2,301 matches
-
mai mult decât onorat să vă fac un portret, Alteță. Un colț de ochi tresări. Încordare. Prudență. Prințul era totuși omul cel mai vânat la acea oră. Evită un răspuns direct, folosind cu abilitate înfloriturile limbii italiene. Ceva cu totul fermecător. Mă gândesc la un portret în costum tradițional armenesc. Credeți că s-ar putea? O sclipire de interes. Desigur, după ce vom avea, poate, prilejul de a ne cunoaște mai bine. Amâna răspunsul. Cum doriți, Alteță. Eu vă aștept oricând în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
bine. Da, într-adevăr!... De altfel, a fost și un excelent mijloc de evadare din nefericitul meu mariaj. Însă nu m-am gândit niciodată că într-o bună zi voi ajunge să vorbesc dachga hayeren cu niște oameni atât de fermecători. În poiană, câteva slugi învârteau mămăliga pusă la fiert într-un ceaun mare cât o cristelniță. Altele aduceau și întindeau fel de fel de bucate pe ștergarele întinse peste rogojini și covoare. Când cele două femei ieșiră din ascunzătoarea lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
înfundându-și gura în părul ei și urmărind apoi efectul în adâncul ochilor negri, în sclipirea ascunsă sub fluturarea pleoapelor sidefate. ― Nicicând nu mi s-a mai întâmplat așa ceva, mon général. Dar nici măcar nu mă mir, pentru că ești cel mai fermecător Napoleon dintre toți Napoleonii lumii. Nu își dădea seama dacă ea râdea sau nu. Preț de o clipă, îi zări doar șiragul imaculat al dinților și buzele moi, roșii, bine conturate. Și o undă de desfătare îl străbătu ca un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
vârstă. În orice situație. Acum era... o situație? se întrebă Mariam. Își aminti de vânătoarea cu șoimi. Zăpada scuturată. Umerii goi ai Marioritzei. Zâmbetul, felul în care o privea în timp ce îi vorbea despre hayeren. Da, era o femeie inteligentă, cultivată, fermecătoare și... suficient de lucidă ca să nu-i ia chiar totul. Evantaiul dansă o clipă în lumina lumânărilor, apoi se strânse cuminte în mâna ei. Intermezzo informativ. O relatare a lui Ivan, care tocmai trecuse Dunărea cu Înălțimea Sa, Marele Komandir
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
că el sesizase chemarea, venise și Marioritza îi ceruse atunci o cafea. Apoi se întorsese spre el și îl întrebase mai mult din priviri: „Poate... două?” Refuzase. În primele momente, independența ei i se păruse de-a dreptul jignitoare. Apoi, fermecătoare și incitantă. Nici o femeie din acel salon, având un bărbat alături, nu s-ar fi adresat direct feciorului, ci i-ar fi oferit bărbatului prilejul de a fi galant, rugându-l pe acesta să-i îndeplinească dorința. Ciudată femeie! Foarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
civilizația europeană. Nu-mi mai amintesc exact numele. E și un păstor cu același nume, mi s-a spus. Din păcate, am uitat și numele acestuia. Oricum, orașul mi-a lăsat o impresie extrem de puternică și amintiri de-a dreptul fermecătoare, care m-au făcut să uit cu totul de lipsa oricărui hotel. Dar să încep cu începutul. Un anume domn, Dante Negro, care s-a recomandat și pictor, susținea că ne-am fi cunoscut la Paris - eu n-am habar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
vinuri și lichioruri picurate printre înghețături și șerbeturi din petale de trandafiri și, bineînțeles, printre înfocatele noastre manifestări, de nemărturisit într-o scrisoare. Îmi strecura nestemate, brățări, lanțuri și inele, podoabe pentru fiecare deget, gleznă sau încheietură, tot atâtea prilejuri fermecătoare și delicate de a-mi adora fiecare mădular în parte... Uneori mă trezeam cântând, iar el îmi răspundea în versuri. N-am înțeles cuvintele, dar cred că erau elocvente. S-ar părea că boierii români sunt cei mai darnici și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
de întrebare. - Mama dorește să te vadă și te roagă să treci pe la noi, zise Laura, apropiindu-se de masă. Am privit-o. Ea schiță un zâmbet confuz. Era palidă și frumoasă. Nici când n-a fost Laura atât de fermecătoare. Rochița ei simplă, pălărioara cochetă, mănușile, ciorapii și pantalonii, toate negre, evidențiau un farmec blond, înflorit într-o binefăcătoare liniște. - Bine! zisei , ridicându-mă să aduc sticla și două păhărele. Ne așezarăm la măsuța de lângă canapea și sorbirăm câteva coniacuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
Era un om fioros maiorul, cu șumuiogul mustăților în furculiță și cu ochii crunți și injectați, adumbriți de o pereche de sprâncene groase, ca un trei orizontal cu cocoloașele stufoase, înălțate spre cărarea din mijlocul frunții teșite. În dimineața aceea fermecătoare de toamnă târzie, se auzeau din vale, tot mai aproape, țăcănitul mitralierelor, comenzi răgușite și scurte, înjurături și vaiete. Iar peste toate, o goarnă, vibrând limpede și puternic, cu ecourile repetate până peste culmile înfășurate în aburi gălbui, pe celălalt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
amândoi, ea se decisese pentru mine. - Îl vrei? o întrebase el. Și Hilda nici nu se gândi se nege. Nu voi putea să mi-o iert niciodată, că l-am ascultat pe Egon, deși Hilda m-a privit în chip fermecător, în mica încăpere despărțită de atelier printr-un perete de scânduri acoperit cu un panou decorativ. Conștient că săvârșesc o faptă de nemernic, o posedai automat, trecând cu grabă și decență, peste puntea unui trup de moartă. - Rămâi, zise Hilda
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
cu patru ani mai tânăr ca mine și niciodată nu mi l-am putut închipui lăcrimând de durere. Improviza la pian melodiile cele mai variate, cu aceeași ușurință uimitoare cu care scria poeme lipsite de rime și de înțeles, totuși fermecătoare prin calmul sufletesc și absurda alunecare a cuvintelor. Le citea indiferent și farmecul lor mă câștiga, când, obosit de a mai încerca să le pătrund tâlcul, mă pomeneam călcând ca pe un covor de mare preț, în care mi se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
În Întreaga Europă și Rusie. Astăzi știm perfect că În spatele acestor atentate (aidoma celui cu o bombă umplută cu cuie, care a avut drept țintă Camera Deputaților, ca și a exploziilor În lanț de la Liège) stătea, precum un Dumnezeu invizibil, „fermecătorul nostru Racikovski“. Obsesia lui fusese să arunce sămînța suspiciunii În Europa, iar prin asta să o apropie de Rusia. „Nemulțumit În postura sa de șef al poliției, perfidul rus va juca totul pe cartea politicii Înalte... Întrucît ambiția exagerată a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1957_a_3282]
-
Confederația sudiștilor. Era cam sceptic față de ideea de a fi și patriot irlandez - se temea că a fi irlandez Însemna a fi plebeu -, dar Monsignor l-a asigurat că Irlanda era o cauză romantică pierdută, iar irlandezii sunt niște oameni fermecători și că aceasta ar trebui să fie neapărat una dintre simpatiile sale principale. După o oră densă, În care au mai fost fumate câteva țigări și În cursul căreia Monsignor a aflat, spre surprinderea - dar nu și dezamăgirea - sa, că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
apă. ROSALIND: Pe cuvânt, nu există decât două toalete pe lume pe care-mi place să le Îmbrac... (pieptănându-se În fața mesei de toaletă.) Una-i o fustiță largă cu pantalonași, cealaltă un costum de baie dintr-o bucată. Sunt fermecătoare În ambele. CECELIA: Te bucuri că ieși În societate? ROSALIND: Bineînțeles. Tu nu? CECELIA (cinică): Ești bucuroasă, fiindcă vei putea să te măriți și să locuiești În Long Island, cu tinerii căsătoriți care trăiesc intens. Vrei ca viața să fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
fi păstrat pe statele lui de plată. Petey i-a făcut jocul la fix când a tăiat-o. Mickey, domnul Debordant, a mărit partea lui Meeks pentru mare întâlnire cu Dragna la o mie de dolari, spunându-i că și fermecătorul locotenent Dudley Smith va sta cu degetul pe trăgaci. Mai mulți parai în buzunarul lui - în timp ce Danny Upshaw urca Golgota. Norocul prostului. Mal a fost distrus. S-a aruncat într-o beție care a ținut două zile, apoi s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
raționalist, dacă nu s-ar ști, din multe alte surse istorice sau folclorice, că tabloul prezentat este veridic. În acest context, vrăjitorul era privit de popor ca fiind un om superior, având putere nelimitată, care concura însăși puterea divină. „Dinaintea fermecătoarei și Dumnezeu se dă în lături”, spune un vechi proverb românesc (49). Vrăjitorul/vrăjitoarea se bucura de un statut social practic intangibil. Iată, descris de același autor, în aceeași lucrare, un eveniment petrecut într-un sat din Banat, la sfârșitul
Ordine şi Haos. Mit şi magie în cultura tradiţională românească by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/848_a_1763]
-
vrăjitorul specializat în guvernarea stihiilor atmosferice. Cel puțin două sunt cauzele care ar fi putut determina acest fenomen de limitare semantică a termenului : a) Spre deosebire de ceilalți vrăjitori populari, solomonarul are statutul vrăjitorului „total” și „adevărat” („Solomonarii sunt adevărați vrăjitori sau fermecători” ; cf. 50, p. 75). El este predestinat, este supus unei severe și prodigioase inițieri, locuiește în afara colectivității, acțiunile sale sunt doar cele dictate de statutul său, duce o viață ascetică, are costumație, recuzită, înfățișare și comportament specifice etc. b) Atributele
Ordine şi Haos. Mit şi magie în cultura tradiţională românească by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/848_a_1763]
-
în timpul proceselor Inchiziției. Probabil că vrăjitoarele din spațiul românesc foloseau aceleași substanțe halucinogene (mătrăgună, ciumăfaie, muscariță etc.) ca și cele din Europa Centrală și Occidentală. Pe la 1870, folcloristul Simeon Mangiuca vorbea despre folosirea în Transilvania a unor „plante cabalistice [sic !] fermecătoare : pentru dragoste, urât și altele multe, dintre care memorăm Datura stramonium (ciumăfaia, turbarea, laurul), cu al cărei venin teribil vrăjitorii se fărmecau pe sine înșiși, ca să se transforme în strigoi” (6). De altfel, este posibil să fie vorba de o
Ordine şi Haos. Mit şi magie în cultura tradiţională românească by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/848_a_1763]
-
Ion D. Sârbu, însă nu pot spune, ca alții, că l-am cunoscut. L-am ascultat la câteva ședințe ale Cenaclului "Ramuri", unde se dovedea foarte bun orator, cu o metodă imbatabilă în a argumenta ceea ce susținea. Era elocvent și fermecător și spunea lucrurilor pe nume, așa cum a procedat când a ironizat faptul că atunci când ungurii au publicat o istorie a Ardealului, în trei volume de lux, la Paris, propaganda ceaușistă dădea replica prin... Titus Popovici în "România literară"! Titus Popovici
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
la finalul zilei multe dintre nucile de cocos și dulciurile lăsate la rădăcina copacului lui Sampath, pentru a le depozita la loc în cărucior ca să poată fi vândute încă o dată în ziua următoare. Sampath privea în jos, la vizitatorii săi fermecători. — De ce sunt așa de multă păreri cu privire la natura lui Dumnezeu? întrebă un spion deghizat trimis de Societatea Ateistă (SAĂ și membru al Sucursalei pentru Demascarea Falșilor Sfinți (SDFSĂ. Unii zic că are formă. Alții zic că e lipsit de formă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
al Armandei și mamei sale au, în scenă, un efect mult mai mare decât conține textul. Domnul Trisotin e mult prea nesărat ca să ne smulgă un zâmbet. În schimb Les fourberies de Scapin și Le malade imaginaire sânt așa cum știm, fermecătoare. Sânt însă uimit cum a putut un bolnav de piept, cum era Moliere, să-și bată joc de medici cu atâta seninătate încît ai crede că a fost cel mai viguros om și a trăit optzeci de ani, când în
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]
-
nu ajungeam să mă mai satur.” Panait Istrati 771. „Nu știu dacă toate cărțile au inimă, așa cum se spune, pe care ne-o împrumută, dar parcă au o muzică specială ce-ți umple ochii (o vezi) și timpanele cu vibrația fermecătoare și extraordinară a cunoașterii. E un fel de a vedea lumea cu ochii altuia. Un fel de a fi Tu, în aceeași clipă, aici și acolo, peste tot, un fel de întâmplări.” Viana Șerban 772. „Prinzându-l pe-nțeleptul Esop
MEMORIA C?R?II by NICOLAE MILESCU SP?TARUL () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84375_a_85700]
-
iepure, de-un vultur sau de-un șobolan. A sfâșiat plantele și și-a blestemat impresia de mai devreme. Sângele care-i curgea din palme era singura culoare. Culmile negre au început să se îndrepte către nord, încadrând o pajiște fermecătoare, care probabil că fusese fotografiată de sute de mii de ori și-n care își așezaseră cortul mii de turiști fericiți. Prin iarbă părea să se deschidă o cărare, o deschizătură îngustă printre dealuri, dar soarele apusese deja. Pe Jina
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
de vedere tehnic, lomografiile au probleme de supraexpunere, suprasaturare, de contraste și tonuri. Pe hârtie apare însă altceva: imagini mai închise înspre margini, scăldate în lumini plăcute și un pic estompate, de parcă ar fi privite prin vizorul altei lumi. Sunt fermecătoare și fruste. Mișcarea a fost pornită de un grup de austrieci, care și-au cumpărat într-o excursie la Praga primul lor aparat Lomo LC-A, cu o sumă ridicol de mică pentru ei. Fotografiile, realizate neglijent la petrecerile lor
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2186_a_3511]
-
mirării. Se pricepe de minune să intre În jocul uimirii, al uluirii și al perplexității... Și să-și revină Îndată, Împrospătată de surpriza contemplării insolitului. Sufletește, frumoasele se mișcă liber, iar această libertate le Înrourează și cu inteligență. E istețimea fermecătoare a gesturilor mărunte, nu a mizelor capitale. „Frumoasă și proastă“, am decre tat cîndva Într-un poem, Însă acolo aveam sub ochi nu frumusețea, ci estetica mecanică a unei imagini corporale. Dar splendoarea feminității e vie, se preschimbă ocult În
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]