din cauza asta. Viața e de nesuportat într-o țară în care toată lumea e la fel de irascibilă ca mine” (I, 333-334). Altundeva, într-
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
a umorului, jocurile de cuvinte neinspirate, lexicul cu reminiscențe italienizante îl împiedică să fie un scriitor satiric remarcabil. Totuși, micile tablouri sociale strânse sub titlul Comedii omenești în volumul Din scrierile umoristice ale lui I. V. Adrian (1874) și „cânticelul comic” Postulachi Slujbulescu (1874), cu toată pasta groasă întrebuințată, conservă ceva din realitatea care le-a inspirat. Pe un plan restrâns, mai ales tipologic, scriitorul îl precede pe I. L. Caragiale. În 1868 și 1869, editează la Botoșani revista literară „Steluța”, în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285193_a_286522]
-
scriitorului în special prin Pescărușul în livada cu vișini, Doamna Bovary sunt ceilalți și Stăpânul tăcerii. Originalitatea lui G. constă în amalgamarea unor personaje, conflicte, scene și replici din operele marilor dramaturgi (Caragiale, Shakespeare, Ibsen, Cehov), obținându-se astfel efecte comice și unghiuri noi de perspectivă. Eroii lui Ibsen și Cehov se întâlnesc în tipare de vorbire și de comportament caragialiene, situații shakespeariene colorează straniu drame flaubertiene, comedii caragialiene sunt recompuse pe alte trame conflictuale. Insistența cade pe ceea ce s-ar
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287166_a_288495]
-
portretist. Livresc fără a fi manierist, el folosește tehnica naivă a primelor romane românești - ce operează prin opunerea maniheistă a personajelor sau prin exhibarea unei morale evidente - și, totodată, reconstituie o savuroasă și plauzibilă limbă arhaizantă. Parodiind romanul picaresc și comic prin afișarea ironică a convențiilor, Calpuzanii poate fi citit și ca un roman cu cifru, o sugestie în acest sens fiind oferită de prefață, care, dincolo de fantazările erudite pe teme lingvistico-mitologice, conține și un avertisment către cititor. După mai bine
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285366_a_286695]